MasukShare
บทที่ 11 นึกถึง 2/2
Terakhir Diperbarui:
2025-04-17 14:52:42ร้าน Sky Bar
อดีต ธันวาคม ซันอยู่ ปี 2
ซันมาถึงร้านที่นัดกับเพื่อน ๆ ไว้ ก็เป็นเวลา 3 ทุ่มกว่าแล้ว ชายหนุ่มเดินเข้าไปข้างในร้าน บรรยากาศยังคงสนุกสนานครึกครื้นเหมือนเดิม ขายาวเดินมาที่โต๊ะประจำที่เพื่อน ๆ ชอบนั่งกัน
“โห มาแล้วเหรอไอ้หล่อ เหล้าหมดไปจะสองกลมละ มาเลยนั่ง ๆ”
ซีซี เพื่อนจากคณะวิศวะ เขารู้จักกับมันตั้งแต่ตอนมัธยมปลาย จึงค่อนข้างสนิทกัน
“โทษทีว่ะ กูทำรายงานเพลินไปหน่อย แต่กูก็มาแล้วนี่ไง”
“เออ ๆ มาชนแก้วหน่อย เอ้าทุกคนชนแก้ว” เมฆยกแก้วเหล้าขึ้นชู และชวนทุกคนที่โต๊ะชนแก้ว
“ไอ้เฟิสต์ ไปไหนวะ กูดื่มหลายแก้วละ ไม่ยักเห็นมัน” ซันถามหาเพื่อนที่เพิ่งเลิกกับแฟน
“มันไปจีบสาวโต๊ะนู้นนานแล้ว สงสัยจะได้แฟนใหม่ก็วันนี้แหละ ไปตั้งนานไม่กลับโต๊ะ” ซีซีหันมาบอกกับซัน แต่สายตาก็ยังคงเหล่สาวโต๊ะนั้นที โต๊ะนี้ที
“เออกูจะได้ไม่ต้องห่วงมัน เห็นมันทำใจได้กูก็สบายใจแล้ว” ชายหนุ่มพูดถึงสิ่งที่กังวล และขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
ระหว่างที่เดินไปห้องน้ำ ชายหนุ่มชนเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง
“เอ่อ ขอโทษครับ เป็นอะไรมากไหมครับ” ซันถามคนตรงหน้าที่เดินมาชน
ทำไมหน้าคุ้น ๆ วะ
ซันมองคนตรงหน้า และพยายามนึกว่าเคยเจอที่ไหน
“ไม่เป็นไรครับ แล้วก็ขอโทษด้วยนะครับที่เดินชน” คนที่เดินชนบอกขอโทษ และเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมามองผม ก็ทำหน้าตกใจ
“เราอีกแล้วเหรอ เดินไม่ระวังเลย เจ็บตรงไหนไหม” ผมนึกออกแล้ว รุ่นน้องที่คณะนี่เอง จอมซุ่มซ่าม
“ไม่เจ็บครับ แล้วก็ขอโทษนะครับที่เดินชนพี่อีกแล้ว” คนตัวเล็กกว่าเอ่ยขอโทษอีกครั้ง
“ไม่เป็นไร อย่าคิดมากน่ะ วันหน้าก็เดินระวัง ๆ หน่อย”
“ครับ งั้นผมขอตัวนะครับ” รุ่นน้องทำท่าจะเดินจากไป
“เดี๋ยวก่อน แล้วเราชื่ออะไร เจอกันวันหน้าจะได้เรียกถูก” ผมเจอรุ่นน้องคนนี้หลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่เคยรู้ชื่อของเจ้าตัวเลย
“ผมชื่อล...”
ดึงดึ่งดึ้ง ๆ ดึงดึ่งดึ้ง ๆ เสียงโทรศัพท์ ใครโทรมาวะ เขามองหน้าจอ ไอ้เมฆ
“ฮัลโหล มีไรกูมาเข้าห้องน้ำแป๊บเดียวโทรตามเลยนะ”
[เออ มึงมาที่โต๊ะก่อน ตอนนี้ไอ้เฟิสต์แม่งมีเรื่องแล้ว]
“ฮะ อะไรวะ มีเรื่องได้ไงกัน”
[เออน่า มึงมาช่วยกันห้ามมันหน่อย เร็ว ๆ ล่ะ]
“เออ ๆ เดี๋ยวกูรีบไป” ผมวางสายแล้วส่ายหัวให้เรื่องนี้ ผมหันไปมองคู่สนทนา ที่ยังคงยืนรอผมอยู่
“พี่คงต้องไปแล้ว แล้วเจอกันนะ”
“อ๋อ ครับ”
เมื่อเอ่ยลารุ่นน้อง ผมก็รีบกลับโต๊ะมาช่วยเคลียร์เรื่องไอ้เฟิสต์ และลากมันกลับอีก ลำบากผมจริง ๆ เลย
มหาวิทยาลัย K
วันนี้ซันมีเรียนบ่าย เมื่อมาถึงมหาวิทยาลัย ซันก็เดินมาที่โต๊ะประจำใต้ตึกคณะ สักพักก็มีพนักงานส่งของ นำของมาส่งให้ คนส่งเขาคงรู้เวลาที่ผมจะมาเรียนแน่ ๆ ถึงได้บอกเวลามาส่งของถูก
ซันมองหาเมฆเพื่อนตัวดี ที่ตอนนี้ก็ยังคงไม่โผล่หัวมา ซันจึงหันกลับมาสนใจถุงกระดาษที่ส่งมา มือแกร่งเปิดออกดูของข้างใน วันนี้มีขนมเค้ก และคุกกี้ส่งมาให้ มีแต่ของกินทั้งนั้นเลย
ซันเปิดดูซองจดหมายสีขาวออกดู ยังคงมีรูปถ่ายหนึ่งใบ ชายหนุ่มมองรูปถ่ายในมือ มันเป็นรูปแม่น้ำสายหนึ่ง มีสะพานข้าม ถ่ายตอนกลางคืน เขารู้จักที่นี่ เคยไปมา 3-4 ครั้ง ตอนกลางคืนบรรยากาศดีมาก ลมพัดเย็นสบาย ด้านล่างของรูป มีข้อความเขียนไว้ว่า
มุมดี ๆ
ซันพลิกอ่านข้อความด้านหลังรูปทันที เพราะรู้ว่า วิน จะต้องเขียนข้อความที่ด้านหลังของรูปมาแน่นอน
ถึงคุณดวงอาทิตย์
สอบเสร็จแล้ว พักผ่อนเยอะ ๆ นะครับ
ผมเป็นห่วง
วิน
