Share
บทที่ 499
Related chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 500
เวินเหลียงมองฟู่ซือฝานที่อยู่ข้าง ๆ พลางเงียบไปสองสามวินาที “ไม่กินได้ไหม?”ฟู่ซือฝานส่ายศีรษะน้อย ๆ พลางกะพริบตา “ฝานฝานหิวแล้ว”เวินเหลียงทำได้เพียงบีบพุงน้อย ๆ แสนเจ้าเนื้อของเธอ แล้วลุกขึ้นออกไปจากสระออนเซ็นเธอใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดน้ำที่ตัวคร่าว ๆ ก่อน จากนั้นก็สวมชุดคลุมอาบน้ำทับและผูกเชือกจนแน่น เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเปิดประตูออกไปฟู่เจิงนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก กำลังมองโน้ตบุ๊กตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อ เขาไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น ราวกับกำลังทำงานอยู่เวินเหลียงเห็นขนมว่างอยู่บนโซฟา จึงเดินมาหยิบพร้อมลวดถามไปว่า “ไอแพดอยู่ไหน?”ฟู่เจิงยังคงมองหน้าจอ ไม่สนใจเธอเวินเหลียงขมวดคิ้ว พลางเดินหน้าไปยื่นมือปัด ๆ ตรงหน้าฟู่เจิง “สนใจหน่อย ฟู่เจิง ไอแพดล่ะ? ฝานฝานอยากเล่น”ฟู่เจิงเงยหน้าขึ้นมา “ไอแพดอยู่ในกระเป๋าเอกสารบนราวแขวนเสื้อฉัน”เมื่อเวินเหลียงเดินไปล้วงไอแพดออกมาจากกระเป๋าเอกสาร เธอก็ได้ยินเสียงของฟู่เจิงแว่วดังขึ้นมาจากเบื้องหลัง “ขอโทษนะครับ หลานสาวผมซนนิดหน่อย...”เธอเลิกคิ้วขึ้น พร้อมถือไอแพดเดินกลับไป แล้วเปรยถามขึ้นว่า “ฟู่เจิง คุณรู้จักพูดขอโทษฉันด้วยเหรอ นี่ไม่เ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 501
ฟู่ซือฝานนั่งลงข้างสระ เท้าน้อย ๆ แช่อยู่ในสระ พลางกอดไอแพดดูการ์ตูน พร้อมกับกินของว่างที่วางอยู่ข้างมือไปด้วย ครึ้มอกครึ้มใจสุด ๆทั้งสองคนแช่ออนเซ็นมาครึ่งบ่าย ฟู่ซือฝานไม่อยากแช่ต่อแล้ว จึงเอาผ้าขนหนูมาห่อตัวแล้วเดินกอดไอแพดออกไปเลยเวินเหลียงยืนสองจิตสองใจอยู่ข้างสระเพิ่งแช่ออนเซ็นเสร็จ สบายไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว แต่เธอยังไม่อยากใส่เสื้อผ้าทว่าขืนเธอสวมชุดคลุมอาบน้ำออกไป ไม่แน่ว่าฟู่เจิงไอ้โรคจิตนั่นจะคิดหาวิธีมารวบรัดเธออีกท้ายที่สุดเวินเหลียงก็ยังตัดสินใจสวมใส่เสื้อผ้า ผลลัพธ์คือหลังออกไปถึงพบว่าฟู่เจิงไม่ได้อยู่ในห้องรับแขก ราวกับจะออกจากห้องไปแล้วเยี่ยมเลยเวินเหลียงโยนชุดคลุมอาบน้ำลงไปในตะกร้าผ้าสกปรก แม่บ้านของที่นี่จะเก็บไปซักและฆ่าเชื้อเองส่วนชุดว่ายน้ำ เวินเหลียงมองอย่างรังเกียจทีหนึ่ง ก่อนจะโยนลงถังขยะไปเลยเมื่อถึงเวลากินข้าว ฟู่เจิงกลับมาจากข้างนอก พร้อมถืออาหารค่ำสำหรับสามคนกลับมาด้วยเขาเห็นเวินเหลียงเปลี่ยนกลับไปใส่เสื้อผ้าของตัวเองแล้ว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรทั้งสามคนก็นับว่ายังกินมื้อค่ำอย่างสนิทสนมกลมเกลียวกันฟู่ซือฝานเริ่มมีอาการง่วงนอนแล้วนิดหน่อย ห
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 502
