Share

บทที่ 617

นอกเสียจากว่าทำเรื่องน่าละอายใจอะไรไว้เท่านั้น...

ฉะนั้นที่คุณปู่ต้องมาจากไปไม่ใช่เพราะเธอกับฟู่เจิง แต่เป็นเพราะฟู่เยว่ ถึงได้ทิ้งพินัยกรรมที่ไม่เป็นธรรมกับฟู่เยว่อย่างนั้น และถึงได้ทิ้งทรัพย์สมบัติไว้ให้เธอมากมายขนาดนั้น ถือว่าเป็นการชดเชย...

ฟู่เจิงเงียบไม่พูดไม่จา มือใหญ่ ๆ ค่อย ๆ พาดไปบนไหล่ของเธอ แล้วตบปลอบเธอเบา ๆ

จู่ ๆ เวินเหลียงก็คิดได้ว่าต้องสะบัดแขนของเขาออก เธอลุกขึ้นยืนพรวดพร้อมเดินห่างออกมาสองสามก้าว ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!”

มือของฟู่เจิงค้างเติ่งอยู่กลางอากาศ

เขาเข้าใจความรู้สึกของเวินเหลียงในตอนนี้ดี

การตายของพ่อเธอ เดิมทีแล้วนั้นเหตุผลก็ยังเป็นเพราะถูกคนเข้ามาฉวยโอกาสระหว่างพวกเขาสองพี่น้อง

เขาเองก็มีความรับผิดชอบที่ปัดออกไปไม่ได้ ยากจะไม่ให้เธอไม่โกรธเขา

“อาเหลียง ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอเสียใจมาก เธออยากจะทุบตีฉันด่าฉัน ฉันก็รับได้ทั้งนั้น แต่อย่าเก็บเรื่องทั้งหมดไปอัดอั้นอยู่ในใจ”

ในใจของเวินเหลียงเกิดอารมณ์พลุ่งพล่านไปมา หมัดทั้งสองกำแน่น เธอหลับตาลงพร้อมสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง

เธอขบกรามแน่นถึงพูดคำว่า ‘ออกไป’ ออกมาได้!

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status