Share
บทที่ 281
Related chapters
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 282
“ข้าเพียงออกมาอาบน้ำ จะ จะต้องเอาหลักฐานอะไรติดตัวมาด้วยเล่า?" เซี่ยเชียนฮวันแอบบ่นอยู่ในใจคนอะไรกันระมัดระวังเหลือเกินจัดการยากกว่าองครักษ์คนก่อนหน้าตั้งมากเวลาผ่านไปครึ่งเดือนกว่า เซี่ยเชียนฮวันจำเสียงของเซียวเย่หลันไม่ค่อยได้ นางเพียงรู้สึกว่าคุ้นเคยเล็กน้อยเซียวเย่หลันมองไปยังภาพสะท้อนคลุมเครือบนน้ำด้านหลังก้อนหินใหญ่ "เจ้าบอกกับข้ามาว่าชื่อและนามสกุลเดิมของพระชายาองค์รัชทายาทคืออะไร”“ชื่อเดิมคือเสวี่ยเจิน ชื่อเล่นคือเจินเจิน ข้าเกิดตอนเทศกาลกู๋อวี่ ช่วงเวลาเชื่อมต่อฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน ข้าชอบกินขนมกุ้ยฮัว และไม่กินปลา ข้ากลัวหมาแต่ไม่กลัวแมว เท่านี้พอหรือไม่?"เซี่ยเชียนฮวันพูดออกมามากมายโชคดีเหลือเกิน ตอนที่นางไปรักษาอาการเจ็บป่วยให้กับพระราชนัดดาน้อย จึงมีความคุ้นเคยกับพระชายาองค์รัชทายาท ได้รู้เรื่องราวของนางมาเล็กน้อยดูสิว่าครั้งนี้จะหลอกเจ้าไม่ได้ผลหรือ?เซี่ยเชียนฮวันหยุดหายใจรอคำตอบของอีกฝ่ายคิดไม่ถึงว่าผ่านไปสักพัก เซียวเย่หลันจะกล่าวขึ้นอีกครั้ง “ถึงเจ้าจะพูดออกมามากมายเช่นนั้น แต่ข้าไม่รู้จักพระชายาองค์รัชทายาทพอ แล้วข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่เจ้ากล่
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 283
"ซู่ซ่า!"การเคลื่อนไหวของทั้งสองคนค่อนข้างดัง ทำให้น้ำเกิดกระเซ็นปิดหน้าของกันและกันแม้เซียวเย่หลันจะถูกกดบริเวณข้อมือเอาไว้ และฝังเข็มไปยังจุดอ่อน แต่สีหน้าของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง ก่อนจะดึงนางเข้ามาในอ้อมแขน โจมตีได้อย่างง่ายดายเซี่ยเชียนฮวันเห็นดังนั้นว่าพลาดท่าให้แล้ว จึงคิดขึ้นว่า แย่แล้วสิ!นางรีบเปลี่ยนการโจมตีแล้วแทงไปที่จุดฝังเข็มของเขาบริเวณใต้น้ำตรงจุดลับวิธีนี้อาจจะดูค่อนข้างร้ายกาจไปหน่อย แต่นางไม่มีทางเลือกอื่นแล้วหากถูกอีกฝ่ายมองออกว่านางคือพระพระชายาจ้านอ๋อง ขัดคำสั่งฮ่องเต้ลงจากภูเขาโดยพลการ คงจะถูกลงโทษแน่นอน อีกอย่างฮ่องเต้อาจรู้สึกว่านางไม่อยู่เป็นที่เป็นทาง ขัดต่อคำสั่ง นางอาจไม่ได้กลับเมืองหลวงอีกเลยก็ได้"ความสามารถแค่นี้คิดอยากจะเป็นมือสังหาร"เซียวเย่หลันหัวเราะเยาะอย่างเย็นชาเขาถอยออกไปข้างหลังก้าวหนึ่งเพื่อหลีกเลี่ยงเข็มเงินของนางได้อย่างง่ายดายเซี่ยเชียนฮวันไม่มีศิลปะการต่อสู้ก่อนหน้าที่จะเดินมาที่นี่ นางเพียงเรียนรู้จากหลินซวี่เล็กๆ น้อยๆ เพื่อใช้ป้องกันตัวเองได้เท่านั้นทักษะนี้จะใช้สู้กับองครักษ์ทั้งหลายก็เพราะได้แค่ถูไถ นับภาษาอะไรกั
