LOGINShare
แนะนำเนื้อเรื่อง
Last Updated:
2025-03-08 15:52:41พูดคุยกับนักเขียน
อิม ฮายอน (poxnnxdda) สวัสดีค่ะทุกคนนน~ เจอกันในนิยายเรื่องที่สองของไรท์ อิมฮายอน (poxnnxdda) คนสวยคนเดิม อิๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักครั้งเก่าของ ‘ปวินทร์’ และ ‘โรซิต้า’ ทั้งสองเคยรักกันหวานชื่น แต่มีเหตุให้ฝ่ายนางเอกหนีหายไป เป็นนิยายรักโรมานซ์ ดราม่าพอกรุบกริบให้ชื่นใจ ไรท์พยายามแต่งให้แตกต่างจากเรื่องที่แล้ว ตั้งใจให้ทั้งนางเอกมีความเป็นธงแดงจะได้สูสีกับพระเอกที่เป็นธงแดงเช่นกัน ตัวละครแต่ละตัวมีเหตุและผลของตัวเอง ไรท์ตั้งใจสรรค์สร้างตัวละครทุกตัวให้ออกมาดีที่สุด ยังไงก็ขอให้สนุกกับนิยายเรื่อง ‘หลงกลรัก(ร้าย) นายแฟนเก่า’ นะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและซัพพอร์ตกัน รัก อิมฮายอน (poxnnxdda) ลิขสิทธิ์นิยาย ***นิยายเรื่อง ‘หลงกลรักวิศวะตัวร้าย’ เรื่องนี้ เป็นลิขสิทธิ์ของนามปากกา อิม ฮายอน สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ ๒๕๓๗ ไม่อนุญาตให้คัดลอกเนื้อหา ทำการดัดแปลงทำซ้ำ หรือสแกนเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งเพื่อสร้างข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ หรือเผยแพร่วิธีใดก่อนได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนหรือพบเจอจะดำเนินการฟ้องร้องตามกฎหมายให้ถึงที่สุด*** เมื่อ 'ณดา' สาวสวยแสนซื่อกลับพลาดท่าเสียตัวให้กับชายแปลกหน้า เธอพยายามหลบหลีกทุกวิถีทางแต่ยิ่งหนีกลับยิ่งเจอ ยิ่งห้ามใจยิ่งหวั่นไหว "ไม่ไปได้ไหมคะ..." "อยู่กับณดาได้ไหม..." "พี่ไม่เคยรักณดาเลยหรอคะ..." 'คีย์' หนุ่มหล่อวิศวะสุดแสนจะใจร้าย หลอกใช้สาวแสนซื่อเพื่อเข้าหาผู้หญิงที่ตัวเองหมายปอง โดยไม่สนว่าผู้หญิงที่เขาหลอกใช้จะรู้สึกเจ็บปวดกับการกระทำของตัวเองมากแค่ไหน ขอแค่ให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการก็เพียงพอ "อย่าร้อง เงียบ!" "ถ้าอยากให้คลิปตัวเองว่อนเพจมหาลัยก็ลองขัดใจฉันดูสิณดา" "มีสิทธิ์อะไรมาร้องขอ?" .......... ความสัมพันธ์ที่เป็นทั้งคนใช้ นกต่อและคู่นอนได้เริ่มขึ้น แต่หัวใจหญิงสาวกลับเผลอรักเขาไปทีละน้อย แม้จะรู้ว่าสุดท้ายเขาไม่เลือกเธอแต่ก็เต็มใจรัก .......... "ณดาเกลียดดอกไม้ที่พี่ให้ เพราะมันคือดอกไม้ที่ผู้หญิงคนนั้นไม่เอา" "..." "ณดาเกลียดที่พี่บังคับให้กินชาเขียว เพราะว่าพี่ซื้อให้เขา แล้วเขาไม่กิน..." "..." "ณดาเกลียดพี่ ทั้งที่พี่รู้ว่าณดารักพี่... แต่พี่ก็ยังให้ ฮึก ณดาหาทางพาเขามาหาพี่ให้ได้" "..." "ณดาเกลียดตัวเองด้วย รู้ทั้งรู้ว่าพี่ไม่มีทางรักแต่ยังทนรออย่างคนโง่อยู่แบบนี้ ฮึก" "...." "พี่โคตรใจร้ายกับณดาเลย รู้บ้างไหม"Related chapters
