LOGINShare
2.ข้าไม่ใช่ปีศาจร้าย (1)
Last Updated:
2025-02-23 13:02:26“เอ่อ ทะ...ท่านเข้าใจผิด”
เป็นผู้ที่อยู่ด้านหลังเอ่ยขึ้นด้วยเสียงตะกุกตะกัก ขณะผู้ที่ถูกจับได้กลับยืนเฉย
“พวกเจ้าเป็นปีศาจชัดๆ ยังคิดปฏิเสธอีกหรือ คิดว่ากลายร่างเป็นหญิงรูปร่างบอบบางแล้วข้าจะมองไม่ออกเช่นนั้นหรือ”
ชายหนุ่มดันกระบี่ประชิดคอผู้ที่ถูกจับตัวได้จนเลือดซิบขึ้นมา แม้เพียงน้อยนิดหากก็ทำเอาคนเห็นรีบร้องห้าม หากผู้เจ็บก็ยังไม่เอ่ยสิ่งใด
“อย่า...”
เกาถิงแทบกรีดร้องออกมาเมื่อเห็นเลือดบนคอของนายตนแล้วรีบเอ่ยอย่างหวาดหวั่น
“อย่าทำอะไรพวกข้าเลย”
“แม้เป็นปีศาจ ท่านก็ไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายข้า”
ซีหรูเสียงแข็งต่างกับคนของตน นั่นยิ่งเพิ่มความกังวลให้กับเกาถิง ด้วยคมกระบี่ประชิดคอเล็กจนได้เลือด
“พวกเจ้าทำร้ายคน”
ชายหนุ่มผู้เอ่ยนั้นมีใบหน้าเลิศล้ำยากจะหาผู้เทียบได้ง่ายนักหากกลับเข้มดุดัน ทั้งเรือนร่างก็สูงใหญ่น่าเกรงขาม ดวงตาคมจ้องมายังนางราวต้องการคาดคั้น
“ข้าไม่ได้ทำสิ่งใด”
“พวกข้าเพิ่งมาถึง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่เกิดเหตุอันใดขึ้น”
เกาถึงรีบสำทับเพื่อหาทางช่วยธิดาน้อยของนาง
สายตาคมเหลือบมองเลือดสีแดงที่ซึมไหลลงเล็กน้อยแนบคอขาวพลางครุ่นคิด
กระบี่เวทย์คู่กายที่สร้างจากเกล็ดมังกรเงินของตนนั้น แตะต้องผิวเนื้อกายทิพย์เซียนหรือร่างแปลงปีศาจเพียงน้อยนิดก็สร้างบาดแผลเหวอะหวะ ทว่านางกลับเกิดรอยบาดราวมนุษย์มีเลือดเนื้อ
แม้แคลงใจสงสัย หากอย่างไรพวกนางก็เป็นปีศาจ เขาจิ่นลี่ย่อมมองไม่ผิดเป็นแน่
“เพียงคำพูดไม่อาจเชื่อถือได้ พวกเจ้าเป็นปีศาจ ทั้งยังมาอยู่ในป่าขณะที่พวกข้าไล่ตามปีศาจฆ่าคน ช่างดูน่าสงสัย”
“ฆ่าคน พวกข้าน่ะหรือ”
ซีหรูเสียงดัง ไม่หวั่นต่อคอที่สามารถถูกตัดได้ทุกเมื่อของตน
“ปรักปรำผู้อื่น ตาถั่วนัก”
“นี่เจ้า...ช่างกล้านัก ข้าขยับนิดเดียวคอเจ้าอาจหลุดจากบ่าก็เป็นได้”
ผู้เป็นถึงไท่จื่อสวรรค์และเทพสงครามเข่นเสียงขึ้น ดวงตาวาวโรจน์ ทว่าขณะนั้นคนของตนกลับมาพอดี
“ปีศาจตนนั้นรู้พื้นที่หลบสายตาในป่านี้ดียิ่งนัก ข้าไม่อาจตามได้ทัน”
แม้จะแปลกใจกับสถานการณ์ที่เห็นหากหวังหย่งก็รายงาน แล้วเหลือบมองหญิงสาวสองนางที่อยู่ในการควบคุมของนายตน เขามองออกว่านี่คือปีศาจ
