เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 360
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 361
“ถ้าฉันไม่ได้มาด้วย วันนี้พวกเธอแพลนจะไปไหนกันเหรอ?” โจวอวี่รับเครื่องเคียงที่พนักงานนำมาเสิร์ฟไปวางไว้ตรงขอบโต๊ะ“ไปนั่งเรือข้ามฟากน่ะ ได้ยินมาว่าถ่ายรูปโรงละครโอเปร่ากับสะพานฮาร์เบอร์บนเรือจะยิ่งสวยขึ้นไปอีก” เวินเหลียงคีบปลาย่างมาชิ้นหนึ่ง ก่อนจะเอาก้างออกแล้วใส่เข้าไปในปาก สัมผัสกรอบนอกนุ่มใน“งั้นก็ไปนั่งเรือข้ามฟากกันเถอะ ฉันแล้วแต่พวกเธอเลย” โจวอวี่เห็นว่าในแก้วของเวินเหลียงน้ำหมดเกลี้ยงจนมองเห็นก้นแล้ว จึงถามขึ้นว่า “เธออยากได้สไปรท์ไหม? เดี๋ยวฉันไปเอาให้เธอแก้วหนึ่งเอง”“อืม” เวินเหลียงใส่เห็ดเข็มทองสองชิ้นลงไปในซุปที่เดือดปุด ๆ“เรียบร้อยแล้ว” โจวอวี่วางแก้วกลับไปตรงหน้าเวินเหลียง แล้วนั่งลง“ขอบคุณนะ”“สองสามวันมานี้พวกเธอคงเที่ยวในซิดนีย์กันเกือบครบแล้วใช่ไหม? ต่อไปแพลนจะไปไหนล่ะ?”“อันที่จริงตอนแรกพรุ่งนี้พวกเราจะไปเมลเบิร์นกัน แต่วันนี้นายเพิ่งมาถึง นายยังไม่ได้เที่ยวในซิดนีย์เลย...”“ไม่เป็นไร ก่อนหน้านี้ตอนฉันมาประชาสัมพันธ์ที่ซิดนีย์ เคยเที่ยวเล่นที่นี่แล้ว พรุ่งนี้ก็ไปเมลเบิร์นเลยก็แล้วกัน” โจวอวี่เอ่ย“งั้นก็ได้”ฟู่เจิงที่อยู่ร้านกาแฟฝ่ายตรงข้ามเห็นโจวอวี่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 362
โจวอวี่คนนี้มันช่างเจ้าเล่ห์จริง ๆ!“อาเหลียง เธอยิ้มหน่อย โพสต์ท่าหน่อย”การโพสต์ท่าของเวินเหลียงค่อนข้างกร่อย เธอทำแต่ท่าฉีกยิ้มริมฝีปากเล็กน้อย แล้วก็ชูสองนิ้วไว้ข้างแก้ม“โอเค! ถ่ายเสร็จแล้ว พวกเธอดูเอาละกันว่าเป็นไงบ้าง?”ถังซือซือเขย่าโทรศัพท์ เวินเหลียงและโจวอวี่วิ่งล้อมเข้ามาดูผู้หญิงที่อยู่ในรูปภาพมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมาก รอยยิ้มสดใสสวยงาม จิตใจสงบผู้ชายในรูปหน้าตาหล่อเหลา ยิ้มจนราวกับพระอาทิตย์ยิ้มแฉ่ง เผยฟันขาวที่เรียงตัวสวยออกมาทั้งปากเบื้องหลังของพวกเขาเป็นน้ำทะเลสีครามเข้ม สิ่งที่อยู่ไกล ๆ ทางซ้ายคือโรงละครโอเปร่าซิดนีย์อันงดงาม ส่วนทางขวาเป็นสะพานฮาร์เบอร์อันยิ่งใหญ่คนและวิวขับกันให้เด่นยิ่งขึ้นไปอีก ดีเลิศสมบูรณ์แบบ ทำเอาไม่รู้จะมองไปทางไหนดีโจวอวี่พยักหน้าอย่างพอใจ “ขอบคุณมากนะครับ ถ่ายได้สวยมาก พวกคุณอยากถ่ายรูปไหม? ผมช่วยถ่ายให้พวกคุณได้นะ”“เยี่ยมเลยค่ะ!” ถังซือซือลากเวินเหลียงไปข้างราวบันได พร้อมโพสต์ท่าเมื่อเทียบการโพสต์ท่าระหว่างเวินเหลียงกับโจวอวี่และถังซือซือกับเวินเหลียง สองคนหลังเปลี่ยนท่าโพสต์มากกว่า และคนที่เปลี่ยนท่าโพสต์มากที่สุดก็คือถังซื
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 363
