เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 505
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 506
ชิ้นผ้าสองชิ้นเรียบ ๆ แขวนด้วยสายนั่น อยู่บนระเบียงกลางแจ้งดูสะดุดตาเป็นอย่างมากเวินเหลียงโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ในความเขินอายและอิหลักอิเหลื่อ แฝงไปด้วยความเดือดดาลสองสามส่วน “ฟู่เจิง! คุณ...”“ฉันทำไม?” ฟู่เจิงมองตามสายตาของเธอไป นัยน์ตาประกายความหยอกล้อออกมาสายหนึ่ง แกล้งถามทั้งที่รู้อยู่แล้วเวินเหลียงขบกรามแน่น จ้องเขาเขม็งทีหนึ่ง ไม่อยากอาละวาดต่อหน้าฟู่ซือฝาน และไม่อยากทะเลาะกับเขาเพราะเรื่องนี้ เธอลุกไปที่ระเบียงแล้วเก็บชุดว่ายน้ำมาเลยเธอพับชุดว่ายน้ำอย่างรวดเร็ว กำลังจะยัดเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ทว่ามือใหญ่ของฟู่เจิงกลับคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ แล้วชิงชุดว่ายน้ำในมือเธอมา “เธอทำอะไรน่ะ?”“คุณว่าฉันทำอะไรล่ะ?” เวินเหลียงสลัดข้อมือออก ก่อนจะยื่นมือไปชิงชุดว่ายน้ำฟู่เจิงยกแขนยาว ๆ ขึ้น เวินเหลียงเอื้อมสองสามครั้งแล้วก็ยังเอื้อมไม่ถึง เธอเดือดจนไม่ไหว เท้าสะเอวมองเขา “เอาชุดมาให้ฉันนะ!”“นี่มันของของฉัน ทำไมต้องให้เธอด้วย” ฟู่เจิงเอ่ยขึ้นอย่างมีเหตุผลเวินเหลียงมองเขาอย่างเหลือจะเชื่อ ไม่กล้าเชื่อเลยว่าเขาจะหน้าหนาไร้ยางอายขนาดนี้ “ของของคุณอะไรกัน? นั่นมันของของฉัน...”“เธอโ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 507
ฟู่ซือฝานรีบวิ่งเหยาะเข้ามาหา เดินออกมาจากในห้องไปพลางถามขึ้นว่า “คุณลุงไปด้วยไหมคะ?”“เขาไม่ไป”“ไป”ทั้งสองคนเปล่งเสียงออกมาพร้อมกันฟู่ซือฝานถลึงตาโต นัยน์ตากลอกไปมา สายตามองสลับไปมาระหว่างเวินเหลียงกับฟู่เจิงสองที “งั้นตกลงคุณลุงจะไปหรือไม่ไปคะ?”เวินเหลียงกัดฟันมองฟู่เจิง ถลึงตาใส่เขาไปด้วยพลางตอบไปด้วย “ไม่ไป”มีพลังทำนองว่ามีเขาไม่มีฉัน มีฉันไม่มีเขาคุกรุ่นออกมาหน่อย ๆฟู่ซือฝานมองไปที่ฟู่เจิง พร้อมเอียงศีรษะน้อย ๆฟู่เจิงยิ้มอย่างจนใจ “ฝานฝาน ลุงไม่ไปดีกว่า เธอไปเที่ยวเล่นกับคุณป้าเถอะ”“โอเคค่ะ”เวินเหลียงเล่นเป็นเพื่อนฟู่ซือฝานอยู่ตลอดทั้งเช้า ตอนกินข้าวเที่ยงที่ร้านอาหาร ฟู่ซือฝานถามเธอว่า “คุณป้าคะ ตอนบ่ายเราจะกลับไปแล้ว คุณป้าจะกลับไปพร้อมเราไหมคะ?”เวินเหลียงชะงักไปครู่หนึ่งอันที่จริงเธอกำลังคิดจะให้ถังซือซือมารับเธอตอนบ่ายอยู่พอดีไหน ๆ ก็นัดกับเมิ่งเซ่อไว้แล้วว่าค่อยเจอกันในอีกสามวัน เธอเองก็ไม่มีความจำเป็นจะต้องกลับไปพร้อมรถบัสเพียงแต่เธอไม่อยากอยู่กับเด็กประถมคนหนึ่งสุด ๆเวินเหลียงชำเลืองมองฟู่เจิงที่อยู่ข้าง ๆฟู่เจิงเองก็กำลังมองเธออยู่เช่นกัน นัย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 508
