เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 29** NC
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-26 11:39:41บทที่เกี่ยวข้อง
หนี้รักนายหัว บทที่ 30** NC
บทที่ 30**“พี่แทน เดี๋ยวก่อน อ่า อ่า อื้อ”เสียงหวานเล็กร้องไม่เป็นส่ำ ครางกระเส่ายิ่งทำให้คนตัวโตพอใจ สอดนิ้วเข้าทางแคบ สำรวจเตรียมพร้อมสำหรับเอ็นร้อนใหญ่ นิ้วรูดผ่านจุดกระสันแสนอ่อนไหวภายในลิ้นตวัดเม็ดเล็กเลียไปทั่วจนน้ำหวานฉ่ำเยิ้มคนร่างโตหน้ามืดไปกับกลิ่นและรสชาติ ลงแรงขบเนินสวาทกัดแผ่วเบาพร้อมนิ้วกดคลึงเม็ดกลางร่องรัก“พี่แทน! อ่า กรี๊ด”เสียงหวานกรีดร้องดังกว่าการสุขสมครั้งแรก กายแกร่งครางทุ้มในลำคอพึงพอใจ ลิ้นตวัดไล้ปลอบประโลมจนเนินเนื้อบรรเทาแรงกระตุกพสุธาเคลื่อนกายไปยังลิ้นชักหัวเตียง หยิบถุงยางกับเจลหล่อลื่นออกมา กลับมานั่งข้างคนร่างเล็กที่เอนตัวยันกายขึ้นจ้องมองอย่างสนใจ“ทำแบบนี้นะ คราวหน้าจะให้ทำเอง”ตาหวานเหลือบขึ้นจ้องหน้าคมเข้มก่อนหลุบตาลงจ้องลำใหญ่แข็งชัน ท่อนเนื้อแกร่งดุดันโค้งงอเล็กน้อย ปลายหัวฉ่ำน้ำ มือแกร่งฉีกถุงยางหยิบออกมาสวมได้เพียงครึ่งลำ“ไม่ต้องรูดลงหมดเหรอคะ”เขายิ้มมุมปากแล้วดันร่างเล็กเธอลงนอน จับข้อเท้าจัดท่าเพื่อให้เข้าได้ถนัด แต่พื้นนิสัยอยากรู้อยากเห็นทำให้ยันกายขึ้นมองยามเขาบีบเจลหล่อลื่นลงลำรัก“ทำไมต้องใช้ด้วยคะ”ไหล่กว้างกำยำสะท้านกลั้นหัวเราะ
หนี้รักนายหัว บทที่ 31 ไม่เกิน 1 ปี
บทที่ 31ปัง!!นายหัวกระแทกประตูปิดใส่หน้า เดินเลี่ยงเปิดหน้าต่างในส่วนของห้องนั่งเล่น ยืนสูบบุหรี่แล้วเหลือบตามองเตียงนอนที่มีเงาตะคุ่มร่างบางของสาวน้อย ผ้าห่มขยุกขยิกแสดงว่าคนร่างเล็กตื่นแล้วแต่ไม่กล้าลุกออกมา พสุธายกมุมปากยิ้มก่อนชะงักนิ่งไอ้แทน นี่มึงกำลังทำบ้าอะไรอยู่ มึงนอนกับบัวเพราะต้องแก้แค้น ที่ให้ความหวังมึงแต่สุดท้ายก็เลือกคนอื่นขณะที่มึงลำบากบนเรือนรกแต่เมื่อเช้ามันดีเกินไป กระแสไฟแล่นวาบไปทั่วร่างกายยามสุขสม และในชั่วขณะหนึ่งถึงขนาดต้องการดึงถุงยางอนามัยออก ต้องการสัมผัสร่องสวาทนุ่มนิ่มโดยไม่มีสิ่งใดขวางกั้น แล้วปลดปล่อยเข้าสู่กายสาว ฝังเชื้อพันธุ์ขาวขุ่นจนเธอตั้งครรภ์หน้าคมเข้มขุ่นมัวขึ้น โมโหตัวเองที่ปล่อยให้ความรู้สึกชักนำเตลิดเกินควบคุม แต่ไม่แล้ว ต่อไปนี้เขาจะทำให้แน่ใจว่าเธอเองต่างหากที่จะต้านทานเขาไม่ได้ เขาจะทำให้บุษยาตกหลุมรักเขาอีกครั้ง และเขาจะเป็นฝ่ายทิ้งเธอไปมือแกร่งดับบุหรี่ลงจานรอง สาวเท้าไปยังเตียงใหญ่ในห้อง นั่งลงขอบเตียงมองร่างเล็กนอนคลุมโปงนิ่ง มือใหญ่คว้าผ้าห่มคลุมศีรษะออก เห็นหน้างามนอนหน้าตื่นอยู่ข้างใน“ทำไมนายหัวไม่ไปทำงานเสียที อุบ อื้อ”คนร่า
หนี้รักนายหัว บทที่ 32 กินหัวน้ำ