หลงกลรักวิศวะตัวร้าย บทที่ 1 งานเลี้ยงวันเกิด
[Nada's Part] “ณดา แก้วเดียวแกจะดื่มทั้งคืนเลยรึไง” เสียงเพื่อนสนิทของฉันดังขึ้นข้างหู ‘กระต่าย’ มองแก้วเหล้าที่อยู่ตรงหน้าฉันมาพักใหญ่ คิดไว้อยู่ว่ามันต้องพูดแบบนี้แน่ๆ “ฉันไม่ได้คอทองแดงแบบแกนะ” ยัยเพื่อนรักคนดีนี่มันนักดื่มตัวจริงเลยแหละ ต่างกันกับฉันที่แทบจะไม่ออกงานปาร์ตี้หรือแตะของมึนเมาสักเท่าไร กระต่ายไหวไหล่ใส่ก่อนจะโยกย้ายสะโพกมนกลมของมันออกไปเต้นกับผู้คนในงาน ทิ้งฉันให้นั่งเฝ้าโต๊ะพวกมันอยู่คนเดียว ตอนมาจำได้ว่ามาหลายคน ไหงตอนนี้ข้างกายกลับไม่เหลือใครเลยแม้แต่คนเดียว สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ณดา กิตติคุณ ชื่อเล่น ณดา แต่ยัยกระต่ายชอบเรียกว่า ดา ตอนนี้อยู่ปีสอง คณะครุศาสาตร์ สาขาวิชาการประถมศึกษา หรือครูประถมวัยนั่นแหละ อายุยี่สิบเอ็ดปีย่างยี่สิบสองปี มีเพื่อนสนิทที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อนุบาลเพียงคนเดียวก็คือยัยกระต่าย ด้วยความที่เราทั้งสองนิสัยค่อนข้างต่างกันสุดขั้ว กระต่ายมีเพื่อน รุ่นพี่และรุ่นน้องอีกมากมายที่รู้จักและสนิท ส่วนฉันที่ไม่ค่อยกล้าเข้าสังคม ไม่ชอบพูดกับคนแปลกหน้า (แต่ดันเลือกเรียนครู…) ไม่ชอบออกไปเที่ยวไหนกับใคร เลยมีเพื่อนแค่คนเดียวก็คือมัน ซึ่งมันก็ไม่
Last Updated : 2025-03-08หลงกลรักวิศวะตัวร้าย บทที่ 2 พลาดพลั้ง
ครืดๆ~ ครืด~ เสียงโทรศัพท์ดังไปทั่วห้องนอนในเวลาแปดโมงเช้า หญิงสาวยังคงนอนหลับตาพริ้มอย่างอ่อนเพลีย แสงแดดอ่อนที่ลอดผ่านช่องผ้าม่านสาดส่องยังเปลือกตาของเธอ ทำให้ดวงตากลมโตค่อยๆขยับก่อนจะลืมขึ้นอย่างเชื่องช้า “อือ…” ณดาครางในลำคอพร้อมกับบิดตัวไปหาโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างหัวเตียงเพื่อกดปิดนาฬิกาปลุกที่ดังจนหูของเธอแสบไปหมด ร่างเล็กยังคงนอนนิ่ง ดวงตากลมโตจ้องมองตัวเลขที่แจ้งเวลาในหน้าจอมือถือของตัวเอง ในหัวพลางคิดถึงเรื่องเมื่อคืนขึ้นมา จำได้ว่าถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวและมีผู้ชายที่ไหนไม่รู้มานั่งดื่มกับเธอและภาพก็ตัดไป “คงไม่มีอะไรหรอก” เธอปลอบใจตัวเองเบาๆ มือเล็กจับผ้าห่มที่คลุมกายออก แต่ความรู้สึกโล่งเปล่าทำให้เจ้าตัวแน่นิ่งไปชั่วขณะ “นี่…มัน…” เธอก้มมองร่างกายที่ปราศจากเสื้อผ้าของตัวเองด้วยใจที่หล่นวูบ สองขารีบก้าวลงจากเตียง ความเจ็บแปลบแล่นเข้าสู่ใจกลางของร่างกาย ใบหน้าหวานเหยเกลงเพราะเจ็บที่จุดอ่อนไหว ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเลื่อนมองคราบเลือดสีแดงเล็กๆ บนผ้าปูที่นอนสีชมพู ก่อนจะสังเกตเห็นว่าบนขาอ่อนตัวเองก็มีคราบเลือดและคราบสีขาวติดอยู่เช่นกัน ปึก! ณดาทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรง ใ
Last Updated : 2025-03-08หลงกลรักวิศวะตัวร้าย บทที่ 3 พลาดพลั้ง
“โคตรอารมณ์เสียเลย ทำไมต้องมาเจอหน้าหมอนั่นก่อนกินข้าวด้วย” กระต่ายบ่นอุบหลังจากพากันมาถึงร้านอาหารที่ตกลกคุยกันไว้ก่อนหน้า ตลอดทางที่นั่งรถมาด้วยกัน ณดาเก็บความสงสัยไว้ภายในใจ ไม่กล้าถามเพื่อนออกไปเพราะเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์ของอีกฝ่าย อีกทั้งกระต่ายยังเอาแต่ฟึดฟัด ถอนหายใจแรงถี่ๆ จนบรรยากาศรอบ ตัวอึมครึมอย่างอัตโนมัติ “แกเงียบทำไมเนี่ยณดา” กระต่ายเอ่ยถามเพราะเห็นว่าเพื่อนตัวเองเอาแต่นั่งนิ่งกุมมือตัวเองไม่กระดุกกระดิก “ก็เห็นแกหงุดหงิด ไม่รู้ว่าต้องคุยอะไรด้วย” “ฉันไม่เหวี่ยงใส่แกอยู่แล้ว คิดมาก” ใบหน้าสวยคลายคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน “แล้วคนนั้นใครอะ” ณดาตัดสินใจถามสิ่งที่สงสัยมาพักใหญ่ แน่นอนว่าคิ้วเรียวสวยของคนตรงข้ามกลับมาขมวดเข้าหากันทันทีที่เธอถามจบ “หน้าคุ้นๆน่ะเลยถาม” “คีย์” “ฮะ?” “ไอ้บ้านั่นมันชื่อคีย์ เป็นรุ่นพี่เราปีนึง” กระต่ายตอบด้วยเสียงเรียบนิ่ง “จำได้ว่าวันนั้นไปปาร์ตี้กับพี่อีฟแหละ แล้วมันก็มาด้วย” “…” ณดานั่งนิ่งตั้งใจฟังอีกฝ่ายเล่า “เหมือนเล่นเกมอะไรกันสักอย่างนี่แหละ แล้วมีคนท้าให้มันมาจีบฉัน” “….” “คบกันไหม แหวะ มั่นหน้าขนาดไหนถึงเดินดุ
Last Updated : 2025-03-08หลงกลรักวิศวะตัวร้าย บทที่ 4 ข้อตกลง (อย่างจำนน)
หลังจากที่คุยกันหน้าผับบริเวณลานจอดรถวีไอพี จนณดายอมที่จะขึ้นรถมากับคีย์ ผู้ชายเจ้าเล่ห์ที่แอบถ่ายคลิปตอนที่อะไรกันเก็บเอาไว้เป็นข้อต่อรอง ณดายังไม่รู้ตัวว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรจากเธอกันแน่ หน้าสวยมองออกทางหน้าต่างรถหรู ภายในใจว้าวุ่นถึงเรื่องคลิปตัวเองกับคนที่นั่งอยู่ข้างๆ หากเกิดว่าอีกฝ่ายขอให้เธอทำเรื่องแบบนั้นกับเขาอีกครั้งพร้อมกับการถ่ายคลิปเพิ่มเป็นการแบล็กเมลเหมือนตามข่าวออก เธอจะแก้ปัญหายังไงดี ณดาหันมองใบหน้าด้านข้างของอีกฝ่ายที่กำลังตั้งใจบึ่งรถไปที่ไหนสักที่ด้วยความเร็วแทบจะเกินกฎหมายกำหนด