“หรือป่าแห่งนี้เป็นแหล่งกบดานของปีศาจ”
หวังหย่งออกความเห็น
“มีมากกว่าหนึ่งก็ต้องกำจัดให้หมด”
จิ่นลี่เอ่ยอย่างจริงจัง พร้อมมองปีศาจน้อยตรงหน้าเขม็ง
“ได้โปรดนายท่าน อย่าทำอะไรพวกข้าเลย”
แล้วก็เป็นเกาถิงที่รีบคุกเข่าลงอย่างอ้อนวอน หากไม่เพราะคอของธิดาน้อยแนบอยู่กับคมกระบี่ นางไม่มีวันคุกเข่าให้ผู้ใดนอกจากนายของตนแน่
“อาถิง เจ้าทำอะไร ลุกขึ้นดี๋ยวนี้”
ซีหรูมองพี่เลี้ยงตนอย่างคาดไม่ถึง ปีศาจก็มีศักดิ์ศรี ไม่ควรคุกเข่าให้ใครง่ายดายเช่นนี้ แถมยังไม่มีความผิดใด คิดแล้วก็ยิ่งไม่พอใจคนที่จับตนไว้
“จะฆ่าก็ฆ่าเลย ไม่ต้องขู่ แต่ขอบอกเอาไว้เลยว่าท่านฆ่าคนผิด”
เจ้าของสายตาคมดุนิ่งคิดครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ย
“ฆ่าเจ้านั้นไม่ยาก แต่ในเมื่อเจ้ายืนยันว่าไม่ผิด ข้าก็จะให้โอกาสพิสูจน์ตนเอง เจ้าต้องตามหาปีศาจตนนั้นกับพวกข้า กำจัดให้สิ้น”
“เพียงช่วยตามหาปีศาจน่ะหรือ”
ซีหรูไม่อยากเชื่อนักว่าเขาจะปล่อยพวกนาง
“หากพวกเจ้าไม่ใช่พวกเดียวกัน ย่อมลงมือฆ่าปีศาจตนนั้นได้”
เขาบอกพร้อมลดกระบี่ลง
เกาถิงรีบเข้ามาดูแผลของนายตนอย่างเป็นห่วง ทว่าซีหรูไม่สนใจ นางขยับไปใกล้ร่างสูงใหญ่อีกนิดเชิดหน้าพูดอย่างมั่นใจ
“ได้ ข้าจะฆ่าปีศาจร้ายนั่นด้วยมือของข้าเอง”
ชายหนุ่มกวาดมองผู้พูดด้วยสายตาไม่เชื่อถือ แต่หากพวกนางคิดไม่ซื่อย่อมไม่มีทางหนีพ้นมือตน แล้วจึงพูดราวท้าทาย
“หากเป็นเช่นนั้นได้ก็ดี อย่าคิดแอบหนีก็แล้วกัน”
“ข้าไม่ผิด ไม่จำเป็นต้องหนี”
เมื่อปีศาจน้อยเอ่ยอย่างมั่นใจ เขาจึงเพียงส่งเสียงในลำคอแล้วหันไปพูดกับคนของตน
“ปีศาจนั่นไปทางไหน เจ้านำทางก็แล้วกัน”
หวังหย่งพยักหน้ารับ ทุกครั้งที่ลงมาจัดการปัญหายังโลกมนุษย์ หากต้องแปลงกายเป็นมนุษย์ธรรมดา นายของตนมักให้พูดคุยเหมือนเป็นสหายกัน แม้ครั้งนี้ผู้เป็นทั้งเทพสงครามและไท่จื่อสวรรค์ไม่ถึงขั้นต้องลงมาดูแลด้วยตนเอง ทว่านายของเขานั้นต้องการเลี่ยงบางสิ่งบนสวรรค์จึงมากับตนด้วย
“เจ้าสองคนตามสหายข้าไป ข้าจะรั้งท้ายคอยจับตาดูพวกเจ้าเอง”
ไท่จื่อสวรรค์จิ่นลี่เอ่ยเมื่อคนของตนเดินนำไปก่อน ปีศาจน้อยแสนงดงามตาขุ่นขวางใส่เขาเพียงชั่วอึดใจก็ขยับตามหวังหย่งโดยมีปีศาจอีกตนประคอง ท่าทางการเอาใจใส่นั้นราวนายกับบ่าว ที่สำคัญเขายังติดใจกับบาดแผลของนางที่ต่างจากปีศาจเมื่อถูกกระบี่เวทย์
