Share
บทที่ 503
Related chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 504
เวินเหลียงชะงักไปครู่หนึ่ง “จริงเหรอ?”เมิ่งเซ่อไม่ได้ดื่มไปเท่าไร แล้วจะเดินเข้าไปผิดห้องได้ยังไง?“อืม ถ้าเธอไม่เชื่อก็ลองถามคนอื่นดูสิ”“งั้นพวกพี่เลิกดื่มกันแล้วกลับกี่โมง?”“เอ่อ...ฉันเองก็จำไม่ค่อยได้แล้ว ดื่มเยอะเกินไป กลับมาได้ยังไงยังไม่แน่ใจเลย”“โอเค ต่อไปก็ดื่มให้มันน้อย ๆ หน่อย มันไม่ดีต่อสุขภาพ”“นี่มันไม่มีทางเลือกนี่? อันที่จริง ผู้ชายดื่มในงานเลี้ยงก็เป็นเรื่องปกติ มนุษยสัมพันธ์นี่นา เธอไม่จำเป็นต้องไปคิดเล็กคิดน้อยกับเขาเพราะเรื่องนี้หรอก” ฟู่เซิงเอ่ย“โอเค ฉันรู้แล้ว ขอบคุณพี่สามด้วยที่พี่คอยดูแลเขา พี่พูดมาขนาดนี้แล้ว ฉันจะยังไปคิดเล็กคิดน้อยกับเขาได้ยังไง? เอาละ ฉันไม่รบกวนพี่แล้ว บ๊ายบาย”“บาย”หลังวางสาย เวินเหลียงก็มองหน้าจอโทรศัพท์พลางคิดไปเรื่อยเปื่อยเมิ่งเซ่อบอกว่าเขาดื่มจนเมา ไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้นฟู่เซิงบอกว่าเมิ่งเซ่อดื่มไปไม่เยอะแถมกล้องวงจรปิดก็ดันมาขัดข้องอีกนี่มันจะว่าบังเอิญก็บังเอิญไม่บังเอิญก็ไม่บังเอิญไม่ว่าความจริงจะเป็นยังไง เธอก็จะเชื่อเพียงเมิ่งเซ่อ เพราะเธอยังต้องการเขาทว่าเดินตามรอยความผิดฟู่เจิงอีกแล้ว เธอต้องทำเป็นเมิ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 505
...เวินเหลียงไปซื้ออาหารเช้าสองชุดที่ร้านอาหาร จากนั้นก็มาเคาะประตูห้องเมิ่งเซ่อเมิ่งเซ่อเปิดประตูออกอย่างอดรนทนไม่ไหว ทั้งดีใจและทั้งกลัว “พี่ ในที่สุดพี่ก็กลับมาแล้ว”เวินเหลียงเดินเข้าไป “ฉันเดาว่าตอนนี้นายคงไม่มีกะจิตกะใจจะไปร้านอาหาร เลยช่วยซื้ออาหารเช้ามาให้นายชุดหนึ่ง”เธอวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะ “ฉันไปห้องควบคุมกล้องวงจรปิดมาแล้ว เรื่องที่มันบังเอิญก็คือ เมื่อคืนกล้องวงจรปิดของตึกหลักดันขัดข้องพอดี”เมิ่งเซ่ออธิบายอย่างลุกลี้ลุกลน “พี่ครับ ผมไม่รู้เรื่องเลยจริง ๆ ผมมีความสามารถจะไปพังกล้องวงจรปิดเสียที่ไหน...”“ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนี้ นายอย่าคิดมากไป ฉันถามฟู่เซิงมาแล้ว เขาบอกว่านายดื่มจนเมาจริง ๆ...ช่างเถอะ นายกินข้าวก่อน กินข้าวเสร็จก็สงบสติอารมณ์ให้ดี ฉันเองก็จะพิจารณาให้ละเอียด”พิจารณาอะไรให้ละเอียด?ต้องพิจารณาให้ละเอียดว่าจะคบกับเขาต่อไปไหมแน่ ๆเมิ่งเซ่อเป็นกังวลขึ้นมา “พี่ครับ ขอโทษนะครับ ๆ พี่อย่าเลิกกับผมเลยนะโอเคไหม ผมไม่อยากเลิกกับพี่จริง ๆ!”เขาสะบัดฝ่ามือลงบนหน้าของตัวเองอย่างแรงสองที “เป็นความผิดผมเอง ต้องโทษผม! ทำไมผมต้องดื่มมากขนาดนั้นด้วย! ผมสมควร
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 506