ริมฝีปากสวยเม้มเข้ากันอย่างประหม่า กำลังตัดสินใจว่าควรถามเขาตอนนี้หรือรอให้ถึงที่หมาย แต่ในขณะที่กำลังอ้าปากถามความอีกฝ่ายไป รถหรูคันที่ณดานั่งก็หักเลี้ยวเข้าโรงแรมข้างทาง “มาที่นี่ทำไมคะ" ณดาถามด้วยน้ำเสียงตระหนก กลัวว่าสิ่งที่เธอคิดจะเกิดขึ้นจริง “หึ” อีกฝ่ายไม่ตอบ เขาเลือกที่จะหัวเราะในลำคอโดยไม่แม้แต่จะหันมองสาวข้างกาย รถจอดสนิทในลานจอดรถของโรงแรม ถึงแม้จะเป็นโรงแรมที่ไม่ได้มีขนาดใหญ่โต แต่การจัดตกแต่งต้นไม้ รั้วและสีสันต่างๆ ทำให้ที่นี่ดูแพงไม่ต่างจากโรมแรมดังในย่านคนรวย “ล
Last Updated : 2025-03-08หลงกลรักวิศวะตัวร้าย บทที่ 5 ขัดใจ
“ณดา ไปห้องน้ำปะ” เชียร์ เพื่อนสาวร่วมขณะร้องถาม เห็นว่าอีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้าฟุบลงกับโต๊ะกินข้าวก็อดที่จะเดินไปสะกิดถามไม่ได้ “เป็นไรเนี่ย”“หือ… ไม่เป็นไร” คนถูกถามเงยหน้าขึ้นตอบ ใบหน้าสวยซีดเซียวราวกับคนป่วย ริมฝีปากที่เคยอวบอิ่มซีดขาวอย่างกับคนขาดน้ำ “แกไปกันเลย ขอนอนพักก่อน”“โห ไหวปะแก สภาพดูไม่ได้เลย” ชีต้าร์เพื่อนสาวประเภทสองเดินเข้าประชิดตัว “พรีเซ้นต์งานไม่ไหวบอกได้นะ เดี๋ยวพวกฉันทำกันเอง”“ไหวๆ ไม่ได้เป็นอะไรมาก” ณดาตอบไปแบบนั้น ทั้งที่รู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวไปทั่วร่างกาย อีกทั้งยังหายใจร้อนผ่าว เรี่ยวแรงก็แทบจะไม่มี“หยุดทำตัวเป็นหญิงแกร่งจ่ะ เดี๋ยวพาไปหาหมอ”“บ้า จะพรีเซ้นต์งานอยู่แล้ว” ณดาตอบปัดไป “รอทำงานนี้เสร็จค่อยกลับก็ได้”“ตลกยัยดา! แกลืมหรอว่าเรากลุ่มสุดท้ายที่ขึ้นไปพรีเซ้นต์ อีกสามสี่ชั่วโมงนู่นแหละกว่าจะเสร็จ ถึงตอนนั้นแกเน่าตายก่อนพอดี!” อลันเพื่อนอีกคนกล่าว“ใช่ กลับบ้านเหอะ เดี๋ยวไปเรียกแท็กซี่ให้” กุ้บกิ้บเห็นด้วย“ไม่เอา” ณดายังคงดื้อดึงไม่ยอม แม้ว่าเพื่อนๆ จะพากันช่วยเก็บของใส่กระเป๋าไว้หมดแล้ว นอกจากกระต่ายที่เป็นเพื่อนสนิทต่างคณะก็มีเพื่อนกลุ่มนี้แห
Last Updated : 2025-03-08
Latest chapter
หลงกลรักวิศวะตัวร้าย บทที่ 5 ขัดใจ
“ณดา ไปห้องน้ำปะ” เชียร์ เพื่อนสาวร่วมขณะร้องถาม เห็นว่าอีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้าฟุบลงกับโต๊ะกินข้าวก็อดที่จะเดินไปสะกิดถามไม่ได้ “เป็นไรเนี่ย”“หือ… ไม่เป็นไร” คนถูกถามเงยหน้าขึ้นตอบ ใบหน้าสวยซีดเซียวราวกับคนป่วย ริมฝีปากที่เคยอวบอิ่มซีดขาวอย่างกับคนขาดน้ำ “แกไปกันเลย ขอนอนพักก่อน”“โห ไหวปะแก สภาพดูไม่ได้เลย” ชีต้าร์เพื่อนสาวประเภทสองเดินเข้าประชิดตัว “พรีเซ้นต์งานไม่ไหวบอกได้นะ เดี๋ยวพวกฉันทำกันเอง”“ไหวๆ ไม่ได้เป็นอะไรมาก” ณดาตอบไปแบบนั้น ทั้งที่รู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวไปทั่วร่างกาย อีกทั้งยังหายใจร้อนผ่าว เรี่ยวแรงก็แทบจะไม่มี“หยุดทำตัวเป็นหญิงแกร่งจ่ะ เดี๋ยวพาไปหาหมอ”“บ้า จะพรีเซ้นต์งานอยู่แล้ว” ณดาตอบปัดไป “รอทำงานนี้เสร็จค่อยกลับก็ได้”“ตลกยัยดา! แกลืมหรอว่าเรากลุ่มสุดท้ายที่ขึ้นไปพรีเซ้นต์ อีกสามสี่ชั่วโมงนู่นแหละกว่าจะเสร็จ ถึงตอนนั้นแกเน่าตายก่อนพอดี!” อลันเพื่อนอีกคนกล่าว“ใช่ กลับบ้านเหอะ เดี๋ยวไปเรียกแท็กซี่ให้” กุ้บกิ้บเห็นด้วย“ไม่เอา” ณดายังคงดื้อดึงไม่ยอม แม้ว่าเพื่อนๆ จะพากันช่วยเก็บของใส่กระเป๋าไว้หมดแล้ว นอกจากกระต่ายที่เป็นเพื่อนสนิทต่างคณะก็มีเพื่อนกลุ่มนี้แห
หลงกลรักวิศวะตัวร้าย บทที่ 4 ข้อตกลง (อย่างจำนน)
หลังจากที่คุยกันหน้าผับบริเวณลานจอดรถวีไอพี จนณดายอมที่จะขึ้นรถมากับคีย์ ผู้ชายเจ้าเล่ห์ที่แอบถ่ายคลิปตอนที่อะไรกันเก็บเอาไว้เป็นข้อต่อรอง ณดายังไม่รู้ตัวว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรจากเธอกันแน่ หน้าสวยมองออกทางหน้าต่างรถหรู ภายในใจว้าวุ่นถึงเรื่องคลิปตัวเองกับคนที่นั่งอยู่ข้างๆ หากเกิดว่าอีกฝ่ายขอให้เธอทำเรื่องแบบนั้นกับเขาอีกครั้งพร้อมกับการถ่ายคลิปเพิ่มเป็นการแบล็กเมลเหมือนตามข่าวออก เธอจะแก้ปัญหายังไงดี ณดาหันมองใบหน้าด้านข้างของอีกฝ่ายที่กำลังตั้งใจบึ่งรถไปที่ไหนสักที่ด้วยความเร็วแทบจะเกินกฎหมายกำหนด ริมฝีปากสวยเม้มเข้ากันอย่างประหม่า กำลังตัดสินใจว่าควรถามเขาตอนนี้หรือรอให้ถึงที่หมาย แต่ในขณะที่กำลังอ้าปากถามความอีกฝ่ายไป รถหรูคันที่ณดานั่งก็หักเลี้ยวเข้าโรงแรมข้างทาง “มาที่นี่ทำไมคะ" ณดาถามด้วยน้ำเสียงตระหนก กลัวว่าสิ่งที่เธอคิดจะเกิดขึ้นจริง “หึ” อีกฝ่ายไม่ตอบ เขาเลือกที่จะหัวเราะในลำคอโดยไม่แม้แต่จะหันมองสาวข้างกาย รถจอดสนิทในลานจอดรถของโรงแรม ถึงแม้จะเป็นโรงแรมที่ไม่ได้มีขนาดใหญ่โต แต่การจัดตกแต่งต้นไม้ รั้วและสีสันต่างๆ ทำให้ที่นี่ดูแพงไม่ต่างจากโรมแรมดังในย่านคนรวย “ล
หลงกลรักวิศวะตัวร้าย บทที่ 3 พลาดพลั้ง
