เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่130
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่131
"อีดอก! กล้ามาอ่อยชายของกูเหรอ? กูจะให้แกอยู่ไม่สู้ตาย!"หม่าตินหลานกรอกไวน์อย่างต่อเนื่อง ต่อหน้าทุกคนทำให้หลี่ชิงเหยาอับอายอย่างเต็มที่การกระทำของเธอหยาบคายและไร้ความปราณีหลังจากกรอกไวน์ไปหนึ่งขวดเสร็จ หลี่ชิงเหยาก็ทรุดลงบนพื้นแล้ว น่าอับอายมากแต่หม่าตินหลานไม่ได้หยุดและจับผมของหลี่ชิงเหยาแล้วดึงหัวของเธอขึ้นมาจากนั้นก็ตบหน้าเธออย่างแรงซ้ำๆ"อีดอก อีดอก!""แม้ผู้ชายของกู แกก็ยังกล้าแตะต้อง ใจกล้าขนาดนี้หรือ?"หม่าตินหลานตบไปด่าไป สีหน้าเธอบ้าคลั่งมากหลังจากตบไปนาน ใบหน้าที่สวยของหลี่ชิงเหยาก็บวมแดงมาก มุมปากเธอก็ไหลเลือดออกแล้ว"ทำไม? ทำไม?" เธอเวียนหัวและอ่อนแอ"แกยังมีหน้ามาถามว่าทำไมหรือ? อีดอก แกทำอะไรไป หรือว่าในใจแกไม่รู้เหรอ?"หม่าตินหลานจับผมของหลี่ชิงเหยาและกระแทกหัวของเธอกับพื้นอย่างรุนแรงทันใดนั้น หัวเธอก็ออกเลือดเลือดผสมกับไวน์ไหลลงมาทีละเล็กทีละน้อยตามแก้มเธอเมื่อหม่าตินหลานมองไปที่หลี่ชิงเหยาที่ล้มลงกับพื้นและลุกขึ้นไม่ได้ เธอไม่เพียงแต่ไม่ได้ใจอ่อน แต่ยังตื่นเต้นมากขึ้นด้วยเธอยกเท้าขึ้นอย่างรุนแรงและเหยียบบนนิ้วของหลี่ชิงเหยาอย่างหนัก"อ๊ะ!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่132
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะฝนตกขึ้นแล้วในขณะนี้ ในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมตี้หวางยังคงคึกคักเป็นพิเศษมากเรื่องเล็กๆก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการดําเนินงานของงานเลี้ยงหม่าตินหลานเป็นเหมือนเจ้าหญิงผู้สูงส่งถูกผู้คนล้อมรอบ และได้รับการประจบสอพลอต่างๆแต่คนส่วนใหญ่ไม่สามารถเข้าสายตาของเธอได้มีแขกผู้มีเกียรติเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีสิทธิ์พูดคุยกับเธอ"คุณหนูครับ คุณชายเฉินกับคุณชายหลิวมาถึงแล้วครับ"ในเวลานี้ พ่อบ้านคนหนึ่งเดินมารายงานด้วยเสียงต่ำหม่าตินหลานมองย้อนกลับไป ได้เห็นชายสองคนที่หน้าตาหล่อเหลากำลังยืนอยู่ที่ประตูห้องจัดเลี้ยงอย่างเงียบ ๆหนึ่งในนั้นคือ เฉินเหยียนของสำนักสวนอู่!ส่วนอีกคนเป็นรุ่นพี่ของเฉินเหยียน หลิวกวงเหนียนหลังทั้งสองคนยังเดินตามสาวใช้อีก 2 คน"คุณชายเฉิน คุณชายหลิวคะ ไม่ได้เจอกันเสียนานแล้วนะคะ"หม่าตินหลานรีบต้อนรับไปด้วยรอยยิ้มทันที"คุณหนูหม่าครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับ"เฉินเหยียนและหลิวกวงเหนียนต่างก็มอบของขวัญชิ้นหนึ่งให้เธอ"มันเป็นเกียรติของฉันแล้วที่ทั้งสองท่านมา ทำไมต้องเกรงใจขนาดนี้ล่ะ?" หม่าตินหลานพูดด้วยรอยยิ้ม"มันส