นัยน์ตาฟู่เจิงแฝงไปด้วยรอยยิ้ม ปนกับเล่ห์เหลี่ยมสองสามส่วนเวินเหลียงถลึงตาใส่เขาทีหนึ่ง ไม่อยากสนใจเขา เธอจึงหมุนตัวไปหาฟู่ซือฝาน…เวินเหลียงกับฟู่ซือฝานแช่ออนเซ็นกันอีกครึ่งบ่าย ก่อนจะเก็บข้าวของและออกไปจากรีสอร์ตขณะกลับไป ผ่านโกดังของหวังต้าไห่ระหว่างทาง เวินเหลียงชำเลืองมองไปตามสัญชาตญาณทีหนึ่งให้เมิ่งเซ่อเจอกับหวังต้าไห่ เดิมทีก็อยู่ในแผนของเธออยู่แล้วเธอต้องการโอกาสพูดถึงหวังต้าไห่ต่อหน้าเมิ่งเซ่อครั้งหนึ่ง เพื่อแสดงตัวตนและความบาดหมางที่มีต่อหวังต้าไห่โกดังเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด ไม่เพียงบรรลุเป้าหมายของเธอได้ ทว่ายังแสดงปัญหาด้านการเงินของหวังต้าไห่อีกด้วยฉะนั้นเธอจึงหานักเลงสองสามคนมาสร้างความบังเอิญในครั้งนั้นตอนนี้เธอรู้แล้วว่าจางกั๋วอันอยู่ที่ย่างกุ้งแม้เธอจะเคยจินตนาการเอาไว้แล้วว่าเมิ่งเซ่อน่าจะรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเมิ่งจินถังและจางกั๋วอัน แม้หาเบาะแสบางอย่างออกมาได้ ก็เป็นไปได้ว่าอาจมีสถานการณ์ที่ตัวประกันไม่ยอมออกหน้ามาชี้ตัว ยิ่งไปกว่านั้นทางเมิ่งเซ่อก็ยังไม่มีผลลัพธ์ ถึงมีก็ไม่แน่ว่าเบาะแสอาจถูกกำจัดไปนานแล้วฉะนั้นเธอต้องวางแผนสำรอง คิดหาวิธีลา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 509
เมื่อฟู่เจิงเห็นดังนั้น มุมปากก็อดไม่ได้จะกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อยออกมา…ขณะกลับมาถึงโซนเมืองเจียงเฉิง สีท้องฟ้าก็ค่อย ๆ มืดลงแล้วฟู่เจิงขับรถแล่นมาจอดยังหน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง เขาปลดเข็มขัดนิรภัยออก “กินมื้อค่ำกันก่อนละกัน กินเสร็จค่อยไปส่งพวกเธอกลับไป”เวินเหลียงกับฟู่ซือฝานลงมาจากรถ ทั้งสามคนเข้าไปในร้านอาหารพร้อมกัน จากนั้นขึ้นไปยังห้องรับรองชั้นสองก่อนกินข้าว เวินเหลียงลุกไปเข้าห้องน้ำก่อนขณะเดินผ่านทางหนีไฟ เวินเหลียงได้ยินเสียงคนสนทนาแว่วดังมาเสียงหญิงสาวหวาดหยาดเยิ้ม “...ผู้กำกับหลี่คะ อย่าทำแบบนี้สิ...นี่มันร้านอาหารนะ คืนนี้ถึงโรงแรมแล้วคุณค่อยเต็มที่เลย...”เสียงผู้ชายหยาบโลนแว่วดังขึ้นมา “คืนนี้? ตอนนี้ฉันก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว...”จากนั้นก็มีเสียงอิ๊อ๊าแว่วดังมา หญิงสาวเอ่ยขึ้นว่า “แล้วเรื่องรายการ...”“วางใจเถอะน่า ยังไงก็ให้เธออยู่แล้ว เร็วเข้า ฉันจะทำให้เธอเจ็บระบม...”“คุณอย่า...”เสียงหอบแสนทรงเสน่ห์ของหญิงสาวแว่วดังขึ้นที่แท้ก็มาเจอการเอาตัวเข้าแลกในวงการบันเทิงนี่เองเวินเหลียงเดินผ่านไปจากบันไดโดยไม่ส่งเสียงใด ๆ เธอทำเป็นไม่สนใจตอนเธอออกมาจากห้องน้ำ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 510