เมื่อซันอ่านข้อความจบ ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา เขาเก็บของ และเตรียมตัวขึ้นเรียน ตอนนี้เพื่อนตัวดีก็ยังไม่มา คงต้องโทรตามอย่างเคย
“วันนี้พวกเราต้องทำงานกลุ่มของอาจารย์เอกนะ ห้ามลืมนะทุกคน” ดา หัวหน้ากลุ่มทำรายงานวิชานี้ เอ่ยเตือนเพื่อน ๆ ทุกคนในกลุ่ม
“แล้วจะให้ไปเจอกันที่ไหนล่ะ นี่ก็ใกล้จะเลิกเรียนแล้ว” ใบเฟิร์นรองหัวหน้ากลุ่มพูดถึงสถานที่นัดหมาย
“ใต้ตึกคณะไหม” ซันพูดเสนอ
“เออ เอาดิ ไปใต้ตึกคณะกัน พวกเรามีโต๊ะประจำด้วยนะ” เมฆเสนอความคิดเห็นเหมือนซัน
เพื่อนคนอื่น ๆ ก็เห็นด้วย พอถึงเวลาเลิกเรียน กลุ่มของซันก็ลงตึกมา แล้วตรงดิ่งไปที่โต๊ะนั่งประจำ แต่พอไปถึงดันมีคนอื่นนั่งก่อนแล้ว มองไปรอบ ๆ ทุกโต๊ะต่างก็มีคนนั่งเต็มหมดเลย
‘วันอะไรวะเนี่ย ซันคิดในใจ’
“โต๊ะเต็มหมดเลยอะ เราไปหาที่อื่นนั่งกันเถอะ” หัวหน้ากลุ่มเสนอ
“ไปที่ข้างสนามฟุตบอลไหม บรรยากาศดีนะ เราเคยไปนั่งทำงานมาแล้ว” โต้ง เพื่อนในกลุ่มเสนอ
“ไปดิ นำเลยโต้ง” เพื่อนในกลุ่มบอกให้โต้งพานำ
แล้วทุกคนก็เดินขบวนกันไปที่ข้างสนามฟุตบอลที่โต้งว่า เดินมาไม่นานก็ถึง บรรยากาศดีมาก ๆ ลมพัดเย็นสบาย คนก็ไม่เยอะ
กลุ่มของซันเลือกโต๊ะนั่งใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง มันทำหน้าที่บังแดดได้ดีทีเดียว พอกลุ่มของซันมีที่ทำรายงานแล้ว ต่างก็ช่วยกันลงมือทำรายงาน แบ่งหัวข้อว่าใครรับผิดชอบทำอะไรบ้าง ซันนั่งทำรายงานกับเพื่อน ๆ จนใกล้มืด จึงพากันทยอยกลับ วันนี้ซันรู้สึกเหนื่อยอยากกลับไปพักผ่อนมาก
วันนี้ซันมีเรียนตอนบ่าย พอมาถึงโต๊ะก็มีพนักงานมาส่งของ ซันก้มลงมองดูถุงกระดาษในมือ
“ส่งมาอีกแล้วเหรอ ดูสิวันนี้จะเป็นอะไร” มือแกร่งเปิดถุงกระดาษออก ข้างในมีซุปไก่สกัด และวิตามินบำรุงสายตา เขาหยิบซองจดหมายออกมาเปิดดู ข้างในยังคงเป็นรูปถ่ายโพลารอยด์เหมือนเดิม
วันนี้เป็นรูปต้นไม้เหรอ ทำไมถึงดูคุ้นจัง
ซันพยายามคิดว่าเคยเห็นที่ไหน ในรูปเหมือนคนถ่ายจะอยู่ใต้ต้นไม้ แล้วเงยหน้าขึ้นถ่ายรูป มุมล่างของรูปมีข้อความเขียนไว้ว่า
บังเอิญ
ซันพลิกอ่านข้อความด้านหลังทันที
ถึงคุณดวงอาทิตย์
ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
ผมเป็นห่วง
เห็นนั่งทำรายงานตั้งนาน
วิน
นึกออกแล้ว รูปนี้มันใต้ต้นไม้ที่ตัวเขานั่งทำรายงานไปเมื่อวานนี้เอง แสดงว่าคนที่ส่งของมาให้เขา จะต้องนั่งอยู่แถว ๆ นั้นแน่ ๆ ซันรู้สึกดีที่มีคนคอยเป็นห่วง ถึงแม้คนคนนี้จะไม่เปิดเผยตัวก็ตาม
ก็ได้แต่หวังว่าสักวัน เขาคงได้รู้ว่า วิน คือใคร
Bab terkait
หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 12 ความจริง 1/2
“เฮ้ย ไอ้ซัน วันนี้ไปถนนคนเดินกันป้ะ หาอะไรกินด้วย” เมฆเอ่ยชวนซันหลังจากเรียนวิชาสุดท้ายเสร็จแล้ว“ไอ้เมฆ มึงนี่หาเรื่องไปเลาะได้ตลอด ไม่กลับห้องไปอ่านหนังสือหรือไง” ซันบ่นอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่ เพราะรู้ว่าเพื่อนนั้นถึงแม้จะไปเที่ยวบ่อยแค่ไหน มันก็ยังคงไม่ทิ้งการเรียน“กูเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ อะ ไปเดินเที่ยวแป๊บเดียว ผ่อนคลายสมองมั่ง มึงไปกับกูนะ คนอื่นแม่งไม่ไป กูไม่มีเพื่อน นะ นะ นะ”“เออ ๆ กูไปกับมึงก็ได้ ไม่ต้องอ้อนขนาดนั้น กูขนลุก” ซันว่าอย่างตลก เพราะส่วนมากจะเห็นแต่เมฆอ้อนสาว ๆ ที่ตามจีบ ตอนนี้มันหันมาอ้อนเขาแบบนี้ รู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูกเลยถนนคนเดินเมื่อมาถึงถนนคนเดิน ซันกับเมฆก็เดินดูของกันไปเรื่อย ๆ แวะซื้ออะไรกินบ้างตามทาง ถนนคนเดินที่นี่อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยที่ซันเรียนอยู่ ดังนั้นจึงไม่แปลกเลยที่จะมีนักศึกษามาเดินที่นี่กันเสียส่วนใหญ่บางทีเดิน ๆ ไปก็เจอคนรู้จัก อย่างเช่นวันนี้ซันก็เจอคนรู้จัก แต่เพราะไม่ได้คุยกันนานแล้ว ซันก็เลยไม่กล้าเข้าไปทัก เพราะไม่ได้สนิทกันมาก ได้แต่เดินสวนกันไป แต่ถ้าคนคนนั้นทักซันขึ้นมา ซันก็จะหยุดคุยด้วยทันที แต่พอเดินผ่านมาแล้ว คนคนน