วันต่อมา พวกเวินเหลียงทั้งสามคนก็นั่งเครื่องบินไปยังเมลเบิร์นเที่ยวเล่นกันจนดึกถึงได้หาร้านอาหารกินข้าวในขณะที่กำลังกินข้าวกันอยู่นี้เอง โจวอวี่ก็ได้รับข้อความจากผู้จัดการส่วนตัว“โจวอวี่ แพลนเที่ยวของนายคงล่มแล้ว อีกสองวันซีรีส์เรื่องความรักในฤดูร้อนจะเปิดกล้องแล้ว นายรีบกลับประเทศด่วน”ขณะที่เห็นข้อความนี้ ในหัวของโจวอวี่ก็เต็มไปด้วยความฉงนเขาขยี้ตาตัวเอง เช็กให้มั่นใจว่าตัวเองไม่ได้มองผิด “พี่หู่ พี่ไม่ได้กำลังล้อผมเล่นใช่ไหม? ความรักในฤดูร้อนเปิดกล้องหลังปีใหม่ไม่ใช่เหรอ?”“เมื่อกี้เพิ่งจะแจ้งลงในกลุ่ม ว่าขยับเวลามาถ่ายก่อนกำหนดน่ะ”เดิมทีแล้วโจวอวี่รับไม่ได้เลย “ทำไมถึงได้กะทันหันแบบนี้?”“เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้แน่ชัดเหมือนกัน ก่อนหน้านี้ไม่ได้ข่าวเลย พรุ่งนี้นายกลับประเทศมาเลยก็แล้วกัน ฉันจะให้ผู้ช่วยจองตั๋วเครื่องบินให้นาย ถ้ากลับมาไม่ทันพิธีบวงสรวงเปิดกล้อง สื่อพวกนั้นได้เริ่มเดานั่นเดานี่ไปเรื่อยแน่”เมื่อคิดว่าพรุ่งนี้ตนต้องกลับไปแล้ว หัวใจของโจวอวี่ก็แหลกสลายไปทั้งดวง เขาถามขึ้นอย่างอ่อนแรงว่า “ลาหยุดได้ไหม?”“นายคิดว่าไงล่ะ?”บทบาทสมทบอื่น ๆ ยังพอเข้ากองถ่ายช้าไ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 364
เวินเหลียงหยุดฝีเท้า “ถ้างั้นส่งนายตรงนี้ก็แล้วกันนะ ทางนั้นเป็นเคาน์เตอร์เช็คอิน ขอไปไม่ไปกับนายละกันนะ”โจวอวี่มองนาฬิกาข้อมือทีหนึ่ง ยังคงอาลัยอาวรณ์อยู่เล็กน้อย “ก็ได้ พวกเธอกลับไปเถอะ ไม่ถ่วงเวลาการเดินทางของพวกเธอแล้ว รอพวกเธอกลับประเทศไปค่อยรวมตัวกันใหม่ก็แล้วกัน”เวินเหลียงกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงตะโกนดังลั่นแว่วมาจากด้านหลัง “โจวอวี่อยู่ตรงนั้น!”เมื่อสิ้นเสียง เสียงฝีเท้านับไม่ถ้วนก็พุ่งตรงมาทางนี้อย่างรวดเร็วเวินเหลียงเบือนหน้าไปมอง ฝูงคนที่ราวกับกระแสน้ำก็ถาโถมเข้ามาราวกับมด เดิมทีเธอยังไม่ทันได้ตอบสนอง ก็ถูกเบียดจนกลายเป็นขนมเปี๊ยะคนแล้วผู้คนมากมายนับไม่ถ้วนเบียดไปจากข้างกายเวินเหลียง เบียดจนเวินเหลียงหัวหมุนไปหมดฝูงชนยิ่งฮึกเหิมขึ้น จู่ ๆ ก็มีแรงผลักมหึมาดันมาชนเวินเหลียง เธอล้มลงไปนอนบนพื้น เสียงกรีดร้องด้วยความตกตะลึงถูกเสียงกรี๊ดกร้าดกลบไปจนสิ้น ทันใดนั้นก็มีคนเหยียบไปบนขาของเธอขาคนนับไม่ถ้วนผ่านข้างกายของเธอไป กระทั่งมีคนไม่ทันระวังเหยียบไปบนตัวเธอ และมีบางคนไม่ทันระวังเตะเธอด้วยเสียงกรีดร้องของเวินเหลียงถูกกลบมิด ไม่มีใครสนใจขณะที่จะต
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 365
