หน้าหลัก / โรแมนติก / หมอขาอย่ากินดุ / chapter 7. ผมจะไม่หยุดแค่จูบแล้วนะ

แชร์

chapter 7. ผมจะไม่หยุดแค่จูบแล้วนะ

ผู้เขียน: เพลงมีนา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-06 23:49:11

            ชายหนุ่มเปิดประตูห้องแล้วก้าวไปด้านในเพื่อกดสวิตช์ไฟ  ความสว่างในห้องทำให้เกวลินมองเห็นโต๊ะว่างที่พอจะวางเบียร์หนึ่งถาดได้ ไหนๆ ก็อุ้มมาส่งถึงหน้าประตูแล้ว  เธอจึงก้าวเข้าไปเพื่อวางถาดเบียร์บนโต๊ะ  โทรศัพท์มือถือก็ส่งเสียงเตือนข้อความเข้า เธอก้มหน้าหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนแล้วอ่านข้อความจากพายุที่ส่งมาถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเขาออกจากผับกลับมาถึงบ้านแล้วแต่เธอยังมาไม่ถึง

            กะทิ : อยู่กับเพื่อนค่ะ กลับช้าหน่อย ไม่ต้องเป็นห่วง ฝากดูแลพี่ตะโก้ด้วย

            วายุ : ตะโก้หลับแล้ว ถ้ามีอะไรโทรหาพี่ได้นะ

            กะทิ : รับทราบค่ะ

            เกวลินยิ้มกับหน้าจอมือถือ พี่ชายเธอเป็นพวกหลับลึก ปลุกยาก แต่การมีวายุเข้ามาในบ้านไม่ได้ทำให้เธออึดอัดอย่างที่กังวล วายุเป็นคนขี้เกรงใจ จะทำอะไรก็คอยมองสีหน้าเธอเสมอ และคอยเป็นคนกลางประนีประนอมระหว่างเธอกับพี่ชาย  เธอรู้ว่าพี่ชายมีรสนิยมแบบไหน ในบรรดาคนที่พี่เคยคบหามีเพียงวายุที่ได้เข้ามาในบ้านและอยู่ร่วมกันอย่างนี้  และก็พอรู้ว่าวายุมีปัญหาทางบ้านแต่สำหรับเธอแล้ว ตอนนี้วายุเป็นสมาชิกคนหนึ่งในครอบครัว

             อิทธิพลยืนรอเพราะต้องจ่ายจ้างที่ขับรถมาส่ง ยังอุตส่าห์แวะซื้อเบียร์และเอามาส่งถึงห้อง เขายืนพิงพนักโซฟามองหญิงสาวก้มลงกดข้อความในมือถือ ไม่รู้ทำไมเขาอยากเห็นใบหน้าของเธอชัดๆ อยากเอาหน้ากากอนามัยนั้นออกไปพ้น  มือเรียวเล็กยกขึ้นปัดเส้นผมที่ลงมาเคลียแก้ม อีกมือยังคงกดหน้าจอมือถือ  ไม่รู้อะไรดลใจทำให้เขายื่นมือไปปัดไรผมทัดใบหูให้  หญิงสาวชะงักแล้วเงยหน้าขึ้น  ดวงตาคู่นั้นราวกับสิ่งล้ำค่า ปลายนิ้วไล้โครงหน้าเบาๆ แล้วปลดเอาหน้ากากอนามัยออกอย่างง่ายดาย  เผยให้เห็นริมฝีปากสีส้มอมชมพูที่กำลังเผยอขึ้นเล็กน้อย

            รวดเร็วจนไม่ทันตั้งตัว ริมฝีปากของเธอก็ถูกริมฝีปากของเขาทาบทับลงมา  ดวงตากลมสวยเบิกกว้างเห็นเพียงความร้อนแรงในดวงตาของเขา  ลมหายใจผ่าวร้อนเจือกลิ่นเบียร์อ่อนๆ ที่ชวนให้มึนเมา แรงขบเม้มที่ริมฝีปากเรียกร้องให้อีกฝ่ายตอบรับ กลิ่นกายอ่อนละมุนและรสหวานจากริมฝีปากสวยที่ได้รับทำให้อิทธิพลแทบคุมสติไม่อยู่ ก่อนจะหยุดตัวเองไม่ได้ เขาผละจากริมฝีปากของหญิงสาวแล้วเอ่ยถามเสียงพร่า

            “ถ้าคุณไม่ห้าม ผมก็จะไม่หยุดแค่จูบนะ”

            เหมือนหญิงสาวเพิ่งได้สติ กลิ่นเบียร์จางๆ และร่างกายร้อนผ่าวทำให้เธอผ่าวร้อนไปทั่วร่าง หญิงสาวเผลอกัดริมฝีปากครุ่นคิด เขาคงเมา ไม่อย่างนั้นคงไม่มีทางทำอะไรแบบนี้กับแน่ๆ  ผู้หญิงของเขาแต่ละคน ดีกรีสวยระดับนางแบบก็เคยควงมาแล้ว  และที่สำคัญไม่มีเหตุผลให้ปฏิเสธ เพราะเขาคือคนที่เธอ ‘แอบรัก’ มาหลายปี และถ้าเขาเมา หลังจากคืนนี้ผ่านไปเขาคงจำเธอไม่ได้ เหมือนกับที่ผ่านมา ที่เธอไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาเลย

            เขาเห็นแววลังเลของหญิงสาว พลันคิดว่าคงถูกปฏิเสธ อย่างไรก็คนเพิ่งเจอกัน เขาทำอะไรตามใจตัวเองอย่างนี้ ไม่ถูกผู้หญิงตบหน้าหรือเอาเรื่องก็นับว่าบุญแล้ว ทว่าในวินาทีต่อมาเป็นหญิงสาวที่โน้มตัวเข้าหาและเขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อจูบเขา ลิ้นร้อนแทรกในโพรงปากกวาดชิมความหวานอย่างเอาแต่ใจ มือใหญ่เอื้อมไปโอบรัดรั้งร่างนุ่มมาแนบชิด ขณะที่ยังบดจูบร้อนแรงก็ดันร่างหญิงสาวไปที่เตียงใหญ่ ห้องของเขาเป็นแบบสตูดิโอ ทุกอย่างจัดอย่างลงตัวในห้องเดียว เขาผละจากริมฝีปากสวยปล่อยให้อีกฝ่ายสูดลมหายใจแรงๆ แล้วจัดการเลิกเสื้อยืดออกทางศีรษะ อาการร้อนรนรีบร้อนทำให้ปลายนิ้วไปเกี่ยวกับผ้ารัดผมทำให้เมื่อเสื้อออกไปพ้นตัวแล้ว เส้นผมที่รวบไว้ก็คลี่สยายลงมาพร้อมกัน

