Share
บทที่ 347
Related chapters
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 348
‘เพล้ง...’ห้องข้าง ๆ มีอะไรบางอย่างตกลงบนพื้น แตกกระจายไปทั่ว หลังจากนั้นก็มีพนักงานรีบวิ่งเข้าไปเก็บกวาดลู่เย่าไม่สนใจความรู้สึกของฟู่เจิงแล้ว ทั้งใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความแข็งทื่อเวินเหลียงชอบเขา?!เวินเหลียงชอบเขาได้ยังไง?!มือใหญ่ ๆ ของเขาวางพาดอยู่บนเข่า เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง พยายามสงบระลอกคลื่นภายในใจให้กลับมาสงบ จากนั้นก็ถามขึ้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสน “คุณเวิน นี่คุณจริงจังหรือเปล่า?”“จริงจังสิ ไม่งั้นวันนี้ฉันจะมาคนเดียวทำไม?” เวินเหลียงกระตุกยิ้มริมฝีปาก ขนตายาวราวกับขนนกกะพริบลู่เย่าเกือบจะหายใจไม่ออก “คุณ...คุณเวิน ถึงยังไงผมก็ยังขอแนะนำให้คุณคิดให้รอบคอบ ผมเองก็ไม่รู้ว่าในตัวผมมีอะไรที่มันไปดึงดูดคุณเข้า สรุปก็คือ...”“คุณรังเกียจที่ฉันเคยแต่งงานมาก่อนใช่ไหม?” เวินเหลียงพูดแทรกคำพูดของเขา“เปล่าครับ...”“อันที่จริงจุดนี้คุณไม่ต้องกังวลเลย เดิมทีฟู่เจิงก็ไม่มีน้ำยาอยู่แล้ว”ลู่เย่าอ้าปากใหญ่ ๆ อย่างตกตะลึง “...”“ไม่เชื่อใช่ไหม? ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อเหมือนกัน ภายนอกดูแข็งแกร่ง แต่อันที่จริงเป็นคนไร้น้ำยาคนหนึ่ง ทั้งเคยผ่าตัดมาแล้ว ยาโด๊ปก
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 349
เวินเหลียงยืนกอดอก จากนั้นเธอก็ยกมือข้างหนึ่งมาปัดม่านร้อยด้วยไข่มุกออก พร้อมทั้งก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวด้วยท่าทางขึงขังและสงบจิตสงบใจ มองประเมินฟู่เจิงตั้งแต่หัวจรดเท้าสองที “คุณอย่าบอกฉันนะว่าคุณมาทำงานนอกสถานที่ที่นี่? และมากินข้าวกับลูกค้าที่นี่พอดี?”ฟู่เจิงเม้มริมฝีปากล่าง “...เธอเดาได้แล้ว?”เพราะงั้นคำพูดเหล่านั้นที่เวินเหลียงพูดกับลู่เย่าเมื่อกี้เธอก็จงใจพูดออกมา?“ลู่เย่าเป็นเพื่อนของคุณ หลายวันมานี้คุณตามฉันมาตลอด?!”ที่แท้ที่เวินเหลียงรู้สึกว่าลู่เย่าแปลก และน่าสงสัยอยู่เล็กน้อย แต่ก็ถูกคำพูดของถังซือซือตัดทอนความคิดไป ทว่าต่อมาฟู่เจิงปรากฏตัวที่สนามบิน เรื่องนี้ทำให้ในใจของเวินเหลียงเกิดความสงสัยขึ้นมาไม่มีเหตุผลอื่น ท่าทีของเขาในวันนั้น เห็นได้ชัดว่าไม่ได้มีทีท่าเหมือนเพิ่งถึงนอร์เวย์แต่อย่างใดมิหนำซ้ำ เธอเป็นฝ่ายแสดงออกก่อนว่ารู้สึกดี ทว่าปฏิกิริยาของลู่เย่านั้นไม่เหมือนชอบเธอเลยแม้แต่น้อย บางเรื่องก็พูดไม่ได้“ใช่” ฟู่เจิงสูดลมหายใจเข้าลึกเฮือกหนึ่ง พร้อมทั้งตอบขานรับด้วยน้ำเสียงขึงขังเขาค่อย ๆ เดินขึ้นหน้ามาก้าวหนึ่ง พลางจ้องเวินเหลียงด้วยนัยน์ตาเปล่งประกาย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 350
