บททที่ 477

“เป็นไปไม่ได้ การแต่งกายของคนผู้นั้นเห็นได้ชัดว่าเป็นแค่คนรถธรรมดาคนหนึ่ง...”

ภายใต้การตื่นตะหนกของซืออวี้สวี่ ก็เลยหลุดปากพูดออกมาอีกครั้ง ยอมรับว่าเป็นความผิดของตนเองไปแล้ว

เซียวหมิงเซียนรีบดึงเขาเอาไว้ทันที กล่าวเสียงเบาๆ ออกมาว่า “เจ้าไม่รู้หรือว่า ในจวนจ้านอ๋องคนรับใช้มากมายต่างก็เป็นทหารชายแดน พวกเขาได้รับบาดเจ็บจนไม่อาจไปสู้รบได้อีก พี่เจ็ดก็เลยให้พวกเขาทำงานอยู่ในจวน แม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าร่วมรบอีก แต่ก็ยังมีศักดิ์เป็นทหารอยู่ดี”

“นี่ โอ้ย ใยเจ้าไม่บอกข้าให้ไวกว่านี้!”

ซืออวี้สวี่เริ่มโทษเซียวหมิงเซียนขึ้นมา

ในตอนนี้เอง ฝ่าบาทซึ่งมีสีหน้าที่ตึงเครียดแต่เดิมอยู่แล้ว ก็เปลี่ยนเป็นเครียดมากขึ้นไปอีกหลายเท่า กล่าวออกมาอย่างเย็นเยือกว่า “ซืออวี้สวี่ ตำแหน่งราชบุตรเขยนี้ของเจ้ายังนั่งไม่ทันร้อนเลย ก็กล้ามาต้องโทษทางคดีมากเช่นนี้แล้ว หากข้าปล่อยปะเจ้าต่อไป ต่อไปเจ้าก็คงจะทำให้เกิดคดีความใหญ่โตขึ้นมา”

“กระหม่อมมิกล้าพ่ะย่ะค่ะ!”

ซืออวี้สวี่ตกใจจนโขลกศีรษะไม่หยุด!

เซียวเย่หลันก็เลยถือโอกาสใส่ไฟ เอามือประสานแล้วกล่าวออกมาว่า “เสด็จพ่อ ลูกอยากจะประหารคนผู้นี้ด้วยมือตัวเอง เพื่อเป็นก