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 12 ความจริง 2/2
ถึงคุณดวงอาทิตย์ผมรู้ว่าคุณเศร้าแต่ผมอยากให้คุณเข้มแข็งไว้ไม่ว่าเจออะไรอยากให้คุณทอแสงเป็นพระอาทิตย์อันอบอุ่นในวันอันแสนหนาววินเมื่อซันได้อ่านข้อความที่วินเขียนให้ เขาก็เกิดความอบอุ่นขึ้นภายในใจที่แสนบอบช้ำนี้ ชายหนุ่มขอบคุณวิน คนที่ไม่เคยเจอคนนี้ ที่คอยห่วงใยกันเสมอมาหลังจากนั้นวินก็ส่งคำให้กำลังใจผ่านรูปถ่ายต่าง ๆ มาให้ ทำให้ซันรู้สึกดีกับวินมาก ๆ มันคงถึงเวลาแล้วที่ชายหนุ่มจะนัดเจอกับวิน บุคคลปริศนาคนนี้ซันติดต่อไปที่ร้านส่งรัก เพื่อที่จะนัดเจอกับวิน ทางร้านรับเรื่องไว้แล้วจะแจ้งกลับมาที่ซันอีกรอบเมื่อร้านแจ้งว่าได้รับการตอบตกลงจากวิน ซันดีใจมาก จึงแจ้งวันที่จะนัดเจอพร้อมสถานที่ และเบอร์โทรไว้เพื่อให้ร้านแจ้งกับวินอดีต พฤษภาคม ซันอยู่ปี 2ซันนัดเจอกับวินที่กาแฟร้านหนึ่งใกล้ ๆ มหาวิทยาลัย นัดเจอกันตอนสิบโมงตรง ซันรู้สึกตื่นเต้นนิด ๆ ที่จะได้เจอวิน คนที่ส่งของและรูปถ่ายสวย ๆ ให้เขาตลอดเจ็ดเดือนที่ผ่านมา เวลาเขาเศร้า ไม่สบายใจ ก็มีวินที่คอยส่งกำลังใจให้เขาเสมอ จนเขาตัดสินใจนัดวินออกมาเจอ เขาอยากเจอคนคนนี้ อยากขอบคุณในหลาย ๆ เรื่องสายตาของซันคอยมองเว
Terakhir Diperbarui : 2025-04-17หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 13 ไม่ยอมรับ 1/3
“ผมยังไม่มีแฟนครับ แต่...” ลมหนาวเว้นไว้ ไม่กล้าพูดต่อ เพราะสถานะตัวเขากับพี่วาริชในตอนนี้นั้น แทบจะเรียกว่าแฟนก็ยังได้เลย“แต่ มีคนคุยแล้วใช่ไหม” ซันต่อคำพูดของรุ่นน้องให้จบ“ครับ ผมมีคนคุยแล้ว” ลมหนาวพยักหน้ายอมรับ แล้วก้มหน้าลงไม่กล้าสู้หน้ารุ่นพี่ เพราะในใจกำลังรู้สึกผิดอยู่เต็มประดา“ตอนนั้นเราจำพี่ยังไม่ได้ใช่ไหม” ซันเมื่อได้ฟังสิ่งที่รุ่นน้องอธิบาย ความไม่เข้าใจในหลาย ๆ เรื่องก็กระจ่างทันที เขาไม่อาจโทษอีกฝ่ายแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ได้“เอ่อ ครับ ใช่ครับ” ลมหนาวตอบรับ“แล้วตอนนี้จำพี่ได้แล้ว ยังรู้สึกกับพี่แบบเดิมไหม” ซันเดินเข้าไปใกล้กับคนตัวเล็กกว่า ที่ไม่ยอมเงยหน้ามามองเขาเลยลมหนาวเงยหน้ามองคนที่เดินเข้ามาใกล้ตัวเอง ตาสวยยังคงเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา คำถามที่คนตัวสูงถามมานั้น เขาก็มีคำตอบในใจแล้วเหมือนกันไม่อาจโกหกตัวเองได้“ผม...ยังชอบพี่เหมือนเดิมครับ” ลมหนาวตอบกลับไปด้วยเสียงเบาหวิว แต่ภายในห้องเงียบ ผู้ฟังจึงได้ยินอย่างชัดเจน“ชอบเหมือนเดิม แต่เป็นเหมือนเดิมไม่ได้ใช่ไหม” ซันเอ่ยถามออกไป ลึก ๆ เขาอยากให้รุ่นน้องตอบกลับว่ายังเหมือนเดิม แต่เขารู้ว่าเรื่องนี้ไ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-18หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 13 ไม่ยอมรับ 2/3
“วันนี้พี่เหนื่อยแล้ว ไว้เราค่อยนัดฉลองที่ได้รางวัลถ่ายรูปกันนะ” วาริชเปลี่ยนเรื่องที่กำลังคุยอยู่ทันที แล้วลุกเดินออกจากร้านไปลมหนาววิ่งตามมาที่ด้านหลัง“พี่วา อย่าทำแบบนี้เลย” ลมหนาวรู้ว่าชายหนุ่มกำลังไม่ยอมรับเรื่องที่เขากำลังจะบอก เลยเดินออกมาจากร้านดื้อ ๆ แบบนี้วาริชได้ยินทุกอย่าง แต่เขาไม่อยากรับรู้อะไรในตอนนี้เลย ชายหนุ่มหันไปมองคนน้องแล้วยิ้มให้ เหมือนก่อนหน้านี้ไม่มีเรื่องอะไรทำให้ไม่สบายใจ“พี่กลับก่อนนะ หนาวกลับเองได้ใช่ไหม