ฟู่เจิงถูกมืออีกข้างหนึ่งของเวินเหลียงปิดปากเอาไว้ เขาหยุดพูด นัยน์ตาแฝงไปด้วยรอยยิ้มสองสามส่วนเวินเหลียงถอนหายใจเบา ๆ เฮือกหนึ่ง บนหน้าแดงระเรื่ออยู่เล็กน้อย จ้องฟู่เจิงเขม็งสองที “ถ้าฉันปล่อย คุณห้ามพูดไปเรื่อยอีกนะ”ฟู่เจิงราวกับยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม ไม่พยักหน้าและไม่ส่ายหน้าเวินเหลียงขมวดคิ้ว กำลังคิดจะพูดอะไรต่อ ทันใดนั้นก็รู้สึกคันฝ่ามือ ทั้งฝ่ามือเปียกชุ่มไปหมด“อ๊า...” เวินเหลียงรีบเอามือออก หลบไปไกล ๆ เช็ดฝ่ามือด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ “ฟู่เจิง คุณคลื่นไส้บ้างไหมเนี่ย?”ทว่าใบหน้าของฟู่เจิงกลับเต็มไปด้วยความไม่แยแส “ทำไมแค่นี้ก็คลื่นไส้แล้วเหรอ? เธอเป็นคนเอามือมาปิดเองนะ ทั้งร่างกายเธอตรงไหนบ้างที่ฉันไม่เคยสัมผัส อีกอย่างในห้องพักผู้ป่วยที่โรงพยาบาลครั้งนั้น...”“คุณหุบปากไปเลยนะ! เงียบไปซะ! เงียบไปเลย!” เวินเหลียงพูดแทรกคำพูดของเขา หูแดงระเรื่อไปหมด ยังจะมาพูดว่า ‘ทั้งร่างกายเธอตรงไหนบ้างที่ฉันไม่เคยสัมผัส’ อะไรอีก ไม่รู้จักมียางอายบ้างเลยหรือไงเธอเกลียดที่ตัวเองจำได้ชัดเจนเกินไป ตอนที่เขาพูดคำว่าห้องพักผู้ป่วยที่โรงพยาบาลแปดพยางค์ออกมา เพียงชั่วพริบตาในหัวข
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 351
“เมื่อกี้ใครอยากจะเป็นแฟนเขาล่ะ? เมื่อกี้ใครบอกว่าเขาหน้าตาหล่อ รูปร่างดี เตรียมว่าคืนนี้จะไม่กลับไปโรงแรม? เมื่อกี้ใครคิดจะใช้เงินของฉันเลี้ยงเขา?”เวินเหลียงเงียบไป กระตุกยิ้มมุมปาก “นั่นแค่ฟังก็รู้แล้วว่าเป็นเรื่องโกหก...ฉันแค่กำลังทดสอบพวกคุณ”“ฉันเป็นกังวลจนกระวนกระวายไปเอง อาเหลียง ฉันกลัว”คำว่า ‘กลัว’ มันเหมือนกับแมลงปอตัวหนึ่ง เกิดระลอกคลื่นเล็กน้อยในจิตใจอันสงบของเวินเหลียงเวินเหลียงเงยหน้ามองฟู่เจิงฟู่เจิงเอ่ย “ฉันกลัวมาก ฉันกลัวว่าเธอจะชอบเขาเข้าจริง ๆ แล้วจะคบกับเขาให้ได้ ฉันกลัวว่าเธอจะไปจากฉันอย่างสมบูรณ์จริง ๆ ฉันกลัวว่าฉันจะไม่มีโอกาสไปเอาตัวเธอกลับคืนมาอีก ฉันอกสั่นขวัญแขวนทุกวัน”“เพราะงั้น วันนั้นหลังจากที่เห็นโจวอวี่กอดเธอ ฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ อดไม่ได้ที่จะลงจากรถมาเจอเธอ ฉันกลัวจริง ๆ กลัวว่าเธอจะเปลี่ยนไปเป็นเจ้าสาวของคนอื่นในชั่วพริบตา และฉันก็เป็นได้แค่อดีตสามีที่ไม่มีความสำคัญอะไร”นัยน์ตาของฟู่เจิงลึกซึ้ง ดำขลับจนเหมือนค่ำคืนวันที่แสงแดดอ่อนตอนหน้าหนาวในเมืองเจียงเฉิงน้ำเสียงของเขา นัยน์ตาของเขา ดูเหมือนรักเธอลึกซึ้งเป็นอย่างมากแต่นี่จะเป็นไปไ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 352