ฟู่เจิงพาเวินเหลียงไปตรวจที่โรงพยาบาลระหว่างทางไป เวินเหลียงส่งไลน์หาถังซือซือข้อความหนึ่ง “ถังถัง เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ฉันถูกเหยียบจนได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้กำลังไปโรงพยาบาล เธอกลับไปรอฉันที่โรงแรมก็แล้วกัน”ถังซือซือส่งอิโมจิผู้รอดชีวิตจากภัยพิบัติมาตัวหนึ่งถัง “ฉันไม่เป็นอะไร”ถัง “แม่มันเถอะ ซาแซงพวกนี้อย่างกับพวกนอกรีต!”ถัง “เธอบาดเจ็บหนักหรือเปล่า?”ฮอตแอนด์คูล “ไม่หนัก ไม่ต้องเป็นห่วง”ถัง “เธอไปโรงพยาบาลเองคนเดียวเหรอ? ตอนนี้เธออยู่ไหน? เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อนเธอเอง”เวินเหลียงมองฟู่เจิงที่นั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับข้าง ๆ ทีหนึ่ง “ตอนนี้ฉันออกมาจากสนามบินแล้ว เธอกลับไปโรงแรมก่อนได้เลย”ผ่านไปสองสามวินาที ทันใดนั้นถังซือซือก็ตอบกลับมาว่า “อาเหลียง เมื่อกี้เหมือนฉันเห็นเงาของอีตามืดบอดฟู่ด้วย!”หัวใจของเวินเหลียงเต้นผิดจังหวะ เธอชำเลืองมองฟู่เจิงด้วยความกระวนกระวายใจ รู้สึกอย่างกับลอบเจอสามีคนเก่าแล้วถูกสามีคนปัจจุบันจับได้ว่าคบชู้อย่างนั้น “เธอคงมองผิดไปแล้วละมั้ง? เขาจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”หลังส่งข้อความไป เวินเหลียงก็จ้องหน้าจอโทรศัพท์ อกสั่นขวัญแขวนสุด ๆ“ฉันอาจมองผิด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 366
ฟู่เจิงหยิบยาทามาจากมือเธอด้วยใบหน้าที่ไม่เปลี่ยนสีหน้า เขาเดินไปนั่งลงบนโซฟา เปิดกระปุกยาทา “ฉันช่วยใส่ยาให้เธอเอง เดี๋ยวใส่ยาเสร็จฉันก็ไป”เวินเหลียงยื่นมือไปลูบหน้าผาก “...”“ถ้าเธออยากจู๋จี๋กับฉันมากขึ้นอีกหน่อย จะนวดต่อก็ได้นะ” ฟู่เจิงพูดขึ้นมาแบบนี้เวินเหลียงจ้องฟู่เจิงเขม็งสองที นัยน์ตาคมราวกับมีดเธอจนปัญญา ได้แต่หยิบคัตตอนบัตออกมาวางบนโต๊ะกล่องหนึ่ง ภายใต้สถานการณ์ที่ฟู่เจิงนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอเลิกกระโปรงขึ้นจนถึงเข่าบนขาเล็ก ๆ ที่เดิมทีขาวผ่องไร้รอยขีดข่วนตอนนี้เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำดำเขียว และยังมีบางที่ที่ราวกับถูกรองเท้าส้นสูงเหยียบ ทิ้งรอยบุ๋มลึกเอาไว้ ตรงขอบเป็นแผลถลอกภายในดวงตาลึกซึ้งของฟู่เจิงมีอารมณ์อย่างหนึ่งกลอกไปกลอกมาอยู่ในนั้น มือใหญ่ ๆ ลูบไปบนขาเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำดำเขียวของเวินเหลียงเบา ๆ “เจ็บไหม?”พูดตามตรงขอแค่ไม่กดก็ไม่เจ็บเพียงแต่มือของฟู่เจิงเบามาก เบาถึงขั้นที่ว่าอย่างกับขนนกพาดผ่านไป ทำเอารู้สึกคันยุบยิบ พาเวินเหลียงขนลุกซู่ไปทั้งตัว“รีบทายาให้มันเร็วหน่อยได้ไหม!”ฟู่เจิงหน้าคลำดำเขียว เขาบีบยาทาลงไปบนคัตตอนบัต แล้วแตะไปตรงที่มีรอยฟกช้ำ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 367
