Share

บทที่ 114 ชีวิตนี้ทั้งชีวิตก็อย่าทิ้งผมไปเลยนะ

ทันใดนั้น รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนมุมปากของฟู่จิ้นหาน

เดิมทีเขาต้องการถามเธอว่า เธอรู้รึเปล่าว่าผลที่จะตามมาของการมาที่นี่จะเป็นอย่างไร

แต่ในตอนนี้ เขาก็กลับไม่อยากที่จะถามอะไรอีก

การที่เธอเป็นห่วงเขามาก! แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว!

ส่วนเรื่องอื่น......

ฟู่จิ้นหานจับข้อมือของซูหราน ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา โน้มตัวลง และจูบไปที่ริมฝีปากของเธอ

ประตูห้องถูกปิดลง

ซูหรานตกอยู่ในอาการงุนงง เธอถูกเขาจูบจนรู้สึกเวียนหัว กระทั่งเธอได้สติกลับมา เธอถึงได้สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับสามีตัวพ่อของเธอ

พฤติกรรมของเขาดูคล้ายกับปฏิกิริยาของเธอตอนที่เธอถูกวางยาสองครั้งนั้นมาก

เขาถูกวางยาอย่างงั้นเหรอ?

“หรานหราน......” เสียงของฟู่จิ้นหานถูกกระซิบข้างหูของเธอ เขาอุ้มเธอไว้ และอยากที่จะอิงแอบแนบชิดกับเรือนร่างของเธอ

ภายในห้อง อุณหภูมิเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ซูหรานแน่ใจได้ทันทีว่าเขาถูกวางยา

เธอต้องการผลักเขาออกไป แต่เมื่อนึกถึงตอนที่สามีตัวพ่อเคยช่วยเธอเอาไว้ตั้งสองครั้ง พอตอนนี้ถึงตอนที่เขาลำบาก เธอจะไม่ช่วยเขาก็ดูเหมือนว่าจะขาดมโนธรรมไปหน่อย!

ฟู่จิ้นหานไม่ยอมให้ซูหรานคิดมากไปกว่านี้

การที่เธอถู
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status