ชิ้นผ้าสองชิ้นเรียบ ๆ แขวนด้วยสายนั่น อยู่บนระเบียงกลางแจ้งดูสะดุดตาเป็นอย่างมากเวินเหลียงโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ในความเขินอายและอิหลักอิเหลื่อ แฝงไปด้วยความเดือดดาลสองสามส่วน “ฟู่เจิง! คุณ...”“ฉันทำไม?” ฟู่เจิงมองตามสายตาของเธอไป นัยน์ตาประกายความหยอกล้อออกมาสายหนึ่ง แกล้งถามทั้งที่รู้อยู่แล้วเวินเหลียงขบกรามแน่น จ้องเขาเขม็งทีหนึ่ง ไม่อยากอาละวาดต่อหน้าฟู่ซือฝาน และไม่อยากทะเลาะกับเขาเพราะเรื่องนี้ เธอลุกไปที่ระเบียงแล้วเก็บชุดว่ายน้ำมาเลยเธอพับชุดว่ายน้ำอย่างรวดเร็ว กำลังจะยัดเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ทว่ามือใหญ่ของฟู่เจิงกลับคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ แล้วชิงชุดว่ายน้ำในมือเธอมา “เธอทำอะไรน่ะ?”“คุณว่าฉันทำอะไรล่ะ?” เวินเหลียงสลัดข้อมือออก ก่อนจะยื่นมือไปชิงชุดว่ายน้ำฟู่เจิงยกแขนยาว ๆ ขึ้น เวินเหลียงเอื้อมสองสามครั้งแล้วก็ยังเอื้อมไม่ถึง เธอเดือดจนไม่ไหว เท้าสะเอวมองเขา “เอาชุดมาให้ฉันนะ!”“นี่มันของของฉัน ทำไมต้องให้เธอด้วย” ฟู่เจิงเอ่ยขึ้นอย่างมีเหตุผลเวินเหลียงมองเขาอย่างเหลือจะเชื่อ ไม่กล้าเชื่อเลยว่าเขาจะหน้าหนาไร้ยางอายขนาดนี้ “ของของคุณอะไรกัน? นั่นมันของของฉัน...”“เธอโ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 507
ฟู่ซือฝานรีบวิ่งเหยาะเข้ามาหา เดินออกมาจากในห้องไปพลางถามขึ้นว่า “คุณลุงไปด้วยไหมคะ?”“เขาไม่ไป”“ไป”ทั้งสองคนเปล่งเสียงออกมาพร้อมกันฟู่ซือฝานถลึงตาโต นัยน์ตากลอกไปมา สายตามองสลับไปมาระหว่างเวินเหลียงกับฟู่เจิงสองที “งั้นตกลงคุณลุงจะไปหรือไม่ไปคะ?”เวินเหลียงกัดฟันมองฟู่เจิง ถลึงตาใส่เขาไปด้วยพลางตอบไปด้วย “ไม่ไป”มีพลังทำนองว่ามีเขาไม่มีฉัน มีฉันไม่มีเขาคุกรุ่นออกมาหน่อย ๆฟู่ซือฝานมองไปที่ฟู่เจิง พร้อมเอียงศีรษะน้อย ๆฟู่เจิงยิ้มอย่างจนใจ “ฝานฝาน ลุงไม่ไปดีกว่า เธอไปเที่ยวเล่นกับคุณป้าเถอะ”“โอเคค่ะ”เวินเหลียงเล่นเป็นเพื่อนฟู่ซือฝานอยู่ตลอดทั้งเช้า ตอนกินข้าวเที่ยงที่ร้านอาหาร ฟู่ซือฝานถามเธอว่า “คุณป้าคะ ตอนบ่ายเราจะกลับไปแล้ว คุณป้าจะกลับไปพร้อมเราไหมคะ?”เวินเหลียงชะงักไปครู่หนึ่งอันที่จริงเธอกำลังคิดจะให้ถังซือซือมารับเธอตอนบ่ายอยู่พอดีไหน ๆ ก็นัดกับเมิ่งเซ่อไว้แล้วว่าค่อยเจอกันในอีกสามวัน เธอเองก็ไม่มีความจำเป็นจะต้องกลับไปพร้อมรถบัสเพียงแต่เธอไม่อยากอยู่กับเด็กประถมคนหนึ่งสุด ๆเวินเหลียงชำเลืองมองฟู่เจิงที่อยู่ข้าง ๆฟู่เจิงเองก็กำลังมองเธออยู่เช่นกัน นัย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 508
