Share

บทที่ 134 พี่ชายของเขาคงไม่ใช่สามีตัวพ่อหรอกมั้ง

ในขณะเดียวกัน ฟู่จิ้นหานเองก็หยุดฝีเท้าด้วยเช่นกัน

“ซูหราน......” ฟู่จิ้นหานเผยรอยยิ้มออกมา

เขาไม่แค่เพิกเฉยต่อความจริงที่ว่าซูหรานกำลัง “จ้องมอง” มาที่เขา แต่กลับดีใจที่ในที่สุดซูหรานก็ยอมพูดกับเขา

แต่ครู่ต่อมา กะละมังน้ำเย็น ๆ ก็ถูกสาดเข้าไปที่หน้าของเขา

“เลิกตามฉันสักที! ไม่อย่างนั้น......ฉันจะแจ้งตำรวจ”

ซูหรานพูดด้วยคำพูดที่รุนแรง แล้วหันหลังกลับ และเรียกแท็กซี่ทันที

รอยยิ้มของฟู่จิ้นหานแข็งค้างอยู่บนใบหน้าของเขา หลังจากได้สติกลับมา แท็กซี่ก็ได้ขับออกไปแล้ว

ห่างไปไม่ไกลนัก ฉู่อี้ที่อยู่ในรถก็เก็บสายตาที่มองไปทางฟู่จิ้นหานด้วยความพออกพอใจกลับ จากนั้นก็สตาร์ทรถ แล้วขับไปยังสถานที่ที่เขาและซูหรานนัดกันเอาไว้

ไม่กี่นาทีต่อมา ฉินฟั่งที่มารับฟู่จิ้นหาน ก็ขับรถมาจอดอยู่ตรงหน้าเขา

“คุณชายครับ เป็นอะไรรึเปล่าครับ?” ฉินฟั่งลงจากรถ ทันทีที่เห็นท่าทีของคุณชายเขา ฉินฟั่งก็เข้าใจสถานการณ์ได้ในทันทีว่าเขาน่าจะเหนื่อยจากเรื่องภรรยาของเขามา

สีหน้าของฟู่จิ้นหานดูเย็นชา ขึ้นรถโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ

ฉินฟั่งกลับไปยังที่นั่งคนขับ จากนั้นก็ถามอย่างระมัดระวังว่า “คุณชายครับ พวกเรากลับโรงแรมกันเล
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status