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 284
"พี่งูเอ๋ยพี่งู คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะตามข้ามาถึงที่นี่ ขอบใจเจ้ามากที่ช่วยข้าให้พ้นจากวิกฤตเมื่อครู่ แต่เสื้อผ้าของข้ายังอยู่ที่นั่น อากาศหนาวเหน็บเช่นนี้ข้าเกรงว่าจะหนาวตายเสียก่อน"เซี่ยเชียนฮวันซุกตัวอยู่ในมุมหนึ่งของถ้ำ โดยใช้มือโอบร่างกายของตนเอาไว้ ท่าทีดูน่าสงสารเหลือเกินนางพึมพำออกมาว่า "ต้องโทษชายคนเมื่อครู่ ข้าบอกแล้วว่าเพียงแค่อาบน้ำเท่านั้น แต่เขากลับยืนกรานจะจับข้าในฐานะมือสังหาร คนตาบอดเช่นเขา ในอนาคตหากมีลูก ลูกคงจะตาบอดด้วย"งูใหญ่ขดตัวกลม ไม่รู้ว่ามันเข้าใจคำพูดของนางหรือไม่ แต่เข้ามาใกล้นางมากขึ้นเซี่ยเชียนฮวันยื่นมือออกมาปฏิเสธ "พี่งูคิดอยากเพิ่มความอบอุ่นให้ข้าหรือ? แต่เจ้าเป็นสัตว์เลือดเย็น ยิ่งเข้าใกล้ข้า ข้ายิ่งสัมผัสได้ถึงความหนาวเย็น น้ำใจของเจ้านั้นข้ารับไว้แล้ว"นางฟังไม่ออกว่าเสียงฟ่อๆ ของงูใหญ่หมายถึงสิ่งใด แต่นางรู้ว่างูตัวนี้มีจิตวิญญาณและจะไม่ทำร้ายนางแน่บางทีสักวันหนึ่งนางอาจจะศึกษาตำรากุ่ยอีทั้งเจ็ดเล่มได้สำเร็จ เมื่อถึงเวลานั้นคงสามารถสื่อสารกับสิ่งมีชีวิตทุกชนิดได้เช่นบรรพบุรุษของกุ่ยอีในตำนานงูใหญ่ไม่ได้เข้าใกล้นางอีกมันก้มศีรษะลงนิ่งเงียบ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 285
เซี่ยเชียนฮวันรีบหดศีรษะกลับไปหัวใจดวงน้อยของนางเต้นโครมคราม คิดไม่ถึงว่าชายที่ถูกห้อมล้อมเอาไว้จะเป็นเซียวเย่หลันและนางบังเอิญเจอเข้ากับเขาพอดีนี่มันชะตาอะไรกัน?"ลูกพี่ มีคนอยู่ในถ้ำนั่น""สภาพของจ้านอ๋องตอนนี้ได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาคงหนีไปไหนไม่ได้ เราเข้าไปฆ่าปิดปากคนในถ้ำก่อน หากมันไปเรียกกำลังเสริมเราคงจะแย่"มือสังหารอีกคนเริ่มทำการแนะนำด้วยน้ำเสียงเย็นชาผู้ที่เป็นหัวหน้าพยักหน้าเห็นด้วย "ที่เจ้าพูดก็ถูก ไป! ไปดูกัน"พวกเขาทั้งหลายพากันเข้าไปในถ้ำอย่างระมัดระวังทันใดนั้นเองก็มีงูยักษ์พุ่งกายออกมาจากถ้ำ ทำเอาเสียพวกเขาตกใจกลัววิญญาณแทบหลุดจากร่าง!"งะ...งู นั่นมันงู!""รีบไปเร็วเข้า ไปเร็ว!"พวกเขาไม่เคยเห็นงูตัวใหญ่ขนาดนี้มาก่อน จึงไม่มีใครหันไปสนใจเซียวเย่หลันซึ่งกำลังได้รับบาดเจ็บ ต่างพากันวิ่งหนีฉี่ราดงูใหญ่ไล่พวกเขาทั้งหลายจนหายออกไปจากป่าเซี่ยเชียนฮวันยื่นศีรษะน้อยๆ ออกไป นางลังเลอยู่สักพักก่อนจะออกมาจากแอ่งน้ำแห่งนั้นแท้จริงแล้ว ในตอนแรกนางไม่อยากโผล่หน้าไปให้เซียวเย่หลันเห็น แต่เขาบาดเจ็บเลือดออกมาก จะให้นางทิ้งไว้ตามลำพังโดยไม่เหลียวหลังมองได้อย่า
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 286
“เจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจผิด ที่ข้าทำเช่นนี้ เพราะไม่อยากให้จ้านอ๋องและอวี้เออร์ ถูกลากเข้าไปเกี่ยวข้องเพราะความโง่เขลาของเจ้า”น้ำเสียงของเซียวเย่หลันดูแข็งทื่อ เหมือนต้องการปกปิดอะไรบางอย่าง แม้กระทั่งเป็นฝ่ายริเริ่มอธิบายก่อนเซี่ยเชียนฮวันหัวเราะ “ข้าเข้าใจแล้ว ดังนั้นข้าจึงอยู่ในป่าตลอดเวลา ท่านวางใจเถอะ ข้าจะไม่ทำให้พวกท่านเดือดร้อนไปด้วย”นางมีเหตุผลมากเสียจน เซียวเย่หลันไม่รู้จะทำเช่นไร จึงทําได้เพียงแค่เงียบผ่านไปสักพักเซี่ยเชียนฮวันเห็นว่าเขามีเลือดไหลออกมาก จึงหยุดเดินต่อ และเข้าไปประคองเขาให้นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ “หากท่านรู้สึกเจ็บก็สามารถร้องออกมาได้ มิต้องอดกลั้นเอาไว้”นางนั่งลงข้างๆ เซียวเย่หลัน ฉีกแขนเสื้อแล้วมัดที่แขนของเขา เพื่อช่วยหยุดเลือดให้เขาเซียวเย่หลันเพียงแค่นเสียงอย่างเย็นชา “หากเจ้าไม่ใช้เข็มเงินแทงข้า สายลับวรยุทธ์ดาษๆ สองสามคนนั่น คงไม่อาจทำร้ายข้าได้”“ใช่ๆ ข้าผิดเอง” เซี่ยเชียนฮวันเบะปาก “แต่ท่านแน่ใจหรือว่าพวกเขาเป็นสายลับของซีเหลียง? บางทีอาจจะมีคนในราชสำนักบางคนกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่ก็ได้?”“วรยุทธ์และสำเหนียงของพวกเขาล้วนเป็นชาวซีเหลีย
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 287
คําพูดของเซียวเย่หลัน ทําให้เซี่ยเชียนฮวันตกตะลึงลูกของเขา?มิใช่ว่า เขาคิดเสมอว่าเด็กคนนี้เป็นลูกชู้ไม่ใช่หรือ?หลังจากเซียวเย่หลันพูดจบ ก็เหมือนจะตระหนักถึงความผิดพลาดของตัวเอง สีหน้าเย็นชาเล็กน้อย “ความหมายของข้าคือ ถึงแม้ว่าเจ้าจะมีความสัมพันธ์กับชายอื่น แต่ก่อนที่เจ้าจะให้กำเนิดเด็ก จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะด่วนตัดสินว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกข้า”เมื่อก่อนเขาไม่รู้ว่าเซี่ยเชียนฮวันจะเฉลียวฉลาดมากเพียงนี้พอลองคิดดูตอนนี้ เนื่องจากนางมีความรู้เรื่องแพทย์ ก็มีความเป็นไปได้ว่าอาจจะแสร้งทำเป็นดื่มน้ำแกงคุมกำเนิด แต่ความจริงกลับแอบเททิ้งเซี่ยเชียนฮวันพลันเหยียดยิ้ม “ข้าคิดว่าท่านควรจะเชื่อสัญชาตญาณของท่านจะดีกว่า ในเมื่อท่านคิดว่าเขาเป็นลูกชู้ เช่นนั้นเขาก็เป็นลูกชู้ หากท่านไม่เชื่อจะลองหยดเลือดพิสูจน์ดูก็ได้ ข้าแน่ใจว่าเลือดของเขาจะไม่หลอมรวมกับท่าน”“เซี่ยเชียนฮวัน เจ้าพูดเช่นนี้แสดงว่าเจ้ามั่นใจแล้วหรือ ว่าใครเป็นบิดาของเด็กนั่น”ดวงตาของเซียวเย่หลันพลันเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ ไม่หลงเหลือความอบอุ่นอีกต่อไปเซี่ยเชียนฮวันร้องหึออกมา “ไม่ว่าพ่อของเด็กจะเป็นใคร แต่มิใช่คนใจจืดใ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 288
