Share

บทที่ 120 บังเอิญจังนะ!

เย่ถิงเซินรู้สึกแปลกใจนิดหน่อย ทำไมครั้งนี้ฟู่จิ้นหานถึงเอาแต่เฝ้าดูอย่างระมัดระวังอยู่ข้าง ๆ เขากลับไม่กล้าที่จะเข้ามาใกล้เลยด้วยซ้ำ

ยังไงก็ตาม ยิ่งเป็นแบบนี้ก็ยิ่งน่าสนใจมากขึ้นไปอีก

เย่ถิงเซินพาซูหรานเดินเข้าไปในพิพิธภัณฑ์

ฟู่จิ้นหานเองก็ลงจากรถแล้วตามไป เขาเดินเข้าไปอย่างเร่งรีบ แต่เมื่อเขาจะเดินเข้าไปในประตู เจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วก็ขวางเอาไว้

“ขออภัยด้วยครับคุณผู้ชาย ไม่มีตั๋ว ก็เข้าไปไม่ได้ครับ รบกวนหลีกทางด้วยครับ เชิญสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีที่มีตั๋วเข้ามาได้ครับ” คนที่ตรวจตั๋วเป็นชายหนุ่มคนหนึ่ง

บนใบหน้าเขามีรอยยิ้มที่เป็นมาตรฐาน และมีทัศนคติที่เป็นมิตร

แต่สายตานั้นที่เขามองดูฟู่จิ้นหาน กลับเผยให้เห็นความคิดที่อยู่ภายในของเขา

ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่หล่อ แถมยังแต่งตัวดีอีกต่างหาก แต่กลับคิดที่จะเข้างานฟรี ๆ ทั้งที่ไม่มีตั๋ว

ฮึ......

มีเขาเป็นผู้ตรวจตั๋ว ขอแค่ไม่มีตั๋ว ต่อให้จะเป็นยุงก็อย่าคิดที่จะผ่านเข้าไปได้

ฟู่จิ้นหานถอยหลังออกมา ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขามืดมนจนไม่สามารถมืดมนได้มากกว่านี้อีกแล้ว

ไม่เคยมีใครไล่เขาออกมาแบบนี้มาก่อน

ฉินฟั่งที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ในใจก็อดไม่ได้ที่จะ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status