Share

บทที่ 107 ไม่เหมาะสมกัน

“ผมเองก็มีเรื่องอยากจะคุยกับคุณเหมือนกัน”

ฟู่จิ้นหานจ้องมองไปทางซูหราน แววตาที่กระตือรือร้นของเขาทำให้ซูหรานหน้าแดง

ซูหรานหลีกเลี่ยงสายตาที่เร่าร้อนของเขา และจ้องมองที่ขากางเกงของเขา “คุณพูดก่อน”

“งั้นคุณก็หลับตาก่อน!” เขาอยากจะทำให้เธอประหลาดใจ

ซูหรานขมวดคิ้ว ไม่รู้เลยว่าเขาพยายามจะเล่นกลอะไรอยู่กันแน่ แต่เธอก็ยังคงหลับตาลง จากนั้นก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ อยู่พักหนึ่ง และทันใดนั้นสามีตัวพ่อของเธอก็จับมือของเธอเอาไว้

ขณะที่ซูหรานกำลังจะลืมตา สามีตัวพ่อของเธอก็เตือนขึ้นว่า “ห้ามลืมตานะ!”

หลังจากนั้น ซูหรานก็รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่เย็น ๆ อยู่บนข้อมือของเธอ

ตั้งแต่ที่เธอศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับเครื่องประดับมาหลายปี ซูหรานก็รู้ได้ในทันทีว่ามันคือสร้อยข้อมือ

เขามอบสร้อยข้อมือให้กับเธองั้นเหรอ?

ซูหรานตกใจเล็กน้อย ขณะที่เธอกำลังสงสัยว่าเขากำลังจะทำอะไรกันแน่ เสียงของสามีตัวพ่อของเธอก็ดังก้องเข้ามาในหู

“คุณย่าของผมบอกว่า ถ้าผมเจอคนที่ชอบ ก็ให้ผมมอบให้คนนั้น ซูหราน ตอนนี้ผมยกมันให้คุณแล้วนะ”

น้ำเสียงของเขาทุ้มลึก ทั้งยังมีเสน่ห์

ในหัวสมองของซูหรานแทบจะขาวโพลนไปหมด หลังจากนั้นครู่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status