ซูหรานรู้สึกสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้จะทำอะไร จึงฝืนใจไม่กดวางสาย“หรานหรานเรื่องเมื่อคืนนี้อย่าโกรธฉันเลยได้ไหม? ฉันจะให้เธอเห็นว่าฉันขอโทษจริง ๆ ฉันจะคุกเข่าขออภัยเธอเลย ตกลงไหม?”ซูอินพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงใจจนทำให้ซูหรานเกือบจะเชื่อว่า ในคืนที่โรงแรมไห่เฉิง เธอท่าทางมองโลกในแง่ดีนั้นอาจเป็นเพียงภาพฝันของตัวเองขอเธอให้อภัยน่ะเหรอ? คุกเข่าเพื่อขอโทษน่ะหรือ?นี่มันบทละครเรื่องไหนกัน?ซูหรานรู้สึกสงสัย ในขณะที่ไม่ออมมือในการพูดจาเยาะเย้ย“งั้นก็ให้เธอคุกเข่าอยู่เลยแล้วกัน!”หลังจากพูดจบ ซูหรานก็เตรียมจะกดวางสายแต่ทันใดนั้น เสียงร้องออกมาจากปลายสายเป็นของผู้แก่ผู้หนึ่ง“อินอิน แกทำอะไรอยู่?”เสียงของผู้สูงอายุนั้นฟังดูคุ้นเคยราวกับว่าเธออาจจะรู้จักเขา แต่ยังไม่ทันได้นึกอะไร ซูอินก็วางสายไปอย่างรวดเร็ว“…”ซูหรานขมวดคิ้ว ผู้หญิงที่ไม่ซื่อสัตย์คนนี้กำลังเล่นอะไรอยู่?ซูหรานรู้ดีว่าเธอมีความคิดที่ไม่ดีอยู่ แต่ก็ไม่สนใจว่าเธอจะทำอะไรเพียงแต่เสียงของผู้สูงอายุเมื่อกี้ ฟังดูคล้ายกับเสียงของคนที่เรียกชื่อเธอในความฝันซูหรานปิดตาแล้วพยายามนึกถึงรูปร่างของชายชราที่นั่งอยู่บนรถเข
งานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่เย่ถูกกำหนดไว้ที่วิลล่าตระกูลเย่ ฟู่จิ้นหานได้รับการเชิญจากตระกูลเย่ แต่เขากลับไม่มีแผนที่จะไป เย่ถิงเซินไม่ได้ส่งคำเชิญให้ซูหราน ด้วยเหตุผลที่ว่าเมื่อรู้ว่าซูหรานเป็นโรคความจำเสื่อม เขาก็ยิ่งเพิ่มความต้องการในการปกป้องเธอมากขึ้น ในใจเขาไม่อยากให้ซูหรานไปอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น เพราะกลัวว่าเธอจะได้รับความเจ็บปวดไม่กี่วันก่อนงานวันเกิดของคุณปู่เย่ถิงเซินต้องยุ่งอยู่กับการเตรียมงานเลี้ยง ขณะที่เย่ซือเหยียนทำงานที่บริษัทอัญมณีตระกูลเย่ในตารางกลับกลายเป็นซูอินที่ดูเหมือนจะสูญเสียความสนใจในตำแหน่งผู้อำนวยการออกแบบตั้งแต่ไหนแต่ไร เธอเริ่มเปลี่ยนพฤติกรรม มาใช้เวลาทุกวันอยู่ที่วิลล่ากับคุณปู่เย่ แม้กระทั่งอาหารและเครื่องดื่มที่คุณปู่เย่ต้องการ ซูอินก็ยินดีที่จะเตรียมพร้อมให้“คุณปู่ คุณหนูซูอินช่างมีความกตัญญูจริง ๆ”พ่อบ้านพูดอย่างชื่นชมไม่ใช่แค่พ่อบ้านเท่านั้น แต่คนอื่น ๆ ในวิลล่าต่างก็รู้สึกชื่นชอบคุณหนูซูอินที่มีมารยาทเป็นอย่างดีคุณปู่เย่ก็มองซูอินด้วยความรักใคร่“ใช่แล้ว ซูอินเป็นเด็กดีที่ได้เห็นเธอเหมือนกับได้เห็นซือเหยียน ถ้าซือเหยียนอยู่ที่นี่
