เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 352
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 353
ถังซือซือมารู้สึกตัวตระหนักได้อีกที นี่ฟู่เจิงกำลังลบเครื่องสำอางให้เวินเหลียงอยู่??“อาเหลียงเธอเป็นอะไรไป? คุณคงไม่ได้วางยาเธอใช่ไหม?” ถังซือซือคาดการณ์อย่างจริงจังฟู่เจิงเงยหน้ามองเธอทีหนึ่ง หน้าตาดูเคร่งขรึมและน่ากลัว ทันใดนั้นถังซือซือก็ตื่นกลัวไปเลยผู้ชายคนนี้ดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก เธอรับมือไม่ไหวจริง ๆแต่ทำเพื่อเพื่อนแล้ว เธอก็ยังรวบรวมความกล้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า “ฉันจะแจ้งตำรวจ อาเหลียงหย่ากับคุณแล้ว ถ้าคุณทำเรื่องที่มันทำร้ายเวินเหลียงขึ้นมา ฉันจะไม่ยอมปล่อยคุณไปแน่”เมื่อฟู่เจิงได้ยินดังนั้น สีหน้าก็ผ่อนคลายลงสองสามส่วนแม้ถังซือซือคนนี้มักจะยุยงให้เวินเหลียงหาผู้ชายคนใหม่ ทำให้เขารังเกียจเป็นอย่างมาก ทว่าเธอกลับหวังดีต่อเวินเหลียงด้วยใจจริงเห็นแก่เวินเหลียง ตอนนี้เขาจะปล่อยเธอไปก่อนก็แล้วกัน“ดื่มเหล้าไปนิดหน่อย ก็เลยผล็อยหลับไป” ฟู่เจิงอธิบายอย่างไม่ที่ไม่เคยทำมาก่อนประโยคหนึ่งถังซือซือประหลาดใจเล็กน้อย ทว่าก็ถอนหายใจเฮือกหนึ่งฟู่เจิงวางผ้าขนหนูเอาไว้ในกะละมัง ก่อนจะยกกะละมังน้ำไปห้องน้ำถังซือซือเดินไปลูบหน้าผากของเวินเหลียงที่ข้างเตียง คลำลมหายใจของเวินเหลี
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 354
“หืม? ทำไมถึงไม่ค่อยมีความทรงจำล่ะ?” นัยน์ตาฟู่เจิงประกายแสงดำขลับสายหนึ่งตามหลักแล้วไปแลกเปลี่ยนที่นั่นตั้งหนึ่งปี ไม่ว่าจะมีความทรงจำแย่หรือดี ก็ควรค่อนข้างมีความทรงจำเกี่ยวกับที่นั่นเยอะเวินเหลียงลูบหน้าผาก “หลักเสร็จจากไปแลกเปลี่ยนที่นั่น ก่อนกลับประเทศ ฉันเกิดอุบัติเหตุขึ้น มีหลายเรื่องที่จำได้อยู่เลือนราง”ที่แท้ก็เป็นเพราะเกิดอุบัติเหตุแล้วสูญเสียความทรงจำนี่เอง ไม่ต่างจากที่เขาคาดการณ์เอาไว้เท่าไรทว่าฟู่เจิงก็ยังสงสัย แล้วเด็กคนนั้นล่ะ?เกิดอุบัติเหตุกับเวินเหลียงแล้วแท้งไป? หรือว่าไปอยู่ที่อื่น?“ทำไมถึงเกิดอุบัติเหตุล่ะ? ตอนนั้นเธอเจ็บหนักหรือเปล่า?”“จำไม่ค่อยได้แล้ว ตอนนั้นได้รับบาดเจ็บที่สมอง ตื่นขึ้นมามีหลายเรื่องที่จำได้เลือนราง” นัยน์ตาของเวินเหลียงว่างเปล่า เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งหวนนึกไปเธอเคยพยายามหวนนึกถึงเรื่องราวเหล่านั้น ทว่ายิ่งพยายามคิดก็ยิ่งคิดไม่ออก ต่อมาเธอจึงล้มเลิกไปเมื่อฟู่เจิงได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วในการอธิบายของเวินเหลียง ไร้เงาของเด็กคนนั้น เดิมทีเธอเหมือนกับไม่รู้ถึงการมีอยู่ของเขาและอุบัติเหตุเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างแปลกประหลาด ราวกับใช้
