บทที่ 106 ผมจะพาคุณไปที่ที่หนึ่ง

“เกมจับผิดชู้อะไรพวกนี้ เธอก็เก็บเอาไว้เล่นกับพี่ซิวหนิงอะไรนั่นของเธอไปเถอะ”

ซูหรานหัวเราะอย่างเย็นชาใส่ ก่อนที่จะกดวางสาย

ซูอินคิดไม่ถึงว่าซูหรานจะมีปฏิกิริยาแบบนี้ เธอมองร่างของคุณชายสามฟู่และผู้หญิงที่อยู่ไม่ไกลอย่างไม่พอใจ

ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น แต่คือเย่ซือเหยียน

เย่ซือเหยียนเพิ่งจะมาถึงเมืองไห่เฉิง เธออยากที่จะเจอหน้าเขามาก เพราะงั้นเธอจึงโทรหาเขาทันทีที่ลงเครื่อง

“จิ้นหาน ไม่เจอกันนานเลยนะ งานแข่งขันเครื่องประดับก่อนหน้านี้เดิมทีฉันควรจะได้มาพร้อมกับพี่ แต่เช่าอัน เขา......”

เย่ซือเหยียนถอดแว่นกันแดดของเธอออก พร้อมกับปัดผมที่ปกคลุมแก้มซ้ายของเธอ จากนั้นก็เผยให้เห็นรอยช้ำที่มุมหางตา เห็นได้ชัดว่าเกิดขึ้นเพราะการถูกทำร้าย

ฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว

“ตั้งแต่ที่ฉันฟ้องหย่ากับเขา เช่าอันก็คอยรบกวนฉันมาโดยตลอด แต่ว่าในใจฉันมัน......” เย่ซือเหยียนมองไปทางฟู่จิ้นหานด้วยความคนึงหา เธอคาดหวังอยากที่จะเห็นความสงสารจากแววตาของเขา

แต่ฟู่จิ้นหานแค่ขมวดคิ้ว สายตาที่มองเธอก็กลับมีแค่ความสงบนิ่งเท่านั้น

หลังจากนั้นไม่นาน ฟู่จิ้นหานก็พูดอย่างไม่แยแส “แล้วของล่ะ อยู่ไหน?”

หากไม่เป็นเพราะสา