บทที่ 125

"ช่วยไม่ได้แล้วจริง ๆ"

สายตาขอหลี่ห้าวดูเหมือนเขากำลังมองคนโง่

"ไอ้เขานี่ ทําอะไรอยู่กันแน่？"

หลี่ชิงเหยาก็ขมวดคิ้วเช่นกัน

เธอไม่เข้าใจกับพฤติกรรมที่ไร้สาระของอีกฝ่ายนี้จริงๆ

ไม่สนใจสายตาแปลกๆของทุกคน ลู่เฉินนั่งยองๆ ในกองผงเห็ดหลินจือนั้น เขาเริ่มค้นหาอย่างละเอียด

ในไม่ช้า เห็ดหลินจือที่มีสีแดงเหมือนไฟต้นขนาดเท่าฝ่ามือต้นหนึ่งก็ถูกดึงออกมา

เห็ดหลินจือต้นนี้มีขนาดเล็กและประณีต สีแดงสดเหมือนเลือด และยังมีกลิ่นหอมแปลก ๆ

แค่มองก็รู้แล้วว่าไม่ใช่ของธรรมดา

"แปลกจัง ในเห็ดหลินจือต้นใหญ่นี้ ทําไมยังมีเห็ดหลินจือเล็ก ๆ อยู่อีก？" ฉาวอานอานงงเล็กน้อย

หรือว่าเห็ดหลินจือก็ออกลูกได้ด้วยหรือ？

ในเวลานี้ เจ้านายอ้วนดูเหมือนจะเห็นอะไรบางอย่างออก จู่ๆ เขาก็อุทานออกมา

“ไม่ เป็นไปไม่ได้มั้ง? หรือว่า...นี่ก็คือเห็ดหลินจือเลือดในตำนาน?!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้พูดออกไป ผู้ชมทั้งหมดก็ตกตะลึง!

“อะไรนะ? เห็ดหลินจือเลือด? เจ้านาย นี่คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม?!”

“ใช่ ใช่ ผมเคยเห็นบันทึกที่เกี่ยวข้องในหนังสือ และนี่ก็คือเห็ดหลินจือเลือด!”

“โอ้พระเจ้า ไม่คิดว่าจะได้เห็นเห็ดหลินจือเลือดที่นี่ เปิดหูเปิด