Share
บทที่ 369
Related chapters
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 370
“คืนนี้ข้าจะดื่มกับอู่อันโหว”เซียวเย่หลันตอบแบบจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวซูอวี้เออร์จึงกล่าวว่า “งั้นอวี้เออร์จะทำอาหารที่ท่านโหวอาวุโสชอบสักสองสามอย่าง หลังจากครั้งสุดท้ายที่ท่านโหวอาวุโสมา ข้าได้ไปเรียนวิธีทำอาหารหนานจ้าวมาโดยเฉพาะ และยังหมักสุราหนานจ้าวรสชาติพิเศษไว้หลายถังอีกด้วย”“ใช่”เซียวเย่หลันตอบส่งๆคล้ายกับจิตใจไม่อยู่ที่นี่แม้ว่าอู่อันโหวจะไม่ชอบซูอวี้เออร์ แต่พอได้ยินว่ามีสุราหนานจ้าว ก็ตกลงที่จะทานอาหารที่เรือนจิ่นซิ่วตกเย็นซูอวี้เออร์กำลังจัดโต๊ะในลานบ้าน ตั้งใจปรนนิบัติเซียวเย่หลันกับอู่อันโหวอย่างเต็มที่อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเพลิดเพลินไปกับอาหารหลังจากเหตุการณ์ในวันนี้ เพียงแค่พูดคุยเกี่ยวกิจธุระทางทหารสองสามคำ จากนั้นก็จิบไว้ท่านแก้วหนึ่งข้าแก้วหนึ่ง“สุราเย็นแล้ว ให้ข้าอุ่นสุราให้พวกท่านเถอะ”ซูอวี้เออร์ยิ้มน้อยๆ อย่างอบอุ่น ก่อนจะถือกาสุราไว้ในมือ แล้วเดินเข้าไปในบ้านที่โต๊ะจึงเหลือเซียวเย่หลันกับอู่อันโหวแค่สองคนเท่านั้น“เฮ้อ...”จู่ๆ อู่อันโหวก็ถอนหายใจเซียวเย่หลันเงยหน้าขึ้นมอง “เหตุใดท่านโหวอาวุโสจึงถอนหายใจ?”ตอนนี้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 371
“ที่...อ่า ข้าหานางเจอที่ไหนนะ...”อู่อันโหวเมาหนักมาก จนหัวไม่แล่นครู่หนึ่งเซียวเย่หลันถามอย่างอดทน “ท่านบอกว่านางยืนกรานที่จะกลับไปหมู่บ้านฉางหยวน งั้นท่านก็ต้องพบนางใกล้ๆ หมู่บ้านฉางหยวนใช่ไหม”“ใช่ๆ อยู่แถวๆ หมู่บ้านฉางหยวน”อู่อันโหวพยักหน้าเซียวเย่หลันถาม “แล้วมันที่ไหน?”“ดู...”ดูเหมือนจะเป็น ทางเข้าหมู่บ้าน?อู่อันโหวยิ่งคิดยิ่งสับสนความง่วงงุนเข้าโจมตี สุดท้ายเขาก็ล้มหน้าคว่ำไปบนโต๊ะแล้วผล็อยหลับ ส่งเสียงกรนดังสนั่นอีกคำรบตอนนั้นเอง ซูอวี้เออร์ก็ยกสุราที่อุ่นเรียบร้อยแล้วเข้ามา นางกล่าวยิ้มๆ ว่า “เหตุใดท่านโหวอาวุโสถึงเมาเร็วเช่นนี้เล่า?”“อืม เจ้าไปเรียกคนมาประคองเขาไปพักผ่อนที่ห้องข้างเถอะ”สุดท้ายเซียวเย่หลันก็ไม่ได้คําตอบ แต่เขาคิดว่า บางทีเขาอาจจะกังวลมากเกินไปตอนที่เขาได้รับบาดเจ็บขณะนั้น เขาไม่เห็นเซี่ยเชียนฮวันเลยเป็นอวี้เออร์ที่ช่วยเขา“ท่านอ๋อง คืนนี้ท่านจะพักที่นี่หรือไม่?”ซูอวี้เออร์รินสุราให้เซียวเย่หลัน จากนั้นก็ค่อยๆ จับหลังมือของเขา ความรักลึกซึ้งล้วนอยู่ในคำพูดอย่างไรก็ตาม เซียวเย่หลันกลับค่อยๆ ดึงมือออก “ไม่ ข้าจะไปที่ห้องตำรา”“งั้
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 372
