เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 35 หึง
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 17:08:36บทที่เกี่ยวข้อง
หนี้รักนายหัว บทที่ 36 เจ้าสิ่งนั้นช่างใหญ่โต
บทที่ 36ติ๊ง!!เสียงประตูลิฟต์ทำให้เธอตื่นจากภวังค์ บุษยาเดินลากกระเป๋าไปตามทางเดินจนสุดถึงห้องสำหรับวีไอพี ยิ้มหวานบนหน้าเตรียมไว้ให้พสุธาประหลาดใจก๊อก ก๊อก!!บุษยาปล่อยมือจากหูจับกระเป๋าลูบกระโปรงเดรสตัวใหม่เช่นกัน วันนี้เธอบรรจงแต่งตัวอยู่นานกว่าจะออกจากบ้านได้ จนป้าพรพิศและบุหลันมองตามอย่างสงสัยเดรสสีส้มอ่อนลายดอกไม้อ่อนหวานทำให้เธอดูหวานกว่าเคย ผมปล่อยสยายจนยาวถึงแผ่นหลัง แต่งหน้าอ่อนพอให้ไม่ขาดสีสันแอ๊ดดด!!ในใจคิดภาพเขาทำหน้าประหลาดใจแล้วหัวเราะคิกอย่างอดไม่อยู่ทั้ง ๆ ที่ไม่ทำท่าแบบนี้มาก่อน แต่คนที่มาเปิดประตูกลับไม่ใช่ชายหนุ่มร่างโตที่เธอคิดถึงภาพตรงหน้าคือหญิงสาวร่างอวบนัยน์ตาคมอย่างคนใต้สวมชุดนอนบางจนเห็นสัดส่วนภายในจนหมดมีเสียงเอะอะดังขึ้นข้างใน เมื่อบุษยาชะโงกมองข้ามหญิงสาวคนนี้ไปเธอเห็นผู้หญิงอีกคนที่เดินมาดูเช่นกัน“นายหัว!! นายหัวเรียกมาอีกคนเหรอคะ”คนที่ยืนขวางหน้าประตูตะโกนเข้าไปด้านในก่อนเบี่ยงกายหลบให้บุษยาเดินเข้าไปในห้องที่มีสีหน้าซีดเผือดและตื่นตะลึงดวงตากลมยังเบิกกว้างมึนงง มองหญิงสาวอีกคนที่สวมเพียงชุดชั้นในสีดำตัวบางจนเห็นสีของยอดถันน้ำตาลเข้มใหญ่ กางเก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22หนี้รักนายหัว บทที่ 37**NC
บทที่ 37**บุษยาถอยกรูดไปรอบห้อง หน้าหวานเปื้อนคราบน้ำตา มองเขาอย่างหวาดกลัวและตื่นตระหนกร่างเล็กตั้งมั่นยืนหลังโซฟากลางห้อง สิ่งเดียวที่ขวางระหว่างเธอและเขา ดวงตาคมรีสบตาสีฟ้าเจิดจ้าและวาวโรจน์“มานี่เดี๋ยวนี้!”เสียงทรงอำนาจสั่งขึ้น บุษยาเหลียวมองซ้ายขวาหาทางหนีแต่ดูเหมือนจะหมดหนทางเพราะชายร่างยักษ์ปักหลักยืนขวางอยู่“ไม่!!”เสียงทุ้มคำรามลั่นจนบุษยาตกใจยืนนิ่ง ปล่อยให้ร่างโตพุ่งเข้าใส่จนเธอล้มลงพื้น ใบหน้าคมเข้มน่ากลัวเขารวบร่างเธอนอนคว่ำหน้าด้านหลังโซฟาใหญ่ คร่อมเธอไว้ด้วยร่างอันใหญ่โตใช้น้ำหนักโถมแรงกดทับจนบุษยาไม่มีทางดิ้นหนีมือรวบกระโปรงชุดเดรสของเธอขึ้นให้พ้นก้นเนียน กระชากกางเกงในชิ้นเล็กจนขาดติดมือ ใช้มือล้วงลงด้านล่างจนพบเนินสาวเสียงครางกระหึ่มในลำคอกร้าวกระด้างเมื่อพบร่องสาวเล็กนั้นเปียกแฉะจนทั่ว เขาใช้นิ้วสองนิ้วสอดใส่ทันที“บัวแฉะแล้ว”“ไม่ ไม่ อย่านะ นายหัว”“เรียกว่าอะไรนะ ได้ยินไม่ถนัด”บุษยากัดริมฝีปากแน่น มือแกร่งยังล้วงลึกทั้งสอดใส่คลึงวน เขากวักเรียกน้ำหวานอย่างชำนาญจนร่างบอบบางสะท้านเฮือก“ไม่พูดเหรอบัว ฮื้อ ไม่เป็นเด็กดีแล้วใช่ไหม”กายแกร่งแข็งชันจนพสุธาปวดหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22หนี้รักนายหัว บทที่ 38**NC