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 355
เวินเหลียงโบกไม้โบกมือ “เข้าไปได้แล้ว เดินทางปลอดภัยนะ!”บนปากเธอยังมีรอยยิ้มแฝงอยู่เล็กน้อย ทว่าในใจอยากให้เขารีบไปใจจะขาดใบหน้าของฟู่เจิงเต็มไปด้วยความจนใจ ท้ายที่สุดก็โบกมือไปทางเวินเหลียง แล้วหมุนตัวเข้าไปในเกตเห็นเงาร่างของฟู่เจิงผ่านจุดสแกน และหายเข้าไปข้างใน เวินเหลียงจึงหมุนตัวออกจากสนามบินเมื่อนึกถึงท่าทางอาลัยอาวรณ์ของฟู่เจิงเมื่อกี้ เวินเหลียงก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกยิ้มมุมปากท่าทางแบบนั้นอย่างกับเด็กน้อยยืนร่ำลากับผู้ปกครองที่หน้าโรงเรียนยังไงอย่างนั้น ไม่พอใจและไม่ยอม ทว่าก็อับจนหนทางเธอไม่เคยเห็นฟู่เจิงทำท่าทางแบบนี้มาก่อน กระทั่งดูน่าเอ็นดูอยู่เล็กน้อย และน่ารักอยู่หน่อย ๆยิ้มไป ๆ จู่ ๆ รอยยิ้มบนใบหน้าของเวินเหลียงก็แข็งทื่อ เธอรีบหุบรอยยิ้มในสมองของเธอกำลังคิดเรื่องอะไรอยู่กันแน่ทำไมถึงคิดว่าฟู่เจิงน่ารักไปได้ล่ะ?เรื่องพวกนี้เขาต้องแสร้งทำขึ้นมาแน่ ๆสามปีหลังแต่งงานมานี้ เธอถูกความอ่อนโยนที่เขาแสร้งทำหลอกลวงมาโดยตลอด ครั้งนี้เธอก็เกือบถูกหลอกให้ลุ่มหลงอีกแล้วเวินเหลียง ทำไมเธอถึงเจ็บแล้วไม่จำเลยนะ!…เวินเหลียงนั่งรถเมล์กลับไปยังโรงแรม และรีบเล่าเร
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 356
หญิงสาวก้มหน้าเล็กน้อย ก่อนจะยกนิ้วเรียวดุจหยกถอดแว่นกันแดดออกมาครึ่งหนึ่ง ริมฝีปากแดงเผยอ แล้วพูดออกมาโดยใช้ภาษาอังกฤษว่า “ฉันรู้ ที่นั่งของฉันอยู่ริมทางเดิน แต่ฉันไม่อยากนั่ง พวกเรามาแลกกัน คุณอยากได้เท่าไร?”เวินเหลียงเลิกคิ้ว “ขอโทษนะคะ แต่ฉันไม่อยากแลกกับคุณ”หญิงสาวชำเลืองมองเธอทีหนึ่ง นัยน์ตาตกไปที่กระเป๋าในมือของเวินเหลียง บนใบหน้าเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยันรอยยิ้มหนึ่ง “กระเป๋าใบนี้ของเธออย่างมากก็ไม่เกินสองหมื่นห้า ฉันชดใช้ให้คุณสองหมื่นห้าเป็นยังไง? อย่าลืมสิ ราคาตั๋วที่นั่งพวกนี้ก็เท่ากันหมด สองหมื่นห้านี่ก็เท่ากับคุณได้ไปฟรี ๆ เลยนะ”เวินเหลียงมองตามสายตาของเธอ ก่อนจะเขย่ากระเป๋าตัวเอง “แค่สามพันห้าเอง แต่ฉันบอกไปแล้วไง ว่าฉันไม่แลกกับคุณหรอก”นัยน์ตาของหญิงสาวประกายการเหยียดหยามออกมาคนแบบนี้เธอเคยเห็นมาเยอะ ได้เงินเดือนน้อยนิด เก็บอยู่สองสามปี ใช้เงินอย่างตระหนี่ถี่เหนียว ท้ายที่สุดก็เอาเงินเก็บออกมาใช้ไปเที่ยวก้อนหนึ่ง ถ่ายรูปสวย ๆ แสร้งทำเป็นสวยเพอร์เฟกต์“งั้นคุณอยากได้เท่าไร ห้าหมื่น?”“เท่าไรก็ไม่แลกทั้งนั้น!”เห็นเวินเหลียงยังไม่ยอมแลกอีก สีหน้าของหญ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 357