กรรไกรส่องประกายเย็นเยียบใต้แสงจันทร์ ใบมีดสัมผัสกับผ้าราคาแพง ตัดขาดได้อย่างง่ายดายแม้แต่เสียงที่เกิดขึ้นก็ไพเราะเป็นพิเศษแต่ไม่รู้ทำไม คุณปู่เย่เพิ่งตัดไปมุมหนึ่งก็รู้สึกเสียใจแล้วเขาหยุดทันที ตรวจสอบอย่างละเอียด ชุดราตรีเสียหายไปแล้วจริงๆความรู้สึกซับซ้อนแผ่ซ่านในใจ คุณปู่เย่รู้สึกผิดเล็กน้อย ถอนหายใจ โยนกรรไกรไปด้านข้าง และพึมพำอย่างห้ามไม่ได้"หรานหรานเอ๊ย หรานหราน ถ้าเธอเชื่อฟังหน่อย จะต้องเป็นแบบนี้ด้วยหรือ?"แม้ว่าเขาจะพบกับซูหรานไม่นาน แต่ก็เข้าใจนิสัยของเธอดีเด็กคนนั้น จริงใจและเป็นตัวของตัวเอง ไม่โลภหรือลุ่มหลงในความหรูหรา และไม่ตามกระแสเธอไม่ได้เปลี่ยนกฎการกระทำของเธอเพียงเพราะกลายเป็นหลานสาวบุญธรรมที่ตระกูลเย่ยอมรับในใจเขาชื่นชมเธอ สุดท้ายก็ไม่สามารถอดกลั้นได้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจว่า หากพรุ่งนี้ในงานวันเกิด ถ้าซูหรานมา และขอโทษอินอิน เขาจะลืมคำพูดที่เธอพูดในโรงพยาบาลวันนั้นคิดเช่นนี้แล้ว คุณปู่เย่ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมากเขากำลังจะกลับไปพักผ่อนบนเตียง คุณปู่เย่ก็เห็นเงาร่างหนึ่งที่นอกหน้าต่าง"อินอินเหรอ" คุณปู่เย่เข้าใกล้หน้าต่างด้วยความประหลาดใจ
"เหยียนเหยียน พ่อจะไม่ปล่อยให้อินอินต้องเสียเปรียบใดๆ สิ่งที่ควรจะเป็นของลูก ก็ให้อินอินแทนแล้วกัน"ความหมายแฝงในคำพูดของเขา แทบจะทำให้ซูอินตะโกนด้วยความตื่นเต้นแต่เธอก็ยังอดทนไว้ได้เธอรู้อยู่แล้วว่าปมในใจของคุณปู่เย่คือเย่ซิงหลาน ปมนั้นอาจเรียกได้ว่าเป็นปีศาจในใจก็ไม่เกินไปแค่กระตุ้นความรู้สึกผิดของคุณปู่เย่ เขาก็จะชดเชยให้เธออย่างไม่มีขีดจำกัดซูอินเช็ดน้ำตาสองสามหยด มองคุณปู่เย่ด้วยความสงสัย "คุณปู่จะให้อะไรหนูหรือคะ?"ดวงตาใสซื่อไร้เดียงสาของซูอินนั้นบริสุทธิ์ไร้มลทิน ราวกับไม่แปดเปื้อนกับโลกียวิสัย ไม่มีความปรารถนาใดๆ ต่อโลกภายนอกคุณปู่เย่ยิ่งชอบในใจ "พรุ่งนี้หนูก็จะรู้"วันพรุ่งนี้ในงานวันเกิด เขาจะไม่เพียงแต่เปลี่ยนนามสกุลให้อินอิน ให้เธอกลับมาใช้นามสกุลเย่ แต่ยังจะร่างพินัยกรรม ประกาศทายาทผู้สืบทอดตระกูลเย่ด้วยเช้าวันรุ่งขึ้น คุณปู่เย่ให้พ่อบ้านเรียกทนายมาซูอินรู้ผ่านการดูกล้องวงจรปิดว่าคุณปู่เย่ได้ร่างพินัยกรรมระบุให้เธอเป็นทายาท ในที่สุดเธอก็อดไม่ไหว เต้นรำอยู่ในห้อง"ฮึๆ เขารักเย่ซิงหลานจริงๆ นะ!"ซูอินนึกถึงว่าตระกูลเย่กรุ๊ปที่ใหญ่โตขนาดนี้ เกือบจะเป็นของซ
