Novels by ปนัดดา

บทที่ 13 หวงก้าง “มึงพาสาวไหนติดสอยห้อยตูดมาวะไอ้คีย์” ‘อาร์ท’ รุ่นพี่ที่สนิทกันกับคีย์ถาม สายตาเจ้าเล่ห์จ้องมองไปยังผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสบายตาที่นั่งอยู่ตรงบาร์ด้านล่าง เขาพาณดามาที่ผับใจกลางเมืองที่พึ่งเปิดใหม่เมื่อไม่นาน เป็นสถานบันเทิงของรุ่นพี่ที่อายุห่างกันห้าปี พวกเขารู้จักกันเพราะเคยเตะบอลด้วยกันบ่อยๆ “คนนี้เบื่อยัง ถ้าเบื่อแล้วส่งต่อให้กูได้นะ” ‘ปิง’ รุ่นพี่อีกคนพูดติดตลก แต่เขารู้ว่ามันพูดจริง เพราะส่วนใหญ่ผู้หญิงที่เคยตามเขาต้อยๆ ก็ไปนอนกับปิงอยู่บ่อยครั้ง คีย์ไม่ได้ตอบ เขาเพียงแค่ยกแก้วเหล้าในมือขึ้นดื่มเงียบๆ ปล่อยให้คนอื่นพูดไป เพราะยังไงเขาก็ไม่คิดจะยกณดาให้ใครง่ายๆ เขายังไม่เบื่อที่จะรังแกเธอ “มีเสน่ห์อยู่นะ มึงดูดิมีแต่คนจ้องจะงาบ ขนาดใส่แค่เสื้อยืดกางเกงขายาวปกตินะ ถ้าแต่งเต็มจะขนาดไหน” “คงได้เหลียวกันจนคอเคล็ดแหละว่ะ” ปิงและอาร์ทยังคงพูดถึงณดาเรื่อยๆ อย่างสนใจ ทั้งยังคอยแอบมองสีหน้าของคีย์อีกด้วย “คนนี้เล่นๆ หรือจริงจังวะ” “ไม่รู้” คีย์ตอบ มือหนาแกว่งแก้วเหล้าในมือช้าๆ สายตายังคงจับจ้องไปที่หญิงสาวที่เอาแต่นั่งมองแก้วเหล้าตรงหน้าไม่ยอมยกดื่มสักที “

ตอนที่ 12 ไม่รักษาสัญญา ผ่านมาสองวันแล้วหลังจากคืนนั้นที่ณดาถูกคีย์ทิ้งไว้ข้างทาง เธอและเขาไม่ได้เจอกันอีก ณดาคิดว่ามันเป็นเรื่องดีสำหรับเธอ เพราะไม่ต้องโดนเขารังแกซ้ำๆ อีกเหมือนเคย แต่สิ่งที่น่ากังวลใจในตอนนี้คงเป็นเรื่องคลิปที่เขามีอยู่ เพราะไม่อาจนิ่งนอนใจได้นัก คนนิสัยไม่ดีอย่างเขาจะยอมลบคลิปเธอจริงๆ หรอ ไม่ใช่ว่าเอาคลิปของเธอไปปล่อยลงตามเว็บต่างๆ แล้วรึไง ณดานั่งกอดอก นิ้วสวยยกขึ้นชิดริมฝีปากก่อนจะอ้าปากขบกัดมันซ้ำๆ คิดไม่ตกกับสถานการณ์ในตอนนี้ เขายอมปล่อยเธอมาง่ายๆ แบบนี้ไม่ใช่ว่ามีแผนอื่นรออยู่หรอ คนเจ้าเล่ห์แบบเขาไม่น่าหยุดอยู่แค่นี้ แต่ตอนนี้เขาเงียบเกินไป เงียบจนรู้สึกไม่ดี ความจริงวันนี้ณดามีตารางเข้าเรียนแต่อาจารย์ผู้สอนยกเลิกคลาสไปเมื่อเช้าเนื่องด้วยธุระส่วนตัวกระทันหัน เธอที่ตื่นมาแต่งตัวแต่เช้านอนแอ้งแม้งหมดแรง ไม่รู้จะทำอะไร เพื่อนก็ไม่คุยด้วย จนตอนนี้ทั้งเธอและกระต่ายก็ไม่มีท่าทีว่าจะกลับมาคุยกัน คงต้องบอกว่ากระต่ายคนเดียวต่างหากที่ไม่ยอมพูดคุยกับเธอเลยสักคำ ขนาดเธอตั้งใจโทรไปหาขอความช่วยเหลือยังปิดเครื่องหนี คงต้องจบความสัมพันธ์ของกันและกันไว้แค่นี้