เสียง ‘ตุ้บ’ ดังขึ้นเสียงหนึ่ง ราวกับโทรศัพท์ร่วงหล่นลงบนพื้น เสียงคนจากปลายสายเลือนรางฟังไม่ชัด อยู่ไกลจากโทรศัพท์มาก ๆเวินเหลียงขมวดคิ้วพลางเอ่ย “เมิ่งเซ่อ นายอยู่ไหน?”เสียงกึกกักแว่วดังขึ้นมา ผ่านไปนานสองนานแล้วก็ไม่มีคนตอบกลับ“เมิ่งเซ่อ?”น้ำเสียงของเมิ่งเซ่อฟังดูเหมือนอกจะแตกให้ได้แล้ว ลุกลี้ลุกลนประหม่าเป็นอย่างมาก พูดจาสะเปะสะปะ “...พี่ครับ...พี่ครับ...ผม...ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ผม...”น้ำเสียงของเขาแผ่วเบาราวกับไร้เรี่ยวแรง กระทั่งสั่นเครืออยู่หน่อย ๆ พร้อมสะอึกสะอื้นในเงาเบื้องหลังยังแฝงมาด้วยเสียงร้องไห้ของหญิงสาวอยู่เลือนรางในใจของเวินเหลียงรู้อยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับเมิ่งเซ่อเธอเอ่ยขึ้นอย่างใจเย็นว่า “เมิ่งเซ่อ นายเป็นลูกผู้ชายอกสามศอก เวลาเจอเรื่องอะไรเข้าอย่าเพิ่งลุกลี้ลุกลน ใจเย็น ๆ ก่อนนะ”“ตอนนี้นายใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ดูเครื่องหมายข้าง ๆ โทรศัพท์ภายในที่อยู่หัวเตียง ข้างบนมีเลขห้องอยู่ แล้วบอกฉันมา”ผ่านไปสองสามวินาที เมิ่งเซ่อก็ตอบมาว่า “0305”“โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ นายใจเย็น ๆ ก่อนนะ คิดดี ๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”ห้องของพนักงานบริษัทที่มา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 503
ฉะนั้นจึงไม่มีใครรู้เรื่องที่เมิ่งเซ่อไม่ได้กลับมาทั้งคืน?เวินเหลียงนั่งลงบนโซฟา ก่อนจะเงยหน้ามองเมิ่งเซ่อสีหน้าเขาเต็มไปด้วยความกังวล มือทั้งสองกำชายเสื้อไว้แน่น กระสับกระส่าย “พี่ครับ พี่จะเชื่อผมจริง ๆ ใช่ไหม...”“ไม่ต้องร้อนใจไป นายนั่งลงก่อน แล้วนึกย้อนให้ดีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง” เวินเหลียงเอ่ยเมิ่งเซ่อนั่งลงตรงหน้าเวินเหลียง พลางขมวดคิ้ว พยายามหวนนึกไปถึงเรื่องเมื่อคืนสุดกำลัง “เมื่อคืนผมดื่มไปเยอะ กลับมาได้ยังไงผมยังไม่รู้เลย...ทุกคนต่างกำลังดื่มเหล้าคารวะกัน ผมเองก็ดื่มไปสองสามแก้ว ไม่คิดว่าจะเมาขนาดนั้น...”“ความทรงจำสุดท้ายของนายหยุดอยู่ตอนไหน?”เมิ่งเซ่อหลับตาลง ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว “ผมเองก็จำไม่ค่อยได้ เหมือนว่าเพื่อร่วมงานจะดื่มเหล้าคารวะให้ผม...”เวินเหลียงเอ่ยถามขึ้น “นายรู้ตั้งแต่ก่อนเกิดเรื่องแล้วหรือว่าเปล่าว่าเซี่ยมู่อยู่ห้อง 0305?”เมิ่งเซ่อรีบส่ายหน้าราวกับสั่นป๋องแป๋ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างร้อนใจว่า “ไม่รู้ครับ! พี่ครับ ผมไม่รู้เรื่องจริง ๆ นะครับ พี่ต้องเชื่อผมนะครับ วันนั้นเธอไปเจอนักเลงสองสามคนเข้า ผมเข้าไปช่วยเธอเอาไว้ เธอเป็นลมไป ผมเลยพาเธอไปส่งท
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 504