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่133
"ไอ้คนนี้กล้าคบคุณหนูหม่าเหรอ? กล้าหาญจริง ๆ""บ้าไปแล้ว ไอ้เด็กคนนี้บ้าไปแล้วแน่ๆ!""ก่อเรื่องในที่สาธารณะ แถมยังตบหน้าคุณหนูหม่าอีก วันนี้แม้แต่เทพเจ้าก็ช่วยเขาไม่ได้เลย"เนื่องจากพฤติกรรมของลู่เฉิน ทำให้เกิดความโกลาหลในห้องบางคนตกใจ บางคนตกตะลึง บางคนชื่นชมนับถือและบางคนไม่กล้าเชื่อเพราะในจิตใต้สำนึกของพวกเขา จะมีแต่กรณีของหม่าตินหลานที่รังแกคนอื่น ที่เธอโดนตบหน้าเช่นนี้พวกเขา ไม่กล้าแม้แต่จะคิดเลย"ฆ่าเขาไปเลย ฆ่าเขาให้ฉัน!"เมื่อหม่าตินหลานลุกขึ้นอีกครั้ง เธอก็เป็นบ้าไปแล้วหน้าเธอดุร้ายจนน่ากลัว"ฆ่า!"กลุ่มบอดี้การ์ดที่อยู่รอบ ๆในที่สุดก็ฟื้นตัวได้พวกเขาพากันหยิบกระบองเหล็กยืดหดออกมารุมกันลู่เฉินไม่เปลี่ยนสีหน้า เขาลงมือเร็วเหมทอนสายฟ้าแลบ ต่อยทีละคน จนจ่อยให้บอดี้การ์ดล้มลงกับไปหมดกระบวนการทั้งหมดนั้นง่ายและตรงไปตรงมาโดยไม่มีอุปสรรคใด ๆเมื่อมองไปที่บอดี้การ์ดที่ล้มลงและร้องครวญกับพื้น ทุกคนก็ตกใจอีกครั้งคนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้ยอดฝีมือของตระกูลหม่า ปกติจะตีห้าคนด้วยคนเดียว ก็ไม่มีปัญหาเลยแต่ผู้ยอดฝีมืออย่างนี้ เพียงแค่เผชิญหน้าก็ถูกลู่เฉินตีจนล้มลงทั้งหมด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่134
"กล้าตีคนของสำนักสวนอู่เหรอ? ไม่รู้ที่ตายจริง ๆ"สายตาของหลิวกวงเหนียนกลายเป็นไม่ดีมากพวกเขามีสายสัมพันธ์เป็นเหมือนพี่น้องกัน กล้าตบศิษย์น้องเขา ก็คือการตบหน้าเขาอยู่"ช่วยฉัน...ช่วยฉันด้วย!"หม่าตินหลานเหมือนจะได้เห็นผู้ช่วยให้รอด และเธอก็ติ่นเต้นขึ้นอย่างกะทันหัน"คุณหนูหม่าวางใจได้เลยครับ มีผมกับศิษย์พี่อยู่ วันนี้ไอ้เด็กคนนี้ทำร้ายคุณไม่ได้หรอก" เฉินเหยียนมั่นใจมากเขาเพิ่งพูดจบ ลู่เฉินก็ตบอีกครั้ง ตบให้หม่าตินหลานบินออกไปโดยตรงเขาไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระใดๆ แต่ตบหน้าด้วยการกระทำจริงโดยตรง"แก..."เฉินเหยียนโกรธอยู่พักหนึ่งเขาปรับตัวกับจู่โจมอย่างฉับพลันของลู่เฉินไม่ได้เล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด"ไอ้สัตว์ แกตายแน่... ทั้งครอบครัวแกจะตายแน่!""สองคนนี้เป็นผู้ยอดฝีมือของสำนักสวนอู่ ต่อหน้าพวกเขา แกมันเป็นแค่ไอ้ขยะ!""กูจะให้พวกเขาหักมือและเท้าของแก แล้วค่อยทรมานแก!"หม่าตินหลานยืนขึ้นอย่างโซซัดโซเซ เธอหอบหายใจหนัก กัดฟันและดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความแค้น"สำนักสวนอู่?"เมื่อได้ยินเช่นนี้ ก็เกิดความปั่นป่วนขึ้นอีกครั้งในห้องจัดเลี้ยงชื่อเสียงของสำนักสวนอู่ ทุกคนในที่เกิด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่135