บทที่ 32บุษยามองอาหารที่พสุธาสั่งมื้อเที่ยงขึ้นมาให้เธอ ในวันปกติเธอจะทานข้าวราดแกงง่าย ๆ ที่โรงแรมจัดไว้ให้พนักงาน แต่ดูอาหารบนโต๊ะแล้วเธอไม่มีทางทานได้หมดติ๊ด ติ๊ด!!“ค่ะ”“อาหารไปส่งหรือยังครับ”“มาแล้วค่ะ แต่มันเยอะเกินไป วันหลังบัวขอสั่งเองนะคะ”“ไม่ได้ พี่จะเป็นคนสั่งให้ ทานให้เยอะ ๆ นะ คืนนี้ยังต้องใช้แรง”“คืนนี้!! ไม่ค่ะ บัวไม่ไหว ขอพักก่อน”“งั้นพี่จะขอไปตรวจก่อนว่าไหวหรือเปล่า อ้ออีกเรื่อง พี่จองสปาของโรงแรมไว้ให้ ลงไปใช้นะครับ”บุษยายังนั่งหน้าเหวอใส่โทรศัพท์ที่ชายหนุ่มวางหูไปได้สักพักแล้ว จองสปาไว้ให้ เขาจะให้เธอทำอะไรอีกนะ?“อะไรนะคะ!!”“ค่ะ นายหัวจองแบบจัดเต็มไว้ให้ค่ะ มีทั้งนวดตัว นวดฝ่าเท้า มีเรื่องลงสมุนไพรดูแลผิวพรรณ ส่วนสุดท้ายจะเป็นการแว็กซ์ขนค่ะ”หน้าหวานแดงซ่าน นายหัวของพวกคุณโรคจิตขนาดไหนถึงได้จองคอร์สบ้าบอให้เธอ“ไม่ค่ะ ไม่เอา ไม่ทำสักอย่าง”“งั้นคุณบัว ลองโทรไปถามนายหัวไหมคะ ทางร้านเองก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง”ร่างเล็กหมุนตัวหันหลังให้พนักงานขณะที่ยกโทรศัพท์ขึ้น“ว่าไงครับบัว”“พี่แทนคะ พี่แทนรู้หรือเปล่าว่าจองคอร์สอะไรไปบ้าง”“รู้สิครับ ทำตามนั้นเลยนะ พี่ชอบ”“ฮะ
หนี้รักนายหัว บทที่ 33**NC
บทที่ 33**หน้าเล็กเอียงคอมองมือยังกุมสาบเสื้อเข้าไว้ด้วยกัน แต่คนร่างโตพลันอุ้มเธอขึ้นจากพื้นแล้วตรงไปยังห้องอาบ“เดี๋ยวก่อน บัวยังไม่ทันตกลง”“บัวต้องตามใจพี่อยู่แล้ว”พสุธาใช้เท้าเตะประตูห้องน้ำออกแล้ววางร่างหญิงสาวลงข้างอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่สำหรับห้องวีไอพีมือแกร่งเร่งรีบถอดของตัวเองอย่างหน้าไม่อาย หน้าหวานแดงซ่านหันหลังหนีทันที แว่วเสียงน้ำไหลลงอ่าง ตามมาด้วยเสียงร่างใหญ่ลงไปนั่งในอ่าง“เร็ว ๆ สิ คนสวย พี่อยากจะเห็นเต็มทนแล้ว”บุษยาได้ยินเสียงเร่งรัดแหบพร่า จึงค่อยถอดเสื้อออกก่อนแขวนไว้บนราว ตามด้วยกางเกงผ้าสีเข้ม ถอดชั้นในชิ้นบนก่อนแล้วจึงถอดชิ้นล่างแขวนไว้ด้วยกันเป็นระเบียบ ยังไม่กล้าหันกลับไปจึงหย่อนเท้าในอ่างอาบน้ำที่น้ำเริ่มขึ้นมาถึงเกือบกลางอ่างด้วยความอายเมื่อก้าวลงน้ำจึงรีบย่อตัวจุ่มลงในน้ำทันที จากนั้นค่อยหันกลับมาหาพสุธาที่นั่งยิ้มอยู่อีกมุมอ่างแต่ดวงตาสีฟ้าล้ำลึก“พี่อยากเห็นที่ไปแว็กซ์มา”“ไม่ได้ มันน่าอายเกินไป”“อายทำไม ในเมื่อเดี๋ยวพี่ก็ต้องเห็นอยู่ดี หรือว่า บัวจะดูของพี่ก่อนผลัดกัน”“บ้าไปแล้วพี่แทน”พสุธาเคลื่อนตัวไปด้านหน้ารวบเอวเล็กของเธอไว้ยกขึ้นวางบนขอบอ่าง“ไ
หนี้รักนายหัว บทที่ 34 มึงจะทำอะไรมึงก็คิดเอา