            เธอควรรู้สึกเขินอายหรือเปล่านะ เกวลินหอบหายใจแรง เธอใส่ชุดชั้นในแบบสปอร์ตบราด้วยความเคยชิน เพราะคล่องตัว แต่ไม่ได้คิดเผื่อว่าจะอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้ แต่สายตาเร่าร้อนทำให้เธอรู้สึกมีเสน่ห์ขึ้นมา ปลายนิ้วทาบไปที่แผ่นอกแกร่งแล้วตัดสินใจเลิกเสื้อยืดของเขาขึ้นถอดมันออกทางศีรษะเช่นเดียวกับที่เขาทำกับเธอ  เผยให้เห็นแผ่นอกกำยำและมัดกล้ามสวยงาม ที่ทำให้เธอเผลอเลียริมฝีปากอย่างลืมตัว  ก็รู้ว่าเขาเป็นคนออกกำลังกายสม่ำเสมอ แต่ไม่คิดว่ากล้ามจะแน่นขนาดนี้

            สปอร์ตบราไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา แต่เมื่อจัดการถอดชิ้นบนออกแล้ว ทรวงกลมกลึงที่ปรากฏเบื้องหน้าทำให้เขาหายใจแรงขึ้น ‘ตัวเล็กซ่อนรูป’ อืม..เธอชื่อกะทิใช่ไหมนะ ผิวขาวเหมือนกะทิจริงๆ และมันทำให้เขายั้งใจไม่อยู่อ้าปากดูดดึงปลายยอดสีสวยพลางผ่อนร่างเธอลงบนที่นอน

            “อื้อ...”  หญิงสาวส่งเสียงครางหวาน เพียงแค่ปลายลิ้นตวัดไล้เลียที่ปลายถัน เธอก็แทบคลั่งแล้ว ลมหายใจของเขาร้อนระอุทำให้ชีพจรเต้นรัวไปด้วย

            เนินอกอวบอิ่มเกินตัวยิ่งปลุกเร้าความปรารถนาในตัวชายหนุ่ม มือแข็งแกร่งเคล้นคลึงทรวงอกคู่สวย ร่างกายหญิงสาวบิดเร่าได้วยความเสียวซ่าน  เสียงครางกระเส่าราวกับน้ำมันที่สาดใส่กองไฟให้เขายิ่งดูดดึงแรงขึ้น  สองขาบิดไปมาทั้งอึดอัดและรอคอย เขาย้ายริมฝีปากไปไล้เลียปลายถันอีกข้างพลางเลื่อนมือลูบไล้ไปตามเรือนร่างเนียนนุ่ม เขาเงยตัวขึ้นจ้องมองหญิงสาวที่อ่อนระทวยเบื้องหน้าพลางปลดกระดุมกางเกงยีนของเธอแล้วเอ่ยเสียงพร่า

            “ยกสะโพกขึ้นหน่อยครับ”

            จู่ๆ ก็รู้สึกอายขึ้นจนยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง ปล่อยให้คุณหมอหนุ่มจัดการรูดกางเกงเกงยีนออกไปพ้นเรียวขา ตามด้วยกางเกงชั้นใน และเขาก็จัดการตัวเองให้เปลือยเปล่าเช่นเดียวกับเธอ  เพราะเธอมัวแต่หลับตาจึงไม่เห็นรอยยิ้มของเขา

            ให้ตายสิ! น่ารักชะมัด! อกใหญ่ เอวคอด สะโพกผาย เธอไปอยู่ที่ไหนมา ทำไมเพิ่งมาโผล่ในชีวิตเขาตอนนี้  อิทธิพลอดใจไม่ไหว รวบมือของเธอไว้เหนือศีรษะแล้วกดจูบอีกรอบ ร่างกายแนบชิดและไอร้อนจากร่างกำยำทำให้เกวลินรู้ว่าตอนนี้เขาเปลือยเปล่าเหมือนกัน  ส่วนที่แข็งขันคลอเคลียกลีบดอกไม้สาวที่เปียกชุ่มเพราะถูกเล้าโลม เขาปล่อยมือจากข้อมือเล็กแล้วลูบไล้ปลุกปลอบร่างอ่อนนุ่มก่อนส่งนิ้วไปแยกกลีบดอกไม้กดแทรกเข้าไปสัมผัสความคับแน่นที่เปียกชื้นนั้น

            “อึก...หมอ...หมออิฐ...”  เกวลินครางเสียงหวาน เธอไม่ใช่ผู้หญิงไม่ประสีประสากับเรื่องพวกนี้ ยอมรับว่าเคยใช้นิ้วช่วยตัวเองแต่ความรู้สึกที่เขามอบให้ตอนนี้มันรุนแรงกว่ามากนัก วาบหวิวและเสียวซ่านได้แต่ครางระบายความรู้สึกออกมา

            “เรียกพี่สิครับ”  เขาพูดเสียงพร่าแล้วเพิ่มจำนวนนิ้วเป็นสองนิ้ว ขยับเข้าออกในร่องรักรัวแรงเป็นจังหวะจนสะโพกสาวส่ายไหวรับจังหวะซอยนิ้ว