จับปีศาจร้ายไม่ใช่งานยาก เขาไม่จำเป็นต้องให้พวกนางมาช่วยเหลือ ทว่าจิ่นลี่ยังเคลือบแคลงใจว่าหากไม่ใช่พวกเดียวกันกับปีศาจตนนั้นเหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่ในเวลาเหมาะเจาะเช่นนี้
“ข้ารักษาแผลให้นะเจ้าคะ”
เกาถิงขยับมาชิดแล้วกระซิบกับนายตนด้วยท่าทางกังวล
ซีหรูพยักหน้ารับ ในใจยังเคืองคนของตนที่ถึงกับคุกเข่าขอชีวิต หากก็เหลือบมองไปยังเจ้าของร่างสูงใหญ่ด้านหลังอย่างโมโหเช่นกัน
“แปลกนัก นักล่าปีศาจก็เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาไม่ใช่หรือ เหตุใดเขาถึงเร็วกว่าข้า”
นางรู้ว่าอีกฝ่ายยั้งมือในตอนที่นางรีบหยุดด้วยเช่นกัน ไม่อย่างนั้นตนคงไม่มีคออยู่บนบ่าแล้ว แอบหนีบิดามาครั้งนี้เกือบจะเอาชีวิตมาทิ้งเพียงชั่วอึดใจเสียแล้ว
“พวกเขาอาจเป็นจอมยุทธ์หรือเซียนนักล่าปีศาจก็ได้เจ้าค่ะ”
เกาถิงร่ายเวทย์รักษาแผลให้กับนายตนจนหายสนิทแล้วเอ่ย นางไม่สบายใจนักที่อีกฝ่ายเลือดตกยางออก
“คนพวกนี้เก่งกาจกว่าปีศาจหรือ”
ซีหรูเคยพบเห็นเพียงมนุษย์ที่อ่อนแอ
“บางคนฝึกพลังปราณจนแข็งแกร่งสามารถสำเร็จเซียนขั้นสูง ขึ้นไปอยู่บนสวรรค์ได้เจ้าค่ะ”
“งั้นเขาก็คงฝึกมามากกว่าข้าสินะ”
พูดแล้วก็นึกน้อยใจตัวเอง นางนั้นอ่อนแอมาตั้งแต่อายุยังน้อย หากไม่ได้บิดาคอยมอบพลังปราณให้คงไม่อาจฝึกปรือจิตเวทย์ของเผ่าปีศาจได้ แม้จะทำได้ดีทว่าตัวนางเองกลับรู้สึกถึงร่างกายที่เปราะบางกว่าปีศาจตนอื่น ทั้งบิดายังไม่ให้นางฝึกใช้อาวุธมีคมใดเพราะเหตุนี้
“ข้าอ่อนแอกว่ามนุษย์เสียอีก”
เสียงหวานนั้นแฝงความเศร้าจนเกาถิงต้องจับมือนายตนไว้
“ไม่หรอกเจ้าค่ะ พวกเขาอายุมากกว่าและฝึกฝนปราณมานานแล้วต่างหาก”
นางเอ่ยพลางยิ้มในหน้าอยากให้ซีหรูอารมณ์ดี แล้วก็ได้ผลเมื่ออีกฝ่ายหลุดยิ้มถูกใจ
“นั่นสิ ข้าเห็นเขามีตีนกาหน่อยๆ แล้วด้วย หากเป็นปีศาจอายุคงราวท่านอาจางฉวน”
ซีหรูนึกถึงหนึ่งในผู้คุมกฎแดนปีศาจผู้ช่วยบิดาตน อารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อได้แอบค่อนคนที่จับตน แม้เขาจะดูอายุน้อยกว่าจางฉวนก็ตาม
=========
โถ…ไท่จื่อ มีตีนกาแล้วจริงเหรอ 555 ^-^"
Related chapters
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 2.ข้าไม่ใช่ปีศาจร้าย (1)
