“เกมจับผิดชู้อะไรพวกนี้ เธอก็เก็บเอาไว้เล่นกับพี่ซิวหนิงอะไรนั่นของเธอไปเถอะ”ซูหรานหัวเราะอย่างเย็นชาใส่ ก่อนที่จะกดวางสายซูอินคิดไม่ถึงว่าซูหรานจะมีปฏิกิริยาแบบนี้ เธอมองร่างของคุณชายสามฟู่และผู้หญิงที่อยู่ไม่ไกลอย่างไม่พอใจผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น แต่คือเย่ซือเหยียนเย่ซือเหยียนเพิ่งจะมาถึงเมืองไห่เฉิง เธออยากที่จะเจอหน้าเขามาก เพราะงั้นเธอจึงโทรหาเขาทันทีที่ลงเครื่อง“จิ้นหาน ไม่เจอกันนานเลยนะ งานแข่งขันเครื่องประดับก่อนหน้านี้เดิมทีฉันควรจะได้มาพร้อมกับพี่ แต่เช่าอัน เขา......”เย่ซือเหยียนถอดแว่นกันแดดของเธอออก พร้อมกับปัดผมที่ปกคลุมแก้มซ้ายของเธอ จากนั้นก็เผยให้เห็นรอยช้ำที่มุมหางตา เห็นได้ชัดว่าเกิดขึ้นเพราะการถูกทำร้ายฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว“ตั้งแต่ที่ฉันฟ้องหย่ากับเขา เช่าอันก็คอยรบกวนฉันมาโดยตลอด แต่ว่าในใจฉันมัน......” เย่ซือเหยียนมองไปทางฟู่จิ้นหานด้วยความคนึงหา เธอคาดหวังอยากที่จะเห็นความสงสารจากแววตาของเขาแต่ฟู่จิ้นหานแค่ขมวดคิ้ว สายตาที่มองเธอก็กลับมีแค่ความสงบนิ่งเท่านั้นหลังจากนั้นไม่นาน ฟู่จิ้นหานก็พูดอย่างไม่แยแส “แล้วของล่ะ อยู่ไหน?”หากไม่เป็นเพราะสา
“ผมเองก็มีเรื่องอยากจะคุยกับคุณเหมือนกัน”ฟู่จิ้นหานจ้องมองไปทางซูหราน แววตาที่กระตือรือร้นของเขาทำให้ซูหรานหน้าแดงซูหรานหลีกเลี่ยงสายตาที่เร่าร้อนของเขา และจ้องมองที่ขากางเกงของเขา “คุณพูดก่อน”“งั้นคุณก็หลับตาก่อน!” เขาอยากจะทำให้เธอประหลาดใจซูหรานขมวดคิ้ว ไม่รู้เลยว่าเขาพยายามจะเล่นกลอะไรอยู่กันแน่ แต่เธอก็ยังคงหลับตาลง จากนั้นก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ อยู่พักหนึ่ง และทันใดนั้นสามีตัวพ่อของเธอก็จับมือของเธอเอาไว้ขณะที่ซูหรานกำลังจะลืมตา สามีตัวพ่อของเธอก็เตือนขึ้นว่า “ห้ามลืมตานะ!”หลังจากนั้น ซูหรานก็รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่เย็น ๆ อยู่บนข้อมือของเธอตั้งแต่ที่เธอศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับเครื่องประดับมาหลายปี ซูหรานก็รู้ได้ในทันทีว่ามันคือสร้อยข้อมือเขามอบสร้อยข้อมือให้กับเธองั้นเหรอ?ซูหรานตกใจเล็กน้อย ขณะที่เธอกำลังสงสัยว่าเขากำลังจะทำอะไรกันแน่ เสียงของสามีตัวพ่อของเธอก็ดังก้องเข้ามาในหู“คุณย่าของผมบอกว่า ถ้าผมเจอคนที่ชอบ ก็ให้ผมมอบให้คนนั้น ซูหราน ตอนนี้ผมยกมันให้คุณแล้วนะ”น้ำเสียงของเขาทุ้มลึก ทั้งยังมีเสน่ห์ในหัวสมองของซูหรานแทบจะขาวโพลนไปหมด หลังจากนั้นครู่