ดอกพลัมสีขาวบานสะพรั่ง ตัดกับของตกแต่งสีแดงทุกที่ในบ้าน คงความรู้สึกสวยงามและสดใสซูอวี้เออร์สวมชุดแต่งงานนั่งอยู่ในห้อง นางไม่อาจควบคุมรอยยิ้มได้เลยในที่สุดนางก็สมปรารถนาสักทีแน่นอนว่าตำแหน่งพระชายารอง ไม่ใช่สิ่งที่นางต้องการในท้ายที่สุดไม่ช้าก็เร็วนางจะต้องได้เป็นภรรยาของเซียวเย่หลันนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้นเมื่อถึงเวลาอันเป็นมงคล อวิ๋นซีจะพานางออกไป เพื่อร่วมพิธีพร้อมพระชายารองเซวี่ยสมควรตายนั่นเซียวเย่หลันไม่สนใจพระชายารองเซวี่ยนั่นอย่างแน่นอน คืนนี้ เขาจะต้องอยู่กับนางทั้งคืน...เสียงตีกลองเคาะระฆังดังอยู่นานซูอวี้เออร์รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่มีใครเดินเข้ามา นากงจึงยกผ้าปิดหน้าสีแดงขึ้นอย่างกังวล ก่อนจะเรียกหาสาวใช้“อวิ๋นซี!”“เจ้าค่ะ บ่าวมาแล้ว”อวิ๋นซีผลักประตูห้องเข้ามาซูอวี้เออร์ถาม “ตอนนี้กี่โมงแล้ว?”“นายหญิง เกือบเที่ยงแล้ว ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คนส่งเจ้าสาวก็ยังไม่มา บางทีมันอาจจะล่าช้า” อวิ๋นซีอธิบายซูอวี้เออร์ร้อนใจ “ผู้หญิงคนนั้นจะไม่เป็นที่โปรดปรานถ้านางเข้ามา แถมยังถ่วงเวลาข้าอีก สมควรตาย”“ใช่เจ้าค่ะ”แม้จะพูดแบบนั้น แต่ตำแหน่งพระชายารอง
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 373
เสียโฉมเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ที่สำคัญคือดวงตาคู่นี้ของเจ้าไร้ประโยชน์สิ้นดี ตอนมองไม่เห็นยังดีกว่านี้ เก็บไว้ก็ไร้ประโยชน์”เซี่ยเชียนฮวันส่งเสียงพึมพำออกมาอย่างเยือกเย็นเซียวเย่หลันตอบว่า “ในฐานะหมอ เจ้ากลับมีจิตใจโหดเหี้ยมคิดร้ายเช่นนี้ ข้ามาเคยมองเจ้าผิดไปจริง ๆ ”“ใช่ ๆ ๆ ข้ามันเป็นหมอหญิงที่จิตใจโหดเหี้ยมที่สุดในปฐพี บัดนี้เจ้ามีพระชายารองผู้แสนอ่อนโยนเช่นแม่นางซูแล้ว ยังไม่รีบไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดแต่งงานเพื่อคารวะฟ้าดินกับนางอีกหรือ?”เซี่ยเชียนฮวันเห็นชายหนุ่มยังคงสวมชุดสีดำยาวที่เชามักใส่เป็นประจำ ช่างขัดต่อบรรยากาศสีแดงสดใสรอบกาย ใบหน้าจึงเผยความเยาะเย้ยออกมาแววตาของเซียวเย่หลันดูไม่เป็นธรรมชาติ เขาเมินหน้าหนี “ข้าไม่ชอบใส่เสื้อผ้าลวดลายเช่นนั้น”“ดูท่าทางเจ้าสิ ราวกับถูกบังคับให้แต่งงานอย่างไรอย่างนั้น...”“เป็นไปไม่ได้”ยังไม่รอให้เซี่ยเชียนฮวันพูดจบ เซียวเย่หลันก็รีบปฏิเสธทันทีสตรีที่เขารักมากที่สุดคืออวี้เออร์ บัดนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายกว่าเสด็จพ่อจะอนุญาตให้เขามอบสถานะแก่นาง เหตุใดเขาจะไม่มีความสุขเล่า?ผู้ที่อยู่ร่วมหมอนนอนเตียงเคียงคู่เขา ควรจะเป็นซูอวี้เ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 374