“เอ่อ ทะ...ท่านเข้าใจผิด”เป็นผู้ที่อยู่ด้านหลังเอ่ยขึ้นด้วยเสียงตะกุกตะกัก ขณะผู้ที่ถูกจับได้กลับยืนเฉย“พวกเจ้าเป็นปีศาจชัดๆ ยังคิดปฏิเสธอีกหรือ คิดว่ากลายร่างเป็นหญิงรูปร่างบอบบางแล้วข้าจะมองไม่ออกเช่นนั้นหรือ”ชายหนุ่มดันกระบี่ประชิดคอผู้ที่ถูกจับตัวได้จนเลือดซิบขึ้นมา แม้เพียงน้อยนิดหากก็ทำเอาคนเห็นรีบร้องห้าม หากผู้เจ็บก็ยังไม่เอ่ยสิ่งใด“อย่า...”เกาถิงแทบกรีดร้องออกมาเมื่อเห็นเลือดบนคอของนายตนแล้วรีบเอ่ยอย่างหวาดหวั่น“อย่าทำอะไรพวกข้าเลย”“แม้เป็นปีศาจ ท่านก็ไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายข้า”ซีหรูเสียงแข็งต่างกับคนของตน นั่นยิ่งเพิ่มความกังวลให้กับเกาถิง ด้วยคมกระบี่ประชิดคอเล็กจนได้เลือด“พวกเจ้าทำร้ายคน”ชายหนุ่มผู้เอ่ยนั้นมีใบหน้าเลิศล้ำยากจะหาผู้เทียบได้ง่ายนักหากกลับเข้มดุดัน ทั้งเรือนร่างก็สูงใหญ่น่าเกรงขาม ดวงตาคมจ้องมายังนางราวต้องการคาดคั้น“ข้าไม่ได้ทำสิ่งใด”“พวกข้าเพิ่งมาถึง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่เกิดเหตุอันใดขึ้น”เกาถึงรีบสำทับเพื่อหาทางช่วยธิดาน้อยของนางสายตาคมเหลือบมองเลือดสีแดงที่ซึมไหลลงเล็กน้อยแนบคอขาวพลางครุ่นคิดกระบี่เวทย์คู่กายที่สร้างจากเกล็ดมังกรเงินของตนนั้น
Last Updated : 2025-02-23สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 2.ข้าไม่ใช่ปีศาจร้าย (2)
“แต่ที่ท่านรับปากว่าจะกำจัดปีศาจตนนั้นด้วยตัวเอง ข้าคิดว่ามันอันตราย”“จุดประสงค์ของเรามาที่นี่ก็เพื่อการณ์นี้ และมีเพียงวิธีนี้ที่จะพิสูจน์ได้ว่าเราบริสุทธิ์ อีกอย่างข้าพูดไปแล้วต้องทำให้ได้”นางเอ่ยอย่างมุ่งมั่นและมั่นใจในตนเอง ทว่าเกาถิงนึกไม่สบายใจนัก เป็นห่วงนายของตนด้วยยังไม่อาจคาดเดาฝีมือปีศาจตนนั้นได้ อย่างไรนางก็จะไม่ปล่อยให้ซีหรูเผชิญหน้ากับปีศาจลำพังเป็นแน่ทว่าหากจะหาทางหนีจากชายสองคนนี้ก็คงยากเช่นกัน พวกเขาดูไม่ธรรมดาโดยเฉพาะผู้ที่คุมอยู่ด้านหลัง นางรู้สึกได้ถึงพลังที่แกร่งกล้าเหนือผู้ใดอย่างไม่เคยพบพานมาก่อนจนน่าประหลาดใจไม่รู้ว่าพวกเขาจะรักษาสัจจะที่จะปล่อยพวกนางหรือไม่ แต่ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นนางจะปกป้องนายตนด้วยชีวิตอยู่ๆ ผู้ที่เดินนำก็ยกมือขึ้นให้หยุด แล้วเดินวนกลับไปหาเจ้าของร่างสูงใหญ่ด้านหลัง“ปีศาจตนนั้นอยู่ไม่ห่างนัก”หวังหย่งรายงานกับนายตนจิ่นลี่พยักหน้า เขากับหวังหย่งบดบังพลังเทพเซียนสวรรค์ของตนเอาไว้ ปีศาจจึงไม่อาจรับรู้ได้ แต่ที่ประมือกันไปเมื่อครู่อาจทำให้มันระมัดระวังตัว ไท่จื่อเหลือบมองไปยังปีศาจน้อยสองตนก่อนเอ่ยขึ้น“เจ้าสองคนนำไปก่อน”“หึ ย่อมได้ ใน