บทที่เกี่ยวข้อง

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 8  เรียกพี่อิฐสิครับ

    “เรียกพี่อิฐสิครับ” “อื้อ...พี่อิฐ...พี่อิฐ...กะทิ...จะไม่ไหวแล้ว อือ...” เกวลินหยัดสะโพกขึ้นรับนิ้วร้ายกาจที่พาให้เธอไปถึงจุดสุดยอด ความเสียวซ่านแล่นไปทั่วร่าง สองมือยกขึ้นกอดร่างเขาไว้ แนบใบหน้ากับซอกคอของชายหนุ่มแล้วปล่อยเสียงครางหวานสุดเสียง อิทธิพลรับรู้ได้ถึงแรงขมิบรัดที่ปลายนิ้ว เขาถอนนิ้วออกแล้วจูบขมับหญิงสาว “คราวนี้ขอพี่นะครับ” เกวลินเพิ่งได้สติ ยกมือดันแผงอกของเขาไว้ก่อน เขาเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม เธอกัดริมฝีปากครู่หนึ่งข่มความเขินอายแล้วพูดเสียงแผ่วเบา “หมอ...เอ่อ...พี่...พี่อิฐ...มะ...มี...มี...มีถุงยาง...ใช่ไหมคะ” “ครับ” เขายิ้มรับ “อยากได้แบบไหนเป็นพิเศษไหม” ดวงตาคู่สวยกะพริบอย่างงุนงง เธอไม่เชี่ยวชาญเรื่องนี้จะรู้ได้ไง ในวินาทีนาทีต่อมาก็ได้ยินเสียงเขาหัวเราะในลำคอ ขยับตัวขึ้นไปหยิบอะไรบางอย่างที่ลิ้นชักโต๊ะข้างเตียงนอน “แบบผิวเรียบ แบบบางเฉียบ แบบผิวไม่เรียบ แบบปุ่ม อ้อ! มีกลิ่นกลิ่นสตรอเบอรี่ กับกลิ่นวนิลา แบบสีก็มีนะ คุณแพ้แบบไหนหรือเปล่า” เธอกะพริบตาปริบๆ จะบอกว่าขอถุงยา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07
  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 9.เรียกรถพยาบาลทำไม หมออยู่ที่นี่ทั้งคน

    เกวลินสอดนิ้วไปในกลุ่มผมนุ่มมือและแอ่นอกส่งเข้าปากเขาอย่างลืมตัว ลิ้นร้อนปรนเปรอทั้งซ้ายขวา สะโพกสอบยังคงเคลื่อนไหวอย่างดุดันและถี่กระชั้น เขาผละจากทรวกอกแล้วใช้แขนสองข้างหยัดกายขึ้นเหนือร่าง เหงื่อไหลอาบร่างทั้งทีแอร์เย็นฉ่ำแต่ไม่ได้ช่วยลดความเร่าร้อนลงได้เลย เขาซอยรัวแรงแล้วเปลี่ยนจังหวะเป็นบดเบียดเสียดลึกราวกับอยากยืดเวลาเสียวซ่านให้นานขึ้นอีก มันทั้งทรมานและสุขสมในเวลาเดียวกัน เขาโน้มหน้าลงใกล้ใบหู ตวัดลิ้นดูดติ่งหูดุจไข่มุกเม็ดงาม เธอสั่นสะท้านกับการหยอกล้อของเขา “ขอเปลี่ยนท่านะครับ” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยบอกค่อยๆถอนแก่นกายออก ร่องรักรัดแน่นจนเขาต้องซูดปาก เขาจับร่างอ่อนนุ่มพลิกคว่ำ จับสะโพกเธอขึ้นแล้ว ตบแก้มก้มเบาๆ ก่อนกดท่อนเอ็นเข้าไปอีกครั้ง เธอยื่นมือไปยึดหัวเตียงไว้เพื่อทรงตัวรับแรงกระแทกจากด้านหลัง เสียงเขาครางอย่างพอใจขณะเริ่มโยกเอวอีกรอบ เข้าสุดออกสุดทำเอาหญิงสาวสะบัดหน้าไปมาแล้วเอี้ยวตัวหันไปมอง “ให้ตาย! แน่นชะมัด” “ลึก...ลึกจัง..เสียว...เสียวจังค่ะ” “รอบนี้เสร็จพร้อมกันนะ” ร่างเล็กถูกกระแทกจนสั่นไ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07
  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 10. ยื่นเงินให้หลังมีเซ็กส์นี่รู้สึกแปลกๆ นะคะ

    “เดี๋ยวนะครับ...” เขาเรียกและเปิดกระเป๋าสตางค์หยิบธนบัตรสีเทาส่งให้เธอห้าใบ“ค่าอะไรคะ” เธอถามแล้วเชิดปลายคางขึ้น “ยื่นเงินให้หลังมีเซ็กส์นี่รู้สึกแปลกๆ นะคะ”“อย่าเข้าใจผิดนะครับ เอ่อ...ผมจะให้ค่ารถที่คุณมาส่งผม”“ค่าขับรถมาส่งไม่กี่ร้อยหรอกค่ะ แต่ปกติกะทิต้องแจ้งค่าบริการก่อน เพราะเป็นแบบเหมาจ่ายไม่ได้ติดมิเตอร์เหมือนรถแท็กซี่ แต่กะทิลืมลืมแจ้งเอง เพราะงั้นครั้งนี้ไม่ขอรับเงินก็แล้วกันค่ะ”“แต่...”“ไปนะคะ ต้องรีบไปจ่ายตลาดแล้วค่ะ”เธอจำได้ว่าฉีกยิ้มกว้าง แถมโบกมือลาให้อีก แล้วรีบเผ่นออกจากมาอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ใช่แค่ต้องเอารถกลับมาให้ทันพี่ชายเอาไปใช้งาน แต่เธอไม่กล้าสู้หน้าเขาต่างหาก เสียงถอนหายใจครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ ตอนมีเซ็กส์กันก็รู้สึกดี แต่หลังจากนั้นแล้วทำไมมันรู้สึกใจหวิวๆ แปลกๆ ที่ผ่านมา ‘แอบรัก’ มาตลอด เป็นความรู้สึกที่อบอุ่นและหอมหวานเหมือนขนมที่อบเสร็จใหม่ๆ แต่หลังจากมีอะไรกันแล้ว เธอกลับรู้สึกเหมือนคนตื่นมาพบความจริง ความสุขที่ได้แอบคิดถึงใครสักคนมันหายไปหมด หรือจริงๆ แล้ว สิ่งที่เธอ ‘รู้สึก’ เป็นสิ่งที่เธอนึกคิดไปฝ่ายเดียว ซึ่งมันก็ไม่ใช่ความผิด