บทที่ 34ร่างบางก้าวลงจากรถคันเก่าเอื้อมตัวเข้าไปในรถเพื่อหยิบกระเป๋าใบย่อมลงมาด้วย“คุณบัวมาแล้ว”เสียงป้าพรพิศร้องเรียกตรงบันไดขณะที่เธอถือกระเป๋าเดินตัดลานบ้านไปหา บุหลันน้องสาวเข็นรถออกมารอรับด้วยอีกคน“มารอรับทำไมคะ บัวไปแค่อาทิตย์เดียวเอง”“โธ่! ก็ปกติคุณบัวไม่เคยไปไหนนี่คะ มาค่ะป้าจะเอาไปซักให้”บุษยายื่นกระเป๋าส่งให้พรพิศก้มลงหอมแก้มน้องสาว“เป็นไงบ้าง ไม่เหงาใช่ไหม”“ค่ะ พี่บัวดูมีน้ำมีนวลขึ้นนะคะ หน้าตาก็สดใส หรือว่าพี่บัวจะมีแฟน”“บ้าน่า! พี่จะมีใครได้ แล้วอีกอย่างใครจะมาเอาคนอย่างพี่กัน ไปเถอะเข้าบ้าน ข้างนอกร้อน”เธอเข็นรถให้น้องสาวเดินเข้าโถงกลางตรงไปยังห้องนั่งเล่น เสียงป้าพรพิศเอ่ยเห็นด้วย“จริงด้วยค่ะ ดูคุณบัวน้ำหนักขึ้น แต่ไม่มากหรอกค่ะ อย่างคุณบัวยังขึ้นได้อีกเยอะ”หน้าหวานลอบยิ้มนึกไปถึงคนร่างโตที่บังคับให้เธอทานทั้งเช้ากลางวันเย็น บางวันยังออกไปข้างนอกหาของหวานทานอีก“สงสัยที่โรงแรมเลี้ยงดีมั้งคะ”“คุณบัวกลับมาก็พอดีเลยค่ะ คุณบุหลันต้องไปอาทิตย์หน้าแล้วนะคะงานหนังสือ”“อ้าว งานเลื่อนขึ้นมาเหรอคะไหนว่ายังอีกเกือบสองเดือน”ร่างบอบบางนั่งลงบนโซฟาเล็ก รับน้ำเย็นจากป้าพ
หนี้รักนายหัว บทที่ 35 หึง
บทที่ 35“ค่ะ บัวสบายดี”บุษยาเอ่ยตอบพสุธาเสียงดังกว่าปกติขณะที่กำลังยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนในงานหนังสือ“งั้นทานข้าวด้วยนะครับ”“บัวรู้ค่ะ คะพี่เอกรอบัวก่อน แค่นี้นะคะพี่แทน”คิ้วเข้มขมวดยุ่งทันที ‘พี่เอก’ ใครกัน ไหนบุษยาบอกว่าจะไปกับบุหลัน ทำไมถึงมีคนอื่นใจแกร่งร้อนรุ่มโทรศัพท์กลับไปหาอีกครั้งแต่ไม่มีคนรับสาย พึมพำสบถสาบานหลายชุด ท้องกำลังบิดเกลียวเต็มไปด้วยลูกไฟลามเลีย“นายหัว คุณดามาแล้วครับ”พสุธาเงยหน้าขึ้น ดารณีพาร่างอวบอิ่มเข้ามายังห้องทำงาน เดินเยื้องย่างส่ายสะโพกไปมาดั่งต้องการให้พสุธาร้อน แต่ตอนนี้เขาร้อนอยู่แล้วยิ่งกว่าร้อนด้วยไฟหึงหวงร่างสูงใหญ่จึงผุดลุกขึ้นเดินตรงไปทางสาวที่มาใหม่ เห็นใบหน้าเธอประหลาดใจก่อนที่ริมฝีปากหนาจะประทับลงปากบางที่เคลือบไปด้วยลิปสติกดึงร่างอวบอิ่มจนลอยขึ้นจากพื้นเดินกลับไปยังโต๊ะทำงาน ถลกกระโปรงของดารณีขึ้นมือล้วงเข้าข้างใต้ตรงเนินสาวแล้วถึงกลับชะงักไป รีบผละออกทันที“เป็นอะไรคะพสุธา ทำต่อสิคะ”สีหน้าดารณีสงสัย เธอมองหน้าชายหนุ่มดูว้าวุ่น เขาถอยร่างสูงห่างออกไป แล้วหันหลังเดินกลับออกไปจากห้องทำงานทันที ทิ้งเธอให้ค้างเติ่งอยู่บนโต๊ะทำงานติ๊ง!เสีย
หนี้รักนายหัว บทที่ 36 เจ้าสิ่งนั้นช่างใหญ่โต
บทที่ 36ติ๊ง!!เสียงประตูลิฟต์ทำให้เธอตื่นจากภวังค์ บุษยาเดินลากกระเป๋าไปตามทางเดินจนสุดถึงห้องสำหรับวีไอพี ยิ้มหวานบนหน้าเตรียมไว้ให้พสุธาประหลาดใจก๊อก ก๊อก!!บุษยาปล่อยมือจากหูจับกระเป๋าลูบกระโปรงเดรสตัวใหม่เช่นกัน วันนี้เธอบรรจงแต่งตัวอยู่นานกว่าจะออกจากบ้านได้ จนป้าพรพิศและบุหลันมองตามอย่างสงสัยเดรสสีส้มอ่อนลายดอกไม้อ่อนหวานทำให้เธอดูหวานกว่าเคย ผมปล่อยสยายจนยาวถึงแผ่นหลัง แต่งหน้าอ่อนพอให้ไม่ขาดสีสันแอ๊ดดด!!