บทที่ 4 ข้อตกลง (อย่างจำนน)

หลังจากที่คุยกันหน้าผับบริเวณลานจอดรถวีไอพี จนณดายอมที่จะขึ้นรถมากับคีย์ ผู้ชายเจ้าเล่ห์ที่แอบถ่ายคลิปตอนที่อะไรกันเก็บเอาไว้เป็นข้อต่อรอง ณดายังไม่รู้ตัวว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรจากเธอกันแน่

หน้าสวยมองออกทางหน้าต่างรถหรู ภายในใจว้าวุ่นถึงเรื่องคลิปตัวเองกับคนที่นั่งอยู่ข้างๆ หากเกิดว่าอีกฝ่ายขอให้เธอทำเรื่องแบบนั้นกับเขาอีกครั้งพร้อมกับการถ่ายคลิปเพิ่มเป็นการแบล็กเมลเหมือนตามข่าวออก เธอจะแก้ปัญหายังไงดี

ณดาหันมองใบหน้าด้านข้างของอีกฝ่ายที่กำลังตั้งใจบึ่งรถไปที่ไหนสักที่ด้วยความเร็วแทบจะเกินกฎหมายกำหนด ริมฝีปากสวยเม้มเข้ากันอย่างประหม่า กำลังตัดสินใจว่าควรถามเขาตอนนี้หรือรอให้ถึงที่หมาย แต่ในขณะที่กำลังอ้าปากถามความอีกฝ่ายไป รถหรูคันที่ณดานั่งก็หักเลี้ยวเข้าโรงแรมข้างทาง

“มาที่นี่ทำไมคะ" ณดาถามด้วยน้ำเสียงตระหนก กลัวว่าสิ่งที่เธอคิดจะเกิดขึ้นจริง

“หึ” อีกฝ่ายไม่ตอบ เขาเลือกที่จะหัวเราะในลำคอโดยไม่แม้แต่จะหันมองสาวข้างกาย

รถจอดสนิทในลานจอดรถของโรงแรม ถึงแม้จะเป็นโรงแรมที่ไม่ได้มีขนาดใหญ่โต แต่การจัดตกแต่งต้นไม้ รั้วและสีสันต่างๆ ทำให้ที่นี่ดูแพงไม่ต่างจากโรมแรมดังในย่านคนรวย

“ลงรถแล้วเดินตามมาดีๆ ไม่งั้นฉันจะอุ้มเธอขึ้นไป" เขาพูดเสียงเรียบนิ่งแล้วเดินนำเธอไปด้านใน

“…” ณดาถอนหายใจเฮือกใหญ่ คิดไม่ตกกับสถานการณ์ตรงหน้า จากการคาดคะเนคร่าวๆ หากจะวิ่งหนีออกไปขอความช่วยเหลือจากด้านนอก กว่าขาสั้นๆ ของเธอจะพาตัวเองไปถึงที่หมายคงจะโดนอีกคนวิ่งมาคว้าตัวไว้ได้เหมือนเดิม

ก๊อกๆ เสียงเคาะกระจกดังขึ้นข้างตัว ปรากฏว่าเป็นคีย์ที่ยืนมองผ่านกระจกรถสีดำด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไร ณดาจึงจำใจปลดเข็มขัดนิรภัยและเปิดประตูออกไปเผชิญหน้ากับเขา

“อย่ามัวลีลาให้มาก ฉันไม่ได้ใจเย็นขนาดนั้นนะณดา"

ร่างสูงกระชากแขนของเธอให้เดินตามเข้าไปด้านในอย่างรุนแรงโดยไม่สนสายตาของพนักงานที่พากันจับจ้อง

“พาณดามาที่นี่ทำไม" พอเข้ามาอยู่ในลิฟต์สองคน ณดาก็เอ่ยปากถามทันที

“ก็บอกอยู่ว่ามีเรื่องจะคุย"

“ณดาไม่ยอมนอนกับพี่เพื่อให้พี่แอบถ่ายณดาอีกครั้งแล้วเอาไว้แบล็กเมลเหมือนในข่าวหรอกนะคะ!”