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07
  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 11. เรื่องเล็กน้อย

    “ค่ะ” หญิงสาวเปิดกระเป๋าที่ห้อยหลังรถเข็นหยิบกล่องขนมและน้ำผลไม้ส่งให้คุณเกริกและลาวัลย์ “บ้านกะทิทำข้าวกล่องแล้วก็จัดชุดขนมของว่างอะไรพวกนี้ด้วยนะ ถ้าบริษัทเธอ เอ๊ย! ตอนนี้ของลูกชายแล้วสิ ถ้าบริษัทจัดประชุมสัมมนาอะไร สั่งยัยหนูได้ ของเขาอร่อย สะอาด ราคาไม่แพง ฉันสั่งกินประจำเลย” “เชียร์ขนาดนี้ต้องอุดหนุนแน่นอนจ๊ะ” คุณลาวัลย์อดมองหญิงสาวตรงหน้าไม่ได้ ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดู สดใสร่าเริง ที่บ้านก็มีแต่ลูกชายบ้างาน ถ้ามีลูกสาวน่ารักๆ แบบนี้ก็คงดีไม่น้อย “หนูชื่ออะไรนะจ๊ะ” “เกวลินค่ะ เรียกกะทิก็ได้” “ชื่อน่ารักจริงๆ” “พี่ชายชื่อตะโก้ค่ะ แม่เลยตั้งชื่อลูกสาวให้เข้ากับพี่ชาย” เกวลินหัวเราะเสียงใส “มีอะไรให้กะทิช่วยไหมคะ ต้นไม้ตรงนั้นขยับไปทางขวาอีกนิดดีไหมคะ คนจะได้เดินเข้าไปดูด้านในได้สะดวก” “จริงสิ ตั้งต้นไม้ตันทางเข้าร้านตัวเอง” เกริกหัวเราะออกมาและให้หญิงสาวเข้าไปขยับต้นไม้ให้ “กระถางต้นไม้สวยๆ เอาไว้ข้างหน้าให้คนเห็นชัดๆ” เกวลินพึมพำแล้วขยับต้นไม้ใหม่ “แค่นี้ก็แจ่มแล้วค่ะ” “ขอบใจหนูกะทิมาก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 12. ไรเดอร์สาว

    เกวลินยกข้าวกล่องไปใส่ท้ายรถมอเตอร์ไซค์ สวมหมวกกันน็อกแล้วขับไปโรงพยาบาลเหมือนทุกครั้ง แต่ทุกทีไปถึงที่หมายแล้ว เธอจะโทรหาพยาบาลที่สนิทสนมกันเพื่อนำอาหารขึ้นไปส่ง แต่คราวนี้คนที่ออกมารับอาหารเองกลับเป็นนายแพทย์อิทธิพล“หมออิฐ มีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมมารับอาหารเอง” เธอขมวดคิ้วขึ้นมาทันที หรืออาหารจะมีปัญหาทำให้หมออิฐต้องมารับเอง“เปล่าครับ” เขาส่ายหน้าไปมา เห็นเธออ้าปากจะถามก็รีบพูดขึ้นมาก่อน “ผมมีเวลาห้านาที จะถามว่าเย็นนี้คุณว่างไหม”“เย็นนี้...ถ้าหลังหกโมงเย็นก็ว่างค่ะ ตอนห้าโมงมีคิวไปให้ข้าวแมวจรค่ะ ลูกค้าประจำผูกปิ่นโตไว้” เธอหมายถึงมีคนจ้างให้เธอไปให้ข้าวแมวนั้นแหละ“ดีครับ ผมหาเพื่อนไปกินหมูกระทะ ถ้าไปกินคนเดียวทางร้านจะบวกค่าเตาเพิ่ม คุณรับงานเพื่อนเที่ยวใช่ไหม ไปกินเป็นเพื่อนผมหน่อย ถ้าคุณจะถามว่าทำไมไม่ชวนเพื่อนที่ทำงานไป ก็ตอบเลยว่าผมไม่อยากมีปัญหาว่ามีเรื่องชู้สาวในที่ทำงาน”“อ่อ” เกวลินลากเสียงยาว “ได้ค่ะ หมออิฐจะไปร้านไหนคะ ให้กะทิจองร้านให้เลยไหม” หมอหนุ่มบอกชื่อร้านออกไป หญิงสาวพยักหน้ารับ หยิบโทรศัพท์มือถือมากดบันทึกตารางงาน ขณะที่จิ้มๆ ข้อความนั้น เสียงเวรเปลร้องเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 13. อร่อยไหมล่ะ

    “งานที่เราทำอยู่ เอ่อ...พี่ว่าน่าสนใจดี เคยเห็นผ่านๆในอินเตอร์เนท”“อ่อ...” เธอพยักหน้ารับ “จริงๆ แล้วกะทิไม่ได้จะทำงานแนวๆนี้ แต่ที่บ้านทำร้านอาหาร คือเมื่อก่อนคุณแม่ทำข้าวแกงขายแล้วขยับมาเปิดเป็นร้านอาหาร แล้วเราก็มีส่งตามบ้านบ้าง กะทิพอมีเวลาเลยอาสาขับรถส่งเอง จะได้ประหยัดต้นทุนไม่ต้องจ้างคนอื่น หรือจ้างก็ให้น้อยที่สุด พอร้านเริ่มเข้าที่เข้าที่มีลูกจ้างก็มีจ้างส่งของบ้าง เข้าร่วมกับแอปขายอาหารบ้าง แต่ถ้าเราไปส่งเองก็ได้คุยกับลูกค้าด้วย จะว่าไปก็ตั้งแต่ปั่นจักรยานเป็นก็หิ้วแกงถุงไปส่งตามบ้านได้แล้วล่ะค่ะ กะทิก็เลยไม่รู้สึกอายอะไรกับงานที่ทำอยู่”“ไม่เห็นน่าอายเลย น่าภูมิใจต่างหาก” เขายิ้มแล้วเป็นฝ่ายคีบเนื้อย่างส่งให้เธอบ้าง “ร้านนี้น้ำจิ้มอ่อนไปหน่อยว่าไหม”“คิดเหมือนกันเลยค่ะ” เธอหัวเราะเบาๆ แล้วทำท่าป้องปากกระซิบ “ใช้น้ำจิ้มสำเร็จแน่ๆ ถ้าพี่ชายกะทิมากินต้องบ่นไปสามวันเจ็ดวันเลยค่ะ”“แต่ของอย่างอื่นเขาก็สดอยู่นะ ว่าจะตบด้วยไอติมสักถ้วย”“กะทิก็ว่าจะกวาดบนเตาให้หมดแล้วชิมไอติมสักถ้วยเหมือนกันค่ะ” เธอยิ้มทะเล้น“แล้ว..กะทิเรียนจบอะไรมา”“บริหารค่ะ” เธอตอบอย่างรวดเร็ว “สมัครงานไว้หลา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 14. รสชาติคุ้นลิ้น