เห็นเวินเหลียงเงียบไป ฉู่ซืออี๋ก็ฉีกยิ้มอย่างพอใจต่อให้เวินเหลียงไปจี้ถามฟู่เจิง แล้วฟู่เจิงสลัดรูปและตัวตนของเวินเหลียงออกมา เธอเองก็มีแต่หาเรื่องใส่ตัว ต้องก้มหัวอยู่ต่อหน้าฟู่เจิงตลอดไปฉู่ซืออี๋พูดต่อว่า “เธอยังดูไม่ออกอีกเหรอ? คนที่อาเจิงชอบคือฉันต่างหาก! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเอาแต่เกาะอาเจิงไม่ปล่อย จนทำให้ฉันต้องแยกทางกับอาเจิง คุณท่านจะตายได้ยังไง?! เธอมันไอ้ตัวซวย!”“เธอหุบปากไปเลยนะ!”สีหน้าเวินเหลียงซีดเผือด ดวงตาแดงก่ำ “เธอคิดว่าฉันจะหลงกลเธอเหรอ? ฉันกับฟู่เจิงจะเป็นยังไง ก็ไม่ใช่เหตุผลให้เธอไปยั่วคุณปู่ เธออย่าคิดจะมาใส่ร้ายฉันเชียวนะ!”คำพูดคำจาเหมือนกับอู๋หลิงเป๊ะ เธอไม่มีทางถูกหลอกอีกแน่เธอไม่ใช่ตัวซวย!เธอไม่ใช่!“ฉันไม่เงียบ!” ฉู่ซืออี๋ยิ้มอย่างเย็นชา “ตัวซวย ไอ้ตัวนำโชคร้าย! คุณท่านต้องมาตายเพราะเธอ! เธอมันนังชั้นต่ำคนขึ้นขี่มาแล้วไม่รู้กี่ร้อยกี่พันคน ต่อให้ยังเกาะฟู่เจิงไม่ยอมปล่อยต่อไป เขาก็ไม่มีวันชอบเธอหรอก!”เธอแค่นเสียงฮึทีหนึ่ง ก่อนจะสาวเท้าก้าวยาวเดินออกไปเวินเหลียงมองตามเงาร่างของฉู่ซืออี๋ไป พลางแสยะยิ้มอยู่ที่เดิมเสียงหนึ่ง…เวินเหลียงกลับมายัง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 511
หลังกินข้าวเสร็จ ทั้งสามคนก็ออกไปจากร้านอาหารฉู่ซืออี๋ดื่มเหล้าจนกระเพาะขยายใหญ่กระทั่งอยากอาเจียนออกมา ท้ายที่สุดเธอก็หลบออกมาจากห้องรับรอง เมื่อหันหน้าไปก็เห็นเงาเบื้องหลังของทั้งสามคนกำลังจะออกไปฟู่เจิงกับเวินเหลียงเดินขนาบสองข้าง ทั้งสองคนจูงมือฟู่ซือฝานที่กระโดดโลดเต้นอยู่ตรงกลาง มองไปราวกับพ่อแม่ลูกอย่างนั้นได้ยินฟู่เจิงพูดกับเวินเหลียงด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอยู่เลือนรางว่า “ฉันไปส่งเธอกับฝานฝานกลับไปก่อนก็แล้วกัน”สีหน้าบนหน้าฉู่ซืออี๋แข็งทื่อ จ้องพวกเขาเขม็ง กระทั่งทั้งสามคนเลี้ยวหายไปตรงมุมทำไมฟู่เจิงยังคบอยู่กับเวินเหลียงอีก?เขารู้โฉมหน้าที่แท้จริงของเวินเหลียงแล้วไม่ใช่เหรอ?หรือเขาชอบเวินเหลียงมากขนาดนั้นเชียว กระทั่งอดกลั้นรับเรื่องที่เธอมั่วผู้ชายจนคลอดลูกออกมาคนหนึ่งแล้วได้?ฉะนั้นที่เขาแสร้งทำเป็นว่าไม่แยแสเวินเหลียงคราวก่อน เพราะอยากให้เธอผ่อนคลายไม่ระแวง แล้วยอมให้รูปทั้งหมดที่อยู่ในมือไป?!ฟู่เจิง! คุณนี่มันช่างเจ้าเล่ห์จริง ๆ!ฉู่ซืออี๋ออกแรงกำหมัดแน่น เล็บแทงลึกเข้าไปในเนื้อทำไมกัน?!ทำไมกัน?!ทำไมมีแค่เธอที่ถูกกีดกัน มีแต่ต้องปรนนิบัติชายแก่หน้าตาอั
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 512
