บทที่ 139

"กรี๊ด!!"

เสียงกรีดร้องอันแหลมคมดังขึ้นจากด้านนอกประตู ทำลายความเงียบสงบนี้

จากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าอันวุ่นวายดังขึ้น

"ดูเหมือนจะเกิดเรื่องขึ้น"

“......”

เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกทำตัวไม่ถูก นางเคลื่อนไหวไปมาแล้วหดตัวไปอยู่ตรงมุมของเตียง

ทางด้านของเซียวเย่หลันก็ยังไม่สร่างเมานัก เขายกมือขึ้นกุมหน้าผากกล่าวอย่างช้าๆ ว่า “คงจะเป็นฉางหย่วนป๋อพาคนไปจับตัวข้า ไม่จำเป็นต้องสนใจ"

"แต่ข้าฟังดูน้ำเสียงผิดปกติ"

เซี่ยเชียนฮวันตั้งใจฟัง

เมื่อนางรวบรวมสติขึ้นมาได้แล้วก็รู้สึกว่าเรื่องราวดูเหมือนจะมีขั้นตอนใดผิดพลาดเกิดขึ้น

"เมื่อครู่ เหตุใดเจ้าจึงมาที่ห้องของข้าแห่งนี้?" นางเอ่ยถาม

เซียวเย่หลันเต็มไปด้วยอารมณ์ความต้องการ แต่ถูกนางผลักไปมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า จึงตอบอย่างไม่เต็มใจนักว่า "ข้าคิดว่าที่นี่ไม่มีใคร"

"แต่เมื่อเจ้าผลักประตูเข้ามาก็รู้ว่าข้างในมีคน ซ้ำยังยืนกรานจะเข้ามาให้ได้"

"ข้าได้กลิ่นหอมของยาจากตัวเจ้า"

"จมูกเจ้าดียิ่งนัก"

"......"

เซียวเย่หลันหรี่ตาลง ท่าทีดูหงุดหงิดใจ

เขาไม่อยากตอบนาง

ไม่อยากให้สตรีคนนี้รู้ว่าเขาจำกลิ่นจากร่างกายของนางได้

เซี่ยเชียนฮวันครุ่นคิดเล็ก