Share
บทที่ 141
Related chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 142
"เจ้าได้ยินเสียงข้าหรือไม่? ตั้งสติอดทนเข้าไว้ เจ้าอย่าเพิ่งหลับ ข้าจะหาวิธีล้างพิษแก่เจ้าให้เร็วที่สุด”เซี่ยเชียนฮวันเข้าไปจับมือของหลิวหรูซวี่เอาไว้นางหยิบเข็มเงินออกมาเมื่อครู่ที่นางตั้งใจฝังเข็มก็เพื่อป้องกันการแพร่กระจายของพิษ แต่เมื่อถูกน้าเซี่ยเข้ามาขัดขวางและสร้างเรื่องจึงทำให้พิษซึมเข้าไปในหัวใจตามหลอดเลือด ตอนนี้สิ่งที่นางทำได้ก็คือพยายามให้หัวใจของหลิวหรูซวี่เต้นต่อไปเท่าที่จะทำได้"อย่าได้กลัว อาจจะเจ็บสักเล็กน้อย เจ้าอดทนเข้าไว้" เซี่ยเชียนฮวันกล่าวเบาๆ จากนั้นหลิวหรูซวี่ก็จับมือของเซี่ยเชียนฮวันจ้องมองไปที่นาง แววตาเบิกกว้าง ริมฝีปากซีดเผือด ขยับเล็กน้อย“ท่านพี่...ข้า ข้ามีเรื่อง...จะบอกเจ้า...""มีอะไรรอให้เจ้าหายดีก่อนค่อยพูด" เซี่ยเชียนฮวันช่างมีความอดทนยิ่งนัก นางเกลี้ยกล่อมหลิวหรูซวี่เหมือนกับกล่อมเด็กน้อยแม้ว่าตอนก่อนหน้านี้หลิวหรูซวี่จะมีท่าทีไม่ดีต่อนางนัก อีกทั้งต้องการตำแหน่งพระชายาของนาง แต่ตอนนี้หลิวหรูซวี่คือผู้ป่วยในสายตาของหมอ ผู้ป่วยไม่มีใครดีหรือชั่วนี่คือหลักการขั้นพื้นฐานในการประกอบวิชาชีพหมอที่ต้องเคารพ"ท่านพี่..." หลิวหรูซวี่รู
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 143
เมื่ออาทิตย์ลอยขึ้นสู่ฟากฟ้า"นายท่าน พระชายาอ๋องเดินทางมาเจ้าค่ะ!" อวิ๋นซีรีบวิ่งเข้ามารายงานในห้องซูอวี้เออร์นั่งอยู่ตรงหน้ากระจกสีทองแดง นางกำลังเลือกสีผึ้งทาปากอยู่ แล้วยิ้มเยาะเมื่อได้ยิน"เมื่อวานนี้นางเพิ่งสูญเสียลูกพี่ลูกน้องไปคนหนึ่ง อัปมงคลยิ่งนัก อย่านำสิ่งชั่วร้ายมาปนเปื้อนข้า บอกนางไปว่าข้าไม่สบาย ไม่อาจพบแขกได้ ไว้ค่อยมาวันหลัง" "เจ้าค่ะ" อวิ๋นซีออกไปรายงานคำพูดของซูอวี้เออร์ให้กับเซี่ยเชียนฮวันฟังเซี่ยเชียนฮวันรู้ดีว่าซูอวี้เออร์คงไม่อยากเจอตน จึงหัวเราะด้วยความเยือกเย็นว่า “ทักษะด้านการแพทย์ของข้าสูงส่ง ให้ข้าดูอาการนางเถอะ" เมื่อกล่าวจบนางก็เดินตรงเข้าไปข้างใน อวิ๋นซีตกตะลึงแล้วรีบเข้าไปรั้งเอาไว้ "พระชายาอ๋องช้าก่อนเถิด บัดนี้คุณหนูซูไม่จำเป็นต้องให้ดูอาการ นางเพียงอยากพักผ่อน สักเล็กน้อย" "เจ้ารู้ว่าข้าคือพระชายาอ๋อง? และในจวนอ๋องแห่งนี้ข้าจึงจะเป็นนาย นางเป็นเพียงแค่อนุภรรยาผู้ต่ำต้อยซึ่งมาอาศัยอยู่ด้วย ในเมื่อข้าเดินทางมาที่นี่ ต่อให้นางป่วยก็ต้องออกมาต้อนรับข้า" เซี่ยเชียนฮวันกล่าวด้วยน้ำเสียงดังลั่น ตั้งใจให้ซูอวี้เออร์ที่อยู่ในห้องได้ยินอวิ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 144