อีกสองวันก็จะเป็นวันขึ้นปีใหม่ คอร์สเรียนถ่ายรูปของเวินเหลียงเริ่มสอนในคืนก่อนส่งท้ายปีเก่าหนึ่งวัน คาบที่สองเรียนในวันที่เจ็ดหลังตรุษจีนคืนนี้เวลาหนึ่งทุ่ม เวินเหลียงมานั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ตรงเวลา พร้อมเปิดโปรแกรมเข้าเรียน เข้าไปในห้องเรียนออนไลน์ในห้องเรียนออนไลน์มีซับขึ้นในจอแล้ว ผู้ช่วยกำลังตรวจแก้ไขอุปกรณ์อยู่เวินเหลียงอ่านกลุ่มไลน์ของชั้นเรียน ผู้เรียนจำนวนมากผุดขึ้นมาในกลุ่ม เฝ้าชั้นเรียนออนไลน์ไปด้วยพลางพูดคุยกันไปด้วยผู้เรียนคนหนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้นว่า “จะเริ่มแล้ว ตื่นเต้นนิดหน่อยแฮะ! แม่เจ้า ฉันโชคดีจริง เพิ่งเห็นข่าวว่าจะเปิดสอนวันที่หก แถมตอนลงชื่อก็มาลงเป็นคนสุดท้ายอีก!”ผู้เรียนคนอื่นก็คล้อยตามไปด้วย “งั้นคุณก็โชคดีเกินไปแล้ว ฉันเฝ้ารออยู่ตั้งนานแล้ว พอข่าวว่าจะเปิดสอนออกมา ก็รีบลงชื่อทันที”เวินเหลียงเกิดความสงสัยขึ้นตอนที่เธอลงชื่อก็วันที่สิบกว่า ๆ แล้ว ถ้าเป็นตามที่คนคนนั้นบอกมันมีคนลงเรียนเต็มไปตั้งนานแล้วสิอาจเป็นเพราะสุดท้ายมีคนถอนตัว เลยเหลือที่ว่างละมั้ง“ฮัลโหล นักเรียนทุกท่านได้ยินเสียงไหมครับ?”ในตอนนี้เอง ก็มีเสียงสดใสและเต็มไปด้วยความน่าดึงด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 513
ตงเจ๋อ “จริงเหรอ? มิน่าล่ะหลังเธอกลับประเทศไม่ใช่แค่ไม่ติดต่อฉันเลย แต่ยังลบเพื่อนฉันทิ้งอีก”ลบเพื่อนเขาทิ้ง?เวินเหลียงขมวดคิ้วหน่อย ๆหลังฟื้นจากอุบัติเหตุ เธอจำได้แม่นว่าตัวเองสูญเสียความทรงจำ เดิมทีไม่กล้าไปลบเพื่อนอะไรมั่วซั่วอยู่แล้วหรือว่าเธอจำผิด?เวินเหลียงไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืดในเรื่องนี้ต่อ ทว่าส่งมีมตัวหนึ่งไป “อาจเป็นเพราะเห็นว่าไม่รู้จัก ก็เลยลบทิ้งไปเฉย ๆ มั้ง ขอโทษจริง ๆ นะคะ คุณเป็นเพื่อนร่วมเรียนตอนที่ฉันไปเรียนอยู่ต่างประเทศเหรอคะ?”ตงเจ๋อ “ไม่ใช่ ฉันเคยอยู่ที่เมืองฟิลาเดลเฟียสองสามปี เป็นหัวหน้าสมาคมหัวเฉียวในตอนนั้น” ตงเจ๋อตอบกลับ “เรารู้จักกันในกลุ่มแชตสมาคมหัวเฉียวในท้องที่”เวินเหลียง “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ขอบคุณการช่วยเหลือของคุณในตอนนั้นด้วยนะคะ”ตงเจ๋อ “ตอนนั้นเธอเคยขอบคุณไปแล้ว”ต่อมาตงเจ๋อก็ส่งคลิปเสียงคลิปหนึ่งมาเวินเหลียงกดฟัง น้ำเสียงแสนไพเราะแว่วดังมาจากในลำโพง อยู่ในห้องทำงานเพียงลำพังจึงดังชัดเป็นพิเศษ “หลังเธอลบเพื่อนฉัน ฉันยังคิดว่าเธอรังเกียจฉันซะอีก พอกลับประเทศมาก็ไม่กล้ารบกวนชีวิตของเธอ ไม่นึกเลยว่าเธอจะมาลงเรียนคลาสสอนถ่ายร
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