Last Updated : 2025-02-23สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 3.ตัวประกันเชื่อมสัมพันธ์ (1)
จิ่นลี่เห็นไฟโหมท่วมตรงชายป่าพร้อมเสียงผู้คนเขาก็ปล่อยให้หวังหย่งจัดการกับปีศาจร้าย อย่างน้อยเวลานี้ก็ช่วยชีวิตคนได้แล้ว ร่างสูงใหญ่เหินกายสูงขึ้นมุ่งหน้าออกไปดู แล้วก็เห็นเพลิงล้อมรอบชาวบ้านที่ต่างก็หวาดกลัวและร้องขอความช่วยเหลือ เขารีบร่ายเวทย์เรียกพยับฝนมาอย่างทันท่วงที ทว่าฝนเพียงอย่างเดียวกลับไม่อาจลดทอนไฟนี้ลงได้มีผู้ใช้เวทย์โหมไฟนี้ขึ้นมา จิ่นลี่จำต้องสยบด้วยพลังเวทย์ของตนเสริมด้วยไฟจึงมอดดับลงชาวบ้านบางคนได้รับบาดแผลไฟไหม้แต่นับว่าไม่หนักหนา ต่างก็รีบคุกเข่าขอบคุณสวรรค์ที่บันดาลให้ฝนตกลงมาเพราะก่อนหน้านี้ไม่มีเค้าฝนแม้แต่น้อยจากนั้นไท่จื่อสวรรค์ก็กลับเข้าไปช่วยหวังหย่ง หากอีกฝ่ายสามารถสยบปีศาจดูดเลือดได้แล้ว และพันธนาการไว้ด้วยเวทย์จนไม่อาจหนีได้ ขณะที่ไม่เห็นปีศาจน้อยทั้งสองตน“ปีศาจน้อยสองตนนั่นหนีไปแล้ว นางเป็นพวกเดียวกับเจ้าหรือไม่”จิ่นลี่ถามกับปีศาจดูดเลือดซึ่งเวลานี้ใบหน้าสวยงามที่รังสรรค์ปั้นแต่งด้วยมนต์นั้นซีดเผือด“ข้าไม่รู้จักพวกนาง ไม่เคยเห็นมาก่อน”นางส่ายหน้าแล้วร้องขอ“นายท่านปล่อยข้าไปเถิด อย่าทำอันใดข้าเลย”“ฆ่าคนไม่กลัวความผิด ภัยมาถึงตัวกลับร้องขอชีวิต”ห
Last Updated : 2025-02-23สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 3.ตัวประกันเชื่อมสัมพันธ์ (2)
“ลูกไม่ไป ลูกไม่แต่ง เหตุใดท่านพ่อจึงผลักไสลูก”คนพูดกอดอกทั้งยังเมินหน้าหนีอย่างไม่อยากรับฟังสิ่งใดหลังจากนางฟื้นขึ้นมาสามวันก็มีราชโองการจากสวรรค์ชั้นฟ้ามายังเผ่าปีศาจ สู่ขอองค์หญิงเผ่าปีศาจเพื่ออภิเษกกับไท่จื่อสวรรค์ซีหรูถูกเรียกออกมารับราชโองการ ถอยกลับไปอยู่ด้านหลังบิดาพร้อมส่ายหน้าไม่ยอมรับ ทำให้เจ้าปีศาจจำต้องเป็นผู้รับไว้ด้วยความเกรงใจ ผู้แทนพระองค์ย้ำว่าวันคืนพระจันทร์เต็มดวงครั้งต่อไปขบวนเกี้ยวเจ้าสาวจากสวรรค์จะมารับว่าที่พระชายา