บทที่ 345

ฉะนั้นเวินเหลียงจึงกำหนดเวลาเลี้ยงข้าวลู่เย่าตอนกลางคืน

ในตอนที่ลู่เย่าบอกว่าเขาจะเป็นคนเลือกร้านอาหารเอง เวินเหลียงก็เกิดความรู้สึกตงิดใจขึ้นมา

แต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอให้ลู่เย่าบอกเธอหลังจากที่เขาตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว

…

ขณะเจ็ดโมงครึ่งในเช้าวันต่อมา พวกเวินเหลียงทั้งสามคนก็มาถึงยังท่าเรือที่ระบุว่าให้นัดรวมตัวกัน

ในตอนนี้มีคนมารออยู่ที่ท่าเรือค่อนข้างเยอะแล้ว มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนที่จองทัวร์ล่องเรือออกทะเลไปดูวาฬ ในบรรดาคนเหล่านั้นมีคนที่มีใบหน้าแบบคนเอเชียไม่น้อยทีเดียว

ที่พวกเธอจองมาเป็นเรือคาตามารัน ไกด์นำเที่ยวเป็นคนผิวขาว ในกรุ๊ปทัวร์สื่อสารโดยใช้ภาษาอังกฤษ

เริ่มขึ้นเรือตอนเจ็ดโมงสี่สิบนาที เมื่อถึงเวลาออกเดินทางตอนแปดโมง บนเรือของพวกเธอมีคนทั้งหมดสามสิบกว่าคน

ตัวเรือแล่นผ่าผิวน้ำ ฟองคลื่นสีขาวแยกออกไปทั้งสองข้าง เรือค่อย ๆ ออกห่างจากท่าเรือ

เวินเหลียงยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ ลมทะเลตีเข้าหน้า ปนกลิ่นคาวและเค็มที่มีเอกลักษณ์อย่างหนึ่ง

เธอหันหลังกลับไปมอง ท่าเรือไกลออกไปเรื่อย ๆ ค่อย ๆ เลือนราง กระทั่งหายวับไป

เธอมองไปรอบ ๆ รอบข้างล้วนเป็นน้ำทะเลกว้างใหญ่ไพศาล ที่เส้นขอ