บทที่130

ภายในห้องจัดเลี้ยง

เมื่อมองเห็นถานหงที่เดินมาอย่างหอบไม่หยุด หลี่ชิงเหยาอดไม่ได้ที่เกิดความร้สึกแปลกๆ ว่า"ถานหง คุณบอกว่ารอเพื่อนไม่ใช่หรือ? แล้วคนล่ะ"

"เธอพอดีมีธุระ มาไม่ได้แล้วค่ะ"

ถานหงยิ้มอย่างอึดอัดแล้วพูดต่อว่า "โอ้ใช่ พี่คะ ขอยืมกระจกแต่งหน้าของคุณให้ฉันใช้หน่อย ฉันจะแต่งหน้าค่ะ"

"ฉันจําได้ว่าคุณได้พกกระจกแต่งหน้ามานะ" หลี่ชิงเหยากล่าว

"กระจกฉันไม่ค่อยดี กระจกของพี่ใช้ดีกว่านะ"

ถานหงไม่พูดอะไร เธอหยิบกระเป๋าของหลี่ชิงเหยามาแล้วก็เริ่มค้นหาขึ้นมา

สําหรับการกระทํานี้ หลี่ชิงเหยาไม่พอใจมาก

ลูกพี่ลูกน้องของเธอคนนี้ ถูกตามใจมากจริงๆ ไม่มีมารยาทแม้แต่หนิดหนึ่ง

"พี่คะ ขอบคุณนะคะ"

หลังจากค้นกระจกแต่งหน้าออกมา ถานหงก็โยนกระเป๋ากลับไป แล้วหาข้ออ้างว่าไปที่เข้าห้องน้ำ

ในขณะนี้ ภายในห้องจัดเลี้ยง จู่ๆ ได้เกิดเสียงเอะอะขึ้น

จากนั้น ในล้อมรอบด้วยกลุ่มคน หม่าตินหลานก็เดินเข้ามาเหมือนดาวพราว

ในที่สุด เธอก็ยืนตรงกลางสนาม

"ทุกคนขอเงียบก่อนนะคะ ฉันมีเรื่องต้องประกาศ"

หม่าตินหลานยกมือขึ้นและทำท่ากดลง

ทั้งห้องจัดเลี้ยงเลยเงียบลงทันที

"วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของฉัน เดิมทีเป็นวันท