แล้วเราค่อยเจอกัน” วาริชเดินไปขึ้นรถยนต์ที่จอดไว้ แล้วสตาร์ตเครื่องขับออกไปทันทีลมหนาวได้แต่มองตาม เขาคงต้องให้เวลาชายหนุ่มหน่อยร้าน Blue Barวันนี้ลมหนาวตอบตกลงมากับตัง ที่ร้านเหล้าเปิดใหม่ แถวย่านท่องเที่ยวของคนชอบท่องราตรี อาจเพราะมีเรื่องให้คิดมากมาย และลมหนาวเองก็อยากผ่อนคลาย อยากลืมเรื่องที่กำลังคิดอยู่เพียงชั่วคราว จึงมาสังสรรค์กับเพื่อน ๆ ที่โรงเรียนเก่า“มา ๆ นั่งนิ่งไม่ยกเลย นาน ๆ เจอกันที มานั่งทำหน้าเครียด ยกเลยยก” ป้อง เพื่อนจากมัธยมปลาย ที่ตอนนี้เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย A ยกแก้วแล้วชนกับลมหนาว เพื่อเป็นสัญญาณให้ลม
Terakhir Diperbarui : 2025-04-18หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 13 ไม่ยอมรับ 3/3
“นอนดิ้นเหรอ เราอะ ฮึ” ซันพูดกับคนที่หลับอยู่ ปลายนิ้วชี้จิ้มไปที่ปลายจมูกของคนที่ซุกอยู่ที่อก จากจมูกไล่ไปริมฝีปากสีเชอร์รี่ เหมือนคนที่นอนอยู่เจอการรบกวน ก็สะบัดหน้าน้อย ๆ แล้วก็หลับต่อซันยิ้มออกมา ปิดไฟที่หัวเตียง แล้วเปลี่ยนท่าให้คนที่หลับอยู่มานอนหนุนแขนตัวเอง และกอดตอบคนน้องไป‘จะผิดอะไร ก็ในเมื่อเขาสองคนใจตรงกัน’ลมหนาวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนสาย ร่างบางงัวเงียบิดขี้เกียจไปมา เมื่อลืมตาเต็มที่ จึงรู้ว่าห้องที่ตัวเองอยู่ในตอนนี้นั้น มันไม่ใช่ห้องของเขา ลมหนาวลุกพรวดขึ้นจากเตียงทันที รู้สึกปวดหัวจี๊ด น่าจะเป็นอาการเมาค้างจากเมื่อคืน เมื่อสำรวจร่างกายตัวเอง ยังใส่เสื้อผ้าชุดเมื่อคืนอยู่ ก็รู้สึกเบาใจ แต่ที่นี่ห้องของใครล่ะ หรืออาจเป็นของเพื่อนเขาสักคนลมหนาวเดินออกมานอกห้องนอน มองหาเจ้าของห้อง แต่ก็ยังไม่เจอ จนได้ยินเสียงเคลื่อนไหวจากในครัว เพราะมีกลิ่นอาหารลอยออกมาด้วย ลมหนาวเดินไปตามเสียงนั้น จนเจอเข้ากับแผ่นหลังของคนตัวสูงคนหนึ่ง เขาจำได้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้คือใคร‘พี่ซัน ทำไมถึงเป็นพี่เขาล่ะ’ลมหนาวพยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เขาจำได้ราง ๆ ว่าเจอพี่เขาที่ห้องน้ำ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-18หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 14 ก้าวผ่าน 1/2
วาริชกลับไปแล้ว ลมหนาวเดินขึ้นห้องไปด้วยหัวใจที่เจ็บปวดไม่แพ้กัน วาริชยังคงไม่ยอมรับฟังอะไรเลย รุ่นพี่ปฏิเสธการรับรู้ทุกอย่าง และทำเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เหมือนลมหนาวไม่ได้เอ่ยบอกยุติความสัมพันธ์นี้‘จะทำอย่างไรดี ยิ่งนาน ยิ่งยื้อ ยิ่งเจ็บปวด’ตือดึ่ง ๆ ตือดึ่ง ๆ เสียงข้อความดังขึ้นถี่ ๆ จนลมหนาวต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วก็ต้องแปลกใจที่เป็นข้อความ จากคนที่เขาเองก็คิดไม่ถึงSun Thiwakorn : พรุ่งนี้พี่จะรับหนาวไปเรียนนะSun Thiwakorn : ห้ามปฏิเสธด้วยSun Thiwakorn : สติกเกอร์แมวยิ้มลมหนาวได้แต่อึ้งอยู่พักหนึ่ง พี่ซันจะมารับเขาไปเรียน คนอ่านแชตดีใจจนยิ้มออกมาแก้มแทบปริLN Wayuwat : โอเคครับLN Wayuwat : สติกเกอร์ขอบคุณเช้าวันต่อมา ซันมารับลมหนาวที่ใต้คอนโด คนตัวสูงในชุดนักศึกษานั่งรออยู่ในรถยนต์ส่วนตัว เขาคิดว่าไม่ควรปล่อยเวลาให้มันไหลผ่านไปเรื่อย ๆ เขาควรเป็นฝ่ายเข้าหาน้องบ้าง ในเมื่อน้องก็ชอบเขา เขาเองก็รู้สึกดีกับน้อง อย่างนั้นก็ไม่ควรปล่อยโอกาสให้ผ่านไปเฉย ๆ ยิ่งเวลานี้น้องมีคนคุยอยู่ เขาจึงต้องทำให้น้องตัดสินใจเลือกเขาให้เร็วยิ่งขึ้นครั้งนี้เขาหวั
Terakhir Diperbarui : 2025-04-19หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 14 ก้าวผ่าน 2/2