“ซูอวี้เออร์ เจ้าทำให้ผู้คนมากมายต้องถึงแก่ความตาย เจ้าไม่คิดว่ากรรมจะตามสนองบ้างหรือ" เซี่ยเชียนฮวันอดไม่ได้ นางประกำมือแน่นจนกระทั่งปิ่นในมือปักเข้าไปที่ผิวหนังของนาง เลือดสีแดงไหลรินออกมา แต่ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดแม้แต่น้อยตอนที่นางเก็บปิ่นหยกขาวลายดอกเหมยเล่มนี้ได้ นางอยู่เพียงแค่ลำพัง ข้างกายไม่มีพยานสักคนเดียว ดังนั้นนางจึงไม่อาจทำอะไรซูอวี้เออร์ได้ตอนนี้นางทำได้เพียงเฝ้าดูสตรีผู้นี้เสแสร้งแกล้งทำเป็นไร้เดียงสา“ท่านพี่ ในฐานะพระชายาอ๋อง อย่าลืมระวังคำพูดคำจาของตนด้วย ข้าไม่ได้ทำร้ายผู้ใด คนเหล่านั้นชีวิตสั้นเอง พวกเขาถูกกำหนดว่าต้องตายตั้งแต่อายุไขเท่านั้น" ซูอวี้เออร์ยกมือขึ้นลูบคลำผมของตนแววตาแสดงถึงความไม่ใส่ใจดวงตาของเซี่ยเชียนฮวันดูเยือกเย็นขึ้นกว่าเดิมชีวิตคนถึงสองสามคนในสายตาของซูอวี้เออร์หาได้สำคัญ"เสี่ยวตง จับนางเอาไว้” เซี่ยเชียนฮวันออกคำสั่ง"พวกเจ้าคิดทำสิ่งใด ปล่อย ข้าสั่งให้ปล่อย!" ซูอวี้เออร์ไม่ทันระวังจึงถูกเสี่ยวตงจับตัวเอาไว้ นางดิ้นรนจนสุดชีวิตเซี่ยเชียนฮวันมาหยุดอยู่ตรงหน้าของนาง กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "แต่ข้าไม่อาจทนดูการกระทำอันชั่ว
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 145
“ข้าคิดอย่างไรกับคนแซ่เฟิงสำคัญหรือ ตอนนี้ที่สำคัญกว่าก็คือมีคนแอบวางแผนอันต่ำต้อยและใช้ชีวิตผู้คนตั้งหลายชีวิตในการบรรลุผล ส่วนเจ้าได้แต่ตาบอดซ้ำแล้วซ้ำเล่า จึงเพิกเฉยต่อข้อเท็จจริง" เซี่ยเชียนฮวันเงยหน้าขึ้นมองไปยังดวงตาอันเย็นชาคู่นั้น ซึ่งดูดื้อรั้นอย่างไร้เหตุผล"พอได้แล้ว!" ด้วยความโมโห เซียวเย่หลันปัดมือเซี่ยเชียนฮวันที่ค้างอยู่กลางอากาศปิ่นหยกขาวที่เปื้อนเลือดในมือของเซี่ยเชียนฮวันประเด็นไปตกอยู่ในสวนดอกไม้ มันถูกดินโคลนห่อหุ้มหลักฐานเพียงชิ้นเดียว บัดนี้ก็หายไปแล้วเซี่ยเชียนฮวันนำมือกลับมาช้าๆ นางยิ้มตรงมุมปาก รอยยิ้มอันเย็นชาปรากฏขึ้นเล็กน้อย “ข้าบอกกับเจ้าแล้ว เมื่อวานนี้แม้เจ้าจะช่วยข้า แต่วันนี้เจ้าจะห้ามข้า”เมื่อได้ยินประโยคนี้เซียวเย่หลันก็ชะงักลงเล็กน้อยไม่รอให้เขาได้ครุ่นคิดไปมากกว่านั้น ซูอวี้เออร์น้ำตานองหน้าเอ่ยขึ้นว่า "ท่านพี่โกรธแค้นข้าจากก้นบึ้งของหัวใจ ข้าเข้าใจดี แต่ข้าไม่เคยคิดร้ายกับผู้ใด ข้าปฏิบัติดีกับทุกคนเสมอมา ไม่เคยคิดจะทำสิ่งใดที่ผิดขัดต่อคุณธรรม!”ประโยคนี้ของนางทำให้เซียวเย่หลันนึกถึงค่ำคืนที่ซูอวี้เออร์ช่วยชีวิตเขาเอาไว้หากนางไม่ใช
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 146