    “ตื่นเต้นเหรอกะทิ” วายุเอ่ยถามขณะที่วันนี้ทำหน้าพลขับ ขับรถมาส่งของกับเกวลิน “ถ้าบอกว่าไม่ตื่นเต้นก็เหมือนกับโกหก” เกวลินยิ้มแหย “ลูกค้าสั่งขนมไปชิมตั้งเยอะ ไม่รู้จะสั่งของเราประจำไหม พี่ตะโก้ก็อยากมาด้วยเพราะกลัวกะทิโดนหลอก แต่งานที่ร้านไม่มีคนดูก็ไม่ได้ ยังไงก็ต้องขอบคุณพี่วายุที่อุตส่าห์ขับรถมาเป็นเพื่อนกันนะคะ” “อย่าคิดมากสิครับ ยังไงพี่ก็เป็นคนมารบกวนกะทิ ทั้งกินทั้งนอนที่บ้าน” “รบกวนอะไรกันค่ะ ครอบครัวเดียวกันอย่าพูดอะไรแบบนี้สิ” เธอหัวเราะเสียงใสออกมา แล้วก็ต้องอ้าปากค้างที่เห็นหมู่บ้านหรูหราตรงหน้า “พี่วายุขับรถมาผิดที่หรือเปล่าคะ” “ก็ไม่นะ พี่มาตามแผนที่ บ้านลูกค้าของกะทิอยู่ในหมู่บ้านนี้” หญิงสาวเผลอกัดริมฝีปากครุ่นคิด เธอไปบ้านน้าอิ่มสุขบ่อยๆ เพราะต้องไปส่งของ บ้านหลังนั้นเล็กกระทัดรัด เธอก็เลยคิดว่าลูกค้าที่น้าอิ่มสุขแนะนำคงมีฐานะใกล้เคียงกัน แต่นี่...หมู่บ้านแบบนี้ บ้านแต่ละหลังน่าจะหลายสิบล้านเลย สงสัยว่างานขายต้นไม้จะเป็นงานอดิเรกจริงๆ “ไม่ต้องกลัวไปหรอก ขนมที่ตะโก้กับกะทิทำอร่อยอยู่แล้ว ถ้าลูกค้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 15. แบบนี้เอง

    “อ้อ!แบบนี้เอง” ลาวัลย์พยักหน้าเข้าใจ “ตกลงเราสั่งขนมของหนูกะทินี่แหละ เอ้า!ตาหิน จ่ายค่าขนมให้น้องสิ” “อ้าว คุณแม่สั่งให้ผมจ่ายแบบนี้จะเรียกว่าแม่ซื้อให้กินได้ยังไงละครับ” ลูกคนโตแสร้งโอดครวญแต่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา “ขอโอนจ่ายนะครับ ไม่เตรียมเงินสดมา” “ได้ค่ะ” เกวลินยิ้มรับแล้วบอกยอดโอนและตามด้วยเบอร์พร้อมเพย์ ครู่ต่อมาก็ได้ยินเสียงเงินเข้าบัญชี เธอยิ้มแล้วยกมือไหว้ขอบคุณ “ถ้ายังไงจะให้เลขาติดต่อคุยรายละเอียดอีกทีนะครับ” “ขอบคุณมากค่ะ” เกวลินยิ้มกว้าง “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว กะทิขอตัวกลับก่อนนะคะ” “จ๊ะ ขอบใจมากนะ คราวหน้าจะสั่งขนมมากินอีก” “และให้ผมจ่ายใช่ไหมแม่” “เอ๊ะ! ลูกคนนี้นี่” เสียงหัวเราะของคนในครอบครัวดังขึ้น เกวลินกับวายุเดินออกมา พ้นประตูบ้าน เธอก็กระโดดเต้นไปมาด้วยความดีใจ “กะทิทำได้!” “อืม ก็พี่บอกแล้วว่ากะทิทำได้” วายุยิ้มน้อยๆ แล้วเดินไปที่รถ “ข่าวดีแบบนี้โทรบอกพี่ตะโก้ให้เตรียมไปพม่าดีกว่า” “ไปพม่า?” “ย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08

บทล่าสุด

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 15. แบบนี้เอง

    “อ้อ!แบบนี้เอง” ลาวัลย์พยักหน้าเข้าใจ “ตกลงเราสั่งขนมของหนูกะทินี่แหละ เอ้า!ตาหิน จ่ายค่าขนมให้น้องสิ” “อ้าว คุณแม่สั่งให้ผมจ่ายแบบนี้จะเรียกว่าแม่ซื้อให้กินได้ยังไงละครับ” ลูกคนโตแสร้งโอดครวญแต่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา “ขอโอนจ่ายนะครับ ไม่เตรียมเงินสดมา” “ได้ค่ะ” เกวลินยิ้มรับแล้วบอกยอดโอนและตามด้วยเบอร์พร้อมเพย์ ครู่ต่อมาก็ได้ยินเสียงเงินเข้าบัญชี เธอยิ้มแล้วยกมือไหว้ขอบคุณ “ถ้ายังไงจะให้เลขาติดต่อคุยรายละเอียดอีกทีนะครับ” “ขอบคุณมากค่ะ” เกวลินยิ้มกว้าง “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว กะทิขอตัวกลับก่อนนะคะ” “จ๊ะ ขอบใจมากนะ คราวหน้าจะสั่งขนมมากินอีก” “และให้ผมจ่ายใช่ไหมแม่” “เอ๊ะ! ลูกคนนี้นี่” เสียงหัวเราะของคนในครอบครัวดังขึ้น เกวลินกับวายุเดินออกมา พ้นประตูบ้าน เธอก็กระโดดเต้นไปมาด้วยความดีใจ “กะทิทำได้!” “อืม ก็พี่บอกแล้วว่ากะทิทำได้” วายุยิ้มน้อยๆ แล้วเดินไปที่รถ “ข่าวดีแบบนี้โทรบอกพี่ตะโก้ให้เตรียมไปพม่าดีกว่า” “ไปพม่า?” “ย