“ฉันช่วยเธอ แต่เธอพูดขอบคุณแค่ประโยคเดียว จากนั้นก็ผลักไสไล่ส่งฉันเนี่ยนะ อาเหลียง เธอแน่ใจนะว่าจะถีบหัวส่งหลังเสร็จเรื่องกันแบบนี้?”เวินเหลียงหมดคำพูดไปสองสามวินาที “ก็คิดซะว่าฉันถีบหัวส่งหลังเสร็จเรื่องก็แล้วกัน คุณเองก็ไม่รักษาคำพูดเหมือนกันนี่ เคยบอกเอาไว้ดิบดีว่าจะไม่มาตามติดฉันต้อย ๆ อีก คุณอย่าบอกฉันว่าคุณมาทำงานนอกสถานที่ แล้วมาเจอที่สนามบินโดยบังเอิญนะ?”“ถ้าฉันไม่ตามเธอ ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเธอจะบาดเจ็บจนถึงขั้นไหน! เดี๋ยวก็กระเป๋าสตางค์หายบ้าง เดี๋ยวก็ได้รับบาดเจ็บบ้าง เธอจะให้ฉันวางใจได้ยังไง?”“พวกเราหย่ากันแล้วนะ เรื่องของฉันมันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ คุณไม่ต้องมาสนใจก็ได้”“เธอ...”สีหน้าของฟู่เจิงพลันเคร่งขรึมลงทันที นัยน์ตาหมองคล้ำสีหน้าของเวินเหลียงซีดเผือด เธอถอยหลังก้าวหนึ่งตามสัญชาตญาณฟู่เจิงขยับเข้าไปใกล้ก้าวหนึ่ง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสงสัย “เธอพูดประโยคเมื่อกี้อีกรอบสิ!”เวินเหลียงถอยหลังก้าวหนึ่งพร้อมทั้งนัยน์ตาเปล่งประกาย “พวกเราหย่ากันแล้ว เรื่องของฉันมันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ คุณไม่ต้องมาสนใจก็ได้”น้ำเสียงสั่นเครือ ทำท่าอย่างไม่มั่นใจมากพอสีหน้าของฟู่เ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 368
เมื่อเห็นเวินเหลียงและถังซือซือขึ้นมาบนรถบัส ภายในรถก็เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเสียงพูดคุยเจื้อยแจ้วก็ดังขึ้นต่อเวินเหลียงและถังซือซือเลือกที่นั่งแล้วนั่งลงข้างกันชายหนุ่มตรงที่นั่งด้านหน้ายิ้มแย้มพร้อมทั้งทักทายพวกเธอ “พี่สาวทั้งสองคน พวกพี่เป็นคนที่ไหนเหรอ? มาออสเตรเลียนี่มาทำงานหรือมาเที่ยวเหรอครับ?”เพื่อนที่นั่งข้างชายหนุ่มมองเวินเหลียงสองสามที ทว่าไม่ได้พูดอะไร จากนั้นก็หันหน้าไปคุณลุงที่อยู่หน้าชายหนุ่มเองก็เป็นมิตรเช่นเดียวกัน “ดูจากอายุของพวกเธอสองคนแล้ว ไม่เหมือนนักเรียน”ถังซือซือยิ้มพลางเอ่ยว่า “พวกเรามาที่นี่เพื่อมาเที่ยวค่ะ บ้านเดิมอยู่ที่เมืองเจียงเฉิง พวกนายล่ะ”เมื่อพูดถึงบ้านเดิม นักท่องเที่ยวที่อยู่ในรถก็ครึกครื้นขึ้นมาทันที พร้อมทั้งรายงานมณฑลของตัวเอง ยอมรับว่าเป็นคนบ้านเดียวกันบ้าง หากไม่ใช่คนบ้านเดียวกันก็ตีสนิท อย่างเช่น “ผมมีเพื่อนคนหนึ่งเป็นคนบ้านเดียวกับพวกคุณเลย...”หลังจากนั้นก็มีคนขึ้นมาบนรถอีกเจ็ดแปดคน ไกด์นำเที่ยวเช็กชื่อ ก่อนจะปิดประตูและออกเดินทางหลังรถเริ่มขับเคลื่อน ภายในห้องโดยสารเงียบลงไปมาก ที่ควรทำอะไรก็ทำอย่างนั้นไปบางคนก็พูดคุยกับเ
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