เจ้าหน้าที่ไม่รู้จักซูหราน ก็ไม่รู้เรื่องตัวตนของเธอ"อ๋อ ได้ค่ะ นี่ค่ะ" ซูหรานไม่ได้วางโทรศัพท์ ต่างก็เปลี่ยนไปอยู่ในโหมดเช็คบัตรเชิญ แล้วหยิบบัตรเชิญในอิเล็กทรอนิกส์ออกมาจากอีเมล แสดงให้เจ้าหน้าที่ดู"ได้ค่ะ เชิญครับ" ซูหรานเข้าไปในวิลล่า แล้วรับสายโทรศัพท์ของเซียวหยุนเจินใหม่ "ว่าไงคะพี่เซียว? คุณกำลังหาฉัน...""ไม่มีอะไร แค่คิดถึงเธอ"ทางฝั่งของเซียวหยุนเจิน มีรอยยิ้มอ่อนโยน และพูดคำพูดแนบเนียนซูหรานคิดว่าพี่ใหญ่คนนี้คงเป็นนักรบรักที่ชำนาญซูหรานคุยเอื้อนไปเล็กน้อย แล้วเซียวหยุนเจินก็ไม่ได้พูดอะไรอีกวางสายแล้ว ซูหรานจ้องโทรศัพท์อย่างไม่เข้าใจเขาโทรมาเพียงเพื่อพูดประโยคสั้นๆ "คิดถึงเธอ" เท่านั้นหรือ?ซูหรานส่ายหัวอย่างอ่อนใจ รู้ว่าคำว่า "คิดถึง" ของเขาอาจเป็นการสนุกสนานหรือเพราะเบื่อ ไม่ได้มีความหมายเกี่ยวกับความรักเมื่อสลัดความคิดเรื่องเซียวหยุนเจินออกไป ซูหรานก็ไม่เอาใจใส่เขาอีกขณะเดียวกัน ในห้องทำงานของบ้านหรูใหม่ ฟู่จิ้นหานใช้ปลายนิ้วกระทบโต๊ะอย่างมีระเบียบ เขาที่เดิมน่าเบื่อหน่ายกลับมีแววสนใจที่ชัดเจนComment by -: บัตรเชิญ...ในช่วงเวลานี้ เขาก็ได้รับบัตร
อารมณ์ความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนนี้ตกอยู่ในสายตาของคุณปู่เย่ ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดมากขึ้นสายตาของคุณปู่เย่วูบไหว"เอ่อ... มันเสียหายโดยไม่ตั้งใจน่ะ"คุณปู่เย่ไม่กล้ามองตาซูหรานความผิดหวังที่แฝงอยู่ในดวงตาของเขา ทำให้ซูหรานอดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า "ฉันขอลองซ่อมแซมได้ไหมคะ?"คุณปู่เย่ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วรีบตอบทันที "ได้สิ แน่นอน"หลังจากสอบถามซูหรานเกี่ยวกับวัสดุที่ต้องใช้ในการซ่อมแซม คุณปู่เย่ก็เรียกพี่จางมาไม่นาน เข็มและด้ายก็ถูกเตรียมพร้อมและส่งมาที่หน้าซูหรานซูหรานถือเข็มและด้าย เธอรู้ว่าตัวเองสามารถออกแบบเสื้อผ้าได้ แต่สำหรับการเย็บปะและซ่อมแซม เธอไม่มั่นใจเลย แต่พอได้รับเข็มและด้ายในชั่วขณะนั้น ในสมองของเธอก็เหมือนมีแผนการซ่อมแซมสร้างขึ้นมาทันทีซูหรานนำชุดราตรีลงมาจากราวแขวน ใช้โต๊ะเขียนหนังสือในห้องเป็นโต๊ะทำงานเลือกด้าย จับคู่สี ร้อยเข็ม แล้วทุกฝีเข็มที่ลงบนชุดราตรี ซูหรานต่างมีสมาธิอย่างยิ่ง ราวกับว่าทุกสิ่งรอบข้างไม่มีอยู่ ในสายตาของเธอมีเพียงงานซ่อมแซมในมือเท่านั้นคุณปู่เย่นั่งอยู่ข้างๆ มองดูซูหรานซ่อมแซมทีละฝีเข็มอย่างเงียบๆในตอนนี้ ไม่ใช่แค่คุณปู่เย่เท่านั
เป็นอย่างนี้นี่เอง?ซูหรานและซูอินเคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาระยะหนึ่ง การที่เธอเห็นลวดลายนั้นบนตัวของซูอินจึงเป็นเรื่องปกติที่สุดแต่คุณปู่เย่มองซูหรานอีกครั้ง และยังคงต้องการยืนยันด้วยตัวเอง "เป็นอย่างที่เธอพูดจริงหรือ?"ในสมองของซูหรานก็เกิดความสงสัยเป็นอย่างที่ซูอินพูดจริงหรือ?