ท่านอ๋องเพคะ อวี้เออร์จะรินสุราให้นะเพคะ”ซูอวี้เออร์หยิบไหสุราขึ้นมาแล้วรินให้แก่เซียวเย่หลันจอกหนึ่งเดินทีนางต้องการจะคล้องแขนแล้วแก้วสุรากับเซียวเย่หลันคิดไม่ถึงว่าเขาจะยกแก้วสุราขึ้นดื่มจนหมดเพียงลำพังซูอวี้เออร์ชะงักลงเล็กน้อย แต่ไม่รู้จะพูดอย่างไรได้นางจึงคิดจะเอ่ยเข้าเรื่องโดยตรง“ท่านอ๋องคงจะเหนื่อยมากแล้ว ให้อวี้เออร์ช่วยท่านถอดเสื้อคลุมออกก่อนเถิดเพคะ จะได้พักผ่อน”ซูอวี้เออร์ลุกขึ้นมาแล้วเดินไปด้านหลังชายหนุ่ม นวดบ่าให้เขาเบา ๆ เซียวเย่หลันหรี่ตาลงเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า “ข้าไม่เหนื่อย เจ้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ”“ได้อย่างไรเล่าเพคะ หม่อมฉันต้องอยู่เคียงข้างท่านอ๋องเพคะ”ซูอวี้เออร์จึงทำได้เพียงนั่งลงอีกครั้งบรรยากาศตกอยู่ในความเงียบงันเซียวเย่หลันเหลือบตามองไปยังชุดสีแดงของนาง จากนั้นกล่าวขึ้นเบา ๆ ว่า “ชุดเจ้าสาวนี้ใส่แล้วรู้สึกเช่นไรบ้าง? ด้วยเวลามีจำกัด ข้าจึงไม่ได้จัดหาชุดที่ดีกว่านี้ให้เจ้าได้”เมื่อได้ยินเขาเอ่ยถามเช่นนี้ ดวงตาของซูอวี้เออร์เป็นประกาย นางมีความคิดใหม่ขึ้นมานางขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ไม่ค่อยสบายตัวเ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 375
“ท่านอ๋องเพคะ อวี้เออร์รอคอยวันนี้มาเนิ่นนานเหลือเกินแล้ว ได้โปรดท่านอ๋องอย่าทิ้งอวี้เออร์ไว้เพียงลำพังได้หรือไม่"ซูอวี้เออร์เข้าไปดึงแขนเสื้อของเซียวเย่หลันเอาไว้ด้วยใบหน้าออดอ้อนร้องขอท่าทางที่ดูน่าสงสารเช่นนั้นของนาง ราวกับลูกสัตว์ตัวน้อยซึ่งถูกทอดทิ้ง ร้องขอความรักความเมตตาจากชายหนุ่มแผนนี้นางใช้ได้ผลตลอดมาชายหนุ่มล้วนรู้สึกทะนุถนอมหญิงสาวผู้บอบบาง และชื่นชอบให้หญิงสาวที่อ่อนแอเอ่ยร้องขออ้อนวอนตนแต่ทว่าเซียวเย่หลันกลับผลักมือของนางออกไปเบา ๆ กล่าวว่า “ข้าจะรีบกลับมา""ไม่ข้าไม่เชื่อ!”ซูอวี้เออร์ส่ายหน้านางรู้ดีว่าหากเสียโอกาสครั้งนี้ไปแล้ว ในอนาคตต้องการร่วมค่ำคืนเช่นนี้กับเซียวเย่หลันอีกก็คงยากเซียวเย่หลันอธิบายด้วยความอดทนว่า “หากเย่ซิ่นไม่มีเรื่องเร่งด่วนใด เขาจะไม่มาหาข้าโดยพลการเช่นนี้ คาดว่าคงจะมีเรื่องเร่งด่วนจริง ๆ ”“องครักษ์เย่เพียงแต่ไม่ชอบหม่อมฉันก็เท่านั้น มิเช่นนั้นเหตุใดทุกครั้งที่ท่านอ๋องมาหากระหม่อม เขาจะต้องหาเหตุผลทำให้ท่านอ๋องจากไปเสียทุกที"ซูอวี้เออร์พูดขึ้นด้วยท่าทางน้อยใจ“หาได้เป็นเช่นนั้น เจ้าอย่าคิดมากไป"เซียวเย่หลันทำได้เพียงปลอบโยน
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 376
