Share

บทที่ 406

ฟู่ซือฝานพูดอธิบาย “คุณป้าคะ เขาไม่ใช่พ่อของหนู แต่เขาเป็นคุณลุงของหนูค่ะ”

“อ๋อ ๆ ๆ...แบบ...แบบนี้นี่เอง...” พี่สาวเบือนหน้ากลับไปด้วยความอิหลักอิเหลื่อ

ฟู่เจิงตักเนื้อปลาที่เลือกก้างออกแล้วไปใส่ในถ้วยของเวินเหลียง ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “อย่าเอาแต่คุยสิ กินข้าวด้วย”

เวินเหลียงเงยหน้าขึ้นมองเขาทีหนึ่ง แล้ววางตะเกียบลงด้วยสีหน้าคงเดิม “ฉันกินอิ่มแล้ว ไหน ๆ คุณก็มาแล้ว งั้นพวกคุณค่อย ๆ กินไปนะคะ ฉันขอตัวกลับไปก่อน”

พูดจบเธอก็บอกลากับฟู่ซือฝาน “ฝานฝาน วันนี้อามีธุระขอตัวก่อนนะ...”

ฟู่ซือฝานแสดงสีหน้าผิดหวังออกมา “ฝานฝานไม่อยากให้ป้าสะใภ้ไป อีกอย่างป้าสะใภ้ยังไม่ได้กินเนื้อปลาเลย คงกินยังไม่อิ่มแน่ ๆ”

“ป้ากินอิ่มแล้ว...”

ไหน ๆ เธอก็ซื้อกล้องถ่ายรูปมาแล้ว ก็ต้องไปถ่ายรูปฝึกให้เข้ามือที่จุดชมวิว เพราะงั้นเลยพาฟู่ซือฝานไปเดินเล่นในเมืองเจียงเฉิง และฉวยโอกาสถ่ายรูปไปด้วย วินวินกันทั้งคู่

ฟู่เจิงวางตะเกียบลง พร้อมทั้งกดคิ้วลงต่ำ นัยน์ตาหม่นหมองไปหมด “เธอไม่อยากเห็นหน้าฉันขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ฉันอยากเห็นหน้าประธานฟู่หรือเปล่า คุณยังไม่รู้แจ้งแจ่มชัดอีกเหรอ?”

ฟู่เจิง “...”

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status