“โคตรอารมณ์เสียเลย ทำไมต้องมาเจอหน้าหมอนั่นก่อนกินข้าวด้วย” กระต่ายบ่นอุบหลังจากพากันมาถึงร้านอาหารที่ตกลกคุยกันไว้ก่อนหน้า ตลอดทางที่นั่งรถมาด้วยกัน ณดาเก็บความสงสัยไว้ภายในใจ ไม่กล้าถามเพื่อนออกไปเพราะเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์ของอีกฝ่าย อีกทั้งกระต่ายยังเอาแต่ฟึดฟัด ถอนหายใจแรงถี่ๆ จนบรรยากาศรอบ ตัวอึมครึมอย่างอัตโนมัติ “แกเงียบทำไมเนี่ยณดา” กระต่ายเอ่ยถามเพราะเห็นว่าเพื่อนตัวเองเอาแต่นั่งนิ่งกุมมือตัวเองไม่กระดุกกระดิก “ก็เห็นแกหงุดหงิด ไม่รู้ว่าต้องคุยอะไรด้วย” “ฉันไม่เหวี่ยงใส่แกอยู่แล้ว คิดมาก” ใบหน้าสวยคลายคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน “แล้วคนนั้นใครอะ” ณดาตัดสินใจถามสิ่งที่สงสัยมาพักใหญ่ แน่นอนว่าคิ้วเรียวสวยของคนตรงข้ามกลับมาขมวดเข้าหากันทันทีที่เธอถามจบ “หน้าคุ้นๆน่ะเลยถาม” “คีย์” “ฮะ?” “ไอ้บ้านั่นมันชื่อคีย์ เป็นรุ่นพี่เราปีนึง” กระต่ายตอบด้วยเสียงเรียบนิ่ง “จำได้ว่าวันนั้นไปปาร์ตี้กับพี่อีฟแหละ แล้วมันก็มาด้วย” “…” ณดานั่งนิ่งตั้งใจฟังอีกฝ่ายเล่า “เหมือนเล่นเกมอะไรกันสักอย่างนี่แหละ แล้วมีคนท้าให้มันมาจีบฉัน” “….” “คบกันไหม แหวะ มั่นหน้าขนาดไหนถึงเดินดุ
หลงกลรักวิศวะตัวร้าย บทที่ 2 พลาดพลั้ง
ครืดๆ~ ครืด~ เสียงโทรศัพท์ดังไปทั่วห้องนอนในเวลาแปดโมงเช้า หญิงสาวยังคงนอนหลับตาพริ้มอย่างอ่อนเพลีย แสงแดดอ่อนที่ลอดผ่านช่องผ้าม่านสาดส่องยังเปลือกตาของเธอ ทำให้ดวงตากลมโตค่อยๆขยับก่อนจะลืมขึ้นอย่างเชื่องช้า “อือ…” ณดาครางในลำคอพร้อมกับบิดตัวไปหาโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างหัวเตียงเพื่อกดปิดนาฬิกาปลุกที่ดังจนหูของเธอแสบไปหมด ร่างเล็กยังคงนอนนิ่ง ดวงตากลมโตจ้องมองตัวเลขที่แจ้งเวลาในหน้าจอมือถือของตัวเอง ในหัวพลางคิดถึงเรื่องเมื่อคืนขึ้นมา จำได้ว่าถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวและมีผู้ชายที่ไหนไม่รู้มานั่งดื่มกับเธอและภาพก็ตัดไป “คงไม่มีอะไรหรอก” เธอปลอบใจตัวเองเบาๆ มือเล็กจับผ้าห่มที่คลุมกายออก แต่ความรู้สึกโล่งเปล่าทำให้เจ้าตัวแน่นิ่งไปชั่วขณะ “นี่…มัน…” เธอก้มมองร่างกายที่ปราศจากเสื้อผ้าของตัวเองด้วยใจที่หล่นวูบ สองขารีบก้าวลงจากเตียง ความเจ็บแปลบแล่นเข้าสู่ใจกลางของร่างกาย ใบหน้าหวานเหยเกลงเพราะเจ็บที่จุดอ่อนไหว ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเลื่อนมองคราบเลือดสีแดงเล็กๆ บนผ้าปูที่นอนสีชมพู ก่อนจะสังเกตเห็นว่าบนขาอ่อนตัวเองก็มีคราบเลือดและคราบสีขาวติดอยู่เช่นกัน ปึก! ณดาทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรง ใ
หลงกลรักวิศวะตัวร้าย บทที่ 1 งานเลี้ยงวันเกิด