‘แล้วพี่ล่ะ หนาวเอาพี่ไปไว้ไหน รู้หรือเปล่าว่าพี่จะรู้สึกยังไง’คำพูดที่เจ็บปวดของรุ่นพี่ ยังคงก้องอยู่ในความคิดของลมหนาว เขาทำร้ายคนที่ดีอย่างพี่วาริชไปแล้ว เขามันช่างเห็นแก่ตัวเหลือเกินหลังจากวันนั้นอีกหลายวัน ลมหนาวก็ติดต่อหาวาริชไม่ได้เลย เหมือนเจ้าตัวปิดเครื่องมือสื่อสารไปเสียอย่างนั้น“หนาว วันนี้ไปเดินเล่นถนนคนเดินกันไหม” ซันชวนคนน้องที่เขาเพิ่งรับมาจากมหาวิทยาลัย“ได้ครับ” ลมหนาวพยักหน้าตกลงถนนคนเดินทั้งสองเดินเที่ยว และซื้อของกินไปตลอดเส้นทางของตลาด เข้าซอยโน้นออกซอยนี้ เหมือนเป็นการสร้างความทรงจำต่าง ๆ เพิ่มให้กันมากขึ้น จนซันพาลมหนาวเดินมาที่โซนต้นไม้ ชายหนุ่มเดินเข้าไปดูต้นกระบองเพชรสายพันธุ์ต่าง ๆ ภายในร้านร้านหนึ่ง“โฮชิมีเพื่อนหรือยัง” ซันถามคนที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ ดูต้นไม้อยู่“โฮชิ อ๋อ มีแต่ต้นกุหลาบครับที่เป็นเพื่อน ไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนได้หรือเปล่า”แรก ๆ ลมหนาวก็งงอยู่ ว่าโฮชิคือใคร แต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่า คือเจ้าแคคตัสรูปดาว ที่ระเบียงคอนโดนั่นเอง“ซื้อไปเลี้ยงอีกไหม” ซันหยิบต้นนั้นต้นนี้ขึ้นมาดู“อย่าเลยครับ ผมปลูกต้นอะไร ไม่ค่อยรอดหรอ
Terakhir Diperbarui : 2025-04-19หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 15 แค่เรา 1/2
ร่างสูงเดินไปตามทางเดินที่ปูด้วยอิฐมอญอย่างช้า ๆ จนมาหยุดอยู่ที่ป้ายหลุมศพ ของใครคนหนึ่ง ที่ได้จากไปก่อนเวลาอันควรมือแกร่งวางช่อดอกกุหลาบสีขาวอมชมพู ลงที่ป้ายหน้าหลุมศพนั้นอย่างเบามือ ใบหน้าหล่อจ้องมองรูปบนป้ายหลุมศพอยู่สักพักยิ่งมองยิ่งนึกถึง“ตอนนี้นายกำลังสมน้ำหน้าฉันอยู่หรือเปล่า ดิน” เจ้าของร่างสูงยิ้มเยาะให้ตัวเอง“ตอนนี้ฉันก็ไม่ต่างอะไรกับนายในตอนนั้นเลย นายสะใจหรือเปล่า ที่เห็นฉันเป็นแบบนี้ หัวเราะเยาะฉันอยู่ใช่ไหม” วาริชพูดกับคนในรูป ทำเหมือนว่าเขาอาจกำลังรับฟังเรื่องที่ตนกำลังพูดอยู่ แต่ก็ไร้เสียงตอบรับใด ๆ จากสิ่งมีชีวิต ทุกอย่างเงียบกริบ แต่เจ้าของร่างสูงก็ยังคงพูดต่อไปเรื่อย ๆ ว่าหนึ่งปีที่ผ่านมา เขาผ่านเรื่องราวอะไรมาบ้าง ให้คนที่นอนหลับใหลอยู่ในหลุมศพฟัง“นายรู้ไหม ฉันเจอใครคนหนึ่งที่ทำให้ฉันใจเต้นแรงมาก ๆ เลยล่ะ ฉันขอจีบเขา เราสองคนกำลังจะเป็นแฟนกันอยู่แล้ว แต่ก็เกิดเรื่องขึ้นซะก่อน ตอนนี้เขาไม่เลือกฉันแล้ว นายดีใจใช่ไหม ที่ฉันได้เจอความรู้สึกแบบนี้ แบบที่นายเจอ”วาริชเดินไปนั่งลงที่ป้ายหลุมศพ ใช้มือเกลี่ยใบหน้าของคนในรูปอย่างเบามือ“ฉันเข้าใจความร
Terakhir Diperbarui : 2025-04-20
Bab terbaru
หมอกพรางรัก (Missing Love) ตอนพิเศษ 1 เรื่องในอดีต บาส-ลมหนาว 1/2
โรงเรียนมัธยมศึกษา WTNวันนี้ลมหนาวต้องรีบตื่นแต่เช้า เพื่อไปเข้าเรียน ที่โรงเรียนมัธยมปลายเป็นวันแรก เด็กหนุ่มต้องนั่งรถเมล์ไปลงที่หน้าโรงเรียน ระยะทางจากบ้านถึงโรงเรียน ก็ห่างกันหลายกิโลเมตรเลย มีโรงเรียนที่ใกล้บ้านกว่านี้ แต่ลมหนาวก็ไม่ได้เลือกเรียน เพราะตั้งใจจะมาเข้าเรียนที่นี่ตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว เพราะเป็นโรงเรียนที่ใหญ่ และมีชื่อเสียงมากในแถบนี้ การเรียนการสอนก็ดี กว่าเขาจะสอบติดที่นี่ก็ลุ้นจนตัวโก่งวันแรกที่เข้าเรียนเขาก็ได้เจอกับตัง เพราะตังหาห้องเรียนไม่เจอ จึงได้เดินมาถามลมหนาว ที่อยู่แถว ๆ นั้นพอดี นั่นจึงทำให้ทั้งสองรู้ว่าพวกเขาเรียนห้องเดียวกัน จึงพากันเดินสอบถาม จนเจอห้องที่จะเข้าเรียน ทำให้พวกเขาทั้งสอง นั่งเรียนด้วยกัน และกลายเป็นเพื่อนสนิทกันในที่สุดเพื่อนในกลุ่มของลมหนาวและตัง มีอีก 5 คน คือป้อง หนุ่มแว่นเนิร์ด ๆ ที่แต่งตัวเนี้ยบภู หนุ่มขี้เล่น กวนตีนคนอื่นไปทั่วก้อง สายฮา สายปาร์ตี้ฮลัน หนุ่มหล่อโคตร ๆ เดินไปไหนสาว ๆ มองตามเป็นแถวบาส หนุ่มหล่อ หน้านิ่ง นักกีฬาโรงเรียนพวกเขาทั้ง 7 คนเริ่มสนิทกันมากขึ้น เมื่อขึ้นเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี
หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 18 ไม่ปล่อยมือ (จบ)
หลังจากที่ลมหนาวออกมาจากวัด ก็ตรงมาขึ้นรถที่โฮมสเตย์จอดรอรับอยู่ หลังจากที่ได้พูดคุยกับหลวงพ่อ ทำให้ลมหนาวคิดอะไรได้หลาย ๆ อย่างเลย เขาไม่ควรจมอยู่แต่กับความผิดพลาด หรือความรู้สึกผิดในอดีต ชีวิตต้องเดินต่อไปข้างหน้าลมหนาวกลับมาถึงที่โฮมสเตย์ในตอนเกือบเที่ยง ชายหนุ่มมองไปที่โฮมสเตย์หลังข้าง ๆ แขกที่มาพักอยู่เมื่อวานน่าจะเช็กเอาต์ออกไปแล้ว เพราะเห็นแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาด ลมหนาวมองเพียงเท่านั้นก็ไม่ได้สนใจอีกชายหนุ่มกดเข้าไปเช็กโซเชียลที่แอปไอเจ เห็นเพื่อน ๆ หลายคนถ่ายรูปอวดที่เที่ยวต่าง ๆ เขากดเข้าไปดูไอเจของพี่ซัน แต่ก็ยังคงไม่มีอะไรอัปเดต เข้าไปเช็กที่แอปวีโฟร์ ก็ไม่มีอะไรอัปเดตเหมือนกัน‘ทักไปหาจะดีไหมนะ’ ลมหนาวคิดกับตัวเอง แล้วก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง“แต่เราบอกพี่ซันว่าจำพี่เขาไม่ได้หนิ จะอธิบายยังไงดีล่ะ” ลมหนาวรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที“เลิกคิด ๆ เรามาเที่ยวนะ ต้องมีความสุขสิ ไม่ใช่มานั่งเครียด ไปหาอะไรกินดีกว่า”ลมหนาวพูดบอกตัวเอง แล้วก็ออกไปหาอะไรกินที่ร้านอาหารของโฮมสเตย์ และกะว่าจะไปเดินเที่ยวในหมู่บ้านใกล้ ๆ ด้วยเพราะพนักงานที่โฮมสเตย์บ
หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 17 ลืมอีกครั้ง 2/2
ตังทนไม่ได้ที่เห็นเพื่อนจมปลัก อยู่กับความรู้สึกผิดนี้ จึงต้องพูดให้ได้สติเมื่อลมหนาวได้ฟังก็น้ำตาไหล นึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมา ได้แต่ก้มหน้าร้องไห้อยู่อย่างนั้น ไม่ได้พูดอะไรตังเมื่อเห็นเพื่อนร้องไห้ ก็รีบเข้ามากอดปลอบ “หนาวกูขอโทษ ต่อไปกูจะไม่พูดแบบนี้แล้ว มึงอย่าร้องเลย กูขอโทษนะ”ลมหนาวส่ายหน้า “ไม่ ไม่ใช่ความผิดตังหรอก” ดวงตาเศร้าหันไปสบตากับเพื่อน “เราแค่ยังให้อภัยตัวเองตอนนี้ไม่ได้เท่านั้น ขอเวลาเราหน่อย”“อือ อือ กูฟังมึง ไม่ร้องนะ เช็ดซะ” ตังยื่นทิชชูให้เพื่อนเช็ดหน้า“ปะ เดี๋ยวกูเลี้ยงข้าวมึงเอง อยากกินอะไรบอก เต็มที่เลยเพื่อน” ตังชวนเพื่อนไปกินข้าว ถือเป็นการไถ่โทษที่ทำให้เพื่อนร้องไห้ด้วยใกล้ถึงวันสิ้นปีแล้ว มหาวิทยาลัยก็หยุดหลายวัน เพื่อน ๆ แต่ละคนต่างก็วางแผนจะไปเที่ยวในสถานที่ต่าง ๆ“ซัน ปีใหม่ไปเที่ยวทะเลทางใต้ด้วยกันไหม เพื่อนไปกันหลายคนเลย” เมฆถามเพื่อน“โทษทีว่ะ กูคงไม่ได้ไปด้วย” ซันบอกเพื่อนออกไป“มึงจะไปตามน้องลมหนาวเหรอวะ” เมฆที่รู้เรื่องราวก็ทำให้พลอยเครียดกับเพื่อนไปด้วย เพราะกว่าซันจะเจอคนที่ถูกใจจริง ๆ ก็มีแต่อุปสรรคเหลือเกิน“อือ กูให้คนสืบอยู
หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 17 ลืมอีกครั้ง 1/2
ซันหลังจากที่รู้ว่าลมหนาวเข้าโรงพยาบาล ก็รีบมาที่โรงพยาบาลทันที แต่เมื่อมาถึงแล้วกลับพบว่า คนที่เขาจะมาเยี่ยม ได้ออกจากโรงพยาบาลไปแล้วซันยกโทรศัพท์ขึ้นมา กดโทรหาหมายเลขคนที่ตนกำลังเป็นห่วงอยู่ทันที แต่โทรเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถติดต่อปลายทางได้ ยิ่งทำให้ซันยิ่งเป็นห่วงลมหนาวมากขึ้น“ปิดเครื่องเหรอ ทำไมโทรไม่ติด” ซันตัดสินใจขับรถไปที่คอนโดของลมหนาวทันทีคอนโด SSKก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่มีวี่แววใครมาเปิดประตู