Share

บทที่ 15

“ปีศาจ”

ลั่วจิ่วหลีทำปากพึมพำไม่มีเสียงเรียกเขาเช่นนั้น

ทันใดนั้น ดูเหมือนนางจะตาลายจึงเห็นว่าอ๋องเก้ายกริมฝีปากใส่นางแบบคาดไม่ถึง

เป็นไปได้ไหมว่า เขาเห็นปากที่พึมพำของนาง

“ฉินอิ่น คุณหนูรองตระกูลลั่วขัดขวางการเดินทางของข้า เชิญไปดื่มชาที่จวนอ๋องเก้าเสียเถอะ”

เซียวหมิงเสวียนเปิดปากพูดช้า ๆ น้ำเสียงขรึมเย็นเล็กน้อย ผู้คนทั้งซ้ายขวาก็ตกใจมากจนคุกเข่าลงกับพื้นตัวสั่นสะท้าน

ภายในรถม้า ลั่วจิ่วหลียกมือกอดอก ปราศจากอาการตกใจลนลาน

นางคิดจะไปหาเขาอยู่แล้ว ไม่สำคัญว่าไปที่ไหน

รถม้าทั้งสองคันวกกลับไปจอดหน้าประตูจวนอ๋องเก้าตามลำดับ

ชุนหรงและสารถีกลัวมากจนไม่กล้าหายใจแรง

ลั่วจิ่วหลีลงจากรถม้า เงยหน้าขึ้นมอง

สิงโตหินแกะสลักสองตัว ประตูทาสีแดงชาด ตัวอักษร ‘จวนอ๋องเจา’ บนป้ายประหนึ่งหงส์เหินล้อลม ราวกับจะแสดงให้ทุกคนเห็นถึงสถานะอันสูงศักดิ์

บัดนี้เซียวหมิงเสวียนก็ลงจากรถม้า สายตาหยุดอยู่ที่ลั่วจิ่วหลี รูปลักษณ์งดงาม ดวงตาปราดเปรื่องคู่หนึ่ง โดยเฉพาะเมื่อสายตาตกลงไปที่ไฝน้ำตาน่าเอ็นดูใต้หางตาของนาง คิ้วของเขาเลิกขึ้นโดยแทบมองไม่เห็น

ทันทีที่องครักษ์เฝ้าประตูเห็นอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status