ในใจคิดภาพเขาทำหน้าประหลาดใจแล้วหัวเราะคิกอย่างอดไม่อยู่ทั้ง ๆ ที่ไม่ทำท่าแบบนี้มาก่อน แต่คนที่มาเปิดประตูกลับไม่ใช่ชายหนุ่มร่างโตที่เธอคิดถึงภาพตรงหน้าคือหญิงสาวร่างอวบนัยน์ตาคมอย่างคนใต้สวมชุดนอนบางจนเห็นสัดส่วนภายในจนหมดมีเสียงเอะอะดังขึ้นข้างใน เมื่อบุษยาชะโงกมองข้ามหญิงสาวคนนี้ไปเธอเห็นผู้หญิงอีกคนที่เดินมาดูเช่นกัน“นายหัว!! นายหัวเรียกมาอีกคนเหรอคะ”คนที่ยืนขวางหน้าประตูตะโกนเข้าไปด้านในก่อนเบี่ยงกายหลบให้บุษยาเดินเข้าไปในห้องที่มีสีหน้าซีดเผือดและตื่นตะลึงดวงตากลมยังเบิกกว้างมึนงง มองหญิงสาวอีกคนที่สวมเพียงชุดชั้นในสีดำตัวบางจนเห็นสีของยอดถันน้ำตาลเข้มใหญ่ กางเก
หนี้รักนายหัว บทที่ 37**NC
บทที่ 37**บุษยาถอยกรูดไปรอบห้อง หน้าหวานเปื้อนคราบน้ำตา มองเขาอย่างหวาดกลัวและตื่นตระหนกร่างเล็กตั้งมั่นยืนหลังโซฟากลางห้อง สิ่งเดียวที่ขวางระหว่างเธอและเขา ดวงตาคมรีสบตาสีฟ้าเจิดจ้าและวาวโรจน์“มานี่เดี๋ยวนี้!”เสียงทรงอำนาจสั่งขึ้น บุษยาเหลียวมองซ้ายขวาหาทางหนีแต่ดูเหมือนจะหมดหนทางเพราะชายร่างยักษ์ปักหลักยืนขวางอยู่“ไม่!!”เสียงทุ้มคำรามลั่นจนบุษยาตกใจยืนนิ่ง ปล่อยให้ร่างโตพุ่งเข้าใส่จนเธอล้มลงพื้น ใบหน้าคมเข้มน่ากลัวเขารวบร่างเธอนอนคว่ำหน้าด้านหลังโซฟาใหญ่ คร่อมเธอไว้ด้วยร่างอันใหญ่โตใช้น้ำหนักโถมแรงกดทับจนบุษยาไม่มีทางดิ้นหนีมือรวบกระโปรงชุดเดรสของเธอขึ้นให้พ้นก้นเนียน กระชากกางเกงในชิ้นเล็กจนขาดติดมือ ใช้มือล้วงลงด้านล่างจนพบเนินสาวเสียงครางกระหึ่มในลำคอกร้าวกระด้างเมื่อพบร่องสาวเล็กนั้นเปียกแฉะจนทั่ว เขาใช้นิ้วสองนิ้วสอดใส่ทันที“บัวแฉะแล้ว”“ไม่ ไม่ อย่านะ นายหัว”“เรียกว่าอะไรนะ ได้ยินไม่ถนัด”บุษยากัดริมฝีปากแน่น มือแกร่งยังล้วงลึกทั้งสอดใส่คลึงวน เขากวักเรียกน้ำหวานอย่างชำนาญจนร่างบอบบางสะท้านเฮือก“ไม่พูดเหรอบัว ฮื้อ ไม่เป็นเด็กดีแล้วใช่ไหม”กายแกร่งแข็งชันจนพสุธาปวดหน
บทล่าสุด
หนี้รักนายหัว บทพิเศษ
บทพิเศษบอดี้การ์ดร่างยักษ์และนายสาวบ้านจรัญทัดทองนอนเอนกายบนเตียงใหญ่ ปีนี้เขาอายุปาไปเกือบจะสี่สิบห้า เคยมีลูกมีเมียมาก่อนและไม่ไว้ใจใครมือคีบบุหรี่สูดอัดเข้าปอดก่อนพ่นควันขาวเป็นทาง มองไปยังด้านข้างสาวใหญ่อวบอิ่มหน้าตาคมสวยร่ำรวยของเมืองใครจะรู้ว่าแท้จริงเธอไม่ได้ช่ำชองอย่างที่คาดไว้แม้แต่น้อย ออกไร้เดียงสาด้วยซ้ำ เมื่อคืนตอนที่ชำแรกครั้งแรกเขารู้ได้เลยว่าเธอแทบไม่เคยได้ใช้งานถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนแรกยิ้มกวนอารมณ์อย่างที่พสุธาชอบแซวผุดขึ้นมุมปากหนา ไม่น่าเชื่อว่าทั้งเขาและเธอกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันเมื่อคืนเพราะความเมาจากงานแต่งของนายหัวพสุธาร่างผิวเข้มจากการตากแดดดึงร่างอวบอิ่มเข้ามาแนบกายพร้อมกับพ่นควันยาว