Share

บทที่ 18

ผู้บังคับการร่างใหญ่ที่อยู่ข้าง ๆ สะดุ้งตกใจเพราะน้ำเสียงของลั่วจิ่วหลี

ไปถามดูทั้งเมืองหลวงดูก็ได้ว่ามีใครกล้าพูดแบบนี้กับท่านอ๋องเก้า

ผู้หญิงคนนี้ เห็นทีจะบ้าไปแล้ว

เซียวหมิงเสวียนทำหน้าเข้ม กล่าวอย่างเย็นชาว่า

“ต้องการอะไรบ้าง?”

เขาก็รู้ว่าพัศดีคนนี้เป็นพยานปากเอก ถ้ามีทางช่วยให้รอดได้ก็จะไม่มีทางปล่อยให้เขาตาย

“ห้องส่วนตัว น้ำอุ่น ผ้าพันแผล ยาห้ามเลือด”

“ไป เตรียมให้พร้อมเดี๋ยวนี้”

เซียวหมิงเสวียนมองไปที่ผู้บังคับการคนนั้น

“พ่ะย่ะค่ะ”

ผู้บังคับการไม่กล้าเมินเฉยต่อท่านอ๋องเก้า แต่สายตาที่มองลั่วจิ่วหลีกลับเต็มไปด้วยความเคลือบแคลง

ลั่วจิ่วหลีไม่มองเขา ลุกขึ้นยืน

มีคนใช้เปลหามยกพัศดีคนนั้นไปที่ห้องเงียบ ๆ ที่อยู่ไกล ๆ ห้องหนึ่ง

หลังจากนั้น น้ำอุ่น ผ้าพันแผลและยาห้ามเลือดก็ถูกส่งเข้ามา

“เอาละ พวกเจ้าออกไปให้หมดเถอะ”

“ตอนที่ข้ารักษาอยู่ หวังว่าจะไม่มีใครเข้ามารบกวนในห้อง”

ขณะที่พูด เสียงปิดประตูปังก็ดังขึ้น

นอกประตู

ผู้บังคับการมองประตูที่ปิดสนิทแล้วก็มองสีหน้าเคร่งขรึมไร้อารมณ์ใด ๆ ของเซียวหมิงเสวียน

“ท่านอ๋อง นี่?”

เซียวหมิงเสวียนไม่ขยับ มือไพล่หลัง ตาจ้องไปที่ประต
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status