Share
บทที่ 495
Related chapters
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 496
เมิ่งเซ่อเงยหน้าขึ้นมา แล้วพยักหน้าพลางยิ้มให้หญิงสาว “คุณเซี่ย บังเอิญขนาดนี้เชียว?”เซี่ยมู่พยักหน้า พลางจงใจชำเลืองมองเวินหลียงที่อยู่ข้างเมิ่งเซ่อ แล้วเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า “ฉันเองก็ไม่นึกเหมือนกันว่าจะเจอคุณอีกครั้งที่นี่ ฉันกับเพื่อนมาผ่อนคลายอารมณ์กันน่ะ”“บริษัทเรามาทีมบิวดิงกันน่ะ”“คืนหลายวันก่อนต้องขอบคุณที่คุณพาฉันไปส่งโรงแรมด้วยนะคะ แผลที่ตัวคุณดีขึ้นหรือยังคะ?”เมิ่งเซ่อมองเวินเหลียงทีหนึ่ง ก่อนจะฉีกยิ้ม “ดีขึ้นเยอะแล้วครับ แล้วคุณล่ะบอกกับตำรวจไปหรือยัง?”เวินเหลียงคีบข้าวขึ้นมากินสองคำ สายตามองสลับไปมาระหว่างหญิงสาวกับเมิ่งเซ่อพร้อมความสงสัยไปส่งที่โรงแรม?“ลงบันทึกประจำวันไว้แล้วค่ะ ฉันต้องขอบคุณคุณมากจริง ๆ นะคะ คุณไม่รู้ว่าตอนนั้นฉันกลัวขนาดไหน ถ้าไม่ได้คุณ เกรงว่าฉันจะ...ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าต้องขอบคุณคุณยังไงดี” นัยน์ตาทั้งสองของเซี่ยมู่ใสกิ๊งดุจหยดน้ำ มองเมิ่งเซ่ออย่างมีความหมายลึกซึ้งเวินเหลียงมองออกว่าเธอชอบเมิ่งเซ่อ“ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ เรื่องเล็กน้อย” เมิ่งเซ่อชี้เวินหลียงที่นั่งอยู่ตรงหน้า “จริงสิ ผมขอแนะนำให้คุณรู้จัก นี่คือเวินเหลียงแฟนผมครับ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 497
“ไม่เป็นไร พอมองออกว่าฟู่เซิงให้ความสำคัญกับนายมาก นี่เป็นโอกาสของนาย นายรีบไปเถอะ”ใช่ว่าเมิ่งเซ่อไม่เคยเห็นแฟนสาวของรูมเมตสรรหาเรื่องทะเลาะสารพัดเพราะรูมเมตของเขามีเวลาอยู่ด้วยน้อย เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว การสนับสนุนที่เวินเหลียงมีต่อเขาในเรื่องงานเป็นเรื่องที่น่ายกย่องมาก ๆ“ขอบคุณครับพี่! ไม่งั้นผมไปส่งพี่แช่ออนเซ็นก่อนดีไหม?”เขามองเวินเหลียงด้วยความซาบซึ้ง ยิ่งรู้สึกว่าการเลือกของตัวเองนั้นถูกต้องเข้าไปใหญ่ พี่เวินเหลียงยังสาวยังสวย มีความเป็นผู้ใหญ่และมีความหนักแน่น เข้าอกเข้าใจคนอื่น ช่วยตนได้ในหลายด้านมาก ๆ“ฉันยังไม่ไปดีกว่า ว่าจะนั่งอยู่ที่นี่ต่ออีกหน่อย”“โอเคครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะ”เมิ่งเซ่อออกไปจากศาลาก่อนเวินเหลียงยืนอยู่ที่เดิม มองดอกล่าเหมยตรงหน้าต่อ พลางหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาจู่ ๆ เบื้องหลังก็มีเสียงฝีเท้าแว่วดังขึ้นเวินเหลียงไม่ได้หันหน้ากลับไป ได้แต่เอ่ยถามขึ้นว่า “ทำไมถึงกลับมาอีกล่ะ?”ไม่มีใครตอบ ได้ยินแต่เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อย ๆเวินเหลียงแอบสบถว่ามันดูแปลกพิกล ขณะกำลังคิดจะหันหลังกลับไป ทันใดนั้นก็ถูกคนสวมกอดจากเบื้องหลัง!มือใหญ่ของชายหนุ่มค
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 498
