บทที่ 132 เห็น ๆ อยู่ว่าเขามีผู้สนับสนุนคนใหม่แล้ว เขายังต้องการอะไรอีก? !

ฟู่จิ้นหานยืนอยู่ตรงประตู แววตาของเขาจับจ้องไปทางซูหราน

ดวงตาสีเข้มคู่นั้น ราวกับมีความรู้สึกมากมายอัดแน่นอยู่ข้างใน

ความรู้สึกที่ทั้งน่าอึดอัดและทรงพลังเหล่านั้นได้พุ่งทะลุไปยังซูหรานผ่านการจ้องมองของเขา จนทำให้ซูหรานรู้สึกเหมือนเห็นภาพซ้อนจนอธิบายไม่ถูก และมันยังทำให้เธอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้น......

ใบหน้าเล็ก ๆ ของซูหรานเปลี่ยนเป็นสีแดง

“คุณมาที่นี่ทำไม?” ท่าทีของซูหรานดูไม่เป็นธรรมชาติสักเท่าไหร่

จู่ ๆ เธอก็นึกถึงผู้สนับสนุนคนใหม่ของเขา เย่ซือเหยียน แววตาของซูหรานก็ดูเย็นชาขึ้นมา

ฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว

เห็นได้ชัดว่าเมื่อกี้ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเขินอาย แต่ทำไมจู่ ๆ เธอถึงเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมากะทันหันได้ ราวกับว่าเธอไม่ต้อนรับเขายังไงอย่างงั้น

ไม่ต้อนรับ......

ฟู่จิ้นหานรู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย

แต่ไม่นานเขาก็คิดออก

ต่อให้ไม่ต้อนรับ เขาก็ต้องหน้าด้านอยู่ต่อ!

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของฟู่จิ้นหาน เขาเดินไปหาซูหราน แต่ซูหรานกลับไม่เข้าใจ เห็น ๆ อยู่ว่าเขาเป็นแค่พนักงานเสิร์ฟในบาร์ แต่ทำไมท่าทีที่ดูสูงส่งสง่างามในตัวเขาถึงได้ดูเป็นธรรมชาติได้มากขนาดนี้กัน

อย่างกับเป็นพ