นัยน์ตาฟู่เจิงแฝงไปด้วยรอยยิ้ม ปนกับเล่ห์เหลี่ยมสองสามส่วนเวินเหลียงถลึงตาใส่เขาทีหนึ่ง ไม่อยากสนใจเขา เธอจึงหมุนตัวไปหาฟู่ซือฝาน…เวินเหลียงกับฟู่ซือฝานแช่ออนเซ็นกันอีกครึ่งบ่าย ก่อนจะเก็บข้าวของและออกไปจากรีสอร์ตขณะกลับไป ผ่านโกดังของหวังต้าไห่ระหว่างทาง เวินเหลียงชำเลืองมองไปตามสัญชาตญาณทีหนึ่งให้เมิ่งเซ่อเจอกับหวังต้าไห่ เดิมทีก็อยู่ในแผนของเธออยู่แล้วเธอต้องการโอกาสพูดถึงหวังต้าไห่ต่อหน้าเมิ่งเซ่อครั้งหนึ่ง เพื่อแสดงตัวตนและความบาดหมางที่มีต่อหวังต้าไห่โกดังเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด ไม่เพียงบรรลุเป้าหมายของเธอได้ ทว่ายังแสดงปัญหาด้านการเงินของหวังต้าไห่อีกด้วยฉะนั้นเธอจึงหานักเลงสองสามคนมาสร้างความบังเอิญในครั้งนั้นตอนนี้เธอรู้แล้วว่าจางกั๋วอันอยู่ที่ย่างกุ้งแม้เธอจะเคยจินตนาการเอาไว้แล้วว่าเมิ่งเซ่อน่าจะรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเมิ่งจินถังและจางกั๋วอัน แม้หาเบาะแสบางอย่างออกมาได้ ก็เป็นไปได้ว่าอาจมีสถานการณ์ที่ตัวประกันไม่ยอมออกหน้ามาชี้ตัว ยิ่งไปกว่านั้นทางเมิ่งเซ่อก็ยังไม่มีผลลัพธ์ ถึงมีก็ไม่แน่ว่าเบาะแสอาจถูกกำจัดไปนานแล้วฉะนั้นเธอต้องวางแผนสำรอง คิดหาวิธีลา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 509
เมื่อฟู่เจิงเห็นดังนั้น มุมปากก็อดไม่ได้จะกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อยออกมา…ขณะกลับมาถึงโซนเมืองเจียงเฉิง สีท้องฟ้าก็ค่อย ๆ มืดลงแล้วฟู่เจิงขับรถแล่นมาจอดยังหน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง เขาปลดเข็มขัดนิรภัยออก “กินมื้อค่ำกันก่อนละกัน กินเสร็จค่อยไปส่งพวกเธอกลับไป”เวินเหลียงกับฟู่ซือฝานลงมาจากรถ ทั้งสามคนเข้าไปในร้านอาหารพร้อมกัน จากนั้นขึ้นไปยังห้องรับรองชั้นสองก่อนกินข้าว เวินเหลียงลุกไปเข้าห้องน้ำก่อนขณะเดินผ่านทางหนีไฟ เวินเหลียงได้ยินเสียงคนสนทนาแว่วดังมาเสียงหญิงสาวหวาดหยาดเยิ้ม “...ผู้กำกับหลี่คะ อย่าทำแบบนี้สิ...นี่มันร้านอาหารนะ คืนนี้ถึงโรงแรมแล้วคุณค่อยเต็มที่เลย...”เสียงผู้ชายหยาบโลนแว่วดังขึ้นมา “คืนนี้? ตอนนี้ฉันก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว...”จากนั้นก็มีเสียงอิ๊อ๊าแว่วดังมา หญิงสาวเอ่ยขึ้นว่า “แล้วเรื่องรายการ...”“วางใจเถอะน่า ยังไงก็ให้เธออยู่แล้ว เร็วเข้า ฉันจะทำให้เธอเจ็บระบม...”“คุณอย่า...”เสียงหอบแสนทรงเสน่ห์ของหญิงสาวแว่วดังขึ้นที่แท้ก็มาเจอการเอาตัวเข้าแลกในวงการบันเทิงนี่เองเวินเหลียงเดินผ่านไปจากบันไดโดยไม่ส่งเสียงใด ๆ เธอทำเป็นไม่สนใจตอนเธอออกมาจากห้องน้ำ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 510