“มีหลายคนแพร่กระจายเรื่องนี้ นับวันๆ ยิ่งกล่าวเกินจริงขึ้นเรื่อยๆ และเริ่มอุกอาจมากยิ่งขึ้น อวี้เออร์ได้ยินเรื่องนี้จากเซียวหมิงเซียน”เซียวเย่หลันไม่คิดว่าซูอวี้เออร์จะใส่ร้ายเซี่ยเชียนฮวันนี่เป็นเพราะซูอวี้เออร์ฉลาด นางโยนความผิดให้องค์หญิงแปดเซียวหมิงเซียนล่วงหน้าแล้วแต่ทว่า ถ้าหากเซี่ยเชียนฮวันไม่มายังพื้นที่ล่าสัตว์ และไม่บังเอิญเจอเซียวเย่หลัน เกรงว่าเขาคงจะเชื่อข่าวลือระหว่างเซี่ยเชียนฮวันและหลินซวี่ จากนั้นไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน เขาก็คงไม่เป็นฝ่ายริเริ่มไปที่ภูเขาจื่อเสียก่อนกล่าวได้ว่าซูอวี้เออร์วางแผนเป็นอย่างดี เสียแต่ว่ามีหมากตัวหนึ่งเดินผิดก็เท่านั้น“เจ้าบอกว่าตอนที่มาถึงภูเขาจื่อเสียในวันแรกก็โดนคนผลักตกหน้าผา มันเกิดขึ้นได้อย่างไร” เซียวเย่หลันถามน้ำเสียงจริงจัง“เป็นเพียงความแค้นในวังหลังสมัยก่อนที่เอามาลงกับข้า สำหรับผู้ที่ลงมือกับข้า ข้าได้ล้างแค้นคืนไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องสืบสวนต่อ”เซี่ยเชียนฮวันปล่อยผ่านเรื่องนี้และโชคดี ที่เซียวเย่หลันไม่ได้ถามอะไรมากเขารู้ว่าเซี่ยเชียนฮวันเป็นหลานสาวของไทเฮา ซี่งในอารามชีนั้นมีนางสนมสมัยก่อนอยู่มากมาย จึงไม่ใช่เรื่อง
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 289
“อย่าส่งเสียง”เซียวเย่หลันแทบจะดึงเซี่ยเชียนฮวันเข้ามากอดโดยไม่รู้ตัว เขาปิดปากนางไว้ และกอดนางไว้ในอ้อมแขน“ท่าน...”“ชู่”เซี่ยเชียนฮวันไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเงียบนางแค่อยากจะถามว่า เหตุใดเซียวเย่หลันถึงเคลื่อนไหวเช่นนี้ ไม่เจ็บแผลหรือ“งูที่เจ้ารู้จัก มันฆ่าคนเป็นหรือไม่?”ชายคนนั้นโน้มตัวลงมาใกล้ๆ ข้างหูของเซี่ยเชียนฮวัน น้ำเสียงถูกกดให้ต่ำ แทบจะเป็นเพียงลมหายใจอุ่นๆ ที่พ่นอยู่ข้างหูนาง ทำให้รู้สึกราวกับว่ามีมดหลายตัวกำลังไต่ไปมาในหัวใจของนางเซี่ยเชียนฮวันไม่กล้าส่งเสียง ได้แต่เพียงส่ายหน้านางไม่รู้แต่ตั้งแต่ที่รู้จักงูตัวนั้นมา นางก็เห็นมันกินแต่ผลไม้หรือเม็ดยา ไม่เคยเห็นมันกินหนู กระต่ายหรืออะไรเลยบางทีมันอาจจะเชื่องจนเกินไป จึงไม่มีประสบการณ์ในการล่าสัตว์ เช่นนั้นก็ควรที่จะจัดการกับมือสังหารพวกนั้นไม่ได้หรือเปล่า?เซี่ยเชียนฮวันอดรู้สึกกังวลขึ้นมาไม่ได้นางสงบสติอารมณ์ เมื่อเห็นเงาร่างสองเงาวิ่งมาจากทางที่เกิดต้นเสียง ฉับพลันหัวใจดวงน้อยๆ ก็แทบจะเด้งมาจุกที่ต้นคอเป็นมือสังหารซีเหลียงจริงๆ ด้วย!พวกเขาอยู่ที่นี่จริงๆ!“สมควรตาย จู่ๆ หัวหน้าก็ถูกงูตัวนั้นเข
Latest chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