"เชี่ย! เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?"เมื่อมองไปที่สาวใช้สองคนที่ดาบหักและได้รับบาดเจ็บ ทุกคนก็ตกตะลึงอยู่พักหนึ่งพวกเขายังคิดว่าลู่เฉินจะซวยแล้ว แต่ไม่คิดว่าหลังจากสู้ไปกระบวนท่าเดียวแล้ว ผู้ยอดฝีมือของสำนักสวนอู่กลับได้รับบาดเจ็บสาหัสและพ่ายแพ้ผลลัพธ์นี้เกินความคาดหมายของพวกเขาจริง ๆ"ไอ้หมอนี่ จะเก่งขนาดนี้หรือ?"ตาของเฉินเหยียนกระตุก ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจครั้งที่แล้วยังสามารถอธิบายได้ด้วยการไม่ได้เตรียมตัว แต่ครั้งนี้ ก็คือความแตกต่างของความแข็งแกร่งจริง ๆ แล้ว"มีความสามารถจริง ๆ ไม่แปลกใจเลยที่กล้าโหยกเหยกที่นี่"หลิวกวงเหนียนหรี่ตาลง มุมปากเขายกรอยยิ้มที่มีความหมายแฝงอยู่ความแข็งแกร่งของอาหลานและอาจวี๋แม้ว่าจะน้อยกว่าเขามาก แต่ก็เพียงพอที่จะจัดการกับนักรบทั่วไปแล้วอีกฝ่ายจะสามารถเอาชนะทั้งสองคนนี้ได้อย่างง่ายดาย พูดได้แค่ว่าเขามีความสามารถจริง ๆแต่ไม่มาก"คุณชายเฉินคะ! คุณบอกว่าไม่มีปัญหาไม่ใช่เหรอ" หม่าตินหลานตะคอดด้วยเสียงต่ำใบหน้าที่เปลี่ยนไปของเธอ ตอนนี้ดูเหมือนดุร้ายเหมือนผีร้าย"เกิดอุบัติเหตุเล็กน้อยแล้ว"เฉินเหยียนยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนและอธิบาย
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่136
"อู้!"ลมแรงพัดเข้าหา พัดจนใบหน้าของหลิวกวงเหนียนเหยไปแล้วเขาจ้องมองอย่างตั้งใจ โดยพบว่าหมัดของลู่เฉินหยุดอยู่ที่หน้าอกของเขาพอดีแม้ว่าระยะทางจะเหลืออีกไม่กี่เซนติเมตร แต่ลมหมัดที่น่ากลัวนั้นยังคงกระแทกจนเขาตัวสั่นแล้วเขาก็พ่นเลือดออกมาด้วยเสียง “พรวดดด”แค่ลมหมัดก็สามารถทำให้เขาบาดเจ็บภายในได้ สามารถจินตนาการได้ว่าถ้าหมัดนี้ต่อยที่ร่างกายเขา ผลจะร้ายแรงแค่ไหนโชคดีที่เมื่อกี้เขาคุกเข่าได้ทัน ไม่งั้นเขาจะตายไปแล้ว"ขอท่านปรมาจารย์ไว้ชีวิตผมด้วยครับ!"หลิวกวงเหนียนกลัวจนเหงื่อออกมาก เขาคุกเข่าขอความเมตตาอย่างบ้าคลั่ง ไม่มีบารมีก่อนหน้านี้อีกแล้วเมื่อเทียบกับความตกใจแล้ว ตอนนี้ข้างในใจเขาเป็นความกลัวมากกว่าเพราะในช่วงเวลาที่หมัดและฝ่ามือชนกัน ลมปราณภายในที่เขาภาคภูมิใจถูกกระแทกจนแตกโดยตรงราวกับว่ามันทำด้วยกระดาษ ไม่มีความสามารถในการต้านทานใด ๆแม้แต่เส้นลมปราณทั่วร่างกายของเขาก็ได้รับความเสียหายอย่างหนักมีเพียงเมื่อความแข็งแกร่งต่างไปหลายระดับ ถึงจะเกิดสภาพนี้ได้ดังนั้น เมื่อลู่เฉินลงมืออีกครั้ง เขาเลือกที่จะขอความเมตตาอย่างเด็ดขาดผู้ชายแท้ๆรู้ว่าเมื่อใดควรยอมและเมื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่137