สัญชาตญาณบอกว่าไม่ใช่ เพียงเพราะคำพูดของซูอินคนนี้ ในจิตใต้สำนึกของเธอไม่อยากเชื่อแม้แต่ประโยคเดียวซูหรานนิ่งเงียบ ยังคงขมวดคิ้วอยู่เธอก็กำลังคิดว่าตัวเองปักลวดลายนั้นออกมาได้อย่างไรเมื่อนึกย้อนอย่างละเอียด ตอนที่เธอปักนั้นเธอมีสมาธิเต็มที่ คิดแต่เพียงว่าจะซ่อมแซมส่วนที่เสียหายให้ดีได้อย่างไร ลวดลายนั้นแทบจะไม่ผ่านความคิดของเธอเลย แต่กลับปักออกมาได้อาจเป็นไปได้ว่าในความทรงจำที่ถูกลืมไป มีลวดลายนี้อยู่จะต้องเป็นสิ่งที่สำคัญมาก ถึงได้ฝังลึกอยู่ในกระดูกและปฏิกิริยาของคุณปู่เย่ แสดงว่าลวดลายนี้อาจจะสำคัญมากสำหรับคุณปู่เย่เช่นกันความเงียบปกคลุมทั่วห้องการที่ซูหรานไม่ตอบ ทำให้ซูอินรู้สึกไม่พอใจในใจ แต่ตามหลักแล้วซูอินไม่ควรรู้ว่าคุณปู่เย่กำลังซักถามซูหรานเกี่ยวกับลวดลายนั้นดังนั้นเธอจึงต้องแสร
ในฐานะเป็นวันเกิดของคุณปู่เย่ แขกต่างก็รอคอยที่จะได้เห็นคุณปู่ออกมาปรากฏตัวComment by -: คุณปู่เย่นั่งบนลิฟต์แก้ว ค่อยๆ ลอยมาจากชั้นสองสายตาของทุกคนจับจ้องอยู่ที่ตัวเขาก่อนลงจากลิฟต์ คุณปู่เย่ให้พ่อบ้านช่วยพยุงเขายืนขึ้น เมื่อเขายืนขึ้นมา ทุกคนก็พบว่าเขาสวมใส่ชุดนั้นใบหน้าของเย่ถิงเซินก็ไม่อาจปกปิดความตะลึงชุดนั้นเพิ่งเสียหายไปเมื่อเมื่อคืนนี้ แล้วทำไมถึง...เมื่อเห็นคุณปู่เย่ก้าวออกจากลิฟต์ เย่ถิงเซินก็รีบก้าวเข้ามา ช่วยพยุงคุณปู่เย่"คุณปู่ ชุดนี้..." ขณะอยู่ข้างกายคุณปู่เย่ เย่ถิงเซิน ก็ยังอดไม่ได้ที่จะถาม"ซูหรานแก้ไขมาให้" เสียงของคุณปู่เย่ค่อนข้างอ่อนโยนเย่ถิงเซินก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองที่มุมของชุดที่เคยเสียหาย แม้จะดีใจที่คุณปู่ได้สวมใส่ แต่สีหน้าของเขาก็มิอาจซ่อนความเครียดตึงเครียดเอาไว้ได้ซูหรานมาแล้วหรือ?เขาทำไมถึงไม่เห็น?เย่ถิงเซินมองตามหาอย่างรวดเร็วในกลุ่มคน แต่ก็ไม่เห็นร่องรอยของซูหรานเลยเขาไม่รู้ว่าเมื่อกี้ตัวเองยุ่งอยู่กับการต้อนรับแขก จึงมักพลาดที่จะพบซูหรานในหลายครั้งเมื่อไม่พบซูหรานจริง เย่ถิงเซินก็รู้สึกกังวลเพิ่มขึ้นอีก แต่ในตอนนี้เขาก็
คิดจะใช้มุกนี้อีกแล้วเหรอ?ตีเธอหรือด่าเธองั้นเหรอ?ในเมื่อเธอขอมาแบบนี้ เช่นนั้นเธอก็จะสนองความต้องการให้เธอได้สมใจเอง!“เธอ......” มานี่ซูหรานยังพูดไม่ทันจบ ฟู่จิ้นหานก็ได้ส่งสัญญาณให้ฉินฟั่งเสียก่อนเรื่องทำร้ายคนแบบนี้ ทำไมต้องให้ซูหรานเป็นคนลงมือด้วยตัวกันล่ะ?ฉินฟั่งก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ในช่วงเวลาอันรวดเร็วนั้น เขาก็ได้ตบหน้าซูอินไปหนึ่งทีเสียงเพี๊ยะดังขึ้น ไม่มีความปรานีใด ๆ ซูอินเดินเซจนแทบล้ม ยากที่จะทรงตัวเอาไว้ได้ ในหัวขาวโพลนไปหมด เหลือเพียงเสียงหึ่ง ๆ เท่านั้นใครกัน......ที่กล้าทำร้ายเธอได้ถึงขนาดนี้? !