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 14. รสชาติคุ้นลิ้น

    “ตื่นเต้นเหรอกะทิ” วายุเอ่ยถามขณะที่วันนี้ทำหน้าพลขับ ขับรถมาส่งของกับเกวลิน “ถ้าบอกว่าไม่ตื่นเต้นก็เหมือนกับโกหก” เกวลินยิ้มแหย “ลูกค้าสั่งขนมไปชิมตั้งเยอะ ไม่รู้จะสั่งของเราประจำไหม พี่ตะโก้ก็อยากมาด้วยเพราะกลัวกะทิโดนหลอก แต่งานที่ร้านไม่มีคนดูก็ไม่ได้ ยังไงก็ต้องขอบคุณพี่วายุที่อุตส่าห์ขับรถมาเป็นเพื่อนกันนะคะ” “อย่าคิดมากสิครับ ยังไงพี่ก็เป็นคนมารบกวนกะทิ ทั้งกินทั้งนอนที่บ้าน” “รบกวนอะไรกันค่ะ ครอบครัวเดียวกันอย่าพูดอะไรแบบนี้สิ” เธอหัวเราะเสียงใสออกมา แล้วก็ต้องอ้าปากค้างที่เห็นหมู่บ้านหรูหราตรงหน้า “พี่วายุขับรถมาผิดที่หรือเปล่าคะ” “ก็ไม่นะ พี่มาตามแผนที่ บ้านลูกค้าของกะทิอยู่ในหมู่บ้านนี้” หญิงสาวเผลอกัดริมฝีปากครุ่นคิด เธอไปบ้านน้าอิ่มสุขบ่อยๆ เพราะต้องไปส่งของ บ้านหลังนั้นเล็กกระทัดรัด เธอก็เลยคิดว่าลูกค้าที่น้าอิ่มสุขแนะนำคงมีฐานะใกล้เคียงกัน แต่นี่...หมู่บ้านแบบนี้ บ้านแต่ละหลังน่าจะหลายสิบล้านเลย สงสัยว่างานขายต้นไม้จะเป็นงานอดิเรกจริงๆ “ไม่ต้องกลัวไปหรอก ขนมที่ตะโก้กับกะทิทำอร่อยอยู่แล้ว ถ้าลูกค้

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 13. อร่อยไหมล่ะ

    “งานที่เราทำอยู่ เอ่อ...พี่ว่าน่าสนใจดี เคยเห็นผ่านๆในอินเตอร์เนท”“อ่อ...” เธอพยักหน้ารับ “จริงๆ แล้วกะทิไม่ได้จะทำงานแนวๆนี้ แต่ที่บ้านทำร้านอาหาร คือเมื่อก่อนคุณแม่ทำข้าวแกงขายแล้วขยับมาเปิดเป็นร้านอาหาร แล้วเราก็มีส่งตามบ้านบ้าง กะทิพอมีเวลาเลยอาสาขับรถส่งเอง จะได้ประหยัดต้นทุนไม่ต้องจ้างคนอื่น หรือจ้างก็ให้น้อยที่สุด พอร้านเริ่มเข้าที่เข้าที่มีลูกจ้างก็มีจ้างส่งของบ้าง เข้าร่วมกับแอปขายอาหารบ้าง แต่ถ้าเราไปส่งเองก็ได้คุยกับลูกค้าด้วย จะว่าไปก็ตั้งแต่ปั่นจักรยานเป็นก็หิ้วแกงถุงไปส่งตามบ้านได้แล้วล่ะค่ะ กะทิก็เลยไม่รู้สึกอายอะไรกับงานที่ทำอยู่”“ไม่เห็นน่าอายเลย น่าภูมิใจต่างหาก” เขายิ้มแล้วเป็นฝ่ายคีบเนื้อย่างส่งให้เธอบ้าง “ร้านนี้น้ำจิ้มอ่อนไปหน่อยว่าไหม”“คิดเหมือนกันเลยค่ะ” เธอหัวเราะเบาๆ แล้วทำท่าป้องปากกระซิบ “ใช้น้ำจิ้มสำเร็จแน่ๆ ถ้าพี่ชายกะทิมากินต้องบ่นไปสามวันเจ็ดวันเลยค่ะ”“แต่ของอย่างอื่นเขาก็สดอยู่นะ ว่าจะตบด้วยไอติมสักถ้วย”“กะทิก็ว่าจะกวาดบนเตาให้หมดแล้วชิมไอติมสักถ้วยเหมือนกันค่ะ” เธอยิ้มทะเล้น“แล้ว..กะทิเรียนจบอะไรมา”“บริหารค่ะ” เธอตอบอย่างรวดเร็ว “สมัครงานไว้หลา

