บทที่ 407

ว่ากันด้วยเหตุผล เวินเหลียงรู้ว่าตัวเองไม่ควรไปมาหาสู่กับฟู่ซือฝานมากเกินไป แบบนี้จะเข้าไปพัวพันและมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับฟู่เจิงได้ง่าย

ว่ากันในเรื่องความรู้สึก เวินเหลียงไม่สามารถปฏิเสธฟู่ซือฝานได้จริง ๆ

คงเป็นเพราะลูกของเธอไม่มีแล้ว ฉะนั้นจึงใจอ่อนกับเด็กได้ง่าย โดยเฉพาะเด็กที่ว่านอนสอนง่ายและน่ารักอย่างฟู่ซือฝาน

“โอเค งั้นพรุ่งนี้...”

“พรุ่งนี้เธอมารับฝานฝานเองแล้วกัน ฉันมีธุระ ไปส่งฝานฝานไม่ได้” ทันใดนั้นฟู่เจิงก็เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

สีหน้าของเวินเหลียงเคร่งขรึม เธอไม่ได้สนใจฟู่เจิง แต่กลับมองไปที่ฟู่ซือฝาน แล้วเอ่ยขึ้นพร้อมยิ้มเล็กน้อยว่า “ฝานฝาน พรุ่งนี้เช้าเก้าโมงครึ่ง ฉันจะไปรับเธอนะ”

“โอเคค่ะ ป้าสะใภ้ กลับดี ๆ นะคะ”

เวินเหลียงยิ้มพลางลูบศีรษะของฟู่ซือฝาน “เจอกันพรุ่งนี้นะ”

“เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ”

จากนั้นเธอก็หมุนตัวเดินออกไป

เมื่อเห็นเงาเบื้องหลังของเวินเหลียงออกไป ฟู่ซือฝานก็เบือนหน้ากลับมา แล้วเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งยิ้มร่ากับฟู่เจิงว่า “คุณลุง วันนี้ตอนเที่ยงมีคุณคนหล่อจะเลี้ยงข้าวป้าสะใภ้ด้วย แต่ป้าสะใภ้ไม่ได้ตอบตกลง”

ฟู่เจิงขมวดคิ้วเข้าหากัน “ผู้ชายคนนั้