“ฮะ?”

“ณดาจะแจ้งตำรวจ”

“พูดบ้าอะไรของเธอ" คีย์มองสบตาคนตัวเล็กกว่าด้วยความงง งวย “ฉันไม่ได้สนใจเธอสักหน่อย"

“แล้ว…”

ติ้ง! เสียงลิฟต์ดังขึ้นก่อนประตูทั้งสองข้างจะเปิดออก ชายหนุ่มดึงข้อมืออีกคนให้เดินตามอีกครั้ง เพราะเขารู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ยอมตามออกมาแน่นอน

แกร็ก ประตูถูกเปิดออกเผยให้เห็นสิ่งของภายในห้อง ณดายืนตัวแข็งเมื่อเลื่อนสายตาไปเจอกับโซ่ แส้ กุญแจมือ เชือกและอุปกรณ์เครื่องมือเซ็กส์อีกมากมาย ที่ถูกจัดเรียงแยกโซนประเภทอย่างเป็นระ เบียบ

“มานี่สิ" เขาตบเตียงที่ว่างข้างตัวเองเบาๆ เป็นเชิงเรียกให้หญิงสาวเดินเข้าไปหา

“ณดาอยากกลับค่ะ” และแน่นอนว่าคำตอบที่ได้ไม่ถูกใจเขาเลยสักนิด

“ถ้างั้นฉันจะปล่อยคลิปโป๊เธอเดี๋ยวนี้เลย ดีไหม?” ยิ้มร้ายปรากฏบนใบหน้าเขาเมื่อกล่าวจบ ประโยคสั้นๆ สร้างความกดดันให้อีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี พอเห็นว่าดวงตากลมโตของคนตรงหน้าสั่นไหวเขากลับยิ้มเยาะอย่างชอบใจ

“พี่ต้องการอะไรกันแน่ ทำแบบนี้กับณดาทำไม" ถึงแม้จะกลัวแต่เธอต้องข่มใจตัวเองให้นิ่งเข้าไว้ เพราะยังไม่รู้จุดประสงค์ของอีกฝ่ายว่าเขาต้องการอะไรจากตัวเธอ “พี่ชอบกระต่ายแต่กลับทำแบบนี้กับณดา พี่คิดว่าตัวเองจะสมหวังหรอ"

“ถึงได้ให้มาด้วยกันนี่ไง"

“…”

“เธอต้องทำให้กระต่ายชอบฉันให้ได้"

“อะไรนะ…” ณดายืนนิ่ง ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายพูดถึงเรื่องอะไร

“เพราะเธอสนิทกัน กระต่ายคงเชื่อใจเธอมาก” ในขณะที่เขาพูดถึงเรื่องนี้ ดวงตาคมที่ปกติจะฉายแววเจ้าเล่ห์กลับเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมา “เธอต้องทำยังไงก็ได้ให้เพื่อนเธอรักฉัน"

“…” ณดายืนมองอีกฝ่ายนิ่งๆ เขาต้องการให้เธอช่วยจีบเพื่อนตัวเองเนี่ยนะ “พี่คิดอะไรอยู่”

“…”

“พี่พึ่งจะพรากครั้งแรกของณดาไป มาวันนี้จะให้ณดาช่วยจีบเพื่อนสนิทตัวเองเนี่ยนะ"

“…”

“ถ้าพี่อยากได้เพื่อนณดามาก ทำไมไม่จีบเอาเองล่ะ จะมาใช้ณดาเป็นเครื่องมือหลอกเพื่อนตัวเองมาให้คนแบบพี่น่ะหรอคะ?”