“ฉันไม่ได้ชอบคุณ ถึงเวลาที่ข้อตกลงของเราจะต้องจบลงแล้ว!”ซูหรานทิ้งคำพูดเหล่านี้เอาไว้ ก่อนจะเดินกลับไปที่ออฟฟิศสีหน้าของฟู่จิ้นหานดูมืดมนจนน่ากลัวไม่ชอบเขางั้นเหรอ?เธอจะไม่ชอบเขาได้อย่างไร?เห็นได้ชัดว่าเธอคลั่งไคล้ใบหน้าของเขามากขนาดนั้น!ฟู่จิ้นหานรู้สึกหงุดหงิดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขามองไปที่สร้อยข้อมือหยกในมือพร้อมกับความรู้สึกงุนงง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?......ในช่วงบ่าย ซูหรานได้ไปที่ธนาคารเพื่อถอนเงินสดห้าล้านบาทออกมาหากการถอนเงินไม่มีการจำกัดจำนวน เธอคงถอนเงินทั้งหมดที่จะมอบให้สามีตัวพ่อของเธอออกมาหมดแล้วกลับไปที่เจินหลินย่วน แต่สามีตัวพ่อก็ไม่อยู่ซูหรานนำเงินสดไปเก็บเอาไว้ยังห้องนอน คืนนี้ทั้งคืน สามีตัวพ่อของเธอก็ยังไม่กลับมาทุก ๆ วันหลังจากนั้น ซูหรานก็จะถอนเงินสดออกมาห้าล้านบาท ไม่กี่วันต่อมา ในที่สุดเธอก็ถอนเงินยี่สิบล้านกว่าบาทกลับมาไว้ที่บ้านได้จนครบเช้าวันนี้ ซูหรานได้โทรหาสามีตัวพ่อของเธอเสียงรอสายดังขึ้นครู่หนึ่ง ในขณะที่ซูหรานคิดว่าเขาน่าจะไม่รับสาย สายนั้นก็กลับมีคนรับ“ฮัลโหล?” มีเสียงผู้หญิงดังมาจากปลายสายซูหรานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ
ตอนที่ฟู่จิ้หานกำลังคุยโทรศัพท์ เย่ซือเหยียนก็เห็นชื่อผู้โทรเขียนว่า “ภรรยา” อย่างคลุมเครือ เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าอีกฝ่ายคือใครเธอไม่เคยเห็นสีหน้าที่ดูกระตือรือร้นแบบนี้ของฟู่จิ้นหานมาก่อนฟู่จิ้นหานขับรถกลับไปที่เจินหลินย่วนทันทีเย่ซือเหยียนอยากที่จะตามไป แต่ก็ต้องหยุดการกระทำลงตรงล็อบบี้ของโรงแรม เย่ซือเหยียนจ้องมองไปทางที่ฟู่จิ้นหานหายตัวไปอย่างว่างเปล่านี่เธอมาสายเกินไปอย่างนั้นเหรอ?เธอลูบบาดแผลตรงแก้ม งานแข่งขันเครื่องประดับครั้งล่าสุด เธอก็ตั้งใจจะมาที่ไห่เฉิงอยู่แล้วแต่หนึ่งชั่วโมงก่อนออกเดินทาง เช่าอันที่ดื่มจนเมาก็มาก่อกวนเธอ ทั้งสองยื้อยุดฉุดกระชากกันไปมา จากนั้นเขาก็ลงมือทำร้ายเธอเย่ซือเหยียนรู้สึกเสียใจมากหากในตอนแรกไม่ใช่เป็นเพราะทุกคนคิดว่าฟู่จิ้นหานจะพ่ายแพ้ในการชิงอำนาจผู้สืบทอดฟู่ซือกรุ๊ป เธอก็คงไม่หันไปเลือกคนอื่นแบบนี้ถ้าตอนนั้นเธอเลือกยืนหยัดที่จะอยู่เคียงข้างจิ้นหาน ตอนนี้ เธอก็คงเป็นคุณนายฟู่ไปแล้ว ยิ่งไม่ต้องลำบากมายื่นฟ้องหย่าเพื่อเลือกใหม่เหมือนในตอนนี้ด้วยซ้ำแต่ตอนนี้ ต่อให้จะสามารถเลือกใหม่ได้ เวลาก็สายเกินไปอยู่ดีแววตาของเย่ซือเหยียนเต็