บทที่ 38**“ซี้ดดด โอ๊ย เสียว แน่น”“มะ ไม่ อ่า อื้อ บัวไม่เชื่อ บัวเห็น”“เห็นอะไร สองคนนั้นพยายามมาเป็นชั่วโมงแล้ว แต่ไม่เท่ากับที่บัวเดินเข้ามา แค่พี่เห็นบัวก็แทบแย่ ซี้ดด ใช่ บัวแคบจริง ๆ”เขาค่อยรูดออกเกือบสุดแล้วดันลงแรง บดแน่นคลึงเนินสาวด้วยโคนใหญ่ ทำซ้ำไปมาจนสาวน้อยแอ่นหยัด“บัวเป็นของพี่คนเดียว ต้องไม่เป็นของใครอีกรู้ไหม”กายแกร่งแข็งชันภายในและใกล้สุขสม กล้ามเนื้อท่อนเอ็นโป่งพองรับรู้ความนุ่มของเนินสาวร่องสวาท ปลายหัวมนขยับไหวผ่านทางคับแคบ“รับปากพี่สิบัว เป็นของพี่คนเดียวนะ”หน้าหวานปรือตามองผ่านม่านแห่งความเสน่หา ความพร่าเลือนจากแรงกระแทกที่เขาถาโถมใส่ใช้สองมือเล็กโอบแผ่นหลังเขาไว้จนสัมผัสกับแผลเป็นกลางหลัง พลันนึกถึงสิ่งที่พ่อของเธอทำ ช่างเทียบไม่ได้เลยกับที่เขาทำร้ายเธอมือเล็กลูบรอยแผลเป็นยามเขาถาโถม ลากรอยแผลทางยาวรู้สึกถึงอาการสั่นเทิ้มของคนร่างโตด้านบน เสียงทุ้มครางต่ำ เขาใกล้เสร็จสม เธอหลับตาพริ้มปล่อยใจ มือยังลูบไล้แผ่นหลังกว้างใหญ่ดั่งปลอบประโลม พยักหน้าเบาบาง“ค่ะ บัวจะเป็นของพี่คนเดียว บัวรักพี่แทน รักมาตลอด”พระเจ้า! บ้าจริง!เสียงสบถดังในหัวพสุธาทันที เมื่อได้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22หนี้รักนายหัว บทที่ 39 นกต่อ
บทที่ 39“ไม่เป็นไรค่ะ”พนักงานต้อนรับมองตามร่างอวบอิ่มจนกระทั่งคาดว่าหล่อนจะไม่ได้ยินเสียงนินทา รีบหันกลับไปหาเพื่อนทำงานด้านข้าง“นี่ นังนี่มันเด็กเสี่ยรังสรร ฉันจำได้ ไม่รู้ว่าจะมาหานายหัวเราทำไม”“เฮ้ย! ต้องรีบบอดพี่ทัดแล้ว”สาวคนแรกมองเพื่อนสาวหัวจรดเท้าเอ่ยกระเซ้า“เธอไปสนิทกับบอดี้การ์ดนายหัวตอนไหนย่ะ”“โอ้ย! แก อย่ามาทำจับผิดไปหน่อยเลย รีบบอกพี่แกก่อนดีกว่า ไม่รู้ว่าจะมาดีมาร้าย”ส่วนคนที่ถูกพูดถึงตอนนี้นั่งกร่อยอยู่ที่บาร์เครื่องดื่ม เธอสู้อุตส่าห์วางแผนแต่งตัวมาอย่างดีเพื่อมาอ่อยนายหัว ทางที่ดีถ้าให้นายหัวหลงเธอได้จะดียิ่งขึ้นเพราะเธอเบื่อเจ้าหมูเสี่ยรังสรรเต็มทนก๊อก ก๊อก!“เข้ามา”พสุธาเหลือบตาขึ้นจากเอกสารรายละเอียดงานประมูลอาทิตย์หน้า บอดี้การ์ดร่างยักษ์นั่งลงตรงเก้าอี้ตรงข้ามโดยไม่รอให้เขาอนุญาตซึ่งเป็นปกติของทั้งสองคน“เสี่ยรังสรรส่งสายเข้ามาอีกแล้วนายหัว แต่คราวนี้มาในคราบผู้หญิงสวย”เขาปิดแฟ้มเลื่อนไปด้านข้างก่อนหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ แล้วส่งให้ทัดทอง ควันสีขาวถูกพ่นออกจากปากหนาขณะที่เขากำลังพูดขึ้น“อยู่ที่ไหน”“นั่งรอนายหัวอยู่ที่บาร์ คงกะให้มาเป็นนกต่อ”พสุธาดูดบุห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22หนี้รักนายหัว บทที่ 40**NC