[Nada's Part] “ณดา แก้วเดียวแกจะดื่มทั้งคืนเลยรึไง” เสียงเพื่อนสนิทของฉันดังขึ้นข้างหู ‘กระต่าย’ มองแก้วเหล้าที่อยู่ตรงหน้าฉันมาพักใหญ่ คิดไว้อยู่ว่ามันต้องพูดแบบนี้แน่ๆ “ฉันไม่ได้คอทองแดงแบบแกนะ” ยัยเพื่อนรักคนดีนี่มันนักดื่มตัวจริงเลยแหละ ต่างกันกับฉันที่แทบจะไม่ออกงานปาร์ตี้หรือแตะของมึนเมาสักเท่าไร กระต่ายไหวไหล่ใส่ก่อนจะโยกย้ายสะโพกมนกลมของมันออกไปเต้นกับผู้คนในงาน ทิ้งฉันให้นั่งเฝ้าโต๊ะพวกมันอยู่คนเดียว ตอนมาจำได้ว่ามาหลายคน ไหงตอนนี้ข้างกายกลับไม่เหลือใครเลยแม้แต่คนเดียว สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ณดา กิตติคุณ ชื่อเล่น ณดา แต่ยัยกระต่ายชอบเรียกว่า ดา ตอนนี้อยู่ปีสอง คณะครุศาสาตร์ สาขาวิชาการประถมศึกษา หรือครูประถมวัยนั่นแหละ อายุยี่สิบเอ็ดปีย่างยี่สิบสองปี มีเพื่อนสนิทที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อนุบาลเพียงคนเดียวก็คือยัยกระต่าย ด้วยความที่เราทั้งสองนิสัยค่อนข้างต่างกันสุดขั้ว กระต่ายมีเพื่อน รุ่นพี่และรุ่นน้องอีกมากมายที่รู้จักและสนิท ส่วนฉันที่ไม่ค่อยกล้าเข้าสังคม ไม่ชอบพูดกับคนแปลกหน้า (แต่ดันเลือกเรียนครู…) ไม่ชอบออกไปเที่ยวไหนกับใคร เลยมีเพื่อนแค่คนเดียวก็คือมัน ซึ่งมันก็ไม่
หลงกลรักวิศวะตัวร้าย แนะนำเนื้อเรื่อง
พูดคุยกับนักเขียน อิม ฮายอน (poxnnxdda) สวัสดีค่ะทุกคนนน~ เจอกันในนิยายเรื่องที่สองของไรท์ อิมฮายอน (poxnnxdda) คนสวยคนเดิม อิๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักครั้งเก่าของ ‘ปวินทร์’ และ ‘โรซิต้า’ ทั้งสองเคยรักกันหวานชื่น แต่มีเหตุให้ฝ่ายนางเอกหนีหายไป เป็นนิยายรักโรมานซ์ ดราม่าพอกรุบกริบให้ชื่นใจ ไรท์พยายามแต่งให้แตกต่างจากเรื่องที่แล้ว ตั้งใจให้ทั้งนางเอกมีความเป็นธงแดงจะได้สูสีกับพระเอกที่เป็นธงแดงเช่นกัน ตัวละครแต่ละตัวมีเหตุและผลของตัวเอง ไรท์ตั้งใจสรรค์สร้างตัวละครทุกตัวให้ออกมาดีที่สุด ยังไงก็ขอให้สนุกกับนิยายเรื่อง ‘หลงกลรัก(ร้าย) นายแฟนเก่า’ นะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและซัพพอร์ตกัน รัก อิมฮายอน (poxnnxdda) ลิขสิทธิ์นิยาย ***นิยายเรื่อง ‘หลงกลรักวิศวะตัวร้าย’ เรื่องนี้ เป็นลิขสิทธิ์ของนามปากกา อิม ฮายอน สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ ๒๕๓๗ ไม่อนุญาตให้คัดลอกเนื้อหา ทำการดัดแปลงทำซ้ำ หรือสแกนเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งเพื่อสร้างข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ หรือเผยแพร่วิธีใดก่อนได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนหรือพบเจอจะดำเนินการฟ้องร้องตามกฎหมายให้ถึงที่สุด