“ขอบคุณนะ พวกเราต่างก็ไม่มีใครชนะทั้งนั้น” เวินเหลียงวางตะเกียบ“ฉันกลับประเทศก็ได้ แต่ฉันอยากให้เธอไปส่งฉันที่สนามบิน” ทันใดนั้นฟู่เจิงก็หยิบยื่นเงื่อนไขมาเวินเหลียงอึ้งไปเล็กน้อย เขาจะปล่อยเธอง่าย ๆ ขนาดนี้เลยเหรอ?“ได้ เมื่อไรล่ะ?” เวินเหลียงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าและขานรับ“พรุ่งนี้”“โอเค”ฟู่เจิงหยิบขวดไวน์ที่ยังไม่ได้เปิดขวดหนึ่งซึ่งตั้งอยู่บนโต๊ะขึ้นมา จากนั้นก็เทใส่แก้วตรงหน้าเวินเหลียงจนเต็ม “ชิมดูสิ นี่เป็นไวน์ขึ้นชื่อของร้านอาหารแห่งนี้เลย”จากนั้นฟู่เจิงก็รินให้ตัวเองแก้วหนึ่งเวินเหลียงยกแก้วไวน์ขึ้นมาชนกับแก้วของฟู่เจิง ผิวแก้วแตะที่ริมฝีปากล่าง เธอดื่มเข้าไปอึกหนึ่ง รสหวานหอมของผลไม้เข้าไปในปาก นุ่มนวลและเข้มข้น“เป็นยังไงบ้าง?”“ไม่เลวเลย” เวินเหลียงแจ๊บปากเบา ๆ ก่อนจะดื่มไปอีกอึกหนึ่ง“เหล่านี่ค่อนข้างแรง อย่าดื่มเยอะเกินไปล่ะ”“อืม” เวินเหลียงขานรับเสียงหนึ่ง “อันที่จริงตอนที่รับใบสำคัญการหย่ามาเสร็จในวันนั้น ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อ เหมือนกับวันที่พวกเรารับใบทะเบียนสมรสในวันนั้น คุณเลี้ยงข้าวฉัน ฉันก็ต้องเลี้ยงคุณกลับ เจอกันด้วยดีก็จาก
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 353
ถังซือซือมารู้สึกตัวตระหนักได้อีกที นี่ฟู่เจิงกำลังลบเครื่องสำอางให้เวินเหลียงอยู่??“อาเหลียงเธอเป็นอะไรไป? คุณคงไม่ได้วางยาเธอใช่ไหม?” ถังซือซือคาดการณ์อย่างจริงจังฟู่เจิงเงยหน้ามองเธอทีหนึ่ง หน้าตาดูเคร่งขรึมและน่ากลัว ทันใดนั้นถังซือซือก็ตื่นกลัวไปเลยผู้ชายคนนี้ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก เธอรับมือไม่ไหวจริง ๆแต่ทำเพื่อเพื่อนแล้ว เธอก็ยังรวบรวมความกล้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า “ฉันจะแจ้งตำรวจ อาเหลียงหย่ากับคุณแล้ว ถ้าคุณทำเรื่องที่มันทำร้ายเวินเหลียงขึ้นมา ฉันจะไม่ยอมปล่อยคุณไปแน่”เมื่อฟู่เจิงได้ยินดังนั้น สีหน้าก็ผ่อนคลายลงสองสามส่วนแม้ถังซือซือคนนี้มักจะยุยงให้เวินเหลียงหาผู้ชายคนใหม่ ทำให้เขารังเกียจเป็นอย่างมาก ทว่าเธอกลับหวังดีต่อเวินเหลียงด้วยใจจริงเห็นแก่เวินเหลียง ตอนนี้เขาจะปล่อยเธอไปก่อนก็แล้วกัน“ดื่มเหล้าไปนิดหน่อย ก็เลยผล็อยหลับไป” ฟู่เจิงอธิบายอย่างไม่ที่ไม่เคยทำมาก่อนประโยคหนึ่งถังซือซือประหลาดใจเล็กน้อย ทว่าก็ถอนหายใจเฮือกหนึ่งฟู่เจิงวางผ้าขนหนูเอาไว้ในกะละมัง ก่อนจะยกกะละมังน้ำไปห้องน้ำถังซือซือเดินไปลูบหน้าผากของเวินเหลียงที่ข้างเตียง คลำลมหายใจของเวินเหลี
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 354