บทที่ 40**“อือ อื้อ อะไรกัน พี่แทน!!”หน้าหวานลืมตากว้างหลังจากสลืมสลือมาสักพัก ดวงตาจ้องไปยังข้อมือตัวเองที่ถูกมัดทั้งสองข้าง ร่างถูกจับนอนคว่ำหน้าอยู่บนฟูก ร่างสั่นสะเทือนจากคนตัวโตด้านหลังกำลังโยกตัวสอดใส่อึก อึก!!ไม่ทันได้ตั้งตัวมองผ้าม่านหนาทึบมีลำแสงสีทองเล็ดลอดในยามเช้ามืด ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดเหนือศีรษะ เสียงทุ้มแหบพร่าครางเบาในลำคอเมื่อสอดเอ็นรักเข้าจนมิดลำ“ดะ เดี๋ยวคะ อื้อ อือ อา อ่า”ร่องรักแม้ไม่ได้เตรียมตั้งรับมาก่อนแต่ยังมีน้ำหวานหล่อเลี้ยงหลงเหลือจากการร่วมรักเมื่อคืน ขนาดใหญ่โตเสียบเสยกระแทกด้านหลัง มือใหญ่จับก้นไว้แหวกออกเพื่อให้สอดได้สะดวกยิ่งขึ้น“บัว ตื่นหรือยังคนดี”“พี่แทน อื้อ อา อึก บัวจะไม่ตื่นได้ยังไง โอ้ย”“พี่ทนไม่ไหว แค่เห็นบัวนอนเปลือยพี่ก็แข็งแล้วคนดี ขอเอาแรง ๆ นะ”บุษยาจมหน้าลงบนหมอนกรีดเสียงใส่ ไม่เคยสักครั้งที่ออมแรงแล้วยังทำหน้าด้านพูดจาอ่อนหวานขอเธออีก ท่อนขาใหญ่โตคร่อมร่างเธอไว้ให้น้ำหนักตัวโถมทับพร้อมแรงกระแทกกระทั้นถี่ไม่พัก“ซี้ดด แน่นจัง พี่ชอบ”ดวงหน้าเล็กเงยขึ้นจากหมอนมองผ้าที่มัดรอบข้อมือ เป็นผ้าเช็ดหน้าที่เขามักใช้ประจำวันเอามาผูกต่อกัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22หนี้รักนายหัว บทที่ 41 ดารณี
บทที่ 41หลังจากปลดปล่อยความสุขสมมือแกร่งเลื่อนออกจากรอบคอเห็นรอยแดงปื้นใหญ่ กายแกร่งสั่นสะท้านถอดถอนลำใหญ่ออกแล้วโน้มร่างล้มลงด้านข้างตะแคงหน้าคมเข้มเข้าไปในซอกคอเพื่อจูบซับ“พี่ขอโทษ”บุษยานอนมึนงง แรงพิศวาสดิบเถื่อนรุนแรงจนร่างบอบบางรับเกินขีดจำกัด รู้สึกถึงมือใหญ่ที่พยายามแก้ผ้าผูกข้อมือเธอออกและเสียงสบถเมื่อมันแน่นเกินไปเธอเห็นร่างสูงชะโงกผ่านเธอไปยังโต๊ะข้างเตียงเพื่อหยิบมีดพกออกมาตัดผ้าเช็ดหน้าตรงข้อมือ ปล่อยเธอจนเป็นอิสระ อาการเหน็บชาเกิดขึ้นทันทีจนเธอร้องคราง“บัว เป็นไงบ้าง”บุษยามองหน้าพสุธา หน้าคมเข้มดูเป็นห่วงเป็นใยและเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ข้อมือเรียวเล็กโดนปากหนาพรมจูบรอบข้อมือ เสียงทุ้มพึมพำสำนึกผิด“จะเป็นแบบนี้เกือบทุกครั้งใช่ไหมคะ”เธอห้ามตัวเองไม่ได้จนต้องถามออกไป ร่างบอบบางเริ่มผ่อนคลายลงบ้างแล้ว สังเกตเห็นแผ่นกว้างสะท้านเล็กน้อยก่อนจะยืดกายขึ้นนอนลงข้างเธอ ตวัดอ้อมแขนให้ร่างเล็กขึ้นไปเกยอกอุ่นร้อน“บัวกลัวพี่ไหม รังเกียจพี่หรือเปล่า”“ไม่ค่ะ บัวไม่ได้กลัว เพียงแต่อย่าให้เจ็บมากนะคะ”แผ่นอกใต้ฝ่ามือเล็กเรียวผ่อนคลายลงจากอาการเครียดขมึง บุษยาพลิกใบหน้าหันไปทางหน้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22หนี้รักนายหัว บทที่ 42 สัญญาแต่งงาน