เขานอนอยู่ในห้องพักโรงแรมนายหัวโดยที่สาวลูกเจ้าของบริษัทดังของท้องถิ่นแนบกายเขาจะรออีกสักหน่อยเพื่อปลุกเธอมาต่อสักรอบ อันที่จริงถ้าระยะยาวเลยจะดีมาก เขาชอบหุ่นแสนทรมานใจ เสียงใสหวีดร้องขณะที่ขยับบนร่างเขา เธอปลดปล่อยอารมณ์ได้สวยงามและไม่เสแสร้ง“อือ”เสียงครางแผ่วเบาลอดออกมาจากลำคอเมื่อหญิงสาวในอ้อมแขนขยับกาย เขาจ้องมองดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นเขาโน้มตัวใกล้ และเขาเห็นว
หนี้รักนายหัว บทที่ 49** NCจบบริบูรณ์
บทที่ 49**จบเปรี้ยง! ซ่า! ซ่า!บุษยารีบวิ่งไปปิดประตูหน้าต่างช่วยป้าพรพิศในชั้นล่างก่อนวิ่งขึ้นชั้นบนเพื่อไล่ปิดตามห้องพสุธาหายไปเกือบอาทิตย์แล้วนับจากวันที่เขาตกน้ำ หน้าหวานคมขุ่นมัว แค่จะง้อเธอยังทำไม่ได้เลยปัง! ปัง!มือเล็กกระแทกหน้าต่างปิดอย่างแรกทีละบานกระทั่งมาถึงห้องนอนของเธอ บุษยาไล่ปิดหน้าต่างไม้ แต่พอถึงบานข้างโต๊ะเขียนหนังสือมือเรียวชะงักไปท่ามกลางสายฝนพัดกระหน่ำจนขาวโพลน ชานบ้านพักหลังเล็กกลับมีผู้ชายคนหนึ่งร่างสูงใหญ่ผิวคล้ำยืนอยู่ ลมกรรโชกแรงจนพัดร่างของเขาเปียกปอน ปากเย้ายวนเม้มแน่นกระแทกบานหน้าต่างปัง!!ภาพร่างสูงใหญ่ยังติดตาจนเธอสะท้านถึงข้างในทรวง อาการเจ็บแปลบที่เป็นมาเกือบสิบวันมลายหายไป ตอนนี้หัวใจดวงน้อยกลับเต้นถี่รัวด้วยความตื่นเต้นเธอหันหลังให้หน้าต่างบานนั้น เสียงลมและฝนยังสาดซัดกระทบหน้าต่างเสียงดังสนั่นจนเธอต้องหันตัวกลับไป มองร่องกลางหน้าต่างบานไม้ของบ้านหลังนี้ที่สร้างมานานนับหลายสิบปีก่อนเธอจะเกิดความเก่าแก่ร่องรอยไม้ซีดจาง ที่จับหน้าต่างทำจากเหล็กสลักลายเก่าขึ้นสนิทเล็กน้อยแต่ยังใช้งานได้ดี ตอนที่ยังเด็กเตี้ยกว่านี้ เธอต้องปีนเก้าอี้เพื่อจับด้ามหน้
หนี้รักนายหัว บทที่ 48 ถ้าเขายอมง้อเธออีกสักหน่อย
บทที่ 48“แม่ครับ”“อ้าวแทน มาทำอะไร ต้องพาหนูบัวไปโรงพักเหรอ”“เปล่าครับ นี่ขนมที่บัวชอบ”พรพิศยื่นมือออกไปรับถุงขนมแล้วเปิดดูก่อนจะยิ้มออกมา“มีแต่ของชอบ รู้ใจคุณบัวเสียจริงลูกแม่”“แล้วบัวล่ะครับ”พรพิศวางถุงขนมลงบนโต๊ะในครัวแล้วพยักหน้าไปยังทิศทางที่เห็นร่างบอบบางเดินออกไป“โน้น อยู่แพหอย”พรพิศพูดไม่ทันจบประโยคร่างสูงใหญ่ของลูกชายพลันก้าวลงจากพื้นห้องครัววิ่งแกมเดินไปยังแพหอยกลางน้ำรอยยิ้มของหญิงวัยกลางคนหุบลงเมื่อแผ่นหลังกว้างเดินออกไปไกลมากแล้ว หวนนึกถึงเรื่องที่คุยกับคุณปู่ของพสุธาเมื่อวานนี้วิลเลี่ยมพ่อของพสุธาเสียชีวิตลงไม่นานนักหลังจากที่เธอจากมาด้วยอุบัติเหตุพร้อมพ่อกับแม่ของวิลเลี่ยมด้วยเช่นกัน เธอไม่เคยบอกสาเหตุที่เธอทิ้งพ่อของพสุธามา แต่เธอเล่าให้ปู่ของเขาฟังวันที่วิลเลี่ยมพาเธอเข้าไปอยู่ในบ้านหลังนั้น พ่อกับแม่ของวิล เลี่ยมไม่พอใจมากถึงขั้นโต้เถียงรุนแรงและลงไม้ลงมือ ไหล่พรพิศสั่นเล็กน้อยเมื่อนึกภาพอดีตของคืนเลวร้าย วิลเลี่ยมถูกส่งตัวไปทำแผลในโรงพยาบาลซึ่งต้องทิ้งเธอไว้ที่บ้านกับแม่ของวิลเลี่ยมชนชั้นสูงอย่างบ้านแบล็ครับไม่ได้ที่ลูกชายเพียงคนเดียวมีภรรยาคนละฐานะกัน ต
