บทที่ 358

เวินเหลียงตื่นมาตอนเย็น อาการเจ็ตแล็กดีขึ้นมากแล้ว จึงเรียกถังซือซือไปกินข้าวที่ร้านอาหารด้วยกัน

หลังกินข้าวมื้อค่ำเสร็จ ถังซือซือก็เสนอให้ไปเดินเล่นข้างนอก

รอบข้างมีผู้คนพลุกพล่าน ส่วนมากเป็นนักท่องเที่ยวที่มาท่องเที่ยว ถ่ายรูปกันอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย

เวินเหลียงและถังซือซือยืนอยู่ข้างท่าเรือ ลมทะเลเย็นสดชื่นพัดเข้ามาปะทะหน้า เย็นสบายเป็นอย่างมาก

แสงไฟสว่างไสว สะท้อนไปบนผิวน้ำทะเล เปล่งประกายระยิบระยับ แสงจันทร์สีทองกระเพื่อมไปมา งดงามเป็นอย่างยิ่ง

เวินเหลียงและถังซือซือถ่ายรูปกันอยู่ที่นี่สองสามรูป ทว่าเวินเหลียงมักรู้สึกเหมือนเบื้องหลังมีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองพวกเธออยู่

แต่เมื่อเธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นมีใคร

จากนั้นพวกเธอทั้งสองคนก็เดินวนรอบโรงละครโอเปร่าซิดนีย์รอบหนึ่ง ก่อนจะกลับไปยังโรงแรม

อีกสองวันโจวอวี่ถึงจะมาสมทบ สองวันก่อนหน้ามีเพียงเวินเหลียงและถังซือซือ

เข้าวันที่สามเวินเหลียงและถังซือซือไปยังควีนวิกทอเรียบิลดิง

ควีนวิกทอเรียบิลดิงเป็นศูนย์การค้าที่ใหญ่ที่สุดของซิดนีย์

ตัวอาคารมีประวัติศาสตร์ยาวนาน เป็นรูปทรงโดมแก้ว มีบันไดแบบวน ทุกที่ล้วนมีกลิ่นอายของความค