บทที่ 42“เรียบร้อยแล้วครับนายหัว”เสียงทัดทองพูดขึ้นหลังจากเดินเข้ามาในห้องทำงานระหว่างที่พสุธากำลังเซ็นต์เอกสาร เขาไม่ใส่ใจปล่อยให้บอดี้การ์ดรอก่อนจนสักพักเมื่อเสร็จเรียบร้อยจึงเงยหน้าขึ้นนายหัวผิวสีเข้มหยิบซองบุหรี่จากบนโต๊ะขึ้นจุด แล้วโยนให้ทัดทองรอจนกระทั่งบอดี้การ์ดอัดควันเข้าปอดเรียบร้อยจึงค่อยเอ่ยถาม“ว่ามา”“ผู้หญิงคนนั้นเดินทางออกไปเรียบร้อยแล้วครับ”“ดี แล้วไงอีก”“จากที่สอบเค้นเห็นว่าเสี่ยยังติดใจคุณบัวไม่น้อย และค่อนข้างเกรี้ยวกราดเมื่อรู้ว่าคุณบัวย้ายมาอยู่กับนายหัว หล่อนบอกว่าคุณบัวถูกบังคับให้แต่งงานกับเสี่ย แล้วพอเกิดเรื่องก็ได้มาที่บ้านของเสี่ยเองเพื่อคืนของหมั้นทั้งหมดโดยให้เหตุผลว่าขอเวลาทำใจสักหนึ่งปี แต่เจ้าเสี่ยมันรอไม่ไหวเลยไปคว้าลูกสาวของอีกบ้านมา ได้ทั้งผู้หญิง ได้ทั้งเงิน เพราะฝังนั้นไม่กลวงเหมือนนายหัวบัญชร”พสุธาชะงักไปตั้งแต่ประโยคแรก อารมณ์กรุ่นโกรธวันนั้นที่เขาแสดงออกมาคงทำให้สาวน้อยเสียใจ เพราะสองวันที่ผ่านมายังมีสีหน้าไม่ค่อยดีแม้ว่าเขาจะรีดเค้นพลังทางเพศบนเตียงมากแค่ไหนก็เหมือนจำใจทำ“แล้วหล่อนมาทำอะไรที่โรงแรม”ซี้ดดดดด!!เสียงสูดบุหรี่ก่อนพ่นออกมาข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22หนี้รักนายหัว บทที่ 43 เมียน้อย
บทที่ 43บุษยาตาโตด้วยความตกใจ ตามปกติพสุธาไม่นำเอกสารหรืองานกลับมาทำที่บ้าน แต่ซองนี้เธอเห็นเขานั่งอ่านอยู่นานเมื่อคืนฉะนั้นต้องสำคัญอย่างมากมือสั่นรีบหยิบกระดาษอเนกประสงค์เช็คจนรอบจากนั้นจึงหยิบเอกสารออกมาจากซอง มีร่องรอยคราบกาแฟอย่างที่เธอคาดไว้ จึงรีบซับน้ำโดยเร็วยิ่งเป็นหมึกพิมพ์แบบน้ำ ตัวหนังสือจึงเริ่มเลอะออก สายตาพลันเผลออ่านเข้าโดยไม่ตั้งใจสัญญาร่วมค้ากับบริษัทจรัญ อ่านดูหน้าแรกไม่มีสิ่งใดผิดปกติและดูท่าเป็นความลับ จึงรีบเช็ดให้สะอาดจนทั่วกระทั่งถึงคำว่าตามรายละเอียดแต่งงานที่ได้แนบท้ายมาด้วยดวงตาคมเบิกกว้างมือสั่นเทาพลิกไปยังหน้าสุดท้ายแห่งสัญญา เธออ่านข้อตกลงที่ดูเหมือนว่าคนทั้งคู่สามารถมีบ้านเล็กได้แต่ห้ามออกนอกหน้า รวมไปถึงสามารถมีลูกกับผู้อื่นได้ยกเว้นแค่ทายาทต้องเกิดกับดารณีเท่านั้นร่างบางถึงกับเข่าทรุดใช้มืออีกข้างพยุงโต๊ะไว้ขณะที่ค่อย ๆ นั่งลงแล้วอ่านทวนอีกครั้งเผื่อเธอเข้าใจผิด แต่ถึงแม้เธออ่านถึงสามรอบข้อความในสัญญาชัดเจนจนไม่อาจหาข้อแก้ตัวให้กับพสุธาได้การประมูลท่าเรือเฟอร์รี่คงมีความสำคัญต่อเขามาก เธอไม่เคยถามเขามาก่อนว่าเขามีธุรกิจอะไรบ้าง แค่พอแตะเรื่องหลังจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22
บทล่าสุด
หนี้รักนายหัว บทพิเศษ
บทพิเศษบอดี้การ์ดร่างยักษ์และนายสาวบ้านจรัญทัดทองนอนเอนกายบนเตียงใหญ่ ปีนี้เขาอายุปาไปเกือบจะสี่สิบห้า เคยมีลูกมีเมียมาก่อนและไม่ไว้ใจใครมือคีบบุหรี่สูดอัดเข้าปอดก่อนพ่นควันขาวเป็นทาง มองไปยังด้านข้างสาวใหญ่อวบอิ่มหน้าตาคมสวยร่ำรวยของเมืองใครจะรู้ว่าแท้จริงเธอไม่ได้ช่ำชองอย่างที่คาดไว้แม้แต่น้อย ออกไร้เดียงสาด้วยซ้ำ เมื่อคืนตอนที่ชำแรกครั้งแรกเขารู้ได้เลยว่าเธอแทบไม่เคยได้ใช้งานถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนแรกยิ้มกวนอารมณ์อย่างที่พสุธาชอบแซวผุดขึ้นมุมปากหนา