เธอส่งข้อความขอให้เขากลับมา ก็เพื่อคืนเงินให้เขาอย่างนั้นเหรอ?เงินกองโตวางเกลื่อนกลาด เขาสั่งให้ธนาคารห้ามไม่ให้เธอโอนเงินเข้าบัญชีของเขา เธอจึงใช้วิธีถอนเงินสดออกมาแทนงั้นเหรอ?การที่จะนำเงินก้อนโตขนาดนี้กลับมาที่บ้านได้ เธอคงจะใช้ทั้งเวลาและความพยายามมากเลยสินะ?ฟู่จิ้นหานเหลือบมองที่เครื่องนับเงิน จู่ ๆ เขาก็ยิ้มออกมาอย่างน่าสมเพช“คุณซูช่างมีน้ำใจเสียจริง”เธอมีน้ำใจมากจนถึงขั้นเตรียมสิ่งเหล่านี้ไว้รอเขา เพียงเพื่อต้องการเคลียร์ความสัมพันธ์กับเขาให้ชัดเจนโดยเร็วที่สุด!ซูหราน “......”สายตาของเขานี่มันอะไรกัน น้ำเสียงนั่นก็ด้วย?อย่างกับว่าเธอเพิ่งจะทำร้ายจิตใจของเขาไปยังไงอย่างงั้น เหมือนผู้หญิงไร้หัวใจที่ขาดความรับผิดชอบแต่เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็มีผู้สนับสนุนใหม่แล้วนี่!ซูหรานที่ถูกเขาจ้องมองก็รู้สึกผิดโดยไม่มีเหตุผลชัดเจน เธอหลบสายตาเขาโดยไม่รู้ตัว และรีบเร่งเร้า “คุณเริ่มนับดูเถอะ!”“ไม่จำเป็น!”ฟู่จิ้นหานถอนสายตาอย่างเย็นชา “ไว้ผมจะให้คนมาจัดการกับเงินพวกนี้เอง ส่วนข้อตกลง......คุณก็เซ็นใบหย่าให้เรียบร้อย เดี๋ยวผมจะให้คนมาจัดการต่อเอง!”หลังจากพูดจบ ฟู่จิ้นหานก็เ
จี้เยี่ยนโจวพูดทิ้งท้ายว่า “ได้” เอาไว้ จากนั้นก็วางสายไปฟู่จิ้นหานนั่งบนโซฟาตรงหน้ากองเงินสด ใบหน้าของเขาดูมืดมนฉินฟั่งยืนอยู่ตรงประตู ไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียงหายใจครึ่งชั่วโมงต่อมา ผู้ช่วยชีวิต จี้เยี่ยนโจวก็มาถึง“จิ้นหาน นายนี่ใจร้ายมากเลยนะ นายไม่รับสายฉันเลยด้วยซ้ำ สมควรแล้วที่สาวงาม......” เสียงของจี้เยี่ยนโจวดังขึ้นก่อนที่เขาจะก้าวเข้าไปในประตูด้วยซ้ำทันทีที่เขาพูดถึงสาวงาม ฉินฟั่งก็เงยหน้าขึ้นทันที และโบกมือให้เขาหุบปากด้วยแววตาที่ตื่นตระหนกจี้เยี่ยนโจวรู้สึกสับสนหลังจากเดินเข้าไปในประตู เขาก็เห็นฟู่จิ้นหานนั่งอยู่หน้ากองเงินสด มองดูตาไม่กะพริบ จากนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้ว“คุณชายสามฟู่ผู้สูงส่งเริ่มสนใจเงินทองตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? เงินของฟู่ซือกรุ๊ปยังไม่มากพออีกเหรอ? นี่นายกำลังพยายามใช้การจ้องมองเงินพวกนี้ เพื่อจะกระตุ้นความคาดหวังในการหาเงินของนาย คุณชายสามให้เพิ่มพูนมากขึ้นกว่าเดิมอยู่รึไง?”จี้เยี่ยนโจวไม่ได้มองดูฉินฟั่งที่กำลังขยิบตาให้เขาอย่างบ้าคลั่งเลยแม้แต่น้อย จากนั้นเขาก็เข้าไปนั่งบนโซฟาข้าง ๆ ฟู่จิ้นหานสายตาของเขาเหลือบเห็นซองเอกสาร เขาก็เอื้อ