“คุณเป็นหมาพันธุ์เทดดีกลับชาติมาเกิดเหรอ?!!”เวินเหลียงขยับปลายเท้าไปด้านหน้าอีกหน่อย แล้วโยกย้ายส่วนก้นออกมาจากตัวเขาอย่างยากลำบากทว่าฟู่เจิงรีบแนบตัวเข้ามา ก่อนจะแนบเข้าไปข้างหูเธอแล้วเป่าลมเบา ๆ “คุณก็มีอารมณ์ไม่ใช่เหรอ?!”“ไม่!” นัยน์ตาเวินเหลียงเปล่งประกาย รีบปฏิเสธทันควัน “คุณรีบปล่อยฉันเลยนะ”“ไม่งั้นเหรอ?” ฟู่เจิงถามกลับด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา น้ำเสียงน่าดึงดูดกระแทกอยู่ตรงแก้วหูของเวินเหลียง เกือบทำเธอหลงเสน่ห์ไปแล้วเชียวเวินเหลียงปกป้องที่นาผืนน้อยไว้อย่างแน่นหนา พลางเกร็งคอส่ายหน้า “ไม่”ฟู่เจิงที่อยู่เบื้องหลังเงียบไปเขาไม่ปริปากเอ่ยออกมาแม้แต่คำเดียว เวินเหลียงกลับยิ่งเป็นกังวลไปทั้งเนื้อทั้งตัว เธอจึงทำเป็นดิ้นลองเชิงจู่ ๆ ฟู่เจิงเอ่ยขึ้นมาว่า “งั้นให้ฉันตรวจสอบดูก่อน”เวินเหลียงเบิกตาโพลง เดือดพล่านจนกระทืบเท้า “นี่จะตรวจสอบยังไงล่ะ?!!”“เรามาพนันกันว่าเธอมีอารมณ์หรือเปล่า ถ้าฉันแพ้ หลังจากนี้ฉันจะไม่มาตามตอแยเธออีกเด็ดขาด”ฟู่เจิงพูดต่อว่า “แน่นอนว่า ถ้าฉันชนะ คืนนี้จะต้องตามใจฉันทั้งคืน เธอคิดว่ายังไง?”“ไม่ยังไงทั้งนั้น! ทำไมฉันต้องพนันกับคุณด้วย?”“เธอไม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 499
เวินเหลียงหยุดฝีเท้า “...”เยี่ยมไปเลย“ตามฉันมาสิ”หลังฟู่เจิงพูดประโยคนี้จบ เขาก็เดินเลยเวินเหลียงไปเดินนำหน้าเวินเหลียงแอบกลอกตาขาวเงียบ ๆ แล้วเดินตามไปมาถึงยังหน้าประตูห้อง เมื่อฟู่เจิงเปิดประตูออก ก็ได้ยินเสียงของฟู่ซือฝานแว่วดังมาจากในห้อง และตามมาด้วยเสียงของการ์ตูน “คุณลุง คุณลุงกลับมาแล้วเหรอคะ! คุณป้าล่ะ?”“คุณป้าอยู่ข้างหลังน่ะ”ฟู่เจิงยืนอยู่ตรงประตู พลางหันหน้าไปมองเวินเหลียงอย่างสมใจเวินเหลียงจ้องเขาทีหนึ่ง ถึงเดินไปข้างหน้า พลันแฝงรอยยิ้มไว้บนหน้าในทันที “ฝานฝาน อามาแล้ว!”“คุณป้า! หนูอยากแช่ออนเซ็นกับคุณป้า!”ฟู่ซือฝานฉีกยิ้มจนคิ้วโค้งลงมา วิ่งมาตรงหน้าเวินเหลียงทั้งสวมถุงเท้าอยู่“โอเค ป้าจะไปแช่ออนเซ็นกับเธอนะ” เวินเหลียงยิ้มพร้อมตอบรับ ก่อนจะถอดเสื้อโค้ตออกไปแขวนบนราวแขวนเสื้อ พลางมองฟู่เจิงอย่างเย็นชา “เสื้อผ้าฉันล่ะ?”มีฟู่ซือฝานอยู่ด้วย คิดว่าฟู่เจิงคงไม่กล้าทำอะไรเธอหรอกฟู่เจิงยิ้มถุงกระดาษที่อยู่บนโซฟาขึ้นมา แล้วยัดใส่เข้าไปในอ้อมอกของเวินเหลียง พร้อมเอ่ยขึ้นอย่างหน้าตาเฉยว่า “เวินเหลียง ฉันเพิ่งจะค้นพบ เธอไปเรียนทักษะเปลี่ยนหน้ามาจากไหน? ฉันว่า
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 500