ไม่น่าเชื่อว่าทั้งเขาและเธอกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันเมื่อคืนเพราะความเมาจากงานแต่งของนายหัวพสุธาร่างผิวเข้มจากการตากแดดดึงร่างอวบอิ่มเข้ามาแนบกายพร้อมกับพ่นควันยาว เขานอนอยู่ในห้องพักโรงแรมนายหัวโดยที่สาวลูกเจ้าของบริษัทดังของท้องถิ่นแนบกายเขาจะรออีกสักหน่อยเพื่อปลุกเธอมาต่อสักรอบ อันที่จริงถ้าระยะยาวเลยจะดีมาก เขาชอบหุ่นแสนทรมานใจ เสียงใสหวีดร้องขณะที่ขยับบนร่างเขา เธอปลดปล่อยอารมณ์ได้สวยงามและไม่เสแสร้ง“อือ”เสียงครางแผ่วเบาลอดออกมาจากลำคอเมื่อหญิงสาวในอ้อมแขนขยับกาย เขาจ้องมองดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นเขาโน้มตัวใกล้ และเขาเห็นว
หนี้รักนายหัว บทที่ 49** NCจบบริบูรณ์
บทที่ 49**จบเปรี้ยง! ซ่า! ซ่า!บุษยารีบวิ่งไปปิดประตูหน้าต่างช่วยป้าพรพิศในชั้นล่างก่อนวิ่งขึ้นชั้นบนเพื่อไล่ปิดตามห้องพสุธาหายไปเกือบอาทิตย์แล้วนับจากวันที่เขาตกน้ำ หน้าหวานคมขุ่นมัว แค่จะง้อเธอยังทำไม่ได้เลยปัง! ปัง!มือเล็กกระแทกหน้าต่างปิดอย่างแรกทีละบานกระทั่งมาถึงห้องนอนของเธอ บุษยาไล่ปิดหน้าต่างไม้ แต่พอถึงบานข้างโต๊ะเขียนหนังสือมือเรียวชะงักไปท่ามกลางสายฝนพัดกระหน่ำจนขาวโพลน ชานบ้านพักหลังเล็กกลับมีผู้ชายคนหนึ่งร่างสูงใหญ่ผิวคล้ำยืนอยู่ ลมกรรโชกแรงจนพัดร่างของเขาเปียกปอน ปากเย้ายวนเม้มแน่นกระแทกบานหน้าต่างปัง!!ภาพร่างสูงใหญ่ยังติดตาจนเธอสะท้านถึงข้างในทรวง อาการเจ็บแปลบที่เป็นมาเกือบสิบวันมลายหายไป ตอนนี้หัวใจดวงน้อยกลับเต้นถี่รัวด้วยความตื่นเต้นเธอหันหลังให้หน้าต่างบานนั้น เสียงลมและฝนยังสาดซัดกระทบหน้าต่างเสียงดังสนั่นจนเธอต้องหันตัวกลับไป มองร่องกลางหน้าต่างบานไม้ของบ้านหลังนี้ที่สร้างมานานนับหลายสิบปีก่อนเธอจะเกิดความเก่าแก่ร่องรอยไม้ซีดจาง ที่จับหน้าต่างทำจากเหล็กสลักลายเก่าขึ้นสนิทเล็กน้อยแต่ยังใช้งานได้ดี ตอนที่ยังเด็กเตี้ยกว่านี้ เธอต้องปีนเก้าอี้เพื่อจับด้ามหน้
หนี้รักนายหัว บทที่ 48 ถ้าเขายอมง้อเธออีกสักหน่อย
บทที่ 48“แม่ครับ”“อ้าวแทน มาทำอะไร ต้องพาหนูบัวไปโรงพักเหรอ”“เปล่าครับ นี่ขนมที่บัวชอบ”พรพิศยื่นมือออกไปรับถุงขนมแล้วเปิดดูก่อนจะยิ้มออกมา“มีแต่ของชอบ รู้ใจคุณบัวเสียจริงลูกแม่”“แล้วบัวล่ะครับ”พรพิศวางถุงขนมลงบนโต๊ะในครัวแล้วพยักหน้าไปยังทิศทางที่เห็นร่างบอบบางเดินออกไป“โน้น อยู่แพหอย”พรพิศพูดไม่ทันจบประโยคร่างสูงใหญ่ของลูกชายพลันก้าวลงจากพื้นห้องครัววิ่งแกมเดินไปยังแพหอยกลางน้ำรอยยิ้มของหญิงวัยกลางคนหุบลงเมื่อแผ่นหลังกว้างเดินออกไปไกลมากแล้ว หวนนึกถึงเรื่องที่คุยกับคุณปู่ของพสุธาเมื่อวานนี้วิลเลี่ยมพ่อของพสุธาเสียชีวิตลงไม่นานนักหลังจากที่เธอจากมาด้วยอุบัติเหตุพร้อมพ่อกับแม่ของวิลเลี่ยมด้วยเช่นกัน เธอไม่เคยบอกสาเหตุที่เธอทิ้งพ่อของพสุธามา แต่เธอเล่าให้ปู่ของเขาฟังวันที่วิลเลี่ยมพาเธอเข้าไปอยู่ในบ้านหลังนั้น พ่อกับแม่ของวิล เลี่ยมไม่พอใจมากถึงขั้นโต้เถียงรุนแรงและลงไม้ลงมือ ไหล่พรพิศสั่นเล็กน้อยเมื่อนึกภาพอดีตของคืนเลวร้าย วิลเลี่ยมถูกส่งตัวไปทำแผลในโรงพยาบาลซึ่งต้องทิ้งเธอไว้ที่บ้านกับแม่ของวิลเลี่ยมชนชั้นสูงอย่างบ้านแบล็ครับไม่ได้ที่ลูกชายเพียงคนเดียวมีภรรยาคนละฐานะกัน ต