ทันทีที่ซูอินได้สติกลับมา เธอจึงมองไปที่ฉินฟั่งด้วยความโกรธฉินฟั่งได้รับการฝึกฝนมา เขาได้ฝึกฝนร่างกายจนแข็งแกร่งที่บริษัทชิงอวิ๋น แถมยังได้รับอิทธิพลจากฟูจิ้นหานที่มีความเด็ดขาดในการต่อสู้อีกด้วย เพียงแค่สายตาเดียว ความกดดันของซูอินก็ถูกลดทอนลงไปทันทีแต่จะให้ซูอินยอมได้อย่างไร?เธอเป็นถึงหลานสาวแท้ ๆ ของตระกูลเย่ ฉินฟั่งคนนี้......ก็เป็นแค่สุนัขรับใช้ข้างกายฟู่จิ้นหานเท่านั้นต่อให้การตบเธอจะเป็นความต้องการของฟู่จิ้นหาน แต่มีคนมากมายอยู่ด้วยขนาดนี้ ห
ไม่จำเป็นต้องแก้ไขพินัยกรรมงั้นเหรอ?ซูอินดีใจมาก รู้สึกเหมือนได้รับความมั่นใจมากขึ้นแน่นอนว่าขอแค่เธอยังเป็นลูกสาวของฉินเหยียนอยู่ คุณท่านเย่ก็จะเห็นแก่หน้าฉินเหยียน และยอมรับทุกอย่างที่เป็นเธอครั้งนี้ ไม่ว่าคุณท่านเย่จะรอดมาด้วยเหตุผลใดก็ตาม แต่ไม่ว่ายังไงพินัยกรรมของคุณท่าน เมื่อกี้ทุกคนต่างก็ได้ยินอย่างชัดเจนกันหมดแล้วคุณท่านเย่ได้มอบทุกอย่างของตระกูลเย่ให้กับเธอ แม้ว่าวันนี้เธอจะยังไม่ได้รับช่วงต่อจากตระกูลเย่ แต่เธอก็ยังเป็นผู้สืบทอดเพียงคนเดียวอยู่ส่วนคนพวกนี้......ซูอินรู้สึกไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่เมื่อนึกถึงวิดีโอเมื่อกี้แล้ว ซูอินจึงหันไปมองซูหรานที่อยู่ข้าง ๆ คุณท่านเย่ทันทีในตอนนี้ เธอไม่มีเวลามามัวคิดว่าคลิปวิดีโอนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ คือการใช้ประโยชน์จากอำนาจเสียงของคุณท่าน เพื่อช่วยลบข้อครหาและปฏิเสธว่าคนในคลิปไม่ใช่เธอน้ำสกปรกนี้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ต้องสาดไปที่ซูหรานให้ได้เมื่อคิดได้เช่นนั้น ซูอินก็ขมวดคิ้วทันที “หนูไม่สนใจของนอกกายพวกนั้นหรอกค่ะ แต่ถ้าหากแม่ของหนูที่อยู่บนสวรรค์รู้ว่าหนูถูกใส่ร้ายด้วยคลิปวิดีโอนั้น จนทำ
น้ำเสียงนั้นดูทุ้มต่ำ แต่ก็มีความโกรธที่ไม่สามารถปิดบังเอาไว้ได้ปนอยู่ซูอินเงียบและไม่มีการตอบสนองอยู่นาน ส่วนคนอื่น ๆ ที่อยู่ตรงนั้น ก็กลับมีสีหน้าที่ดูต่างกันออกไปพวกเขาเพิ่งจะได้ยินอะไรกันแน่?เย่ซินกลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง ก่อนจะกอดแขนตัวเองแน่น ราวกับพยายามขับไล่ความหนาวของเมื่อครู่นี้ที่แผ่ซ่านเข้ามาในร่างกายออกไปเธอหูฝาดไปรึเปล่านะ?เสียงนั้นน่ะ คือเสียงของคุณท่านจริง ๆ!แต่เห็น ๆ อยู่ว่าคุณท่านเสียชีวิตไปแล้ว แล้วร่างก็กำลังนอนอยู่ในโลงแก้วอีกด้วย จะมีเสียงออกมาได้อย่างไร?แต่เมื่อนึกถึงคำว่า “วิญญาณ” ขึ้นมา เย่ซินก็กลืนน้ำลายลงคอด้วยความตื่นตัวและเสียงที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันนั้น ก็กลับยิ่งทำให้เย่ซือเหยียนมั่นใจในข้อสันนิษฐานก่อนหน้านี้ได้ และเข้าใจมากยิ่งขึ้นว่าการแสดงในวันนี้มีซูอินที่เป็นเป้าหมาย!เย่ซือเหยียนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เธอสังเกตเห็นว่าทั้งเย่ถิงเซินและหยางซู พวกเขาสองคนไม่ได้มีปฏิกิริยาใด ๆ มากนักต่อเสียงของคุณปู่ในตอนนั้นเธอก็รู้ได้ในทันที ว่าทั้งสองคนเองก็มีส่วนร่วมในแผนการนี้ด้วยเช่นกันส่วนซูอิน......ตอนนี้ ในหัวของซูอินมันขาวโพลนไปหมดเธอเ