บทที่ 11 ความในใจ (คีย์) “เราจะไปไหนคะ” ณดาถามหลังจากที่ทั้งสองเข้ามานั่งภายในรถ โด้คือคนที่มาช่วยพาเธอกลับบ้าน ณดาคาดไม่ถึงว่าจะเป็นเขา เพราะโดยปกติแล้วเธอและเขาไม่เคยคุยกันมาก่อน แค่สบตากันเธอยังไม่มีความกล้าเลย ความสงสัยก่อตัวภายในใจแต่เลือกเงียบเอาไว้ ต่อให้เหตุผลจะคืออะไรแต่สุดท้ายเธอก็ยอมมากับเขาอยู่ดี “ไปหาไอ้คีย์” “ณดาไม่ไปนะคะ” หน้าสวยแสดงอาการวิตกทันทีที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้น ผู้ชายข้างๆ เธอไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ขับรถออกจากซอยเปลี่ยวอย่างรวดเร็ว เธอไม่อยากเจอหน้าผู้ชายใจร้ายอย่างคีย์อีก แค่นี้เธอก็ทนมามากเกินพอแล้วกับสิ่งที่เขาทำไม่ดีกับเธอ อุตส่าห์ตกลงกันไว้แล้วว่าถ้าเธอเดินกลับเขาจะเลิกยุ่ง ไม่ต้องมาพบเจอกันอีก แต่ตอนนี้ผู้ชายข้างกายกำลังพาเธอไปเจอคีย์อีกซะงั้น “ณดาไม่ไปได้ไหมคะ ถือว่าขอร้อง” “เธอเป็นเมียมันใช่ไหม” “…” “ถาม” เขาหันมามองหน้าเธอ “ขอคำตอบ” “ไม่รู้ค่ะ” ณดาก้มหน้างุด “เราเคยมีอะไรกัน แต่คงใช้คำว่าเมียกับผู้หญิงที่ตัวเองไม่รู้สึกอะไรด้วยได้หรอกค่ะ” “หึ” บทสนทนาของทั้งสองเงียบลง มีเพียงรถยนต์ที่แล่นเข้าสู่ถนนใหญ่ ที่ตอนนี้แทบจะไม่มีรถเลยส

บทที่ 10 ตัวคนเดียว(?) “พี่คีย์ปล่อย!” ณดาร้องเสียงดัง แขนเล็กถูกบีบกระชากบังคับให้เดินตามเขาไปอย่างเอาแต่ใจ คนตัวสูงไม่สนการคัดค้านของเธอ เขายังคงออกแรงดึงกระชากอย่างไม่สนว่าเธอจะเจ็บตัวจากการกระทำของตัวเองหรือไม่ ขายาวยังคงก้าวเร็วๆ ไปยังจุดหมายของตน คนรอบข้างพากันมองมาด้วยความสงสัยเพราะณดาเอาแต่ร้องและพยายามสะบัดแขนหนี แต่ช่างไร้ประโยชน์ “พี่คีย์ปล่อยเดี๋ยวนี้ ณดาไม่ไปกับพี่หรอกนะ!” “หุบปากแล้วตามมาเงียบๆ!” “ไม่!” ณดาทั้งทุบทั้งแงะมือหนาที่บีบแขนตัวเอง แต่อีกฝ่ายดูไม่สะทกสะท้านในสิ่งที่เธอทำแม้แต่น้อย มีแต่ตัวเองที่หมดแรงไปเสียเปล่า “มึงจะไปไหน” โด้ที่เห็นเหตุการณ์จากระเบียงชั้นสอง รีบวิ่งลงมาดักหน้าเพื่อนตัวเองไว้ “มึงจะทำอะไรเขา!” “เสือก!” พูดจบร่างของโด้ก็ถูกผลักออกโดยคนนิสัยไม่ดี คีย์มองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ หมับ! แขนอีกข้างของณดาถูกคว้าไว้ “กูไม่ให้มึงพาเธอไป” เป็นโด้เองที่จับแขนอีกข้างของเธอ มือใหญ่บีบแน่นแต่ไม่สร้างความเจ็บเท่าอีกคน “มึงเสือกอะไรด้วยวะ!” คีย์เดินปรี่เข้าไปกระชากคอเสื้อ ตะหวาดเสียงใส่จนคนรอบตัวพากันสนใจเหตุการณ์มากขึ้น “อย่ามายุ่งเรื