จากนั้นก็กลับไป“เผ่าปีศาจของเรา ตั้งใจอยู่อย่างสันติ เป็นมิตรกับทั้งหกพิภพนับแต่ท่านปู่ของลูกขึ้นครองดินแดน”โจวซุ่นพยายามบอกให้บุตรสาวเข้าใจทั้งที่ตนนั้นก็ห่วงซีหรูมากเช่นกัน ทั้งยังไม่อยากอยู่ห่างลูกสาวคนเดียวแม้แต่น้อย“เมื่อสวรรค์หยิบยื่นไมตรี พ่อก็จำต้องรับไว้ เดิมทีเผ่าปีศาจกับสวรรค์ก็ยากจะเกี่ยวข้องกัน แต่ครานี้สวรรค์ยอมผูกสัมพันธ์ ซื้อใจเผ่าปีศาจด้วยเกียรติของชายาไท่จื่อ ยิ่งทำให้เราปฏิเสธไม่ได้”“ใช่ ธิดาน้อย เราเพิ่งอยู่อย่างสงบสุขไม่กี่พันปี เราไม่ต้องการให้มีสงครามอีก”“เห็นแก่ราษฎรเผ่าปีศาจ ที่สำคัญธิดาน้อยควรเห็นแก่เจ้าปีศาจ ที่จำเป
Last Updated : 2025-02-23สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 4.ชายาผู้น่ารังเกียจ (1)
แม้จ้องมองกันอยู่นานแววตาคู่หวานที่ค่อนข้างปรือก็มีเพียงความขุ่นมัวให้เห็น หากจิ่นลี่ก็คิดว่าอีกฝ่ายอาจแสร้งทำไม่รู้ไม่ชี้ เพราะลงมือเผามนุษย์ชาวบ้านธรรมดาก่อนจะหลบหนี“เสแสร้งแกล้งทำ หลบหนีความผิด ไม่คิดว่าองค์หญิงเผ่าปีศาจจะขี้ขลาดเช่นนี้”เขาเอ่ยขึ้นอย่างไม่หลงเชื่อโดยง่าย“ท่านว่าใครเสแสร้ง ขี้ขลาด”เมื่อถูกต่อว่าตรงๆ อารมณ์โกรธของซีหรูก็พุ่งทะยานในทันใด แม้ตัวเล็กกว่าก็ไม่คิดกลัวเกรง ร่างบอบบางลุกพรวดเชิดหน้าเถียง แต่เพราะมึนเมาทำให้รู้สึกเหมือนพื้นที่ยืนเอียงไปมาจนเสียหลักแทบทรุดล้มลง หากก็ได้แขนกำยำสอดเข้ามารองรับเอาไว้จิ่นลี่เห็นอยู่แล้วว่าอีกฝ่ายอาการไม่มั่นคงนัก เมื่อลุกขึ้นกะทันหันแล้วโอนเอนเขาจึงขยับเข้าไปช่วยได้ทันด้วยสัญชาตญาณของร่างกาย กระชับร่างบอบบางแนบอก กลิ่นเหล้าจากลมหายใจอ่อนโชยมาทำเอาต้องถอนหายใจระอา ขณะจ้องใบหน้างดงามในระยะประชิดซีหรูเงยมองสบตาคมกริบของผู้ที่ประคองตนแล้วความรู้สึกร้อนวูบประหลาดก็แผ่ซ่าน ใบหน้ากับร่างกายที่มีฤทธิ์เหล้ากำจายจนไอร้อนทั่วตัวอยู่แล้วนั้นร้อนกว่าเดิม ทั้งช่องท้องเหมือนมีบางสิ่งหมุนวนอยู่ อาการที่ไม่เคยรู้จักพาให้อกใจหวิวหวั่นหายใจติ
Last Updated : 2025-02-27สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 4.ชายาผู้น่ารังเกียจ (2)
