Share

บทที่ 16

ณ จวนอ๋องเจา นี่เป็นครั้งแรกที่ลั่วจิ่วหลีได้พบอ๋องเจาเซียวจูมั่วอีกครั้งหลังผ่านไปหนึ่งเดือน

จวนอ๋องเจาในยามนี้ บริเวณที่ประทับชั้นในถูกไฟไหม้เสียหายหมดแล้วจากเหตุเพลิงไหม้ครั้งใหญ่ในคืนนั้น เคราะห์ดีที่ไฟหยุดแค่บริเวณรับรองแขก ไม่ได้ทำลายจวนอ๋องเจาจนพังพินาศไปทั้งหมด

อ๋องเจาถูกกักบริเวณ ชายาเอกขอหย่า ชายารองเข้าคุก ข้ารับใช้ส่วนใหญ่ภายในจวนจึงถูกเลิกจ้าง เหลือคนเก่าคนแก่ไว้ดูแลอ๋องเจาไม่กี่คน

เขาในเวลานี้สวมเสื้อคลุมยาวสีม่วงปักลายนกกระเรียนมงกุฎแดง มือซุกอยู่ในแขนเสื้อ ยืนอยู่ที่ตีนบันได

ใบหน้าซูบผอมจนดูราวกับว่านกกระเรียนมงกุฎแดงขาเรียวบนทรวงอกเขาสามารถปลิวตามลมไปได้ทุกเมื่อ

ลั่วจิ่วหลีเห็นสภาพเขาเช่นนี้ก็ยังตกใจจนสะดุ้ง

“ท่านอ๋อง เขากลายเป็นเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?”

เซียวหมิงเสวียนมองนางแวบหนึ่ง แต่ไม่ได้พูดอะไร

เห็นว่านางก็ไม่ได้แสดงออกถึงความเสียใจหรือสงสารใด ๆ

เซียวจูมั่วเห็นพวกเขาเดินเข้ามาก็ยิ้มเยาะตัวเอง

เขาถวายคำนับอ๋องเก้า

“เสด็จอาเก้า”

“อือ”

เซียวหมิงเสวียนตอบรับด้วยเสียงอือเบา ๆ

แล้วเซียวจูมั่วก็มองไปที่ลั่วจิ่วหลี

“คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะเป็นคนแรกที่มาเยี่ยมข้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status