บทที่ 9 ความจริง “เสียดายเวลาที่รู้จักกันมาฉิบหาย” กระต่ายพูดออกมาด้วยความผิดหวังในตัวเพื่อนตัวเอง “แล้วจะให้ทำไงได้อะ” “ทำยังไงก็ได้แต่ไม่ใช่ทำแบบนี้ แกยอมให้มันบังคับแกได้ทุกอย่าง มันเห็นว่าแกยอมมันก็ทำแบบเดิมเรื่อยๆ ได้ไง” “ต่าย แกลองมาเป็นฉันดูปะ ลองมาอยู่ในจุดเดียวกันไหม!” “…” กระต่ายยืนเงียบ เมื่อเห็นว่าณดาพูดเสียงดังมากกว่าเดิม ซ้ำยังร้องไห้ออกมาอีก “แกแค่ต้องมาเจอหน้าเขา อยู่ใกล้เขา แกไม่ชอบฉันเข้าใจ” “….” “แต่มันก็แค่นี้เอง!” “มันไม่แค่นี้ไง มันกำลังวุ่นวายกับชีวิตฉัน!” “แต่ฉันต้องนอนกับเขา!” “…” “ทุกครั้งที่เขาไม่พอใจ ทุกครั้งที่ฉันพยายามไม่ทำตามคำสั่ง สุดท้ายแล้วฉันคนเดียวที่เจ็บ แกรู้อะไรบ้างวะ” “…” “ฉันโดนอยู่ฝ่ายเดียวเพียงเพราะว่าเขาชอบแก มันใช่หรอวะ ไม่สมเหตุสมผลเลย” น้ำตาณดายังคงไหลออกมาไม่ขาดสาย เธอเองก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ถึงจะหลุดพ้นจากเรื่องนี้สักที “แกนอนกับมันทำไมแต่แรกล่ะ ถ้าแกไม่ยอมมัน

บทที่ 8 เห็นแก่ตัว “ช่วงนี้ลุงวุ่นๆ นะ เลยไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไร” ‘พิภพ’ หรือลุงภพบอกกับณดา “ไม่เป็นไรค่ะ ณดาเข้าใจว่าคุณลุงงานเยอะ ยิ่งตอนนี้กำลังจะเปลี่ยนให้พี่คิมหันต์รับช่วงต่อตำแหน่งของคุณลุงด้วย คงจะเหนื่อยกันน่าดู” ณดายิ้มให้ชายตรงหน้า แม้ว่าพิภพจะอายุเข้าเลขห้าแล้ว แต่เขายังดูหนุ่มแน่นต่างจากอายุจริงเสียอีก “แล้วณดาล่ะ ชีวิตช่วงนี้เป็นไงบ้าง” “…” ณดานิ่งไปชั่วขณะก่อนจะคลี่ยิ้ม “ก็…ดีค่ะ เรื่อยๆ ดี” ถึงแม้ว่ามันไม่ดีอย่างที่พูดก็เถอะ ตากลมโตเหลือบมองโทรศัพท์ตัวเองอยู่บ่อยครั้ง ก่อนที่เธอจะออกมากับคุณลุง เธอได้ตกลงกับคีย์ไว้ว่าจะตามกระต่ายให้ไปหาเขาที่ร้านกาแฟหลังมหาวิทยาลัยให้ได้ แลกกับการลบคลิปที่เขาได้ส่งให้ใครสักคนไปก่อนหน้า มันอาจจะดูเห็นแก่ตัวที่ยอมหลอกให้เพื่อนรักตัวเองไปเจอผู้ชายที่อันตรายแบบนั้น แต่เธอไม่มีตัวเลือกมากนัก แค่ต้องการให้อีกฝ่ายหยุดกระจายคลิปโป๊ของตัวเองก็แค่นั้น ณดารู้ว่าตัวเองผิด เพื่อนของเธอไม่ควรโดนเธอหลอกใช้เป็นเครื่องมือเอาตัวรอดแบบนี้ แต่ในทางกลับกัน ณดาก็แอบคิดว่าเธอเองก็ไม่มีส่วนในเรื่องนี้ด้วยซ้ำ ทำไมเธอถึงต้องมารับกรรมทุกอย่าง ทำไ