“ให้มันได้อย่างนี้สิ ดื่มเหล้ามงคลจนเมาเละ อาเจียนใส่ข้า ล่วงเกินข้าแล้วก็หลับ หลบหลีกเก่งเช่นนี้จนเป็นนิสัยสินะ”เมื่อไม่อาจทนกับกลิ่นน่าสะอิดสะเอียนต่อได้จิ่นลี่ก็ถอดชุดของตนออกเพื่อล้างหน้าล้างตัว เปลี่ยนทั้งเสื้อคลุมและเสื้อตัวในใหม่ พอกลับมายังเตียงของตนก็หยุดมองร่างเล็กที่นอนไม่ขยับพร้อมกลิ่นไม่พึงประสงค์แล้วส่ายหน้า ยื่นมือจะปลดผ้าคาดตรงเอวบางหากกลับหยุดนิ่งอย่างชั่งใจ“อย่าโทษข้า เจ้าดื่มจนเมาเอง”เอ่ยเสียงเข้มแล้วก็ตัดสินใจจับผ้าคาดเอวของหญิงสาวแกะปม ก่อนจะค่อยๆ ปลดชุดสีแดงเข้มบนเรือนร่างอีกฝ่าย ตาคมเลี่ยงที่จะมองตรงๆ หากมือกลับสั่นอย่างห้ามไม่อยู่ ร่างกายสตรีนั้นเขาไม่เคยเห็นด้วยไม่มีจิตใจฝักใฝ่ การเป็นองค์ชายสวรรค์นั้นต้องเติบโตขึ้นพร้อมความสามารถรอบด้าน จิ่นลี่กับเจิ้งหานฝึกปรือพลังปราณและศาสตร์การสู้รบมาด้วยกัน เข้าสู่วัยผู้ใหญ่ก็เรียนรู้งานราชกิจ ต่างไม่ใส่ใจสิ่งอื่นเพราะภาระที่รอคอยนั้นยิ่งใหญ่พี่ชายเขาเจิ้งหานไม่มีหญิงใดในสายตากระทั่งอภิเษกกับหนิงเฟิ่ง ส่วนเขาไม่ถูกกะเกณฑ์ด้วยชีวิตคู่ไม่มีผลต่อบัลลังก์สวรรค์ ต่างจากเวลานี้ที่ขึ้นมาเป็นไท่จื่อแทนพี่ชาย พระบิดาและพระมาร
Last Updated : 2025-02-27สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 5.กำราบชายาจอมพยศ (1)
ไม่คิดเลยว่าสวรรค์จะมีส่วนอาบน้ำเป็นบ่อที่มิดชิดประดับประดาสวยงามเช่นนี้ซีหรูคิดในใจขณะที่เกาถิงเข้ามาพร้อมนางกำนัลที่มานำทางให้ไปยังพื้นที่อาบน้ำซึ่งเชื่อมต่อด้านหลังตำหนัก“ข้านึกว่าชาวสวรรค์เช่นพวกเจ้า จะมีกายทิพย์หอมสะอาด ไม่จำเป็นต้องชำระล้างร่างกายเสียอีก”นางกำนัลสองคนต่างยิ้มกับคำพูดของพระชายาก่อนหนึ่งในนั้นจะเอ่ย“บ่อน้ำนี้เป็นน้ำแร่สวรรค์เพคะ แช่แล้วจะช่วยให้ผ่อนคลายแล้วก็สมานบาดแผลภายนอกกับรักษาอาการบาดเจ็บภายในได้ดีเพคะ”“หมายความว่าก็ไม่ได้อาบน้ำกันทุกวัน”“เพคะ แต่ไท่จื่อมักแช่น้ำแร่ทุกครั้งเมื่อกลับจากราชกิจเพคะ”ซีหรูมองหน้าผู้ตอบนิ่งชั่วอึดใจก่อนจะยิ้มบาง“พวกเจ้ารู้ลึกรู้จริงเช่นนี้ ข้าถามคนไม่ผิดจริงๆ”นางกำลังคนที่บอกหน้าซีดแล้วรีบคุกเข่าลงพร้อมเพื่อนของนางเองก็เช่นกัน“พระชายาโปรดอภัย ข้าน้อยเพียงต้องการให้พระชายาทราบถึงกิจวัตรของไท่จื่อเพคะ”“ใช่เพคะ ทุกครั้งที่ไท่จื่อแช่น้ำแร่จะมีเพียงหวังหย่งกับจางหย่งปรนนิบัติเพคะ พวกเราเหล่านางกำนัลไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าตำหนักหลี่คุณในเวลานี้เพคะ”นางกำนัลอีกนางรีบช่วยสหายตนผู้เป็นพระชายาอดนึกแปลกใจกับคำบอกไม่ได้จึงถามต่อ“