เวินเหลียงชะงักไปครู่หนึ่ง “จริงเหรอ?”เมิ่งเซ่อไม่ได้ดื่มไปเท่าไร แล้วจะเดินเข้าไปผิดห้องได้ยังไง?“อืม ถ้าเธอไม่เชื่อก็ลองถามคนอื่นดูสิ”“งั้นพวกพี่เลิกดื่มกันแล้วกลับกี่โมง?”“เอ่อ...ฉันเองก็จำไม่ค่อยได้แล้ว ดื่มเยอะเกินไป กลับมาได้ยังไงยังไม่แน่ใจเลย”“โอเค ต่อไปก็ดื่มให้มันน้อย ๆ หน่อย มันไม่ดีต่อสุขภาพ”“นี่มันไม่มีทางเลือกนี่? อันที่จริง ผู้ชายดื่มในงานเลี้ยงก็เป็นเรื่องปกติ มนุษยสัมพันธ์นี่นา เธอไม่จำเป็นต้องไปคิดเล็กคิดน้อยกับเขาเพราะเรื่องนี้หรอก” ฟู่เซิงเอ่ย“โอเค ฉันรู้แล้ว ขอบคุณพี่สามด้วยที่พี่คอยดูแลเขา พี่พูดมาขนาดนี้แล้ว ฉันจะยังไปคิดเล็กคิดน้อยกับเขาได้ยังไง? เอาละ ฉันไม่รบกวนพี่แล้ว บ๊ายบาย”“บาย”หลังวางสาย เวินเหลียงก็มองหน้าจอโทรศัพท์พลางคิดไปเรื่อยเปื่อยเมิ่งเซ่อบอกว่าเขาดื่มจนเมา ไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้นฟู่เซิงบอกว่าเมิ่งเซ่อดื่มไปไม่เยอะแถมกล้องวงจรปิดก็ดันมาขัดข้องอีกนี่มันจะว่าบังเอิญก็บังเอิญไม่บังเอิญก็ไม่บังเอิญไม่ว่าความจริงจะเป็นยังไง เธอก็จะเชื่อเพียงเมิ่งเซ่อ เพราะเธอยังต้องการเขาทว่าเดินตามรอยความผิดฟู่เจิงอีกแล้ว เธอต้องทำเป็นเมิ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 505
...เวินเหลียงไปซื้ออาหารเช้าสองชุดที่ร้านอาหาร จากนั้นก็มาเคาะประตูห้องเมิ่งเซ่อเมิ่งเซ่อเปิดประตูออกอย่างอดรนทนไม่ไหว ทั้งดีใจและทั้งกลัว “พี่ ในที่สุดพี่ก็กลับมาแล้ว”เวินเหลียงเดินเข้าไป “ฉันเดาว่าตอนนี้นายคงไม่มีกะจิตกะใจจะไปร้านอาหาร เลยช่วยซื้ออาหารเช้ามาให้นายชุดหนึ่ง”เธอวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะ “ฉันไปห้องควบคุมกล้องวงจรปิดมาแล้ว เรื่องที่มันบังเอิญก็คือ เมื่อคืนกล้องวงจรปิดของตึกหลักดันขัดข้องพอดี”เมิ่งเซ่ออธิบายอย่างลุกลี้ลุกลน “พี่ครับ ผมไม่รู้เรื่องเลยจริง ๆ ผมมีความสามารถจะไปพังกล้องวงจรปิดเสียที่ไหน...”“ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนี้ นายอย่าคิดมากไป ฉันถามฟู่เซิงมาแล้ว เขาบอกว่านายดื่มจนเมาจริง ๆ...ช่างเถอะ นายกินข้าวก่อน กินข้าวเสร็จก็สงบสติอารมณ์ให้ดี ฉันเองก็จะพิจารณาให้ละเอียด”พิจารณาอะไรให้ละเอียด?ต้องพิจารณาให้ละเอียดว่าจะคบกับเขาต่อไปไหมแน่ ๆเมิ่งเซ่อเป็นกังวลขึ้นมา “พี่ครับ ขอโทษนะครับ ๆ พี่อย่าเลิกกับผมเลยนะโอเคไหม ผมไม่อยากเลิกกับพี่จริง ๆ!”เขาสะบัดฝ่ามือลงบนหน้าของตัวเองอย่างแรงสองที “เป็นความผิดผมเอง ต้องโทษผม! ทำไมผมต้องดื่มมากขนาดนั้นด้วย! ผมสมควร
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 506