หนี้รักนายหัว บทที่ 47 ใจพสุธา
บทที่ 47กว่าจะได้กลับบ้านอีกครั้งบุษยาและบุหลันเองเพลียเต็มทน ต้องไปให้ปากคำที่กองกำกับการประจำอำเภอเพราะถนนเส้นนั้นเป็นเขตของอีกอำเภอทำให้เสียเวลาเดินทาง“คุณบัว คุณบุหลัน!!”ป้าพรพิศตาโตตกใจเมื่อเห็นคุณหนูทั้งสองสภาพไม่น่าดูนัก เหลือบตามองลูกชายที่ยังหน้าบึ้งเดินตามมาข้างหลัง“เดี๋ยวผมเล่าให้ครับแม่ แล้วคุณปู่ล่ะครับ”“แม่ทำความสะอาดห้องพักข้างบนให้ท่านขึ้นไปพักผ่อนแล้ว”ป้าพรพิศรีบเข้าไปช่วยเข็นรถของบุหลันแทนบุษยาแล้วพาเลี้ยวเข้าไปด้านหลังปล่อยบุษยาไว้กับพสุธาสาวร่างบางรีบก้าวเท้าขึ้นบนบ้านได้ยินเสียงฝีเท้าหนักเดินตามหลังจึงหันไปมอง เห็นคนร่างสูงเดินขึ้นบันไดตามมาด้วย“พี่แทนกลับไปเถอะค่ะ”“พี่จะขึ้นไปหาคุณปู่”บุษยาเม้มปากสะบัดหน้ากลับก่อนแดงซ่านด้วยความอาย เพราะหลงเข้าใจผิดว่าเขาตามง้อเธอ รีบย่ำเท้าเร็วขึ้นแล้วเลี้ยวซ้ายไปยังห้องเล็กผลัก! พสุธาใช้มือทาบยันประตูไว้ได้ทันก่อนที่คนร่างเล็กปิดลงแทรกร่างใหญ่โตเข้าไปโดยที่เธอสู้แรงไม่ได้“พี่แทน!! นี่มันห้องบัว”“แล้วยังไง พี่แค่อยากมาดูห้องเมีย”“บัวไม่ได้เป็นเมียพี่!!”ชายร่างโตไม่โต้เถียงเพียงเดินดูรอบห้องแล้วไปหยุดที่โต๊ะเขียนหน
หนี้รักนายหัว บทที่ 46 บุหลัน
บทที่ 46พรพิศมองตามหลังสองหนุ่ม แม้ว่าเธอไม่รู้เรื่องของลูกชายตัวเองมากนักว่าหายไปไหนกับใครมาหลายปี รู้แค่ว่าเขาน่าจะไปอยู่กับพ่อผู้ให้กำเนิด แต่ชายชราร่างใหญ่ผิวคล้ำคนนี้ไม่ใช่คนรักเก่าของเธอ“สวัสดี ผมวิลเลี่ยมเป็นปู่ของวิล ดูท่าเราอาจต้องคุยกันยาวนะ”“สวัสดีค่ะ”หญิงวัยกลางคนตรงหน้าตอบเขาเป็นภาษาอังกฤษอย่างที่ชายชราเองก็ไม่อยากจะเชื่อ พรพิศเดินนำชายชราเข้าไปในบ้าน เธอเองก็อยากรู้ใจแทบขาดว่าผู้ชายคนรักเก่าของเธอเป็นอย่างไรบ้าง และเรื่องราวหลังจากที่พสุธาตามหาพวกเขาจนเจอนั่นเป็นอย่างไรเอี๊ยดดด!! โครม!!“โอ๊ย!!”ร่างบอบบางศีรษะโขกกับคอนโซลหน้ารถทันทีที่เกิดอุบัติเหตุ รถคันเล็กของเป็นเอกถูกกระแทกจากการปาดหน้า จนต้องหักพวงมาลัยซ้ายสุดเพื่อให้รถลงไปยังไหล่ทางก่อนจะชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่ข้างทางบุษยารีบเอี้ยวตัวไปดูน้องสาวที่นั่งด้านเบาะหลังเห็นร่างผอมบางร่วงลงไปกองกับพื้นรถแต่ไม่เป็นอะไรมากกึก! ตึ้ง! หมับ!“ออกมานี่”คนร่างโตคล้ำดำผมหยิกปิดหน้าตาด้วยผ้าคลุมโหม่งสีดำฉุดร่างของบุษยาออกมาจากรถจนร่างบอบบางเอียงถลาเกือบล้มคว่ำ“พี่เอาไงนิ เป็นตากาลักกาลุย หัวเช้าวานยังแลงว่าคนเดียว[1]”“กูรู้?