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 12. ไรเดอร์สาว

    เกวลินยกข้าวกล่องไปใส่ท้ายรถมอเตอร์ไซค์ สวมหมวกกันน็อกแล้วขับไปโรงพยาบาลเหมือนทุกครั้ง แต่ทุกทีไปถึงที่หมายแล้ว เธอจะโทรหาพยาบาลที่สนิทสนมกันเพื่อนำอาหารขึ้นไปส่ง แต่คราวนี้คนที่ออกมารับอาหารเองกลับเป็นนายแพทย์อิทธิพล“หมออิฐ มีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมมารับอาหารเอง” เธอขมวดคิ้วขึ้นมาทันที หรืออาหารจะมีปัญหาทำให้หมออิฐต้องมารับเอง“เปล่าครับ” เขาส่ายหน้าไปมา เห็นเธออ้าปากจะถามก็รีบพูดขึ้นมาก่อน “ผมมีเวลาห้านาที จะถามว่าเย็นนี้คุณว่างไหม”“เย็นนี้...ถ้าหลังหกโมงเย็นก็ว่างค่ะ ตอนห้าโมงมีคิวไปให้ข้าวแมวจรค่ะ ลูกค้าประจำผูกปิ่นโตไว้” เธอหมายถึงมีคนจ้างให้เธอไปให้ข้าวแมวนั้นแหละ“ดีครับ ผมหาเพื่อนไปกินหมูกระทะ ถ้าไปกินคนเดียวทางร้านจะบวกค่าเตาเพิ่ม คุณรับงานเพื่อนเที่ยวใช่ไหม ไปกินเป็นเพื่อนผมหน่อย ถ้าคุณจะถามว่าทำไมไม่ชวนเพื่อนที่ทำงานไป ก็ตอบเลยว่าผมไม่อยากมีปัญหาว่ามีเรื่องชู้สาวในที่ทำงาน”“อ่อ” เกวลินลากเสียงยาว “ได้ค่ะ หมออิฐจะไปร้านไหนคะ ให้กะทิจองร้านให้เลยไหม” หมอหนุ่มบอกชื่อร้านออกไป หญิงสาวพยักหน้ารับ หยิบโทรศัพท์มือถือมากดบันทึกตารางงาน ขณะที่จิ้มๆ ข้อความนั้น เสียงเวรเปลร้องเ

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 11. เรื่องเล็กน้อย

    “ค่ะ” หญิงสาวเปิดกระเป๋าที่ห้อยหลังรถเข็นหยิบกล่องขนมและน้ำผลไม้ส่งให้คุณเกริกและลาวัลย์ “บ้านกะทิทำข้าวกล่องแล้วก็จัดชุดขนมของว่างอะไรพวกนี้ด้วยนะ ถ้าบริษัทเธอ เอ๊ย! ตอนนี้ของลูกชายแล้วสิ ถ้าบริษัทจัดประชุมสัมมนาอะไร สั่งยัยหนูได้ ของเขาอร่อย สะอาด ราคาไม่แพง ฉันสั่งกินประจำเลย” “เชียร์ขนาดนี้ต้องอุดหนุนแน่นอนจ๊ะ” คุณลาวัลย์อดมองหญิงสาวตรงหน้าไม่ได้ ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดู สดใสร่าเริง ที่บ้านก็มีแต่ลูกชายบ้างาน ถ้ามีลูกสาวน่ารักๆ แบบนี้ก็คงดีไม่น้อย “หนูชื่ออะไรนะจ๊ะ” “เกวลินค่ะ เรียกกะทิก็ได้” “ชื่อน่ารักจริงๆ” “พี่ชายชื่อตะโก้ค่ะ แม่เลยตั้งชื่อลูกสาวให้เข้ากับพี่ชาย” เกวลินหัวเราะเสียงใส “มีอะไรให้กะทิช่วยไหมคะ ต้นไม้ตรงนั้นขยับไปทางขวาอีกนิดดีไหมคะ คนจะได้เดินเข้าไปดูด้านในได้สะดวก” “จริงสิ ตั้งต้นไม้ตันทางเข้าร้านตัวเอง” เกริกหัวเราะออกมาและให้หญิงสาวเข้าไปขยับต้นไม้ให้ “กระถางต้นไม้สวยๆ เอาไว้ข้างหน้าให้คนเห็นชัดๆ” เกวลินพึมพำแล้วขยับต้นไม้ใหม่ “แค่นี้ก็แจ่มแล้วค่ะ” “ขอบใจหนูกะทิมาก

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 10. ยื่นเงินให้หลังมีเซ็กส์นี่รู้สึกแปลกๆ นะคะ

    “เดี๋ยวนะครับ...” เขาเรียกและเปิดกระเป๋าสตางค์หยิบธนบัตรสีเทาส่งให้เธอห้าใบ“ค่าอะไรคะ” เธอถามแล้วเชิดปลายคางขึ้น “ยื่นเงินให้หลังมีเซ็กส์นี่รู้สึกแปลกๆ นะคะ”“อย่าเข้าใจผิดนะครับ เอ่อ...ผมจะให้ค่ารถที่คุณมาส่งผม”“ค่าขับรถมาส่งไม่กี่ร้อยหรอกค่ะ แต่ปกติกะทิต้องแจ้งค่าบริการก่อน เพราะเป็นแบบเหมาจ่ายไม่ได้ติดมิเตอร์เหมือนรถแท็กซี่ แต่กะทิลืมลืมแจ้งเอง เพราะงั้นครั้งนี้ไม่ขอรับเงินก็แล้วกันค่ะ”“แต่...”“ไปนะคะ ต้องรีบไปจ่ายตลาดแล้วค่ะ”เธอจำได้ว่าฉีกยิ้มกว้าง แถมโบกมือลาให้อีก แล้วรีบเผ่นออกจากมาอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ใช่แค่ต้องเอารถกลับมาให้ทันพี่ชายเอาไปใช้งาน แต่เธอไม่กล้าสู้หน้าเขาต่างหาก เสียงถอนหายใจครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ ตอนมีเซ็กส์กันก็รู้สึกดี แต่หลังจากนั้นแล้วทำไมมันรู้สึกใจหวิวๆ แปลกๆ ที่ผ่านมา ‘แอบรัก’ มาตลอด เป็นความรู้สึกที่อบอุ่นและหอมหวานเหมือนขนมที่อบเสร็จใหม่ๆ แต่หลังจากมีอะไรกันแล้ว เธอกลับรู้สึกเหมือนคนตื่นมาพบความจริง ความสุขที่ได้แอบคิดถึงใครสักคนมันหายไปหมด หรือจริงๆ แล้ว สิ่งที่เธอ ‘รู้สึก’ เป็นสิ่งที่เธอนึกคิดไปฝ่ายเดียว ซึ่งมันก็ไม่ใช่ความผิด

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 9.เรียกรถพยาบาลทำไม หมออยู่ที่นี่ทั้งคน

