Share
บทที่ 351
Related chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 352
“ขอบคุณนะ พวกเราต่างก็ไม่มีใครชนะทั้งนั้น” เวินเหลียงวางตะเกียบ“ฉันกลับประเทศก็ได้ แต่ฉันอยากให้เธอไปส่งฉันที่สนามบิน” ทันใดนั้นฟู่เจิงก็หยิบยื่นเงื่อนไขมาเวินเหลียงอึ้งไปเล็กน้อย เขาจะปล่อยเธอง่าย ๆ ขนาดนี้เลยเหรอ?“ได้ เมื่อไรล่ะ?” เวินเหลียงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าและขานรับ“พรุ่งนี้”“โอเค”ฟู่เจิงหยิบขวดไวน์ที่ยังไม่ได้เปิดขวดหนึ่งซึ่งตั้งอยู่บนโต๊ะขึ้นมา จากนั้นก็เทใส่แก้วตรงหน้าเวินเหลียงจนเต็ม “ชิมดูสิ นี่เป็นไวน์ขึ้นชื่อของร้านอาหารแห่งนี้เลย”จากนั้นฟู่เจิงก็รินให้ตัวเองแก้วหนึ่งเวินเหลียงยกแก้วไวน์ขึ้นมาชนกับแก้วของฟู่เจิง ผิวแก้วแตะที่ริมฝีปากล่าง เธอดื่มเข้าไปอึกหนึ่ง รสหวานหอมของผลไม้เข้าไปในปาก นุ่มนวลและเข้มข้น“เป็นยังไงบ้าง?”“ไม่เลวเลย” เวินเหลียงแจ๊บปากเบา ๆ ก่อนจะดื่มไปอีกอึกหนึ่ง“เหล่านี่ค่อนข้างแรง อย่าดื่มเยอะเกินไปล่ะ”“อืม” เวินเหลียงขานรับเสียงหนึ่ง “อันที่จริงตอนที่รับใบสำคัญการหย่ามาเสร็จในวันนั้น ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อ เหมือนกับวันที่พวกเรารับใบทะเบียนสมรสในวันนั้น คุณเลี้ยงข้าวฉัน ฉันก็ต้องเลี้ยงคุณกลับ เจอกันด้วยดีก็จาก
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 353
ถังซือซือมารู้สึกตัวตระหนักได้อีกที นี่ฟู่เจิงกำลังลบเครื่องสำอางให้เวินเหลียงอยู่??“อาเหลียงเธอเป็นอะไรไป? คุณคงไม่ได้วางยาเธอใช่ไหม?” ถังซือซือคาดการณ์อย่างจริงจังฟู่เจิงเงยหน้ามองเธอทีหนึ่ง หน้าตาดูเคร่งขรึมและน่ากลัว ทันใดนั้นถังซือซือก็ตื่นกลัวไปเลยผู้ชายคนนี้ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก เธอรับมือไม่ไหวจริง ๆแต่ทำเพื่อเพื่อนแล้ว เธอก็ยังรวบรวมความกล้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า “ฉันจะแจ้งตำรวจ อาเหลียงหย่ากับคุณแล้ว ถ้าคุณทำเรื่องที่มันทำร้ายเวินเหลียงขึ้นมา ฉันจะไม่ยอมปล่อยคุณไปแน่”เมื่อฟู่เจิงได้ยินดังนั้น สีหน้าก็ผ่อนคลายลงสองสามส่วนแม้ถังซือซือคนนี้มักจะยุยงให้เวินเหลียงหาผู้ชายคนใหม่ ทำให้เขารังเกียจเป็นอย่างมาก ทว่าเธอกลับหวังดีต่อเวินเหลียงด้วยใจจริงเห็นแก่เวินเหลียง ตอนนี้เขาจะปล่อยเธอไปก่อนก็แล้วกัน“ดื่มเหล้าไปนิดหน่อย ก็เลยผล็อยหลับไป” ฟู่เจิงอธิบายอย่างไม่ที่ไม่เคยทำมาก่อนประโยคหนึ่งถังซือซือประหลาดใจเล็กน้อย ทว่าก็ถอนหายใจเฮือกหนึ่งฟู่เจิงวางผ้าขนหนูเอาไว้ในกะละมัง ก่อนจะยกกะละมังน้ำไปห้องน้ำถังซือซือเดินไปลูบหน้าผากของเวินเหลียงที่ข้างเตียง คลำลมหายใจของเวินเหลี
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 354
