บทที่ 112 เรียกฉันว่าสามีงั้นเหรอ? เธอมีสิทธิ์อะไร?

โรงแรมซีอ้าน ห้อง 602

ทันทีที่ฟู่จิ้นหานเดินเข้าประตูไป ความทรงจำของคืนนั้นก็พรั่งพรูท่วมท้นเข้ามาในใจของเขา

ซูหรานสวมชุดเดรสสีแดง ดูมีเสน่ห์และร้อนแรง ราวกับว่าตอนนี้เธอกำลังยืนอยู่ต่อหน้าของเขา

แต่ไม่นาน ดวงตาที่เต็มไปด้วยความมัวเมาก็ตื่นขึ้น

ภายในห้องกลับว่างเปล่า นอกจากเขาแล้ว ก็มีใครอื่นอยู่ตรงนั้น

รอยยิ้มบูดเบี้ยวก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของฟู่จิ้นหาน ที่แท้คืนนั้นก็เป็นซูหรานที่วางยาทำให้เขาลุ่มหลงจนโงหัวไม่ขึ้น แล้วมันก็ค่อย ๆ กัดกินลึกเข้าไปในกระดูกของเขาทุกวัน

ตัวเธอเองก็ร้ายกาจมากเช่นกัน ที่ตกเขาได้แล้ว แต่ก็กลับไม่ไยดี!

ฟู่จิ้นหานนั่งลงบริเวณขอบเตียง ดูเหมือนว่าการที่เขาเริ่มสร่างเมาจะทำให้เขารู้สึกแย่มากกว่าเดิม เขาจึงต้องโทรหาพนักงานตรงแผนกต้อนรับ และสั่งให้เอาไวน์ขึ้นมาให้เขาหนึ่งขวด

แผนกต้อนรับเตรียมไวน์เสร็จก็ส่งขึ้นไปให้เขา

ซูอินที่รอคอยโอกาสอยู่ตลอด ก็ดูเหมือนจะจับสังเกตได้ เธอจึงเดินตามพนักงานขึ้นไปยังชั้นหก

“ว้าย......” จู่ ๆ ซูอินก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และคุกเข่าลงกับพื้น ราวกับว่าเธอเพิ่งจะสะดุดอะไรสักอย่างจนล้มลง

พนักงานหันกลับมา และเห็นซูอินที่ทำสีหน้