เห็นเวินเหลียงเงียบไป ฉู่ซืออี๋ก็ฉีกยิ้มอย่างพอใจต่อให้เวินเหลียงไปจี้ถามฟู่เจิง แล้วฟู่เจิงสลัดรูปและตัวตนของเวินเหลียงออกมา เธอเองก็มีแต่หาเรื่องใส่ตัว ต้องก้มหัวอยู่ต่อหน้าฟู่เจิงตลอดไปฉู่ซืออี๋พูดต่อว่า “เธอยังดูไม่ออกอีกเหรอ? คนที่อาเจิงชอบคือฉันต่างหาก! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเอาแต่เกาะอาเจิงไม่ปล่อย จนทำให้ฉันต้องแยกทางกับอาเจิง คุณท่านจะตายได้ยังไง?! เธอมันไอ้ตัวซวย!”“เธอหุบปากไปเลยนะ!”สีหน้าเวินเหลียงซีดเผือด ดวงตาแดงก่ำ “เธอคิดว่าฉันจะหลงกลเธอเหรอ? ฉันกับฟู่เจิงจะเป็นยังไง ก็ไม่ใช่เหตุผลให้เธอไปยั่วคุณปู่ เธออย่าคิดจะมาใส่ร้ายฉันเชียวนะ!”คำพูดคำจาเหมือนกับอู๋หลิงเป๊ะ เธอไม่มีทางถูกหลอกอีกแน่เธอไม่ใช่ตัวซวย!เธอไม่ใช่!“ฉันไม่เงียบ!” ฉู่ซืออี๋ยิ้มอย่างเย็นชา “ตัวซวย ไอ้ตัวนำโชคร้าย! คุณท่านต้องมาตายเพราะเธอ! เธอมันนังชั้นต่ำคนขึ้นขี่มาแล้วไม่รู้กี่ร้อยกี่พันคน ต่อให้ยังเกาะฟู่เจิงไม่ยอมปล่อยต่อไป เขาก็ไม่มีวันชอบเธอหรอก!”เธอแค่นเสียงฮึทีหนึ่ง ก่อนจะสาวเท้าก้าวยาวเดินออกไปเวินเหลียงมองตามเงาร่างของฉู่ซืออี๋ไป พลางแสยะยิ้มอยู่ที่เดิมเสียงหนึ่ง…เวินเหลียงกลับมายัง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 511
หลังกินข้าวเสร็จ ทั้งสามคนก็ออกไปจากร้านอาหารฉู่ซืออี๋ดื่มเหล้าจนกระเพาะขยายใหญ่กระทั่งอยากอาเจียนออกมา ท้ายที่สุดเธอก็หลบออกมาจากห้องรับรอง เมื่อหันหน้าไปก็เห็นเงาเบื้องหลังของทั้งสามคนกำลังจะออกไปฟู่เจิงกับเวินเหลียงเดินขนาบสองข้าง ทั้งสองคนจูงมือฟู่ซือฝานที่กระโดดโลดเต้นอยู่ตรงกลาง มองไปราวกับพ่อแม่ลูกอย่างนั้นได้ยินฟู่เจิงพูดกับเวินเหลียงด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอยู่เลือนรางว่า “ฉันไปส่งเธอกับฝานฝานกลับไปก่อนก็แล้วกัน”สีหน้าบนหน้าฉู่ซืออี๋แข็งทื่อ จ้องพวกเขาเขม็ง กระทั่งทั้งสามคนเลี้ยวหายไปตรงมุมทำไมฟู่เจิงยังคบอยู่กับเวินเหลียงอีก?เขารู้โฉมหน้าที่แท้จริงของเวินเหลียงแล้วไม่ใช่เหรอ?หรือเขาชอบเวินเหลียงมากขนาดนั้นเชียว กระทั่งอดกลั้นรับเรื่องที่เธอมั่วผู้ชายจนคลอดลูกออกมาคนหนึ่งแล้วได้?ฉะนั้นที่เขาแสร้งทำเป็นว่าไม่แยแสเวินเหลียงคราวก่อน เพราะอยากให้เธอผ่อนคลายไม่ระแวง แล้วยอมให้รูปทั้งหมดที่อยู่ในมือไป?!ฟู่เจิง! คุณนี่มันช่างเจ้าเล่ห์จริง ๆ!ฉู่ซืออี๋ออกแรงกำหมัดแน่น เล็บแทงลึกเข้าไปในเนื้อทำไมกัน?!ทำไมกัน?!ทำไมมีแค่เธอที่ถูกกีดกัน มีแต่ต้องปรนนิบัติชายแก่หน้าตาอั
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 710
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 709
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 708
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 707
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 706
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 705
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 704
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 703
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 702