หนี้รักนายหัว บทที่ 47 ใจพสุธา
บทที่ 47กว่าจะได้กลับบ้านอีกครั้งบุษยาและบุหลันเองเพลียเต็มทน ต้องไปให้ปากคำที่กองกำกับการประจำอำเภอเพราะถนนเส้นนั้นเป็นเขตของอีกอำเภอทำให้เสียเวลาเดินทาง“คุณบัว คุณบุหลัน!!”ป้าพรพิศตาโตตกใจเมื่อเห็นคุณหนูทั้งสองสภาพไม่น่าดูนัก เหลือบตามองลูกชายที่ยังหน้าบึ้งเดินตามมาข้างหลัง“เดี๋ยวผมเล่าให้ครับแม่ แล้วคุณปู่ล่ะครับ”“แม่ทำความสะอาดห้องพักข้างบนให้ท่านขึ้นไปพักผ่อนแล้ว”ป้าพรพิศรีบเข้าไปช่วยเข็นรถของบุหลันแทนบุษยาแล้วพาเลี้ยวเข้าไปด้านหลังปล่อยบุษยาไว้กับพสุธาสาวร่างบางรีบก้าวเท้าขึ้นบนบ้านได้ยินเสียงฝีเท้าหนักเดินตามหลังจึงหันไปมอง เห็นคนร่างสูงเดินขึ้นบันไดตามมาด้วย“พี่แทนกลับไปเถอะค่ะ”“พี่จะขึ้นไปหาคุณปู่”บุษยาเม้มปากสะบัดหน้ากลับก่อนแดงซ่านด้วยความอาย เพราะหลงเข้าใจผิดว่าเขาตามง้อเธอ รีบย่ำเท้าเร็วขึ้นแล้วเลี้ยวซ้ายไปยังห้องเล็กผลัก! พสุธาใช้มือทาบยันประตูไว้ได้ทันก่อนที่คนร่างเล็กปิดลงแทรกร่างใหญ่โตเข้าไปโดยที่เธอสู้แรงไม่ได้“พี่แทน!! นี่มันห้องบัว”“แล้วยังไง พี่แค่อยากมาดูห้องเมีย”“บัวไม่ได้เป็นเมียพี่!!”ชายร่างโตไม่โต้เถียงเพียงเดินดูรอบห้องแล้วไปหยุดที่โต๊ะเขียนหน
หนี้รักนายหัว บทที่ 46 บุหลัน
บทที่ 46พรพิศมองตามหลังสองหนุ่ม แม้ว่าเธอไม่รู้เรื่องของลูกชายตัวเองมากนักว่าหายไปไหนกับใครมาหลายปี รู้แค่ว่าเขาน่าจะไปอยู่กับพ่อผู้ให้กำเนิด แต่ชายชราร่างใหญ่ผิวคล้ำคนนี้ไม่ใช่คนรักเก่าของเธอ“สวัสดี ผมวิลเลี่ยมเป็นปู่ของวิล ดูท่าเราอาจต้องคุยกันยาวนะ”“สวัสดีค่ะ”หญิงวัยกลางคนตรงหน้าตอบเขาเป็นภาษาอังกฤษอย่างที่ชายชราเองก็ไม่อยากจะเชื่อ พรพิศเดินนำชายชราเข้าไปในบ้าน เธอเองก็อยากรู้ใจแทบขาดว่าผู้ชายคนรักเก่าของเธอเป็นอย่างไรบ้าง และเรื่องราวหลังจากที่พสุธาตามหาพวกเขาจนเจอนั่นเป็นอย่างไรเอี๊ยดดด!! โครม!!“โอ๊ย!!”ร่างบอบบางศีรษะโขกกับคอนโซลหน้ารถทันทีที่เกิดอุบัติเหตุ รถคันเล็กของเป็นเอกถูกกระแทกจากการปาดหน้า จนต้องหักพวงมาลัยซ้ายสุดเพื่อให้รถลงไปยังไหล่ทางก่อนจะชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่ข้างทางบุษยารีบเอี้ยวตัวไปดูน้องสาวที่นั่งด้านเบาะหลังเห็นร่างผอมบางร่วงลงไปกองกับพื้นรถแต่ไม่เป็นอะไรมากกึก! ตึ้ง! หมับ!“ออกมานี่”คนร่างโตคล้ำดำผมหยิกปิดหน้าตาด้วยผ้าคลุมโหม่งสีดำฉุดร่างของบุษยาออกมาจากรถจนร่างบอบบางเอียงถลาเกือบล้มคว่ำ“พี่เอาไงนิ เป็นตากาลักกาลุย หัวเช้าวานยังแลงว่าคนเดียว[1]”“กูรู้?