เวินเหลียงมองฟู่ซือฝานที่อยู่ข้าง ๆ พลางเงียบไปสองสามวินาที “ไม่กินได้ไหม?”ฟู่ซือฝานส่ายศีรษะน้อย ๆ พลางกะพริบตา “ฝานฝานหิวแล้ว”เวินเหลียงทำได้เพียงบีบพุงน้อย ๆ แสนเจ้าเนื้อของเธอ แล้วลุกขึ้นออกไปจากสระออนเซ็นเธอใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดน้ำที่ตัวคร่าว ๆ ก่อน จากนั้นก็สวมชุดคลุมอาบน้ำทับและผูกเชือกจนแน่น เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเปิดประตูออกไปฟู่เจิงนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก กำลังมองโน้ตบุ๊กตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อ เขาไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น ราวกับกำลังทำงานอยู่เวินเหลียงเห็นขนมว่างอยู่บนโซฟา จึงเดินมาหยิบพร้อมลวดถามไปว่า “ไอแพดอยู่ไหน?”ฟู่เจิงยังคงมองหน้าจอ ไม่สนใจเธอเวินเหลียงขมวดคิ้ว พลางเดินหน้าไปยื่นมือปัด ๆ ตรงหน้าฟู่เจิง “สนใจหน่อย ฟู่เจิง ไอแพดล่ะ? ฝานฝานอยากเล่น”ฟู่เจิงเงยหน้าขึ้นมา “ไอแพดอยู่ในกระเป๋าเอกสารบนราวแขวนเสื้อฉัน”เมื่อเวินเหลียงเดินไปล้วงไอแพดออกมาจากกระเป๋าเอกสาร เธอก็ได้ยินเสียงของฟู่เจิงแว่วดังขึ้นมาจากเบื้องหลัง “ขอโทษนะครับ หลานสาวผมซนนิดหน่อย...”เธอเลิกคิ้วขึ้น พร้อมถือไอแพดเดินกลับไป แล้วเปรยถามขึ้นว่า “ฟู่เจิง คุณรู้จักพูดขอโทษฉันด้วยเหรอ นี่ไม่เ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 501
ฟู่ซือฝานนั่งลงข้างสระ เท้าน้อย ๆ แช่อยู่ในสระ พลางกอดไอแพดดูการ์ตูน พร้อมกับกินของว่างที่วางอยู่ข้างมือไปด้วย ครึ้มอกครึ้มใจสุด ๆทั้งสองคนแช่ออนเซ็นมาครึ่งบ่าย ฟู่ซือฝานไม่อยากแช่ต่อแล้ว จึงเอาผ้าขนหนูมาห่อตัวแล้วเดินกอดไอแพดออกไปเลยเวินเหลียงยืนสองจิตสองใจอยู่ข้างสระเพิ่งแช่ออนเซ็นเสร็จ สบายไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว แต่เธอยังไม่อยากใส่เสื้อผ้าทว่าขืนเธอสวมชุดคลุมอาบน้ำออกไป ไม่แน่ว่าฟู่เจิงไอ้โรคจิตนั่นจะคิดหาวิธีมารวบรัดเธออีกท้ายที่สุดเวินเหลียงก็ยังตัดสินใจสวมใส่เสื้อผ้า ผลลัพธ์คือหลังออกไปถึงพบว่าฟู่เจิงไม่ได้อยู่ในห้องรับแขก ราวกับจะออกจากห้องไปแล้วเยี่ยมเลยเวินเหลียงโยนชุดคลุมอาบน้ำลงไปในตะกร้าผ้าสกปรก แม่บ้านของที่นี่จะเก็บไปซักและฆ่าเชื้อเองส่วนชุดว่ายน้ำ เวินเหลียงมองอย่างรังเกียจทีหนึ่ง ก่อนจะโยนลงถังขยะไปเลยเมื่อถึงเวลากินข้าว ฟู่เจิงกลับมาจากข้างนอก พร้อมถืออาหารค่ำสำหรับสามคนกลับมาด้วยเขาเห็นเวินเหลียงเปลี่ยนกลับไปใส่เสื้อผ้าของตัวเองแล้ว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรทั้งสามคนก็นับว่ายังกินมื้อค่ำอย่างสนิทสนมกลมเกลียวกันฟู่ซือฝานเริ่มมีอาการง่วงนอนแล้วนิดหน่อย ห
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 502
เสียง ‘ตุ้บ’ ดังขึ้นเสียงหนึ่ง ราวกับโทรศัพท์ร่วงหล่นลงบนพื้น เสียงคนจากปลายสายเลือนรางฟังไม่ชัด อยู่ไกลจากโทรศัพท์มาก ๆเวินเหลียงขมวดคิ้วพลางเอ่ย “เมิ่งเซ่อ นายอยู่ไหน?”เสียงกึกกักแว่วดังขึ้นมา ผ่านไปนานสองนานแล้วก็ไม่มีคนตอบกลับ“เมิ่งเซ่อ?”น้ำเสียงของเมิ่งเซ่อฟังดูเหมือนอกจะแตกให้ได้แล้ว ลุกลี้ลุกลนประหม่าเป็นอย่างมาก พูดจาสะเปะสะปะ “...พี่ครับ...พี่ครับ...ผม...ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ผม...”น้ำเสียงของเขาแผ่วเบาราวกับไร้เรี่ยวแรง กระทั่งสั่นเครืออยู่หน่อย ๆ พร้อมสะอึกสะอื้นในเงาเบื้องหลังยังแฝงมาด้วยเสียงร้องไห้ของหญิงสาวอยู่เลือนรางในใจของเวินเหลียงรู้อยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับเมิ่งเซ่อเธอเอ่ยขึ้นอย่างใจเย็นว่า “เมิ่งเซ่อ นายเป็นลูกผู้ชายอกสามศอก เวลาเจอเรื่องอะไรเข้าอย่าเพิ่งลุกลี้ลุกลน ใจเย็น ๆ ก่อนนะ”“ตอนนี้นายใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ดูเครื่องหมายข้าง ๆ โทรศัพท์ภายในที่อยู่หัวเตียง ข้างบนมีเลขห้องอยู่ แล้วบอกฉันมา”ผ่านไปสองสามวินาที เมิ่งเซ่อก็ตอบมาว่า “0305”“โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ นายใจเย็น ๆ ก่อนนะ คิดดี ๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”ห้องของพนักงานบริษัทที่มา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 503
ฉะนั้นจึงไม่มีใครรู้เรื่องที่เมิ่งเซ่อไม่ได้กลับมาทั้งคืน?เวินเหลียงนั่งลงบนโซฟา ก่อนจะเงยหน้ามองเมิ่งเซ่อสีหน้าเขาเต็มไปด้วยความกังวล มือทั้งสองกำชายเสื้อไว้แน่น กระสับกระส่าย “พี่ครับ พี่จะเชื่อผมจริง ๆ ใช่ไหม...”“ไม่ต้องร้อนใจไป นายนั่งลงก่อน แล้วนึกย้อนให้ดีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง” เวินเหลียงเอ่ยเมิ่งเซ่อนั่งลงตรงหน้าเวินเหลียง พลางขมวดคิ้ว พยายามหวนนึกไปถึงเรื่องเมื่อคืนสุดกำลัง “เมื่อคืนผมดื่มไปเยอะ กลับมาได้ยังไงผมยังไม่รู้เลย...ทุกคนต่างกำลังดื่มเหล้าคารวะกัน ผมเองก็ดื่มไปสองสามแก้ว ไม่คิดว่าจะเมาขนาดนั้น...”“ความทรงจำสุดท้ายของนายหยุดอยู่ตอนไหน?”เมิ่งเซ่อหลับตาลง ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว “ผมเองก็จำไม่ค่อยได้ เหมือนว่าเพื่อร่วมงานจะดื่มเหล้าคารวะให้ผม...”เวินเหลียงเอ่ยถามขึ้น “นายรู้ตั้งแต่ก่อนเกิดเรื่องแล้วหรือว่าเปล่าว่าเซี่ยมู่อยู่ห้อง 0305?”เมิ่งเซ่อรีบส่ายหน้าราวกับสั่นป๋องแป๋ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างร้อนใจว่า “ไม่รู้ครับ! พี่ครับ ผมไม่รู้เรื่องจริง ๆ นะครับ พี่ต้องเชื่อผมนะครับ วันนั้นเธอไปเจอนักเลงสองสามคนเข้า ผมเข้าไปช่วยเธอเอาไว้ เธอเป็นลมไป ผมเลยพาเธอไปส่งท
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 710
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 709
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 708
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 707
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 706
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 705
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 704
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 703
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 702