สีหน้าของเธอราบเรียบ ทว่าในใจตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ขนาดมือยังดูดีขนาดนั้น!เธอไม่ได้เจอผู้ชายที่โดนใจขนาดนี้มานานมากแล้ว!!ถ้าพลาดไป ไม่รู้จะไปหาได้จากที่ไหนอีก!เครื่องบินเทคออฟ กระทั่งลอยอยู่กลางอากาศในระดับความสูง เครื่องบินก็นิ่งลงหญิงสาวควบคุมไม่อยู่ ข้อศอกซึ่งพาดอยู่บนที่เท้าแขนไปถูกตัวชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ เธอรีบพูดสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษว่า “ขอโทษนะคะ”“ไม่เป็นไรครับ” ชายหนุ่มเองก็ใช้ภาษาอังกฤษตอบกลับเช่นกัน น้ำเสียงเคร่งขรึมเป็นอย่างมากในใจของหญิงสาวลิงโลด แม้แต่น้ำเสียงยังไพเราะเสนาะหูขนาดนั้นเธอรีบตีสนิทต่อ “คุณจะไปไหนเหรอคะ?”“ซิดนีย์” ฟู่เจิงเปิดหน้านิตยสารเขารู้ว่าเวินเหลียงอยู่บนเที่ยวบินนี้ ทว่าเวินเหลียงไม่รู้ว่าเขาอยู่ด้วยอันที่จริงหลังเวินเหลียงออกไปวันนั้น เดิมทีเขาไม่ได้ขึ้นเครื่องบินออกไปยัยเด็กโง่นี่ ก็ยังใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนอย่างเคย ไม่นึกเลยว่าจะไม่ยอมดูเขาขึ้นเครื่องบินไปกับตาตัวเองก่อน!ลู่เย่ากลับประเทศไปแล้ว เขาอยู่ข้างกายเวินเหลียงเพียงลำพัง ปิดบังสถานที่พักระหว่างเดินเดินทางนั้นเป็นเรื่องง่ายดายหญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างตกตะลึง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 358
เวินเหลียงตื่นมาตอนเย็น อาการเจ็ตแล็กดีขึ้นมากแล้ว จึงเรียกถังซือซือไปกินข้าวที่ร้านอาหารด้วยกันหลังกินข้าวมื้อค่ำเสร็จ ถังซือซือก็เสนอให้ไปเดินเล่นข้างนอกรอบข้างมีผู้คนพลุกพล่าน ส่วนมากเป็นนักท่องเที่ยวที่มาท่องเที่ยว ถ่ายรูปกันอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเวินเหลียงและถังซือซือยืนอยู่ข้างท่าเรือ ลมทะเลเย็นสดชื่นพัดเข้ามาปะทะหน้า เย็นสบายเป็นอย่างมากแสงไฟสว่างไสว สะท้อนไปบนผิวน้ำทะเล เปล่งประกายระยิบระยับ แสงจันทร์สีทองกระเพื่อมไปมา งดงามเป็นอย่างยิ่งเวินเหลียงและถังซือซือถ่ายรูปกันอยู่ที่นี่สองสามรูป ทว่าเวินเหลียงมักรู้สึกเหมือนเบื้องหลังมีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองพวกเธออยู่แต่เมื่อเธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นมีใครจากนั้นพวกเธอทั้งสองคนก็เดินวนรอบโรงละครโอเปร่าซิดนีย์รอบหนึ่ง ก่อนจะกลับไปยังโรงแรมอีกสองวันโจวอวี่ถึงจะมาสมทบ สองวันก่อนหน้ามีเพียงเวินเหลียงและถังซือซือเข้าวันที่สามเวินเหลียงและถังซือซือไปยังควีนวิกทอเรียบิลดิงควีนวิกทอเรียบิลดิงเป็นศูนย์การค้าที่ใหญ่ที่สุดของซิดนีย์ตัวอาคารมีประวัติศาสตร์ยาวนาน เป็นรูปทรงโดมแก้ว มีบันไดแบบวน ทุกที่ล้วนมีกลิ่นอายของความค