หน้าตาที่ดูไร้เดียงสาและอ่อนแอของซูอินแข็งทื่อทันทีชั่วขณะหนึ่ง เหมือนว่าหน้ากากนั้นของเธอจะถูกเจาะจนทะลุ สีหน้าเธอดูไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่ “พี่ซู พี่หมายความว่ายังไง?”“ฮึ หมายความว่ายังไงงั้นเหรอ? น้องอินอิน เธอคงไม่คิดว่าทุกคนจะโง่กันหมดหรอกใช่ไหม? ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเจอเธอ ฉันก็เดาได้แล้ว ว่าเธอเป็นคนยังไง ต่อหน้าก็แสร้งทำตัวไร้เดียงสาและอ่อนแอ แต่ในความเป็นจริง ใจกลับดำมืดเต็มไปด้วยแผนการ คุณสนุกกับการใช้หน้ากากที่เธอสร้างขึ้นมาหลอกลวงทุกคน ฉันก็เลยเล่นตามน้ำกับเธอไป แกล้งทำเป็นเชื่อในความดีและความไร้เดียงสาของเธอ”เสียงของหยางซูดังกึกก้องทั่วทั้งศาลาไว้ทุกข์ซูอินฟังแล้วก็รู้สึกบาดหูเป็นพิเศษในตอนนี้ ใบหน้าที่เคยแสดงความไร้เดียงสาของเธอก็เริ่มมีความโกรธปรากฏขึ้นมานิดหน่อยที่อยางซูจะบอกก็คือ ทุกสิ่งที่เขาปฏิบัติต่อเธอ มันเป็นเพียงแค่การแสดงอย่างนั้นน่ะเหรอ?แล้วที่เมื่อวานเขารับปากเธอว่าจะใช้เส้นสายเรียกทนายอู๋มาล่ะ มันเพื่ออะไรกัน?มีคนอื่นอยู่ด้วย ซูอินจึงไม่สะดวกที่จะถามออกมาแต่เมื่อเธอจ้องไปที่ตาของหยางซู กลับทำให้หยางซูเข้าใจในทันทีว่าเธอกำลังคิดอะไร และคิดจะ
ฟู่จิ้นหานก้มหน้าสบตากับซูหรานแววตาของเธอดูมั่นคง มือที่กำเสื้อตรงหน้าอกของเขาก็ยิ่งบีบแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ฟู่จิ้นหานรู้สึกกังวลในใจไม่หาย แต่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ไม่สามารถขัดขืนซูหรานได้ฟู่จิ้นหานวางเธอลง แต่แขนของเขายังคงโอบเอวเธอเอาไว้อยู่ ท่าทางที่เขาปกป้องเธอนี้ ทำให้ผู้คนรอบข้างเกิดความคิดที่แตกต่างกันออกไปคนที่ตกใจและประหลาดใจที่สุด ก็คือเย่ซินฟู่จิ้นหาน......ผู้นำคนใหม่ของฟู่ซือกรุ๊ปคนนี้ เย่ซินเคยเห็นมาก่อนเขาจัดการกับฟู่ซือกรุ๊ปด้วยวิธีการที่โหดเหี้ยม ซึ่งเป็นที่พูดถึงกันในจิงเฉิง แค่เธอได้ยินก็รู้สึกขนลุกทุกคนต่างก็พูดกันว่าฟู่จิ้นหานเป็นคนเย็นชาไร้ความรู้สึก แต่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอในตอนนี้ สีหน้ากลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน แววตาของเขาจ้องมองไปยังหญิงสาวที่อยู่ข้าง ๆ บ้างก็เหลือบมองไปยังอีกด้าน แต่แววตากลับเปลี่ยนเป็นเฉียบขาดในทันทีท่าทีที่ฟู่จิ้นหานปฏิบัติต่อผู้หญิงคนนี้พิเศษมากจริง ๆเย่ซินอดไม่ได้ที่จะมองไปยังคนที่อยู่ข้าง ๆ ฟู่จิ้นหาน และนึกถึงชื่อที่พวกเขาเพิ่งจะเรียกเธอขึ้นมาเมื่อกี้หรานหราน......ซูหราน......เธอคือหลานสาวที่คุณท่านรับอุปการะมา