ชิ้นผ้าสองชิ้นเรียบ ๆ แขวนด้วยสายนั่น อยู่บนระเบียงกลางแจ้งดูสะดุดตาเป็นอย่างมากเวินเหลียงโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ในความเขินอายและอิหลักอิเหลื่อ แฝงไปด้วยความเดือดดาลสองสามส่วน “ฟู่เจิง! คุณ...”“ฉันทำไม?” ฟู่เจิงมองตามสายตาของเธอไป นัยน์ตาประกายความหยอกล้อออกมาสายหนึ่ง แกล้งถามทั้งที่รู้อยู่แล้วเวินเหลียงขบกรามแน่น จ้องเขาเขม็งทีหนึ่ง ไม่อยากอาละวาดต่อหน้าฟู่ซือฝาน และไม่อยากทะเลาะกับเขาเพราะเรื่องนี้ เธอลุกไปที่ระเบียงแล้วเก็บชุดว่ายน้ำมาเลยเธอพับชุดว่ายน้ำอย่างรวดเร็ว กำลังจะยัดเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ทว่ามือใหญ่ของฟู่เจิงกลับคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ แล้วชิงชุดว่ายน้ำในมือเธอมา “เธอทำอะไรน่ะ?”“คุณว่าฉันทำอะไรล่ะ?” เวินเหลียงสลัดข้อมือออก ก่อนจะยื่นมือไปชิงชุดว่ายน้ำฟู่เจิงยกแขนยาว ๆ ขึ้น เวินเหลียงเอื้อมสองสามครั้งแล้วก็ยังเอื้อมไม่ถึง เธอเดือดจนไม่ไหว เท้าสะเอวมองเขา “เอาชุดมาให้ฉันนะ!”“นี่มันของของฉัน ทำไมต้องให้เธอด้วย” ฟู่เจิงเอ่ยขึ้นอย่างมีเหตุผลเวินเหลียงมองเขาอย่างเหลือจะเชื่อ ไม่กล้าเชื่อเลยว่าเขาจะหน้าหนาไร้ยางอายขนาดนี้ “ของของคุณอะไรกัน? นั่นมันของของฉัน...”“เธอโ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 507
ฟู่ซือฝานรีบวิ่งเหยาะเข้ามาหา เดินออกมาจากในห้องไปพลางถามขึ้นว่า “คุณลุงไปด้วยไหมคะ?”“เขาไม่ไป”“ไป”ทั้งสองคนเปล่งเสียงออกมาพร้อมกันฟู่ซือฝานถลึงตาโต นัยน์ตากลอกไปมา สายตามองสลับไปมาระหว่างเวินเหลียงกับฟู่เจิงสองที “งั้นตกลงคุณลุงจะไปหรือไม่ไปคะ?”เวินเหลียงกัดฟันมองฟู่เจิง ถลึงตาใส่เขาไปด้วยพลางตอบไปด้วย “ไม่ไป”มีพลังทำนองว่ามีเขาไม่มีฉัน มีฉันไม่มีเขาคุกรุ่นออกมาหน่อย ๆฟู่ซือฝานมองไปที่ฟู่เจิง พร้อมเอียงศีรษะน้อย ๆฟู่เจิงยิ้มอย่างจนใจ “ฝานฝาน ลุงไม่ไปดีกว่า เธอไปเที่ยวเล่นกับคุณป้าเถอะ”“โอเคค่ะ”เวินเหลียงเล่นเป็นเพื่อนฟู่ซือฝานอยู่ตลอดทั้งเช้า ตอนกินข้าวเที่ยงที่ร้านอาหาร ฟู่ซือฝานถามเธอว่า “คุณป้าคะ ตอนบ่ายเราจะกลับไปแล้ว คุณป้าจะกลับไปพร้อมเราไหมคะ?”เวินเหลียงชะงักไปครู่หนึ่งอันที่จริงเธอกำลังคิดจะให้ถังซือซือมารับเธอตอนบ่ายอยู่พอดีไหน ๆ ก็นัดกับเมิ่งเซ่อไว้แล้วว่าค่อยเจอกันในอีกสามวัน เธอเองก็ไม่มีความจำเป็นจะต้องกลับไปพร้อมรถบัสเพียงแต่เธอไม่อยากอยู่กับเด็กประถมคนหนึ่งสุด ๆเวินเหลียงชำเลืองมองฟู่เจิงที่อยู่ข้าง ๆฟู่เจิงเองก็กำลังมองเธออยู่เช่นกัน นัย
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 710
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 709
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 708
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 707
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 706
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 705
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 704
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 703
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 702