มหาดเล็กเซวี่ยโมโหยิ่งนักแต่ต่อให้ตระกูลเซวี่ยต้องการปกปิดเรื่องนี้สักเพียงใด ทว่าบนท้องถนนมีผู้คนพบเห็นมากมายเหลือเกิน ไม่ช้าก็เร็วเรื่องนี้คงเผยแพร่ไปทั่วเมืองหลวง อีกอย่างจะให้พวกเขาส่งบุตรสาวเสียสติเข้าไปในจวนจ้านอ๋องเพื่อเป็นพระชายารองของเซียวเย่หลันได้อย่างไรเรื่องนี้ไม่อาจปิดบังได้อีกต่อไปด้วยความหวาดกลัวในอำนาจ ในที่สุดพวกเขาจึงทำได้เพียงเดินทางมาจวนจ้านอ๋องเพื่อให้คำชี้แจงต่อเซียวเย่หลันเซี่ยเชียนฮวันฟังที่เสี่ยวตงรายงานจบแล้ว นางก็ขมวดคิ้วครุ่นคิดนางทั้งสงสารเห็นใจเซวี่ยจวิ้น และกังวลถึงเรื่องราวเบื้องหลัง เกรงว่าจะไม่ได้เป็นเพียงการลักพาตัวสตรีไปกระชำทำเราธรรมดา ๆ “เหนียงเหนียงเพคะ คุณหนูรองตระกูลเซวี่ยน่าสงสารมากก็จริงอยู่ แต่เมื่อนางเป็นเช่นนี้ ท่านอ๋องคงไม่รับนางเข้าจวนแน่ ในอนาคตเรื่องราวในจวนอ๋องจะน้อยลงเรื่องหนึ่ง ก็ใช่ว่าจะมีแต่ผลเสียนะเพคะ” เสี่ยวตงกระซิบในฐานะบ่าวรับใช้ของเซี่ยเชียนฮวัน นางต้องอยู่ข้างเดียวและคิดแทนเซี่ยเชียนฮวันแน่นอนเซี่ยเชียนฮวันก้มหน้าลงแล้วส่ายหัวช้า ๆ “เจ้าคิดผิดไปเสียแล้วเสี่ยวตง การที่เซวี่ยจวิ้นถูกลักพาตัวไปนั้น หมายความว่าเ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 377
“หัวใจของนางหยุดเต้นนานแล้ว สมองกำลังตายลง ตอนที่พบนางหากข้าอยู่ที่นั่นด้วยอาจมีโอกาสรอด แต่บัดนี้ข้าทำได้เพียงให้นางตื่นตัวก่อนจากไปอย่างสงบ”เซี่ยเชียนฮวันวางมือของชุนถงลงแล้วส่ายหน้าสิ่งที่นางพูด มหาดเล็กเซวี่ยและคนอื่น ๆ ไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่พวกเขาฟังคำว่าจากไปอย่างสงบออกชัดเจน“เพียงสามารถทำให้ชุนถงบอกว่าคนร้ายเป็นใครก็พอ!” มหาดเล็กเซวี่ยกล่าว“ข้าจะลองดู”เซี่ยเชียนฮวันหยิบเข็มหยกดำออกมาจากกล่องเซียวเย่หลันเห็นเข็มสีดำในมือของนาง จึงขมวดคิ้วขึ้นกล่าวว่า “เข็มเงินของเจ้าอยู่ไหน เจ้าใช้เข็มขึ้นสนิมเช่นนี้จะช่วยคนได้หรือ”“ขออภัยด้วย เข็มเล่มนี้เคยช่วยชีวิตน้อย ๆ ของเจ้าไว้”“เมื่อไร?”“ตอนที่เจ้าจำไม่ได้”เซี่ยเชียนฮวันไม่อยากเสียเวลาอธิบายให้เขาฟัง นางฝังเข็มลงไปยังหัวคิ้วของชุนถง อีกเล่มฝังลงไปยังยอดหัวกะโหลก เพียงแค่สองเข็มก็ทำให้คนที่ดูอยู่ด้านข้างหวาดกลัวไม่น้อยหากเป็นหมอคนอื่น อาจไม่กล้าฝังเข็มลงไปยังจุดเหล่านี้ หรืออาจเป็นลมทันทีที่ฝังเสร็จมีเพียงเซี่ยเชียนฮวันเท่านั้นที่มีความสามารถสูงส่งและกล้าหาญ แต่ละเข็มที่ฝังลงไป นางช่างสงบนิ่งไม่สั่นคลอน“แค่ก ๆ ...”
Latest chapter
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 452
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 451
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 450
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 449
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 448
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 447
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 446
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 445
- หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 444
