บทที่ 139 เหยื่อของเขา

ณ สุสาน

ซูหรานยืนอยู่หน้าหลุมศพ

ฟ้าที่เพิ่งจะมืด ก็เริ่มมีฝนโปรยลงมา

ฟู่จิ้นหานที่เดิมทีแอบรออยู่ด้านนอกของสุสาน เขาไม่สนสิ่งใดอีกแล้ว เขาเดินถือร่มเข้าไปในสุสาน

ฝนตกกระทบลงมาบนตัวของซูหราน แต่ก่อนที่ผมของเธอจะทันได้เปียก ก็มีร่มมาคลุมเธอไว้

ซูหรานหันกลับไป และเห็นว่าเป็นสามีตัวพ่อของเธอ เธอก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ฝนเริ่มตกหนักขึ้นเรื่อย ๆ เม็ดฝนตกกระทบร่มจนเกิดเสียงซ่า มีเพียงเสียงฝนเท่านั้นที่ล่องลอยอยู่ในอากาศ

จนกระทั่งถึงกลางดึก ฝนก็หยุดตก ซูหรานถึงได้ยอมตัดสินใจเดินจากไป

ทั้งสองยังไม่กลับเข้าเมืองในทันที แต่จองสองห้องในโรงแรมที่ใกล้ที่สุดแทน

ซูหรานเดินเข้ามาในห้องโดยไม่พูดอะไรสักคำ ประตูปิดลง ตั้งแต่ต้นจนจบฟู่จิ้นหานก็เดินตามเธอราวกับลูกสะใภ้ตัวน้อย

จนกระทั่งเขาแยกจากซูหราน ฟู่จิ้นหานจึงกดหมายเลขโทรศัพท์หาฉินฟั่ง

“ให้บริษัทชิงอวิ๋นตรวจสอบการตายของเย่ซิงหลาน......” ฟู่จิ้นหานเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว

แต่ปฏิกิริยาของซูหรานในวันนี้ กลับทำให้เขาอยากช่วยเธอค้นหาให้ชัดเจน

หลังจากอธิบายเสร็จ ฟู่จิ้นหานก็กลับไม่ได้พักผ่อน แต่ไปซื้อเบียร์มาหนึ่งลังแทน