บทที่ 117

เมื่อเห็นขวดสีขาวเล็ก ๆ ผู้เฒ่าคิ้วขาวก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสั่ตกใจและแสดงสีหน้าแห่งความโลภออกมา

นั่นเป็นยาลับของหมอเทพเจียงป่ายชวน

บนตัวไอ้หนุ่มนี่ ทำไมถึงได้มีของล้ำค่าแบบนี้ได้?

ยาล้างพิษนั้นมีค่าเกินบรรยายมาก สุดที่จะประเมินค่าได้นะ!

ผงยาเพียงเล็กน้อยก็สามารถขายได้ราคาสูงลิ่วแล้ว

ไม่น่าแปลกใจที่ไอ้หนุ่มคนนี้มันถึงไม่กลัวอะไร ที่แท้มียาล้างพิษอยู่กับตัว

วันนี้ เขานับว่ารนหาที่เองแล้ว!

"ฮึ่ม!"

ฉาวชิงซูไม่ได้พูดอะไรมาก เขายกชาขึ้นแล้วก็ดื่มลงในอึกเดียว

สิ่งที่ต้องพูดถึงเลยก็คือหลังจากที่ชาลงท้องได้ไม่นานนั้น ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่ราวกับมีดกวนในท้องของเขาก็เริ่มลดลงอย่างช้า ๆ

ในเวลาเพียงไม่กี่นาที มันก็หายไปอย่างสมบูรณ์

ในชั่วขณะหนึ่ง เขากลับมีความรู้สึกเหมือนการรอดชีวิตจากภัยพิบัติ

"ไอ้คนที่แซ่ลู่! ความอัปยศอดสูในวันนี้ กูจำไว้แล้ว วันหลัง มึงอย่ามาตกอยู่ในมือกูเชียวนะ!"

"และฉาวซวนเฟย แกด้วย สำหรับเรื่องยาเม็ดศักดิ์สิทธิ์ แกควรจะแก้ไขให้เร็วสุด มิฉะนั้นอย่าโทษที่ผมไปรายงานต่อสํานักงานใหญ่!"

หลังจากทิ้งสองประโยคไปอย่างดุร้าย ในที่สุดฉาวชิงซูก็จากไปอย่างทุลักทุเล

"ไอ