    เกวลินสอดนิ้วไปในกลุ่มผมนุ่มมือและแอ่นอกส่งเข้าปากเขาอย่างลืมตัว ลิ้นร้อนปรนเปรอทั้งซ้ายขวา สะโพกสอบยังคงเคลื่อนไหวอย่างดุดันและถี่กระชั้น เขาผละจากทรวกอกแล้วใช้แขนสองข้างหยัดกายขึ้นเหนือร่าง เหงื่อไหลอาบร่างทั้งทีแอร์เย็นฉ่ำแต่ไม่ได้ช่วยลดความเร่าร้อนลงได้เลย เขาซอยรัวแรงแล้วเปลี่ยนจังหวะเป็นบดเบียดเสียดลึกราวกับอยากยืดเวลาเสียวซ่านให้นานขึ้นอีก มันทั้งทรมานและสุขสมในเวลาเดียวกัน เขาโน้มหน้าลงใกล้ใบหู ตวัดลิ้นดูดติ่งหูดุจไข่มุกเม็ดงาม เธอสั่นสะท้านกับการหยอกล้อของเขา “ขอเปลี่ยนท่านะครับ” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยบอกค่อยๆถอนแก่นกายออก ร่องรักรัดแน่นจนเขาต้องซูดปาก เขาจับร่างอ่อนนุ่มพลิกคว่ำ จับสะโพกเธอขึ้นแล้ว ตบแก้มก้มเบาๆ ก่อนกดท่อนเอ็นเข้าไปอีกครั้ง เธอยื่นมือไปยึดหัวเตียงไว้เพื่อทรงตัวรับแรงกระแทกจากด้านหลัง เสียงเขาครางอย่างพอใจขณะเริ่มโยกเอวอีกรอบ เข้าสุดออกสุดทำเอาหญิงสาวสะบัดหน้าไปมาแล้วเอี้ยวตัวหันไปมอง “ให้ตาย! แน่นชะมัด” “ลึก...ลึกจัง..เสียว...เสียวจังค่ะ” “รอบนี้เสร็จพร้อมกันนะ” ร่างเล็กถูกกระแทกจนสั่นไ

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 8  เรียกพี่อิฐสิครับ

    “เรียกพี่อิฐสิครับ” “อื้อ...พี่อิฐ...พี่อิฐ...กะทิ...จะไม่ไหวแล้ว อือ...” เกวลินหยัดสะโพกขึ้นรับนิ้วร้ายกาจที่พาให้เธอไปถึงจุดสุดยอด ความเสียวซ่านแล่นไปทั่วร่าง สองมือยกขึ้นกอดร่างเขาไว้ แนบใบหน้ากับซอกคอของชายหนุ่มแล้วปล่อยเสียงครางหวานสุดเสียง อิทธิพลรับรู้ได้ถึงแรงขมิบรัดที่ปลายนิ้ว เขาถอนนิ้วออกแล้วจูบขมับหญิงสาว “คราวนี้ขอพี่นะครับ” เกวลินเพิ่งได้สติ ยกมือดันแผงอกของเขาไว้ก่อน เขาเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม เธอกัดริมฝีปากครู่หนึ่งข่มความเขินอายแล้วพูดเสียงแผ่วเบา “หมอ...เอ่อ...พี่...พี่อิฐ...มะ...มี...มี...มีถุงยาง...ใช่ไหมคะ” “ครับ” เขายิ้มรับ “อยากได้แบบไหนเป็นพิเศษไหม” ดวงตาคู่สวยกะพริบอย่างงุนงง เธอไม่เชี่ยวชาญเรื่องนี้จะรู้ได้ไง ในวินาทีนาทีต่อมาก็ได้ยินเสียงเขาหัวเราะในลำคอ ขยับตัวขึ้นไปหยิบอะไรบางอย่างที่ลิ้นชักโต๊ะข้างเตียงนอน “แบบผิวเรียบ แบบบางเฉียบ แบบผิวไม่เรียบ แบบปุ่ม อ้อ! มีกลิ่นกลิ่นสตรอเบอรี่ กับกลิ่นวนิลา แบบสีก็มีนะ คุณแพ้แบบไหนหรือเปล่า” เธอกะพริบตาปริบๆ จะบอกว่าขอถุงยา

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 7. ผมจะไม่หยุดแค่จูบแล้วนะ

    ชายหนุ่มเปิดประตูห้องแล้วก้าวไปด้านในเพื่อกดสวิตช์ไฟ ความสว่างในห้องทำให้เกวลินมองเห็นโต๊ะว่างที่พอจะวางเบียร์หนึ่งถาดได้ ไหนๆ ก็อุ้มมาส่งถึงหน้าประตูแล้ว เธอจึงก้าวเข้าไปเพื่อวางถาดเบียร์บนโต๊ะ โทรศัพท์มือถือก็ส่งเสียงเตือนข้อความเข้า เธอก้มหน้าหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนแล้วอ่านข้อความจากพายุที่ส่งมาถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเขาออกจากผับกลับมาถึงบ้านแล้วแต่เธอยังมาไม่ถึง กะทิ : อยู่กับเพื่อนค่ะ กลับช้าหน่อย ไม่ต้องเป็นห่วง ฝากดูแลพี่ตะโก้ด้วย วายุ : ตะโก้หลับแล้ว ถ้ามีอะไรโทรหาพี่ได้นะ กะทิ : รับทราบค่ะ เกวลินยิ้มกับหน้าจอมือถือ พี่ชายเธอเป็นพวกหลับลึก ปลุกยาก แต่การมีวายุเข้ามาในบ้านไม่ได้ทำให้เธออึดอัดอย่างที่กังวล วายุเป็นคนขี้เกรงใจ จะทำอะไรก็คอยมองสีหน้าเธอเสมอ และคอยเป็นคนกลางประนีประนอมระหว่างเธอกับพี่ชาย เธอรู้ว่าพี่ชายมีรสนิยมแบบไหน ในบรรดาคนที่พี่เคยคบหามีเพียงวายุที่ได้เข้ามาในบ้านและอยู่ร่วมกันอย่างนี้ และก็พอรู้ว่าวายุมีปัญหาทางบ้านแต่สำหรับเธอแล้ว ตอนนี้วายุเป็นสมาชิกคนหนึ่งในครอบครัว อ

DMCA.com Protection Status