โรงแรมซีอ้าน ห้อง 602ทันทีที่ฟู่จิ้นหานเดินเข้าประตูไป ความทรงจำของคืนนั้นก็พรั่งพรูท่วมท้นเข้ามาในใจของเขาซูหรานสวมชุดเดรสสีแดง ดูมีเสน่ห์และร้อนแรง ราวกับว่าตอนนี้เธอกำลังยืนอยู่ต่อหน้าของเขาแต่ไม่นาน ดวงตาที่เต็มไปด้วยความมัวเมาก็ตื่นขึ้นภายในห้องกลับว่างเปล่า นอกจากเขาแล้ว ก็มีใครอื่นอยู่ตรงนั้นรอยยิ้มบูดเบี้ยวก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของฟู่จิ้นหาน ที่แท้คืนนั้นก็เป็นซูหรานที่วางยาทำให้เขาลุ่มหลงจนโงหัวไม่ขึ้น แล้วมันก็ค่อย ๆ กัดกินลึกเข้าไปในกระดูกของเขาทุกวันตัวเธอเองก็ร้ายกาจมากเช่นกัน ที่ตกเขาได้แล้ว แต่ก็กลับไม่ไยดี!ฟู่จิ้นหานนั่งลงบริเวณขอบเตียง ดูเหมือนว่าการที่เขาเริ่มสร่างเมาจะทำให้เขารู้สึกแย่มากกว่าเดิม เขาจึงต้องโทรหาพนักงานตรงแผนกต้อนรับ และสั่งให้เอาไวน์ขึ้นมาให้เขาหนึ่งขวดแผนกต้อนรับเตรียมไวน์เสร็จก็ส่งขึ้นไปให้เขาซูอินที่รอคอยโอกาสอยู่ตลอด ก็ดูเหมือนจะจับสังเกตได้ เธอจึงเดินตามพนักงานขึ้นไปยังชั้นหก“ว้าย......” จู่ ๆ ซูอินก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และคุกเข่าลงกับพื้น ราวกับว่าเธอเพิ่งจะสะดุดอะไรสักอย่างจนล้มลงพนักงานหันกลับมา และเห็นซูอินที่ทำสีหน้
“ว้าย......”ถ้าไม่ใช่เพราะมีกำแพงอยู่ฝั่งตรงข้าม ซูอินคงเละเป็นโจ๊กไปแล้วเสียงประตูปิดกระแทกตามหลังเธอ ไม่ว่ายังไงซูอินก็ไม่เข้าใจ จากปฏิกิริยาร่างกายของคุณชายสามฟู่ เห็นได้ชัดว่ายานั่นออกฤทธิ์แล้วนี่นอกจากนี้ เขาเองก็เห็นเธอเป็นซูหรานไปแล้ว ไม่ใช่รึไง?มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?“กรี๊ด......”ซูอินกัดฟัน แล้วมองไปทางประตูที่ปิดอยู่ และกระทืบเท้าของเธออย่างไม่พอใจภายในห้อง ฟู่จิ้นหานพิงประตู ในเวลานี้ เขาก็ตระหนักได้ว่าร่างกายของเขาไม่น่าเมาได้ง่ายขนาดนั้นความร้อนในร่างกาย เหมือนกับความร้อนบนร่างกายของซูหรานในคืนนั้นมาก......ถูกวางยาอย่างงั้นเหรอ?เมื่อฟู่จิ้นหานนึกถึงผู้หญิงคนเมื่อกี้ จากนั้นก็เหลือบมองขวดไวน์ที่อยู่บนโต๊ะ ดูเหมือนว่าเขาจะแน่ใจอะไรบางอย่างได้แล้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมืดมนราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ“บ้าเอ้ย!” ฟู่จิ้นหานสาปแช่งด้วยเสียงที่แผ่วเบา แล้วเดินตรงเข้าไป เขาต้องการที่จะใช้น้ำเย็นดับความร้อนของร่างกายเจินหลินย่วนซูหรานใช้เวลาในช่วงเย็นเพื่อเก็บข้าวของข้อตกลงหย่าร้างก็มอบให้สามีตัวพ่อของเธอเรียบร้อยแล้ว แม้ว่าจะเป็นการเช่าร่วมกัน และเธอก็ไ