“หืม? ทำไมถึงไม่ค่อยมีความทรงจำล่ะ?” นัยน์ตาฟู่เจิงประกายแสงดำขลับสายหนึ่งตามหลักแล้วไปแลกเปลี่ยนที่นั่นตั้งหนึ่งปี ไม่ว่าจะมีความทรงจำแย่หรือดี ก็ควรค่อนข้างมีความทรงจำเกี่ยวกับที่นั่นเยอะเวินเหลียงลูบหน้าผาก “หลักเสร็จจากไปแลกเปลี่ยนที่นั่น ก่อนกลับประเทศ ฉันเกิดอุบัติเหตุขึ้น มีหลายเรื่องที่จำได้อยู่เลือนราง”ที่แท้ก็เป็นเพราะเกิดอุบัติเหตุแล้วสูญเสียความทรงจำนี่เอง ไม่ต่างจากที่เขาคาดการณ์เอาไว้เท่าไรทว่าฟู่เจิงก็ยังสงสัย แล้วเด็กคนนั้นล่ะ?เกิดอุบัติเหตุกับเวินเหลียงแล้วแท้งไป? หรือว่าไปอยู่ที่อื่น?“ทำไมถึงเกิดอุบัติเหตุล่ะ? ตอนนั้นเธอเจ็บหนักหรือเปล่า?”“จำไม่ค่อยได้แล้ว ตอนนั้นได้รับบาดเจ็บที่สมอง ตื่นขึ้นมามีหลายเรื่องที่จำได้เลือนราง” นัยน์ตาของเวินเหลียงว่างเปล่า เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งหวนนึกไปเธอเคยพยายามหวนนึกถึงเรื่องราวเหล่านั้น ทว่ายิ่งพยายามคิดก็ยิ่งคิดไม่ออก ต่อมาเธอจึงล้มเลิกไปเมื่อฟู่เจิงได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วในการอธิบายของเวินเหลียง ไร้เงาของเด็กคนนั้น เดิมทีเธอเหมือนกับไม่รู้ถึงการมีอยู่ของเขาและอุบัติเหตุเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างแปลกประหลาด ราวกับใช้
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 355
เวินเหลียงโบกไม้โบกมือ “เข้าไปได้แล้ว เดินทางปลอดภัยนะ!”บนปากเธอยังมีรอยยิ้มแฝงอยู่เล็กน้อย ทว่าในใจอยากให้เขารีบไปใจจะขาดใบหน้าของฟู่เจิงเต็มไปด้วยความจนใจ ท้ายที่สุดก็โบกมือไปทางเวินเหลียง แล้วหมุนตัวเข้าไปในเกตเห็นเงาร่างของฟู่เจิงผ่านจุดสแกน และหายเข้าไปข้างใน เวินเหลียงจึงหมุนตัวออกจากสนามบินเมื่อนึกถึงท่าทางอาลัยอาวรณ์ของฟู่เจิงเมื่อกี้ เวินเหลียงก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกยิ้มมุมปากท่าทางแบบนั้นอย่างกับเด็กน้อยยืนร่ำลากับผู้ปกครองที่หน้าโรงเรียนยังไงอย่างนั้น ไม่พอใจและไม่ยอม ทว่าก็อับจนหนทางเธอไม่เคยเห็นฟู่เจิงทำท่าทางแบบนี้มาก่อน กระทั่งดูน่าเอ็นดูอยู่เล็กน้อย และน่ารักอยู่หน่อย ๆยิ้มไป ๆ จู่ ๆ รอยยิ้มบนใบหน้าของเวินเหลียงก็แข็งทื่อ เธอรีบหุบรอยยิ้มในสมองของเธอกำลังคิดเรื่องอะไรอยู่กันแน่ทำไมถึงคิดว่าฟู่เจิงน่ารักไปได้ล่ะ?เรื่องพวกนี้เขาต้องแสร้งทำขึ้นมาแน่ ๆสามปีหลังแต่งงานมานี้ เธอถูกความอ่อนโยนที่เขาแสร้งทำหลอกลวงมาโดยตลอด ครั้งนี้เธอก็เกือบถูกหลอกให้ลุ่มหลงอีกแล้วเวินเหลียง ทำไมเธอถึงเจ็บแล้วไม่จำเลยนะ!…เวินเหลียงนั่งรถเมล์กลับไปยังโรงแรม และรีบเล่าเร
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 356