ทุกคนต่างก็ตกตะลึงไปชั่วขณะเสียงของผู้หญิงที่ดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือ ได้รับการปรับแต่งมาอย่างละเอียดถึงจะฟังไม่ชัดเจนว่าเป็นของใคร แต่ก็กลับฟังออกว่าบรรยากาศค่อนข้างจะเข้มข้นภายใต้เสียงร้องของหญิงสาว กระทั่งการพูดด้วยคำพูดที่ดูเปิดเผยต่าง ๆ ทำให้คนที่อยู่ ณ ตรงนั้นแค่ได้ยิน สีหน้าของพวกเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปบ้างแล้วซูอินรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย และแอบบ่นลินเยว่เยว่ที่ทำการแปลงเสียง แต่ยังไงก็ช่างเถอะ ต่อให้จะฟังไม่ออกว่าเป็นเสียงของซูหราน แต่ภาพที่ทุกคนเห็นก็เป็นซูหราน ยังไงก็มีผลลัพธ์เดียวกัน!ซูอินเหลือบมองไปที่เย่ถิงเซินเธออยากเห็นมากที่สุด ก็คือปฏิกิริยาของเย่ถิงเซินหลังจากที่เขาเห็นว่าคนในคลิปคือซูหราน แต่เย่ถิงเซินเพียงแค่ขมวดคิ้ว และมีสีหน้าที่ดูไม่พอใจเท่านั้น เขากลับไม่หยิบโทรศัพท์ออกมาสักทีดูเหมือนว่าเย่ซินจะตกใจกับภาพที่เธอเห็นมาก เธอจ้องมองที่หน้าจอโทรศัพท์อย่างงงงวยภายในห้องไว้ทุกข์ เสียงของหญิงสาวยังคงดังกึกก้องอยู่ในบรรยากาศที่แปลกประหลาด ก็มีคนที่สองที่หยิบโทรศัพท์ออกมา และเปิดข้อความที่เพิ่งได้รับเมื่อสักครู่นี้อ่า......เสียงที่เหมือนกับก่อนหน้านี้ก็ดัง
“พวกเขาจะทำอะไร?”ในหัวเย่ซือเหยียนยังคงคิดไม่ตก ไม่สามารถคาดเดาภาพรวมของเรื่องราวได้เลยแต่เธอก็พอจะเข้าใจอยู่บ้าง: หากคุณท่านยังไม่ตายจริง ๆ เช่นนั้นทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้มันก็คือกับดักและกับดักนี้ ถูกจัดเตรียมเอาไว้เพื่อใครอย่างนั้นเหรอ?เย่ซิน? ตัวเธอ? หรือว่า......ซูอิน?เย่ซือเหยียนรู้สึกโชคดีที่เธอค้นพบเรื่องนี้ได้ก่อน ไม่เช่นนั้น เธอก็อาจจะตกหลุมพรางไปด้วยส่วนซูอิน......ความเกลียดชังสะสมอยู่ในดวงตาของเย่ซือเหยียนไม่ว่ากับดักนี้จะถูกจัดเตรียมเอาไว้สำหรับใครก็ตาม วันนี้ก็ยังถือว่าเป็นโอกาสที่ดีในตอนนั้นแทบจะในทันที เย่ซือเหยียนโทรหาสายสายหนึ่ง และสั่งการกับคนที่อยู่ปลายสายหนึ่งประโยค หลังจากวางสาย ในใจเย่ซือเหยียนก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป......ในขณะเดียวกัน ณ ศาลาไว้ทุกข์ ซูอินยังคงเต็มไปด้วยความคาดหวังกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นอาการเป็นลมของเย่ซือเหยียนทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจอย่างมากรอจนกระทั่งพ่อบ้านจัดแจงให้คนพาเย่ซือเหยียนออกไป ซูอินก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ทนายอู๋ แต่สุดท้ายเธอก็รู้สึกกลัวว่าจะมีคนเห็นความลนลานของเธอ เธอจึงไม่กล้าพู