จนคนตัวสูงต้องกลับไปที่คอนโดตัวเองก่อน“พรุ่งนี้ค่อยเจอที่มอก็ได้” ซันกลับไปด้วยความผิดหวังทันที ทำไมเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ เขาจึงไม่ใช่คนแรก ๆ ที่ลมหนาวจะติดต่อหานะมหาวิทยาลัย Kวันนี้ซันตั้งใจมารอลมหนาวที่หน้าคณะ หลังจากวันนั้นที่ลมหนาวเข้าโรงพยาบาล นี่ก็ผ่านมา 3 วันแล้ว ที่เขามาดักรอลมหนาว แต่ก็ไม่มีวี่แววของคนที่เขาคอยเลย โทรไปก็ติดต่อไม่ได้ ไปหาที่คอนโดก็ไม่อยู่ ถามจากเพื่อนสนิทของลมหนาวก็ไม่ยอมบอกอะไรมันเกิดอะไรขึ้นกันนะ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ในขณะที่ซันกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ก็ปรากฏร่างของใครคนหนึ่ง คนที่ซันกำลังคิดถึง และเป็นห่ว
หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 16 เสียใจ 2/2
“หมอเสียใจด้วยครับ” หมอที่ผ่านการรักษามาหลายครั้ง เมื่อเจอกรณีแบบนี้ ก็อดที่จะเศร้าและเสียใจตามไม่ได้ แต่หมอก็รักษาจนสุดความสามารถแล้ว หวังเพียงให้คนที่อยู่ข้างหลังทำใจให้ได้“ไม่จริง ไม่จริง ฮือ ฮือ ไม่จริง พี่วายังไม่ตาย เขายังอยู่ ม่ายยยย” ลมหนาวร้องไห้จนเป็นลมไป หมอก็เข้ามาช่วยปฐมพยาบาล แล้วพาลมหนาวกลับห้องพักในห้วงฝันของลมหนาว วาริชเดินเข้ามาหาลมหนาว ที่กำลังกดชัตเตอร์ถ่ายรูปอยู่ริมทะเล“ถ่ายแต่รูปวิว ไม่ถ่ายรูปพี่บ้างเลย” วาริชเอ่ยบอกอย่างแง่งอน“หือ อย่างอนสิครับ ผมก็แค่ถ่ายไปเรื่อย เก็บไว้เป็นความทรงจำ ว่าได้มาเที่ยวทะเลที่สวย ๆ แบบนี้” ลมหนาวหันหน้ามาตอบด้วยรอยยิ้ม“ส่วนพี่น่ะ มานี่เลย ผมจะถ่ายให้เมมเต็มเลย” ลมหนาวจับมือพาวาริช ไปยืนในจุดที่เหมาะจะถ่ายรูปเมื่อทั้งสองถ่ายรูปเสร็จ ก็พากันมานั่งอยู่ริมทะเล มองดูคลื่นน้ำที่สาดซัดเข้าฝั่งไม่มีจบสิ้น“มีความสุขไหมครับ” วาริชหันหน้าถามคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ“มีสิครับ ที่นี่สวยมาก ขอบคุณที่พามานะครับ” ลมหนาวหันไปฉีกยิ้มจนตาปิดให้กับวาริชวาริชยิ้มน้อย ๆ “พี่หมายถึงอยู่กับพี่ แล้วมีความสุขไหม”ลมหนาวอึ้งไปแป๊บหนึ่
หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 16 เสียใจ 1/2
แสงแดดในตอนเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง บ่งบอกว่าถึงเวลาของเช้าวันใหม่แล้ว ลมหนาวลืมตาตื่น แล้วมองหาคนที่อยู่ด้วยกันเมื่อคืนนี้‘พี่ซันไปไหนนะ’ร่างบนเตียงลุกไปเข้าห้องน้ำ เมื่อทำธุระเสร็จแล้ว ก็เดินออกไปนอกห้อง ลมหนาวได้ยินเสียงดังจากในครัว เมื่อเดินเข้าไปดูก็เจอเข้ากับคนที่ตามหา“ทำอะไรแต่เช้าครับ” ลมหนาวเดินเข้าไป เอาคางเกยที่ไหล่ของคนตัวสูงอย่างออดอ้อนซันหันมามองคนที่เพิ่งตื่น แล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน“ก็ตื่นมาทำอาหารให้คุณแฟนไงครับ หิวรึยัง ฮึ”“หิวนิดหน่อยครับ มีอะไรให้หนาวช่วยไหมครับ” ลมหนาวเสนอตัวช่วยทันที“งั้นหนาวล้างจานก็ได้ พี่ทำข้าวต้มเกือบเสร็จแล้ว เหลือแค่ปรุงรสนิดหน่อย”“ได้ครับ”เมื่อข้าวต้มเสร็จแล้ว ทั้งสองก็มานั่งกินมื้อเช้าที่โต๊ะอาหาร“อร่อยไหม” ซันถามลมหนาว ที่ก้มหน้าก้มตากินไม่พูดเลย“อร่อยครับ” ลมหนาวเงยหน้ามาบอก แล้วก็ก้มหน้ากินข้าวต้มต่อซันยิ้มให้ลมหนาว แล้วก็ลงมือทานข้าวต้มในชามของตัวเองมหาวิทยาลัย Kครืด ๆ ครืด ๆ เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าสั่น ลมหนาวเลยหยิบออกมาดูว่าใครโทรมาพี่วา ลมหนาวชั่งใจอยู่แป๊บหนึ่ง ก่อนที่จะกดรับโทรศัพท์“ฮัลโห
หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 15 แค่เรา 2/2