หญิงสาวก้มหน้าเล็กน้อย ก่อนจะยกนิ้วเรียวดุจหยกถอดแว่นกันแดดออกมาครึ่งหนึ่ง ริมฝีปากแดงเผยอ แล้วพูดออกมาโดยใช้ภาษาอังกฤษว่า “ฉันรู้ ที่นั่งของฉันอยู่ริมทางเดิน แต่ฉันไม่อยากนั่ง พวกเรามาแลกกัน คุณอยากได้เท่าไร?”เวินเหลียงเลิกคิ้ว “ขอโทษนะคะ แต่ฉันไม่อยากแลกกับคุณ”หญิงสาวชำเลืองมองเธอทีหนึ่ง นัยน์ตาตกไปที่กระเป๋าในมือของเวินเหลียง บนใบหน้าเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยันรอยยิ้มหนึ่ง “กระเป๋าใบนี้ของเธออย่างมากก็ไม่เกินสองหมื่นห้า ฉันชดใช้ให้คุณสองหมื่นห้าเป็นยังไง? อย่าลืมสิ ราคาตั๋วที่นั่งพวกนี้ก็เท่ากันหมด สองหมื่นห้านี่ก็เท่ากับคุณได้ไปฟรี ๆ เลยนะ”เวินเหลียงมองตามสายตาของเธอ ก่อนจะเขย่ากระเป๋าตัวเอง “แค่สามพันห้าเอง แต่ฉันบอกไปแล้วไง ว่าฉันไม่แลกกับคุณหรอก”นัยน์ตาของหญิงสาวประกายการเหยียดหยามออกมาคนแบบนี้เธอเคยเห็นมาเยอะ ได้เงินเดือนน้อยนิด เก็บอยู่สองสามปี ใช้เงินอย่างตระหนี่ถี่เหนียว ท้ายที่สุดก็เอาเงินเก็บออกมาใช้ไปเที่ยวก้อนหนึ่ง ถ่ายรูปสวย ๆ แสร้งทำเป็นสวยเพอร์เฟกต์“งั้นคุณอยากได้เท่าไร ห้าหมื่น?”“เท่าไรก็ไม่แลกทั้งนั้น!”เห็นเวินเหลียงยังไม่ยอมแลกอีก สีหน้าของหญ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 357
สีหน้าของเธอราบเรียบ ทว่าในใจตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ขนาดมือยังดูดีขนาดนั้น!เธอไม่ได้เจอผู้ชายที่โดนใจขนาดนี้มานานมากแล้ว!!ถ้าพลาดไป ไม่รู้จะไปหาได้จากที่ไหนอีก!เครื่องบินเทคออฟ กระทั่งลอยอยู่กลางอากาศในระดับความสูง เครื่องบินก็นิ่งลงหญิงสาวควบคุมไม่อยู่ ข้อศอกซึ่งพาดอยู่บนที่เท้าแขนไปถูกตัวชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ เธอรีบพูดสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษว่า “ขอโทษนะคะ”“ไม่เป็นไรครับ” ชายหนุ่มเองก็ใช้ภาษาอังกฤษตอบกลับเช่นกัน น้ำเสียงเคร่งขรึมเป็นอย่างมากในใจของหญิงสาวลิงโลด แม้แต่น้ำเสียงยังไพเราะเสนาะหูขนาดนั้นเธอรีบตีสนิทต่อ “คุณจะไปไหนเหรอคะ?”“ซิดนีย์” ฟู่เจิงเปิดหน้านิตยสารเขารู้ว่าเวินเหลียงอยู่บนเที่ยวบินนี้ ทว่าเวินเหลียงไม่รู้ว่าเขาอยู่ด้วยอันที่จริงหลังเวินเหลียงออกไปวันนั้น เดิมทีเขาไม่ได้ขึ้นเครื่องบินออกไปยัยเด็กโง่นี่ ก็ยังใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนอย่างเคย ไม่นึกเลยว่าจะไม่ยอมดูเขาขึ้นเครื่องบินไปกับตาตัวเองก่อน!ลู่เย่ากลับประเทศไปแล้ว เขาอยู่ข้างกายเวินเหลียงเพียงลำพัง ปิดบังสถานที่พักระหว่างเดินเดินทางนั้นเป็นเรื่องง่ายดายหญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างตกตะลึง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 358