ดูเหมือนว่า ผู้ที่อยู่ในที่นั้นนอกจากท่านท่านเย่แล้ว ก็มีเพียงเย่ถิงเซินเท่านั้นที่สามารถตัดสินใจได้การกระทำนี้ ทำให้ซูอินรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยต้องทำความเข้าใจก่อนว่า เธอคือผู้สืบทอดที่ถูกต้องตามกฎหมายของตระกูลเย่ และนอกจากนี้ ทนายความอู๋คนนี้เองก็เป็นพยานในการทำพินัยกรรมของคุณท่านเย่อีกด้วย เขาก็ควรจะรู้ว่าผู้ที่ได้รับผลประโยชน์จากพินัยกรรมของคุณท่านคือใครเขาควรถามเธอ และให้เธอเป็นผู้ตัดสินใจสิถึงจะถูกเขากลับถือหางให้เย่ถิงเซินเป็นตัวหลักแต่ไม่นาน ซูอินก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก ที่ทนายอู๋คนนี้เป็นคนที่มีตาแต่ไร้แวว รอให้ประกาศพินัยกรรมออกมาก่อน ว่าเธอคือผู้สืบทอดทรัพย์สินของตระกูลเย่ จะทำให้คนเหล่านี้ต้องตื่นตระหนกอีกครั้งแน่นอน“เชิญทนายประกาศได้เลยครับ”คำพูดของเย่ถิงเซินแต่ละคำ ทั้งหนักแน่นและชัดเจนทนายความอู๋เปิดถุงเอกสารที่ปิดผนึกเอาไว้ท่ามกลางสายตาของทุกคน และนำพินัยกรรมที่อยู่ข้างในออกมา“ฉัน เย่ชิงเหอ ทรัพย์สินทั้งหมดที่อยู่ภายใต้ชื่อของฉัน จะถูกสืบทอดโดย......”ทนายความอู๋กำลังอ่านเนื้อหาของพินัยกรรม ทุกคนในศาลาไว้ทุกข์ต่างก็ตั้งใจฟัง และเมื่อถึงจุดนี้ สีหน้าของทุกค
“มันแน่นอนอยู่แล้ว”หยางซูจ้องมองไปที่ซูอิน เขาจะไม่บอกกับเธอ ว่าทนายคนนั้นได้อยู่ที่ไห่เฉิงเรียบร้อยแล้วทันทีที่คุณท่านกลับมาที่ไห่เฉิง ก็ได้ให้ทนายรีบมาที่นี่อย่างลับ ๆและการกระทำของซูอินในคืนนี้ ดูท่าแล้ว คุณท่านเองก็น่าจะมองสถานการณ์ออกตั้งแต่แรกแล้วเมื่อได้รับคำตอบที่แน่นอนจากหยางซู ซูอินก็ยิ่งมีความสุขมากกว่าเดิมเธอไม่กล้าที่จะลำพองตัวมากเกินไป เหมือนว่าเธอจะรู้สึกพอใจมาก จึงถอนหายใจออกมา “การที่สามารถทำตามความปรารถนาของคุณปู่ได้ ก็ถือเป็นสิ่งเดียวที่ฉันสามารถทำเพื่อคุณปู่ได้แล้วล่ะค่ะ”ซูอินลดสายตาลง ให้ดูเหมือนว่าเธอไม่มีความต้องการอะไรเลยจริง ๆแต่หยางซูกลับรู้จักธาตุแท้ของผู้หญิงคนนี้แล้วในที่สุดหยางซูก็ไม่สามารถอดทนต่อความเกลียดชังในใจได้ เขาจึงอ้างว่าตนรู้สึกเหนื่อย และต้องการพักผ่อน จึงขอให้ซูอินออกไปก่อนเมื่อกลับมาถึงห้อง ซูอินก็รีบวางแผนทุกอย่างที่เหลือทันทีเช้าวันถัดมา ทั้งวิลล่าก็เริ่มวุ่นวายตั้งแต่เช้าแล้วเมื่อวานได้มีการกำหนดให้เผาศพวันนี้ก่อนเริ่มการเผาศพ ก็ควรไปสักการะร่างของผู้เสียชีวิตเสียก่อนภายในโลงแก้วคุณท่านนอนอยู่ข้างใน ใบหน้าดูมีชีว