“เธอมีสิทธิ์มาพูดว่าฉันด้วยหรอ ลืมแล้วรึไงว่าตอนนี้ฉันได้เปรียบเธออยู่” จากที่ปากเก่งตอนแรก พอคิดได้ว่าตัวเองเสียเปรียบเขาทุกทาง ณดาจึงทำได้แค่เม้มปากตัวเองอีกครั้ง “อยากลองขัดใจฉันดูไหมล่ะ?”

“…”

“กล้ารึเปล่าณดา…” คีย์ลุกขึ้นยืน สองมือล้วงเข้ากระเป๋ากางเกงสีดำ หน้าตาหล่อเหลาที่ซ่อนความร้ายกาจเอาไว้ ทำให้ณดาไม่อยากแม้แต่จะมอง

“ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรอคะ"

“แล้ว?” เขาถามด้วยสีหน้าปกติ “ทำไมฉันต้องสนอะไรด้วย อยากได้อะไรก็ต้องได้"

“…”

“ไม่ว่าด้วยวิธีไหนก็ตาม" คีย์ค่อยๆ เดินเข้าใกล้ผู้หญิงที่ตัวเองพาเข้ามายังห้องเชือด ตาคมจดจ้องมองหน้าสวยที่แสดงความกังวลอย่างปิดไม่มิดไม่ละสายตา “แล้วตอนนี้ฉันก็ต้องการเธอ"

“อ้ะ!” แขนเรียวขาวถูกกระชากเข้าหาอกแกร่ง ด้วยแรงชายที่มากกว่าทำให้ณดาทรงตัวไม่อยู่เซถลาเข้าหาอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย

กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ จากตัวหญิงสาว ทำให้เขาเผลอตัวโน้มใบหน้าลงไปดมซอกคอของอีกฝ่ายทันทีที่ล็อคเอวบางไว้ในอ้อมแขนได้ ปลายจมูกโด่งเป็นสันถูไถบริเวณต้นคอก่อนจะเลื่อนขึ้นไปหากรามมนและกดจมูกฝังลงไปบริเวณนั้น

“ยะ…อย่านะ” ณดาออกแรงดันไหล่ของเขาออก ขนลุกตั้งชันไปทั้งตัวเมื่อถูกกระทำเช่นนั้น “ณดาไม่ชอบ!”

“แต่ฉันชอบ” พูดจบก็กึ่งลากกึ่งดึงคนตัวเล็กให้เดินตามไปยังเตียงขนาดใหญ่ ณดาพยายามขืนตัวเองสุดแรงแต่กลับถูกลากให้ตามไปอย่างง่ายดาย

พลั่ก คนตัวเล็กถูกจับโยนขึ้นเตียงอย่างแรงจนใบหน้าเหยเกลงด้วยความจุก ยังไม่ทันจะขยับตัวหนีก็ถูกคนตัวโตขึ้นทับคร่อมร่างของตัวเองไว้ มือเล็กสองข้างถูกกำและกดขึ้นเหนือหัวด้วยมือข้างซ้ายของเขาเพียงข้างเดียว

“ปล่อยณดาเดี๋ยวนี้นะ” แม้จะถูกกดทับจนแทบขยับตัวไปไหนไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็ยังเหลือปากที่เอาไว้อ้อนวอนเขาได้อยู่ “พี่ทำแบบนี้ณดาก็ไม่อยากช่วยให้พี่สมหวังหรอกนะ”

“ไม่อยากช่วย?” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน “เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า ณดา ฉันไม่ได้ขอร้องให้เธอช่วยให้ฉันสมหวังสักหน่อย”

“…”

“ฉันบังคับให้เธอทำต่างหาก หรือว่าจะปฏิเสธตอนนี้ก็ได้นะ คลิปที่ฉันมีกับคลิปใหม่วันนี้จะได้ถูกปล่อยในอินเตอร์เน็ต เธอจะได้กลาย เป็นคนดังชั่วข้ามคืนเลยล่ะ”

“คลิปวันนี้?”