หนี้รักนายหัว บทที่ 45 สมใจลูกแล้ว
บทที่ 45พสุธานั่งไขว้ห้างบนโซฟาในห้องทำงานกระดิกเท้าอย่างร้อนรน มองคุณปู่ผิวคล้ำใบหน้าคล้ายคลึงกับเขาเพียงแต่สูงวัยกว่ามากและผมขาวจนเกือบทั้งศีรษะ“ปู่มาไม่บอกล่วงหน้า”“ถ้าฉันบอก ฉันจะเจอแกไหมแทน”เขามองรอยยิ้มกวนประสาทที่อยู่บนหน้าปู่ก่อนเบือนหนีไปยังด้านอื่นเพื่อปกปิดอาการผิดสังเกตของตัวเอง แต่ไม่รอดพ้นสายตาของผู้สูงวัยที่ผ่านประสบการณ์มาโชกโชน“เป็นอะไร! ปกติไม่เป็นแบบนี้”ชายสูงวัยหันไปถามบอดี้การ์ดคนสนิทของหลานชายรอยย่นรอบดวงตาหรี่ลงด้วยความสงสัย ตามปกติพสุธามักสงบนิ่งและควบคุมตัวเองได้เป็นอย่างดี“ไม่มีอะไรมากหรอกครับมิสเตอร์แบล็ค แค่อาการอกหัก”“พี่ทัด!!”“ห๊า!!”เสียงตะโกนขึ้นมาพร้อมกันของปู่กับหลานทำทัดทองยิ้มกว้างกว่าเดิมหันไปมองหน้าคนปู่ที่ใบหน้าคงฉงนฉงาย“พูดมาเดี๋ยวนี้เลย ผู้หญิงคนไหนกันปฏิเสธหลานของฉัน”“ฮ่า ฮ่า มิสเตอร์ต้องไม่อยากเชื่อแน่ถ้าเล่าให้ฟัง”“พี่ทัด หุบปากไปเลยดีกว่า”เสียงคำรามกร้าวยิ่งทำให้ทัดทองยิ้มอย่างกับคนบ้า เขาอยากจะให้ไอ้หมอนี้โดนคุณปู่อบรมสั่งสอนเรื่องการทะนุถนอมผู้หญิงเสียหน่อย“โฮะโฮ้ ไอ้เสือนี่ไปทำอีท่าไหนเขาถึงทิ้งไป”เสียงปู่ยังขยี้ไม่หยุดจ้อง
หนี้รักนายหัว บทที่ 44 ตายห่า
บทที่ 44พสุธาคว้าแก้วน้ำขึ้นมาขว้างออกไปกระทบกับผนังห้องแตกกระจายเฉียดร่างของทัดทองที่เปิดประตูห้องพักเข้ามาพอดี“ตายห่า! ไอ้แทน เกิดเรื่องห่าเหวอะไรขึ้น”ทัดทองกระโดดข้ามจานอาหารเช้าและแก้วกาแฟที่ทั้งหกเลอะเทอะแตกเป็นเสี่ยงบนพื้น มองร่างนายหัวผิวเข้มพันผ้าเช็ดตัวรอบเอวนั่งถ่างขาตรงโซฟาสูบบุหรี่จนควันโขมง ผมยาวสยายยุ่งเหยิงและใบหน้ากร้าวกระด้างอารมณ์ร้ายสุด ๆ“บัวรู้เรื่องสัญญาแล้ว”เพียงเท่านั้นทัดทองก็รู้ถึงสาเหตุที่ห้องเละเทะขนาดนี้และยังร่างของสาวน้อยที่โผลุกขึ้นจากพื้นลิฟต์ด้วยน้ำตานองหน้า“กูว่าแล้วไอ้แทน”พสุธาเหลือบมองหน้าแต่ไม่พูดอะไร ใจยังอัดแน่นเจ็บร้าวทั้งรู้สึกผิด ทั้งโกรธตัวเองที่โง่เง่าและโกรธบุษยาที่ไม่ยอมอยู่กับเขาทัดทองเหมือนเพิ่งนึกอะไรได้รีบโทรศัพท์ลงไปยังฝ่ายรักษาความปลอดภัย พสุธาไม่ใส่ใจในเมื่อตอนนี้เขามีเรื่องให้ใส่ใจมากพอแล้วมือแกร่งคีบบุหรี่เข้าปากแล้วอัดเข้าเฮือกใหญ่อีกครั้ง ใจนึกภาพหน้าปวดร้าวของคนร่างเล็กแล้วใจยิ่งคับแน่น ต้องการพุ่งตัวออกไปแล้วดึงกลับมาแต่เขาหยิ่งเกินไป ในเมื่อเขาไม่ผิด เขายังไม่ได้แต่งงาน และสัญญานั่นยังไม่ทันได้ลงลายมือชื่อด้วยซ้ำ“อ้
