Share

บทที่ 405

ฟู่เจิงนั่งลงตรงหน้าทั้งสองคน เขามองเวินเหลียงพลางยิ้มเล็กน้อย “ฉันยังไม่ได้กินข้าวเย็น ถ้าไม่รังเกียจขอฉันกินด้วยคนได้ไหม?”

เวินเหลียงพ่นคำว่า “รังเกียจ!” สองคำออกมาอย่างเย็นชา

“ป้าสะใภ้ ให้คุณลุงมากินด้วยกันเถอะค่ะ” ฟู่ซือฝานคว้ามือของเวินเหลียงเอาไว้แล้วแกว่งไปมาพลางออดอ้อน

เวินเหลียงจ้องฟู่เจิงเขม็งทีหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ฟู่เจิงเม้มปาก รู้ว่าเวินเหลียงกำลังอดกลั้นความเดือดดาลเอาไว้ เขาจึงสนใจแค่นั่งลงบนที่นั่ง แล้วขอชุดอุปกรณ์กินข้าวกับพนักงานชุดหนึ่ง จากนั้นก็สั่งเครื่องเคียงที่เวินเหลียงและฝานฝานชอบกินมา

“ฝานฝาน วันนี้ไปเที่ยวไหนกับป้าสะใภ้มาเหรอ?” ฟู่เจิงฉวยโอกาสถามขึ้น

ฟู่ซือฝานเล่าออกมาด้วยความตื่นเต้น ออกเสียงพูดชัดถ้อยชัดคำพร้อมไหวพริบดี มีตรรกะเป็นอย่างมาก พูดขึ้นมาก็น่าฟังและมีเหตุผลเสียเต็มประดา

ทีแรกพี่สาวที่อยู่โต๊ะข้าง ๆ ก็ไม่ได้สังเกตเห็นพวกเขา แต่ต่อมาถูกน้ำเสียงของฟู่ซือฝานดึงดูดเข้า ก็อดไม่ได้ที่จะชวนคุย เธอถามเวินเหลียงว่า “คุณน้อง ลูกสาวของคุณน้องอายุเท่าไรแล้วคะเนี่ย? พูดจาคล่องปร๋อขนาดนี้เชียว ลูกชายฉันขึ้นชั้นประถมแล้ว ยังพูดไม่เข้าใจเลย”

ฟู่ซือฝาน
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP
Comments (1)
goodnovel comment avatar
ภัคสุดา
เนื้อเรื่องน่าอ่านแต่แพงไปหน่อยค่ะ
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status