ฝน ยิ่งตกยิ่งหนักในขณะนี้ ในวิลล่าเทียนหาวหม่าเทียนหาวกําลังคุยกับอาจารย์ฟางอยู่"คุณหม่าครับ ยาเม็ดศักดิ์สิทธิ์ชุดแรก ขายหมดแล้ว และผลตอบรับดีมาก เศรษฐีหลายคนสนใจที่จะร่วมมือกับเราเป็นเวลานาน ตอนนี้ สามารถลงทุนมหาศาลในการผลิตจำนวนมากได้แล้วนะครับ" อาจารย์ฟางกล่าวอย่างดีใจ"ฮ่าฮ่า... สมกับเป็นยาลับของราชสำนัก เพิ่งออกมาก็ได้ผลดีขนาดนี้ เกินคาดจริง ๆ" หม่าเทียนหาวยิ้มอย่างพอใจตอนแรกเขาคิดว่ามันต้องสร้างชื่อเสียงเป็นเวลาอีกสักพัก ไม่คิดว่าเวลาจะพอดีเร็วขนาดนี้จนถึงตอนนี้ เขาต้องเร่งฝีเท้าในการพัฒนา"จะว่าไปแล้ว ก็ต้องขอบคุณตระกูลฉาว ถ้าไม่ใช่พวกเขาทำงานหนักมาหลายปี พวกเราก็จะไม่ได้สมบัติแบบนี้" อาจารย์ฟางยิ้มเล็กน้อย"ฮึ่มๆ! ที่ฉาวซวนเฟยสาวน้อยนั้นอยากสู้กับผม ยังเด็กเกินไปแล้ว ครั้งนี้ผมจะใช้ยาเม็ดศักดิ์สิทธิ์มาเอาชนะเธอในคราวเดียว!" หม่าเทียนหาวภูมิใจมาก"งั้นผมก็ขอแสดงความยินดีกับคุณหม่าที่ได้ครอบงำเจียงหลิงใล่วงหน้าละครับ!" อาจารย์ฟางประสานมือทันที"เอาล่ะ มันสายเกินไปแล้ว ถึงเวลาไปงานเลี้ยงวันเกิดของติงหลานแล้ว ถ้าสายเกินไป คงถูกเธอบ่นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้"หม่าเทียนห
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่138
หลังจากก่อเรื่องในงานเลี้ยงใหญ่แล้ว ลู่เฉินก็กลับมาที่โรงพยาบาลตงเจียงอีกเมื่อเขาเดินเข้าไปในวอร์ด เขาพบว่าจางชุ่ยฮัว หลี่ห้าวและคนอื่น ๆ มาถึงแล้ว"ไอ้สัตว์คนไหนมาทุบตีลูกสาวฉันเป็นแบบนี้? ไร้มนุษยธรรมจริง ๆ""แม่ง! ถ้าผมรู้ว่าใครทำ ผมต้องหั่นเขาทำเป็นซอสเนื้อแน่!"เมื่อมองไปที่หลี่ชิงเหยาที่มีแผลเต็มตัว ในขณะที่คนในตระกูลหลี่ปวดใจ พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนด่า"ทำไมคุณถึงมาด้วย? พวกเราดูเหมือนจะไม่ได้แจ้งให้คุณทราบใช่ไหม?"ทันใดนั้น มีคนหนึ่งได้พบลู่เฉินที่ยืนอยู่ที่ประตู"ผมจะมาดูอาการบาดเจ็บของหลี่ชิงเหยา"ลู่เฉินเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ สีหน้าเขาไม่มีความสุขและความเศร้าโศก"ออกไป! ที่นี่ไม่ต้อนรับแก!"หลี่ห้าวคำรามและดูเหมือนจะระบายความคับข้องใจ"ไอ้คนที่แซ่ลู่ แกอธิบายตามตรงว่า อาการบาดเจ็บของลูกสาวกู เกี่ยวข้องกับแกหรือเปล่า?" จางชุ่ยฮัวขึงตาใส่"ตอนที่เธอบาดเจ็บ ผมไม่รู้ เรื่องนี้ พวกคุณควรไปถามถานหงหน่อย" ลู่เฉินกล่าว"ถานหง?"คิ้วของหลี่ห้าวขมวดขึ้น "เอ่อใช่ เธออยู่ไหนล่ะ? เธอไปเข้าร่วมงานเลี้ยงกับพี่สาวผมไม่ใช่เหรอ? ทำไมไม่อยู่ที่นี่ล่ะ?""หรือถานหงก็ได้รับบาดเจ็
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