หนี้รักนายหัว บทที่ 45 สมใจลูกแล้ว
บทที่ 45พสุธานั่งไขว้ห้างบนโซฟาในห้องทำงานกระดิกเท้าอย่างร้อนรน มองคุณปู่ผิวคล้ำใบหน้าคล้ายคลึงกับเขาเพียงแต่สูงวัยกว่ามากและผมขาวจนเกือบทั้งศีรษะ“ปู่มาไม่บอกล่วงหน้า”“ถ้าฉันบอก ฉันจะเจอแกไหมแทน”เขามองรอยยิ้มกวนประสาทที่อยู่บนหน้าปู่ก่อนเบือนหนีไปยังด้านอื่นเพื่อปกปิดอาการผิดสังเกตของตัวเอง แต่ไม่รอดพ้นสายตาของผู้สูงวัยที่ผ่านประสบการณ์มาโชกโชน“เป็นอะไร! ปกติไม่เป็นแบบนี้”ชายสูงวัยหันไปถามบอดี้การ์ดคนสนิทของหลานชายรอยย่นรอบดวงตาหรี่ลงด้วยความสงสัย ตามปกติพสุธามักสงบนิ่งและควบคุมตัวเองได้เป็นอย่างดี“ไม่มีอะไรมากหรอกครับมิสเตอร์แบล็ค แค่อาการอกหัก”“พี่ทัด!!”“ห๊า!!”เสียงตะโกนขึ้นมาพร้อมกันของปู่กับหลานทำทัดทองยิ้มกว้างกว่าเดิมหันไปมองหน้าคนปู่ที่ใบหน้าคงฉงนฉงาย“พูดมาเดี๋ยวนี้เลย ผู้หญิงคนไหนกันปฏิเสธหลานของฉัน”“ฮ่า ฮ่า มิสเตอร์ต้องไม่อยากเชื่อแน่ถ้าเล่าให้ฟัง”“พี่ทัด หุบปากไปเลยดีกว่า”เสียงคำรามกร้าวยิ่งทำให้ทัดทองยิ้มอย่างกับคนบ้า เขาอยากจะให้ไอ้หมอนี้โดนคุณปู่อบรมสั่งสอนเรื่องการทะนุถนอมผู้หญิงเสียหน่อย“โฮะโฮ้ ไอ้เสือนี่ไปทำอีท่าไหนเขาถึงทิ้งไป”เสียงปู่ยังขยี้ไม่หยุดจ้อง
หนี้รักนายหัว บทที่ 44 ตายห่า
บทที่ 44พสุธาคว้าแก้วน้ำขึ้นมาขว้างออกไปกระทบกับผนังห้องแตกกระจายเฉียดร่างของทัดทองที่เปิดประตูห้องพักเข้ามาพอดี“ตายห่า! ไอ้แทน เกิดเรื่องห่าเหวอะไรขึ้น”ทัดทองกระโดดข้ามจานอาหารเช้าและแก้วกาแฟที่ทั้งหกเลอะเทอะแตกเป็นเสี่ยงบนพื้น มองร่างนายหัวผิวเข้มพันผ้าเช็ดตัวรอบเอวนั่งถ่างขาตรงโซฟาสูบบุหรี่จนควันโขมง ผมยาวสยายยุ่งเหยิงและใบหน้ากร้าวกระด้างอารมณ์ร้ายสุด ๆ“บัวรู้เรื่องสัญญาแล้ว”เพียงเท่านั้นทัดทองก็รู้ถึงสาเหตุที่ห้องเละเทะขนาดนี้และยังร่างของสาวน้อยที่โผลุกขึ้นจากพื้นลิฟต์ด้วยน้ำตานองหน้า“กูว่าแล้วไอ้แทน”พสุธาเหลือบมองหน้าแต่ไม่พูดอะไร ใจยังอัดแน่นเจ็บร้าวทั้งรู้สึกผิด ทั้งโกรธตัวเองที่โง่เง่าและโกรธบุษยาที่ไม่ยอมอยู่กับเขาทัดทองเหมือนเพิ่งนึกอะไรได้รีบโทรศัพท์ลงไปยังฝ่ายรักษาความปลอดภัย พสุธาไม่ใส่ใจในเมื่อตอนนี้เขามีเรื่องให้ใส่ใจมากพอแล้วมือแกร่งคีบบุหรี่เข้าปากแล้วอัดเข้าเฮือกใหญ่อีกครั้ง ใจนึกภาพหน้าปวดร้าวของคนร่างเล็กแล้วใจยิ่งคับแน่น ต้องการพุ่งตัวออกไปแล้วดึงกลับมาแต่เขาหยิ่งเกินไป ในเมื่อเขาไม่ผิด เขายังไม่ได้แต่งงาน และสัญญานั่นยังไม่ทันได้ลงลายมือชื่อด้วยซ้ำ“อ้
