Share

บทที่ 105 เธอจะมาจับชู้หน่อยไหม?

“คุณซูครับ ผม......วันนี้ผมยังมีธุระที่ต้องไปจัดการครับ คงจะไปไม่ได้แล้ว!”

เย่ถิงเซินมองดูรถสองสามคันที่ยังคงล็อคตัวเขาเอาไว้อยู่ ในใจเต็มไปด้วยความหงุดหงิด

หลังจากพูดจบ สายก็ตัดทันที

ซูหรานรู้สึกสับสนเล็กน้อย

รีบขนาดนั้นเลยเหรอ ตกลงแล้วเกิดอะไรขึ้นกับคุณชายใหญ่เย่กันแน่?

ฟู่จิ้นหานที่อยู่ด้านข้างก็เดินตรงไปยังทางเข้า และกำลังจะเปลี่ยนรองเท้าเพื่อที่จะออกไปข้างนอก จากสีหน้าของซูหราน เขาก็เดาได้ว่าเย่ถิงเซินจะไม่มาแล้ว

แต่ดูเหมือนว่าเขายังคงต้องแสร้งทำต่อไปอยู่

“ไปสิ!” ฟู่จิ้นหานทำท่าทีเร่งเร้า

ซูหรานลดสายตาลง “ไม่ต้องแล้วล่ะ คุณชายใหญ่เย่มีธุระนิดหน่อย มาไม่ได้แล้ว”

“มาไม่ได้แล้วงั้นเหรอ? งั้น......ก็น่าเสียดายมากเลยน่ะสิ ผมคิดว่าจะได้มีโอกาสได้รู้จักเขาเสียอีก”

ฟู่จิ้นหานถอนหายใจราวกับกำลังผิดหวัง และมองไปทางอาหารบนโต๊ะ “ไม่อย่างงั้น......พวกเราก็กินกันก่อนดีไหม?”

“อืม” คงทำได้แค่นี้แล้วแหละ!

ซูหรานเองก็หิวอยู่นิดหน่อยจริง ๆ เธอจึงลองชิมดูสองสามคำ ถึงได้รู้ว่ารสชาติแทบจะเทียบเท่าเชฟมืออาชีพเลยทีเดียว

แต่เมื่อนึกถึงไข่ดาวที่ดูน่าสมเพช แล้วก็เบคอนไหม้ในตอนเช้า ซูหรานก็มองสา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status