เซียวเย่หลันได้รับบาดเจ็บ? ตอนที่เซี่ยเชียนฮวันได้ยินข่าวนี้ นางเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแต่ใบหน้าไม่ได้ซับซ้อนไปเท่าไร ท้ายที่สุดแล้วนางก็สงบลงดังเดิม"เขาได้รับบาดเจ็บอย่างไร" เซี่ยเชียนฮวันเอ่ยถามเบาๆ "ฮ่องเต้ทรงขว้างหินฝนหมึกมายังศีรษะของท่านอ๋องจนแตกพ่ะย่ะค่ะ" เย่ซิ่นลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรายงานตามความเป็นจริงเซี่ยเชียนฮวันกระตุกมุมปากเล็กน้อยแล้วหัวเราะว่า "ในที่สุดฮ่องเต้ก็ไม่อาจทนกับนิสัยเช่นนั้นของเขาได้" "ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้" เย่ซิ่นรู้สึกเขินอาย"แล้วเพราะอะไรเล่า?""ทูลเหนียงเหนียงตามจริง วันนี้หลังจากเสร็จสิ้นงานประชุมแล้ว ฮ่องเต้ได้เรียกองค์ชายทั้งหลายเข้าไปยังห้องทรงพระอักษร จากนั้นรับสั่งให้พวกเขารายงานการทำงานแต่ละคนออกมา แต่การจัดการกองทหารชื่อเลี่ยนของท่านอ๋องเป็นไปอย่างไม่ราบรื่นนัก ประกอบกับเรื่องราวอื้อฉาวที่เกิดขึ้นในหอเทียนเซียง จึงทำให้ในราชสำนักมีเรื่องวิพากษ์วิจารณ์เกิดขึ้น ฮ่องเต้รู้สึกไม่พอพระทัยเป็นอย่างยิ่ง" เย่ซิ่นอธิบายพลางแอบเงยหน้าขึ้นมองดูท่าทางของเซี่ยเชียนฮวันเป็นจริงอย่างที่เขาคิดเอาไว้ท่าทางของเซี่ยเชียนฮวันแม้จะดูสงบ แต่มือของนา
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 147
ที่หน้าประตูใหญ่เย่ซิ่นเดินทางจากไปอย่างเศร้าใจ เขาบังเอิญเจอเข้ากับเซียวเย่หลันซึ่งใบหน้าเศร้าหมองและถูกจับได้พอดี"ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมมาหาเสี่ยวตง..." เย่ซิ่นรีบโค้งกายคารวะแล้วรีบหาข้ออ้างที่ตนแอบมาพบเซี่ยเชียนฮวันเซียวเย่หลันเพียงเหลือบตามองเขาเบาๆ "ถูกไล่ออกมาเร็วเพียงนี้เชียว ไร้ประโยชน์" "ข้าน้อยไร้ความสามารถ”เย่ซิ่นโค้งกายด้วยความนอบน้อมเขาไม่อาจปกปิดความคิดต่อเซียวเย่หลันได้ ไม่จำเป็นต้องเอ่ยสิ่งใดมาก เซียวเย่หลันก็รู้ว่าเขามาที่นี่เพื่อรายงานเรื่องให้แก่เซี่ยเชียนฮวันรับทราบเซียวเย่หลันเดินผลักประตูเข้าไปทั้งที่ศีรษะยังคงอาบเลือด เซี่ยเชียนฮวันจึงรีบเก็บรายชื่อเหล่านั้นลง"ท่านอ๋องเดินทางมาเพคะ!" เสี่ยวตงกล่าวขึ้นด้วยความประหลาดใจแต่เซี่ยเชียนฮวันกลับก้มหน้ากล่าวเพียงว่า “อืม” เบาๆ ท่าทางเหม่อลอยไม่ได้โต้ตอบสิ่งใดนักความคิดของนางยังจดจ่ออยู่ที่ข่าวรายงานในมือตอนนี้นางกำลังวิเคราะห์ว่าใครกันที่เป็นเจ้าของหอเทียนเซียงเขากับชายสวมหน้ากากที่เคยเจอในตอนนั้นเป็นพวกเดียวกันหรือไม่? หรืออาจเป็นศัตรูกันก็ได้?"เจ้าไม่ได้ยินสิ่งที่ข้าพูดหรือ?" น้ำเสีย
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 148