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 359
ตอนเที่ยงของวันต่อมา เวินเหลียงและถังซือซือเดินช็อปปิงกันจนเหนื่อย จึงไปกินข้าวในร้านอาหารแห่งหนึ่งระหว่างรอร้านอาหารเสิร์ฟอาหาร เวินเหลียงก็ไถโทรศัพท์ แล้วพูดขึ้นด้วยความสงสัยว่า “โจวอวี่ยังไม่ถึงอีกเหรอ? ทำไมไม่เห็นมีข้อความอะไรเลย?”ตามข้อมูลเที่ยวบินที่โจวอวี่ส่งให้ เช้าวันนี้ควรมาถึงซิดนีย์แล้วถังซือซือชำเลืองมองด้านหลังเวินเหลียงทีหนึ่ง นัยน์ตาประกายรอยยิ้มออกมาแวบหนึ่ง “อาจจะดีเลย์ละมั้ง รออีกสักเดี๋ยวก็แล้วกัน”“งั้นก็รออีกสักเดี๋ยวก็แล้วกัน”และในจังหวะนี้เอง จู่ ๆ ตรงหน้าเวินเหลียงก็มืดไปมีมือใหญ่ ๆ คู่หนึ่งมาปิดอยู่ที่ตาทั้งสองข้างของเธอ!เวินเหลียงจับมือทั้งสองตรงหน้าเอาไว้ตามสัญชาตญาณเจ้าของมือใหญ่คู่นั้นกดเสียงต่ำ “ทายสิว่าฉันคือใคร?! ถ้าทายถูกมีของขวัญให้ด้วยนะ!”เมื่อได้ยินเสียงนี้ เวินเหลียงก็รู้ในทันที ก่อนจะยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “โจวอวี่ นายยังเป็นเด็กอยู่เหรอ?!”โจวอวี่ปล่อยเวินเหลียง พลางหัวเสียเล็กน้อย “มันชัดขนาดนี้เลยเหรอ?”“แน่นอนว่าชัดสุด ๆ! นายอยากนั่งฝั่งไหน?” เวินเหลียงถามข้างเธอและถังซือซือล้วนมีเก้าอี้ว่างอยู่หนึ่งตัว“นั่งตรงนี้ก็แล้วกัน”
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 360
เนื่องด้วยเหตุนี้ เธอถึงไม่เคยใส่เครื่องประดับพวกนั้นเลย“พวกเธอชอบก็ดี”“ได้เป็นของใช้คู่กับเพื่อนสนิทพอดีเลย พรุ่งนี้เอามาใส่กันนะ” ถังซือซือรับกล่องมา จากนั้นก็พูดเตือนขึ้นว่า “คุณยังไม่รีบดูของขวัญที่อาเหลียงให้คุณอีกเหรอ? เมื่อวานตอนซื้อของเจอคนประสาทด้วย โชคดีที่ร้านรู้เหตุรู้ผล”โจวอวี่หยิบกล่องบนโต๊ะขึ้นมา พร้อมทั้งมองประเมินรูปร่างหน้าตา “นี่น่าจะเป็นนาฬิกาข้อมือใช่ไหม ช่วงนี้ฉันกำลังขาดนาฬิกาข้อมือพอดีเลย”พูดไปโจวอวี่ก็พลางเปิดกล่องออก นาฬิกาไขลานด้านในดูประณีตทว่าไม่ได้หรูหราจนเกินไป มีความรู้สึกเรียบโก้อย่างหนึ่ง“ว้าว อาเหลียง สายตาเธอไม่เลวเลยจริง ๆ! นาฬิกาข้อมือเรือนนี้ฉันชอบมาก รีบใส่ให้ฉันเร็วเข้าสิ”โจวอวี่ยัดนาฬิกาข้อมือไปในมือของเวินเหลียง จากนั้นก็วางข้อมือของตนไว้บนโต๊ะเวินเหลียงหยิบนาฬิกาข้อมือขึ้นมา ก่อนจะใส่ไปบนข้อมือของโจวอวี่เธอก้มหน้าลงเล็กน้อย ที่จอนหูมีผมร่วงหล่นลงมามองไปจากมุมของโจวอวี่ ขนตาของเธอทั้งดำขลับและทั้งยาว ราวกับพัดอันน้อย ๆ สองเล่ม เปล่งแสงแวววับ ผิวบนหน้าของเธอทั้งขาวและทั้งละเอียด ราวกับไข่ที่ปอกเปลือกแล้ว กระทั่งเขามองเห็นรูขุม
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
