Share

บทที่ 142 ได้พบกับคุณท่านเย่

ทันทีที่ฟู่จิ้นหานสั่งการเสร็จ และในตอนที่เดินกลับไปหาซูหราน เขาก็เรียกรอยยิ้มกลับมาอยู่บนหน้าตามเดิม

“ไปเถอะ ไปซื้อดอกไม้ให้แม่ของเรากัน” ฟู่จิ้นหานจับมือซูหราน

ซูหรานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

แม่ของเราเหรอ?

“นั่นแม่ของฉันต่างหาก!” ซูหรานพูดแก้คำพูดของเขาอย่างเอาจริงเอาจัง

ฟู่จิ้นหานกลับเผยรอยยิ้มที่ดูไม่ได้สนใจออกมา “ใช่ เธอคือแม่ของคุณ......”

แม่ของเธอก็ถือว่าเป็นแม่เขาด้วยไม่ใช่รึไง?

เพราะงั้น การที่เขาเรียกว่าแม่ของเรา เขาก็ไม่ได้พูดผิดสักหน่อย!

ทั้งสองมาถึงที่สุสาน ฟู่จิ้นหานนำดอกไม้ที่อยู่ในมือวางลงบนหลุมศพ ภาพที่อยู่บนหลุมศพ คือผู้หญิงที่สวยมาก ๆ คนหนึ่ง

ดวงตาของซูหรานดูคล้ายกับเธอมาก

พูดให้ถูกก็คือ นอกจากซูหรานแล้ว เขาเองก็เคยเห็นผู้หญิงสองสามคนที่มีดวงตาคล้ายกันกับคนในภาพด้วยเช่นกัน

แต่ฟู่จิ้นหานก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

ทั้งสองยืนอยู่บริเวณหลุมศพนานสองนาน พักอยู่ที่สุสานเป็นเวลานานจนกระทั่งมีคนช่วยเหลือจึงกลับเข้าเมือง

ฟู่จิ้นฟานส่งซูหรานกลับไปที่เจินหลินย่วน จากนั้นก็รับสายของฉินฟั่ง

“คุณชายครับ เชิญคนมาแล้วครับ”

“อืม” ฟู่จิ้นหานตอบรับ แล้ววางสายโทรศัพท์ไป

จากนั้นก็หาข้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status