หนี้รักนายหัว บทที่ 43 เมียน้อย
บทที่ 43บุษยาตาโตด้วยความตกใจ ตามปกติพสุธาไม่นำเอกสารหรืองานกลับมาทำที่บ้าน แต่ซองนี้เธอเห็นเขานั่งอ่านอยู่นานเมื่อคืนฉะนั้นต้องสำคัญอย่างมากมือสั่นรีบหยิบกระดาษอเนกประสงค์เช็คจนรอบจากนั้นจึงหยิบเอกสารออกมาจากซอง มีร่องรอยคราบกาแฟอย่างที่เธอคาดไว้ จึงรีบซับน้ำโดยเร็วยิ่งเป็นหมึกพิมพ์แบบน้ำ ตัวหนังสือจึงเริ่มเลอะออก สายตาพลันเผลออ่านเข้าโดยไม่ตั้งใจสัญญาร่วมค้ากับบริษัทจรัญ อ่านดูหน้าแรกไม่มีสิ่งใดผิดปกติและดูท่าเป็นความลับ จึงรีบเช็ดให้สะอาดจนทั่วกระทั่งถึงคำว่าตามรายละเอียดแต่งงานที่ได้แนบท้ายมาด้วยดวงตาคมเบิกกว้างมือสั่นเทาพลิกไปยังหน้าสุดท้ายแห่งสัญญา เธออ่านข้อตกลงที่ดูเหมือนว่าคนทั้งคู่สามารถมีบ้านเล็กได้แต่ห้ามออกนอกหน้า รวมไปถึงสามารถมีลูกกับผู้อื่นได้ยกเว้นแค่ทายาทต้องเกิดกับดารณีเท่านั้นร่างบางถึงกับเข่าทรุดใช้มืออีกข้างพยุงโต๊ะไว้ขณะที่ค่อย ๆ นั่งลงแล้วอ่านทวนอีกครั้งเผื่อเธอเข้าใจผิด แต่ถึงแม้เธออ่านถึงสามรอบข้อความในสัญญาชัดเจนจนไม่อาจหาข้อแก้ตัวให้กับพสุธาได้การประมูลท่าเรือเฟอร์รี่คงมีความสำคัญต่อเขามาก เธอไม่เคยถามเขามาก่อนว่าเขามีธุรกิจอะไรบ้าง แค่พอแตะเรื่องหลังจ
หนี้รักนายหัว บทที่ 42 สัญญาแต่งงาน
บทที่ 42“เรียบร้อยแล้วครับนายหัว”เสียงทัดทองพูดขึ้นหลังจากเดินเข้ามาในห้องทำงานระหว่างที่พสุธากำลังเซ็นต์เอกสาร เขาไม่ใส่ใจปล่อยให้บอดี้การ์ดรอก่อนจนสักพักเมื่อเสร็จเรียบร้อยจึงเงยหน้าขึ้นนายหัวผิวสีเข้มหยิบซองบุหรี่จากบนโต๊ะขึ้นจุด แล้วโยนให้ทัดทองรอจนกระทั่งบอดี้การ์ดอัดควันเข้าปอดเรียบร้อยจึงค่อยเอ่ยถาม“ว่ามา”“ผู้หญิงคนนั้นเดินทางออกไปเรียบร้อยแล้วครับ”“ดี แล้วไงอีก”“จากที่สอบเค้นเห็นว่าเสี่ยยังติดใจคุณบัวไม่น้อย และค่อนข้างเกรี้ยวกราดเมื่อรู้ว่าคุณบัวย้ายมาอยู่กับนายหัว หล่อนบอกว่าคุณบัวถูกบังคับให้แต่งงานกับเสี่ย แล้วพอเกิดเรื่องก็ได้มาที่บ้านของเสี่ยเองเพื่อคืนของหมั้นทั้งหมดโดยให้เหตุผลว่าขอเวลาทำใจสักหนึ่งปี แต่เจ้าเสี่ยมันรอไม่ไหวเลยไปคว้าลูกสาวของอีกบ้านมา ได้ทั้งผู้หญิง ได้ทั้งเงิน เพราะฝังนั้นไม่กลวงเหมือนนายหัวบัญชร”พสุธาชะงักไปตั้งแต่ประโยคแรก อารมณ์กรุ่นโกรธวันนั้นที่เขาแสดงออกมาคงทำให้สาวน้อยเสียใจ เพราะสองวันที่ผ่านมายังมีสีหน้าไม่ค่อยดีแม้ว่าเขาจะรีดเค้นพลังทางเพศบนเตียงมากแค่ไหนก็เหมือนจำใจทำ“แล้วหล่อนมาทำอะไรที่โรงแรม”ซี้ดดดดด!!เสียงสูดบุหรี่ก่อนพ่นออกมาข