“เริ่มเลยไหมล่ะ” เหมือนเป็นคำถามแต่กลับไม่รอคำตอบ เมื่อเขากดหน้าลงที่ซอกคอขาวของเธอทันทีที่พูดจบ ปากหนาสีคล้ำกดจูบหนักๆ ที่แก้มนิ่มและเลื่อนลงมายังปลายคาง ผ่านคอขาวจนถึงหน้าอกอวบอิ่ม

“พี่คีย์หยุดนะ! ปล่อยณดา!!”

“หึ” เขายิ้มเยาะหญิงสาวตรงหน้าที่ดวงตามีน้ำสีใสเอ่อล้นขอบตา “ทำไมฉันต้องฟังเธอ”

“ณดาไม่อยากทำ ขอร้องนะคะ พอแค่นี้เถอะ” เสียงหวานบอกอย่างสั่นเครือ อยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่อยากให้เขาสมเพชเธอไปมากกว่านี้ “ปล่อยณดากลับบ้านนะคะ”

“งั้นพูดก่อนสิว่าเธอจะทำตามที่ฉันบอกทุกอย่าง”

“…”

“ยังไงซะฉันก็ไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ ในตอนนี้หรอก จนกว่าฉันจะได้เพื่อนเธอมาครอบครอง”

“…” ณดาเงียบ ความคิดภายในสมองตีกันไปมา ถ้าเธออยากเอาตัวรอดจากตรงนี้เธอก็แค่รับปากเขาไป แต่ถ้าหากตกลงกับคนเจ้าเล่ห์ไป วันดีคืนดีบังคับให้หลอกพาเพื่อนสนิทตัวเองมาโดนกระทำแบบนี้ เธอคงเสียใจจนตัวตาย

“ว่าไง? ข้อเสนอดูไม่มีอะไรยากเกินความสามารถเธอนะ” คีย์ยังคงกดดันให้อีกฝ่ายตอบตกลงเขาให้ได้ ถึงแม้จะมีวิธีที่ดีกว่านี้มาก มาย แต่เขาไม่อยากเสียแรงเสียเวลาเอง

การใช้ผู้หญิงคนนี้เป็นนกต่อให้อีกทีคงจะมีประโยชน์มากกว่าการเดินตามคนที่ตัวเองแอบชอบไปวันๆ

“ก็ได้ค่ะ” สุดท้ายก็ตอบตกลง ยังไงซะ ณ เวลานี้ณดาคงต้องห่วงตัวเองก่อนเป็นอย่างแรก เรื่องอื่นค่อยคิดใหม่อีกที “ณดายอมทำตาม ที่พี่บอกทุกอย่าง”

“หึ ดีมากคนเก่ง” เขายกยิ้มอย่างพอใจ มือหนาอีกข้างที่ไม่ได้ล็อคมือเธอไว้เอื้อมขึ้นลูบหัวของเธอเบาๆ “เริ่มงานแรกเลยแล้วกัน”

“คะ?”

“คืนนี้ทำให้ฉันพอใจ แล้วจะไม่มีการถ่ายคลิปเพิ่ม”

“ตะ…แต่ เมื่อกี้พี่บอกว่าจะไม่ทำแบบนี้กับณดานี่คะ!” คนอยู่ใต้ร่างหนาพูดตะกุกตะกักอย่างกังวลใจ

“บอกตอนไหนว่าจะไม่ทำ” คีย์ถามเจ้าเล่ห์ นิ้วเรียวเกี่ยวตะหวัดเส้นผมหญิงสาวพลางม้วนเล่น

“พี่บอกว่าจะปล่อยณดากลับบ้านไง แล้วทำไมถึงคืนคำแบบนี้!”

“ก็ปล่อยกลับบ้านจริงๆ ไง”

“…”

“แต่หลังจากที่ฉันพอใจแล้วเท่านั้น!”

“อ้ะ…!”