หนี้รักนายหัว บทที่ 43 เมียน้อย
บทที่ 43บุษยาตาโตด้วยความตกใจ ตามปกติพสุธาไม่นำเอกสารหรืองานกลับมาทำที่บ้าน แต่ซองนี้เธอเห็นเขานั่งอ่านอยู่นานเมื่อคืนฉะนั้นต้องสำคัญอย่างมากมือสั่นรีบหยิบกระดาษอเนกประสงค์เช็คจนรอบจากนั้นจึงหยิบเอกสารออกมาจากซอง มีร่องรอยคราบกาแฟอย่างที่เธอคาดไว้ จึงรีบซับน้ำโดยเร็วยิ่งเป็นหมึกพิมพ์แบบน้ำ ตัวหนังสือจึงเริ่มเลอะออก สายตาพลันเผลออ่านเข้าโดยไม่ตั้งใจสัญญาร่วมค้ากับบริษัทจรัญ อ่านดูหน้าแรกไม่มีสิ่งใดผิดปกติและดูท่าเป็นความลับ จึงรีบเช็ดให้สะอาดจนทั่วกระทั่งถึงคำว่าตามรายละเอียดแต่งงานที่ได้แนบท้ายมาด้วยดวงตาคมเบิกกว้างมือสั่นเทาพลิกไปยังหน้าสุดท้ายแห่งสัญญา เธออ่านข้อตกลงที่ดูเหมือนว่าคนทั้งคู่สามารถมีบ้านเล็กได้แต่ห้ามออกนอกหน้า รวมไปถึงสามารถมีลูกกับผู้อื่นได้ยกเว้นแค่ทายาทต้องเกิดกับดารณีเท่านั้นร่างบางถึงกับเข่าทรุดใช้มืออีกข้างพยุงโต๊ะไว้ขณะที่ค่อย ๆ นั่งลงแล้วอ่านทวนอีกครั้งเผื่อเธอเข้าใจผิด แต่ถึงแม้เธออ่านถึงสามรอบข้อความในสัญญาชัดเจนจนไม่อาจหาข้อแก้ตัวให้กับพสุธาได้การประมูลท่าเรือเฟอร์รี่คงมีความสำคัญต่อเขามาก เธอไม่เคยถามเขามาก่อนว่าเขามีธุรกิจอะไรบ้าง แค่พอแตะเรื่องหลังจ
หนี้รักนายหัว บทที่ 42 สัญญาแต่งงาน
บทที่ 42“เรียบร้อยแล้วครับนายหัว”เสียงทัดทองพูดขึ้นหลังจากเดินเข้ามาในห้องทำงานระหว่างที่พสุธากำลังเซ็นต์เอกสาร เขาไม่ใส่ใจปล่อยให้บอดี้การ์ดรอก่อนจนสักพักเมื่อเสร็จเรียบร้อยจึงเงยหน้าขึ้นนายหัวผิวสีเข้มหยิบซองบุหรี่จากบนโต๊ะขึ้นจุด แล้วโยนให้ทัดทองรอจนกระทั่งบอดี้การ์ดอัดควันเข้าปอดเรียบร้อยจึงค่อยเอ่ยถาม“ว่ามา”“ผู้หญิงคนนั้นเดินทางออกไปเรียบร้อยแล้วครับ”“ดี แล้วไงอีก”“จากที่สอบเค้นเห็นว่าเสี่ยยังติดใจคุณบัวไม่น้อย และค่อนข้างเกรี้ยวกราดเมื่อรู้ว่าคุณบัวย้ายมาอยู่กับนายหัว หล่อนบอกว่าคุณบัวถูกบังคับให้แต่งงานกับเสี่ย แล้วพอเกิดเรื่องก็ได้มาที่บ้านของเสี่ยเองเพื่อคืนของหมั้นทั้งหมดโดยให้เหตุผลว่าขอเวลาทำใจสักหนึ่งปี แต่เจ้าเสี่ยมันรอไม่ไหวเลยไปคว้าลูกสาวของอีกบ้านมา ได้ทั้งผู้หญิง ได้ทั้งเงิน เพราะฝังนั้นไม่กลวงเหมือนนายหัวบัญชร”พสุธาชะงักไปตั้งแต่ประโยคแรก อารมณ์กรุ่นโกรธวันนั้นที่เขาแสดงออกมาคงทำให้สาวน้อยเสียใจ เพราะสองวันที่ผ่านมายังมีสีหน้าไม่ค่อยดีแม้ว่าเขาจะรีดเค้นพลังทางเพศบนเตียงมากแค่ไหนก็เหมือนจำใจทำ“แล้วหล่อนมาทำอะไรที่โรงแรม”ซี้ดดดดด!!เสียงสูดบุหรี่ก่อนพ่นออกมาข