เวินเหลียงตื่นมาตอนเย็น อาการเจ็ตแล็กดีขึ้นมากแล้ว จึงเรียกถังซือซือไปกินข้าวที่ร้านอาหารด้วยกันหลังกินข้าวมื้อค่ำเสร็จ ถังซือซือก็เสนอให้ไปเดินเล่นข้างนอกรอบข้างมีผู้คนพลุกพล่าน ส่วนมากเป็นนักท่องเที่ยวที่มาท่องเที่ยว ถ่ายรูปกันอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเวินเหลียงและถังซือซือยืนอยู่ข้างท่าเรือ ลมทะเลเย็นสดชื่นพัดเข้ามาปะทะหน้า เย็นสบายเป็นอย่างมากแสงไฟสว่างไสว สะท้อนไปบนผิวน้ำทะเล เปล่งประกายระยิบระยับ แสงจันทร์สีทองกระเพื่อมไปมา งดงามเป็นอย่างยิ่งเวินเหลียงและถังซือซือถ่ายรูปกันอยู่ที่นี่สองสามรูป ทว่าเวินเหลียงมักรู้สึกเหมือนเบื้องหลังมีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองพวกเธออยู่แต่เมื่อเธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นมีใครจากนั้นพวกเธอทั้งสองคนก็เดินวนรอบโรงละครโอเปร่าซิดนีย์รอบหนึ่ง ก่อนจะกลับไปยังโรงแรมอีกสองวันโจวอวี่ถึงจะมาสมทบ สองวันก่อนหน้ามีเพียงเวินเหลียงและถังซือซือเข้าวันที่สามเวินเหลียงและถังซือซือไปยังควีนวิกทอเรียบิลดิงควีนวิกทอเรียบิลดิงเป็นศูนย์การค้าที่ใหญ่ที่สุดของซิดนีย์ตัวอาคารมีประวัติศาสตร์ยาวนาน เป็นรูปทรงโดมแก้ว มีบันไดแบบวน ทุกที่ล้วนมีกลิ่นอายของความค
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 359
ตอนเที่ยงของวันต่อมา เวินเหลียงและถังซือซือเดินช็อปปิงกันจนเหนื่อย จึงไปกินข้าวในร้านอาหารแห่งหนึ่งระหว่างรอร้านอาหารเสิร์ฟอาหาร เวินเหลียงก็ไถโทรศัพท์ แล้วพูดขึ้นด้วยความสงสัยว่า “โจวอวี่ยังไม่ถึงอีกเหรอ? ทำไมไม่เห็นมีข้อความอะไรเลย?”ตามข้อมูลเที่ยวบินที่โจวอวี่ส่งให้ เช้าวันนี้ควรมาถึงซิดนีย์แล้วถังซือซือชำเลืองมองด้านหลังเวินเหลียงทีหนึ่ง นัยน์ตาประกายรอยยิ้มออกมาแวบหนึ่ง “อาจจะดีเลย์ละมั้ง รออีกสักเดี๋ยวก็แล้วกัน”“งั้นก็รออีกสักเดี๋ยวก็แล้วกัน”และในจังหวะนี้เอง จู่ ๆ ตรงหน้าเวินเหลียงก็มืดไปมีมือใหญ่ ๆ คู่หนึ่งมาปิดอยู่ที่ตาทั้งสองข้างของเธอ!เวินเหลียงจับมือทั้งสองตรงหน้าเอาไว้ตามสัญชาตญาณเจ้าของมือใหญ่คู่นั้นกดเสียงต่ำ “ทายสิว่าฉันคือใคร?! ถ้าทายถูกมีของขวัญให้ด้วยนะ!”เมื่อได้ยินเสียงนี้ เวินเหลียงก็รู้ในทันที ก่อนจะยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “โจวอวี่ นายยังเป็นเด็กอยู่เหรอ?!”โจวอวี่ปล่อยเวินเหลียง พลางหัวเสียเล็กน้อย “มันชัดขนาดนี้เลยเหรอ?”“แน่นอนว่าชัดสุด ๆ! นายอยากนั่งฝั่งไหน?” เวินเหลียงถามข้างเธอและถังซือซือล้วนมีเก้าอี้ว่างอยู่หนึ่งตัว“นั่งตรงนี้ก็แล้วกัน”
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 706
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 705
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 704
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 703
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 702
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 701
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 700
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 699
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 698