"สลับกันหรือ?" แววตาของเซียวเย่หลันมองมาอย่างเข้มงวด และจ้องไปที่เซี่ยเชียนฮวันไม่กะพริบตอนที่เขาใช้กฎของทหารจัดการลงโทษอย่างรุนแรงโดยไร้ความเมตตา ผู้คนมากมายโน้มน้าวให้เขาหยุด หลังจากนั้นเขาก็ถูกวิพากษ์วิจารณ์ไม่น้อยแต่เขาไม่สนใจเลยและคิดจะจัดการกับพวกที่นินทาเขาลับหลังด้วยสตรีคนนี้ต้องการเกลี้ยกล่อมเขาเช่นเดียวกับพวกคนเหล่านั้นหรือ"คำสั่งทหารนั้นหนักแน่นเช่นภูเขา เจ้าบอกข้าได้หรือไม่ว่าข้าทำสิ่งใดผิดไป” เซียวเย่หลันกล่าวเซี่ยเชียนฮวันกลับมานั่งลงตรงหน้าของเขา “คำสั่งของทหารนั้นหนักแน่นก็จริง แต่เจ้าก็ควรจะแสดงความมีน้ำใจด้วย หากมีแต่พลังอำนาจแต่ไร้น้ำใจ ต่อให้พวกเขายอมฟังคำสั่งเจ้าเพียงผิวเผิน ในใจก็จะจดจำและขุ่นเคือง ไม่ได้จงรักภักดีต่อเจ้าอย่างแท้จริง" เซียวเย่หลันยังคงนิ่งเงียบ"อีกอย่าง เจ้าควรลงโทษบุตรชายของอู่อันโหวที่ยุยงจนเกิดปัญหา พวกเขาต่างหากคือผู้สร้างเรื่อง" เซี่ยเชียนฮวันกล่าวขึ้นต่อไปประโยคนี้ทำให้เซียวเย่หลันมองเซี่ยเชียนฮวันเปลี่ยนไปไม่น้อยเขานิ่งเงียบแล้วกล่าวว่า "ข้าเองก็เคยคิดที่จะสังหารพวกที่ต่อต้านข้า แต่ทำเช่นนั้นมีแต่จะทำให้อู่อันโหวไม่พึง
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 149
ตอนนี้บาดแผลที่หน้าผากของเขาได้รับการจัดการแล้วเรื่องราวต่างๆ ก็หารือเรียบร้อยหากเซียวเย่หลันยังคงอยู่ที่นี่ต่อไป ก็คงชี้ให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาเดินทางมาที่นี่เพียงเพราะต้องการเจอหน้าเซี่ยเชียนฮวันและไม่อยากจากไป"ทางที่ดี เจ้าอย่าทำเรื่องนี้ให้ผิดพลาด มิเช่นนั้นข้าจะลงโทษเจ้าร้ายแรงยิ่งกว่าการกักบริเวณ" ในใจของเซียวเย่หลันรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เขาทิ้งประโยคท้ายนี้ไว้แล้วสะบัดแขนเดินหนีแต่เซี่ยเชียนฮวันไม่สนใจกับคำพูดของเขาเหล่านั้นหลังจากที่ชายหนุ่มเดินทางจากไปแล้ว เซี่ยเชียนฮวันก็เรียกเสี่ยวตงเข้ามาแล้วกำชับว่า "เจ้าไปสืบหาข้อมูลให้ข้าสักหน่อย เรื่องสถานการณ์ในจวนอู่อันโหว โดยเฉพาะอย่างยิ่งความสัมพันธ์ระหว่างอู่อันโหวและบุตรชายของเขาทั้งหลาย" บรรดาบ่าวรับใช้มักจะมีข้อมูลเหล่านี้ไว้ในมือเสมอเรื่องบางเรื่อง พวกเขาจะบอกให้กับคนในสถานะเดียวกันรู้เท่านั้น หากนายไปเอ่ยถามด้วยตนเองคงไม่ได้ข้อมูลที่ถูกต้องมาจนกระทั่งเวลากลางดึกเสี่ยวตงเดินทางกลับมารายงานต่อเซี่ยเชียนฮวันว่า "บ่าวได้ไปสอบถามข้อมูลชัดเจนแล้วเพคะ อู่อันโหวมีบุตรชาย 3 คนที่ยังไม่ได้แต่งงาน แต่พวกเขาล้
Latest chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