“หืม? ทำไมถึงไม่ค่อยมีความทรงจำล่ะ?” นัยน์ตาฟู่เจิงประกายแสงดำขลับสายหนึ่งตามหลักแล้วไปแลกเปลี่ยนที่นั่นตั้งหนึ่งปี ไม่ว่าจะมีความทรงจำแย่หรือดี ก็ควรค่อนข้างมีความทรงจำเกี่ยวกับที่นั่นเยอะเวินเหลียงลูบหน้าผาก “หลักเสร็จจากไปแลกเปลี่ยนที่นั่น ก่อนกลับประเทศ ฉันเกิดอุบัติเหตุขึ้น มีหลายเรื่องที่จำได้อยู่เลือนราง”ที่แท้ก็เป็นเพราะเกิดอุบัติเหตุแล้วสูญเสียความทรงจำนี่เอง ไม่ต่างจากที่เขาคาดการณ์เอาไว้เท่าไรทว่าฟู่เจิงก็ยังสงสัย แล้วเด็กคนนั้นล่ะ?เกิดอุบัติเหตุกับเวินเหลียงแล้วแท้งไป? หรือว่าไปอยู่ที่อื่น?“ทำไมถึงเกิดอุบัติเหตุล่ะ? ตอนนั้นเธอเจ็บหนักหรือเปล่า?”“จำไม่ค่อยได้แล้ว ตอนนั้นได้รับบาดเจ็บที่สมอง ตื่นขึ้นมามีหลายเรื่องที่จำได้เลือนราง” นัยน์ตาของเวินเหลียงว่างเปล่า เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งหวนนึกไปเธอเคยพยายามหวนนึกถึงเรื่องราวเหล่านั้น ทว่ายิ่งพยายามคิดก็ยิ่งคิดไม่ออก ต่อมาเธอจึงล้มเลิกไปเมื่อฟู่เจิงได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วในการอธิบายของเวินเหลียง ไร้เงาของเด็กคนนั้น เดิมทีเธอเหมือนกับไม่รู้ถึงการมีอยู่ของเขาและอุบัติเหตุเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างแปลกประหลาด ราวกับใช้
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 355
เวินเหลียงโบกไม้โบกมือ “เข้าไปได้แล้ว เดินทางปลอดภัยนะ!”บนปากเธอยังมีรอยยิ้มแฝงอยู่เล็กน้อย ทว่าในใจอยากให้เขารีบไปใจจะขาดใบหน้าของฟู่เจิงเต็มไปด้วยความจนใจ ท้ายที่สุดก็โบกมือไปทางเวินเหลียง แล้วหมุนตัวเข้าไปในเกตเห็นเงาร่างของฟู่เจิงผ่านจุดสแกน และหายเข้าไปข้างใน เวินเหลียงจึงหมุนตัวออกจากสนามบินเมื่อนึกถึงท่าทางอาลัยอาวรณ์ของฟู่เจิงเมื่อกี้ เวินเหลียงก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกยิ้มมุมปากท่าทางแบบนั้นอย่างกับเด็กน้อยยืนร่ำลากับผู้ปกครองที่หน้าโรงเรียนยังไงอย่างนั้น ไม่พอใจและไม่ยอม ทว่าก็อับจนหนทางเธอไม่เคยเห็นฟู่เจิงทำท่าทางแบบนี้มาก่อน กระทั่งดูน่าเอ็นดูอยู่เล็กน้อย และน่ารักอยู่หน่อย ๆยิ้มไป ๆ จู่ ๆ รอยยิ้มบนใบหน้าของเวินเหลียงก็แข็งทื่อ เธอรีบหุบรอยยิ้มในสมองของเธอกำลังคิดเรื่องอะไรอยู่กันแน่ทำไมถึงคิดว่าฟู่เจิงน่ารักไปได้ล่ะ?เรื่องพวกนี้เขาต้องแสร้งทำขึ้นมาแน่ ๆสามปีหลังแต่งงานมานี้ เธอถูกความอ่อนโยนที่เขาแสร้งทำหลอกลวงมาโดยตลอด ครั้งนี้เธอก็เกือบถูกหลอกให้ลุ่มหลงอีกแล้วเวินเหลียง ทำไมเธอถึงเจ็บแล้วไม่จำเลยนะ!…เวินเหลียงนั่งรถเมล์กลับไปยังโรงแรม และรีบเล่าเร
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 706
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 705
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 704
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 703
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 702
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 701
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 700
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 699
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 698