“อย่าบอกนะว่า คนนี้อะ” เมฆพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น ก็จะไม่ให้เจ้าตัวตื่นเต้นได้ยังไง อยู่ ๆ ก็หายไป พอหาเจอก็เปิดตัวเลย“อือ คนนี้แหละ กูหาเขาเจอแล้ว” ซันพยักหน้าให้เมฆ“เหลือเชื่อ” เมฆยังอุทานไม่หาย“มีสตอรีนี่หว่า ไอ้เมฆมึงเล่ามา” กล้า คาดคั้นให้เมฆเล่าให้ฟัง“ก็ตามนั้นแหละที่ซันมันเล่า กูก็รู้แค่นี้” เมฆบอกกล้าไป หากเขาเล่าให้คนอื่นฟัง มีหวังซันได้มาบีบคอตนแน่ สู้บอกไม่รู้ดีกว่า ให้ไปถามเจ้าตัวเอง“เออ พวกมึงปิดเทอมนี้ไปเที่ยวไหนกันบ้างวะ” ซันชวนเพื่อนเปลี่ยนเรื่องคุย“กูคงไปกับที่บ้านแหละ เขาพาไปไหน ก็ไปกับเขาอะ” เฟิสต์บอกซัน“ส่วนกูก็คงไปเที่ยวทะเลมั้ง อยากไปดูสาว ๆ สวย ๆ เที่ยวทะเล” พีชบอกซันแล้วทั้งกลุ่มก็คุยกันเรื่องไปเที่ยวช่วงปิดเทอมกัน ลมหนาวก็โดนดึงเข้าไปในบทสนทนาด้วย ทำให้เจ้าตัวดูเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม ไม่อึดอัดยิ่งดึกบรรยากาศในร้านก็ดูสนุกสนาน เพื่อน ๆ ของซันลุกไปเต้นบ้าง ไปจีบสาวบ้าง เพราะต่างคนต่างก็เริ่มเมาแล้ว รวมถึงลมหนาวด้วย ทั้งที่คิดว่าตัวเองดื่มไปไม่มาก แต่อาการก็เริ่มออกแล้ว คออ่อนจริง ๆ“เมาแล้วเหรอ กลับเลยไหม” ซันถามคนในอ้อมแขนตัวเอง“ผมไม่เ
หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 15 แค่เรา 1/2
ร่างสูงเดินไปตามทางเดินที่ปูด้วยอิฐมอญอย่างช้า ๆ จนมาหยุดอยู่ที่ป้ายหลุมศพ ของใครคนหนึ่ง ที่ได้จากไปก่อนเวลาอันควรมือแกร่งวางช่อดอกกุหลาบสีขาวอมชมพู ลงที่ป้ายหน้าหลุมศพนั้นอย่างเบามือ ใบหน้าหล่อจ้องมองรูปบนป้ายหลุมศพอยู่สักพักยิ่งมองยิ่งนึกถึง“ตอนนี้นายกำลังสมน้ำหน้าฉันอยู่หรือเปล่า ดิน” เจ้าของร่างสูงยิ้มเยาะให้ตัวเอง“ตอนนี้ฉันก็ไม่ต่างอะไรกับนายในตอนนั้นเลย นายสะใจหรือเปล่า ที่เห็นฉันเป็นแบบนี้ หัวเราะเยาะฉันอยู่ใช่ไหม” วาริชพูดกับคนในรูป ทำเหมือนว่าเขาอาจกำลังรับฟังเรื่องที่ตนกำลังพูดอยู่ แต่ก็ไร้เสียงตอบรับใด ๆ จากสิ่งมีชีวิต ทุกอย่างเงียบกริบ แต่เจ้าของร่างสูงก็ยังคงพูดต่อไปเรื่อย ๆ ว่าหนึ่งปีที่ผ่านมา เขาผ่านเรื่องราวอะไรมาบ้าง ให้คนที่นอนหลับใหลอยู่ในหลุมศพฟัง“นายรู้ไหม ฉันเจอใครคนหนึ่งที่ทำให้ฉันใจเต้นแรงมาก ๆ เลยล่ะ ฉันขอจีบเขา เราสองคนกำลังจะเป็นแฟนกันอยู่แล้ว แต่ก็เกิดเรื่องขึ้นซะก่อน ตอนนี้เขาไม่เลือกฉันแล้ว นายดีใจใช่ไหม ที่ฉันได้เจอความรู้สึกแบบนี้ แบบที่นายเจอ”วาริชเดินไปนั่งลงที่ป้ายหลุมศพ ใช้มือเกลี่ยใบหน้าของคนในรูปอย่างเบามือ“ฉันเข้าใจความร
หมอกพรางรัก (Missing Love) บทที่ 14 ก้าวผ่าน 2/2
‘แล้วพี่ล่ะ หนาวเอาพี่ไปไว้ไหน รู้หรือเปล่าว่าพี่จะรู้สึกยังไง’คำพูดที่เจ็บปวดของรุ่นพี่ ยังคงก้องอยู่ในความคิดของลมหนาว เขาทำร้ายคนที่ดีอย่างพี่วาริชไปแล้ว เขามันช่างเห็นแก่ตัวเหลือเกินหลังจากวันนั้นอีกหลายวัน ลมหนาวก็ติดต่อหาวาริชไม่ได้เลย เหมือนเจ้าตัวปิดเครื่องมือสื่อสารไปเสียอย่างนั้น“หนาว วันนี้ไปเดินเล่นถนนคนเดินกันไหม” ซันชวนคนน้องที่เขาเพิ่งรับมาจากมหาวิทยาลัย“ได้ครับ” ลมหนาวพยักหน้าตกลงถนนคนเดินทั้งสองเดินเที่ยว และซื้อของกินไปตลอดเส้นทางของตลาด เข้าซอยโน้นออกซอยนี้ เหมือนเป็นการสร้างความทรงจำต่าง ๆ เพิ่มให้กันมากขึ้น จนซันพาลมหนาวเดินมาที่โซนต้นไม้ ชายหนุ่มเดินเข้าไปดูต้นกระบองเพชรสายพันธุ์ต่าง ๆ ภายในร้านร้านหนึ่ง“โฮชิมีเพื่อนหรือยัง” ซันถามคนที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ ดูต้นไม้อยู่“โฮชิ อ๋อ มีแต่ต้นกุหลาบครับที่เป็นเพื่อน ไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนได้หรือเปล่า”แรก ๆ ลมหนาวก็งงอยู่ ว่าโฮชิคือใคร แต่ก็นึกขึ้นมาได้ว่า คือเจ้าแคคตัสรูปดาว ที่ระเบียงคอนโดนั่นเอง“ซื้อไปเลี้ยงอีกไหม” ซันหยิบต้นนั้นต้นนี้ขึ้นมาดู“อย่าเลยครับ ผมปลูกต้นอะไร ไม่ค่อยรอดหรอ