Last Updated : 2025-02-27สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 5.กำราบชายาจอมพยศ (2)
“เจ้ารีบเอาเหล้ามาให้ข้าโดยเร็ว”นางสั่งกับหนึ่งในนางกำนัลที่กำลังจัดโต๊ะอาหาร อีกฝ่ายก็รับคำแล้วเร่งรีบไปจัดการ เกาถิงได้แต่มองอย่างแปลกใจ เมื่อได้เหล้ามาและนางกำนัลออกไปหมดแล้วซีหรูก็รีบดื่มอย่างเช่นที่เคยทำในวันแต่งงาน“ไท่จื่อกำลังจะมาแล้ว ท่านดื่มเช่นนี้ไม่ได้นะเพคะพระชายา ไท่จื่อย่อมต้องการเวลาส่วนตัวกับท่าน”สีหน้าของซีหรูเหยเก หากก็ยังพยายามดื่มต่อ ในลำคอ ช่องท้องและใบหน้าร้อนวูบวาบด้วยสุรารสชาติร้อนแรง“เวลานี้ไท่จื่อไม่มีผู้ใด ท่านควรทำตัวให้เป็นที่โปรดปราน ยึดหัวใจของไท่จื่อไว้ให้ได้เพียงผู้เดียว ยิ่งหากมีทายาท ยิ่งส่งเสริมความมั่นคงของท่าน”เกาถิงไม่อยากให้นายตนละเลยการใช้ชีวิตสำหรับคู่แต่งงาน แม้มาอยู่สวรรค์ชั้นฟ้าก็ไม่ต่างจากทุกที่นัก หากวันใดวันหนึ่งมีไท่จื่อชายารอง ย่อมต้องมีการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นซีหรูทอดถอนใจ อย่างไรนางก็ยังไม่คุ้นชินกับสวามี ทั้งไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อกัน นางคิดว่าเขาเองก็เช่นกัน“เจ้าก็รู้ว่ามันไม่ง่ายเลย ข้ากับไท่จื่อก็เพิ่งพบหน้ากันในวันแต่งงาน ยังต่างก็เป็นคนแปลกหน้าต่อกัน เขาเองก็ดูไม่ชอบหน้าข้าเท่าไรนัก”นางพูดไปอย่างที่เข้าใจ ด้วยท่าทางของอีก
Last Updated : 2025-02-27
Latest chapter
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 30.เคียงข้างตราบนิรันดร์ (2)
ร่างอรชรเดินเข้ามายังส่วนอาบน้ำแล้วก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเห็นแผ่นหลังเปลือยอยู่ในน้ำ ใจกระตุกสั่นไหวจึงหันไปทางอื่น ทั้งยังลังเลไม่กล้าขยับเท้าต่อ“ซีซี”เสียงเข้มแม้จะทุ้มนุ่มหากก็ทำเอาคนได้ยินหน้าเจื่อน ไม่รู้จะทำอย่างไรแต่สุดท้ายก็ยอมเดินไปใกล้“ไท่จื่อให้หวังหย่งจางหย่งมาปรนนิบัติไม่ดีกว่าหรือเพคะ”ซีซวนถามเสียงเบาทั้งที่เข้ามาแล้ว เมื่อขึ้นมาอยู่บนสวรรค์ ไท่จื่อก็บอกว่านางต้องปรนนิบัติทั้งเวลาอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า แน่นอนว่านางลำบากใจด้วยความขัดเขินแม้จะแนบชิดร่างกายกันมาหลายครั้งหลายครา“ไม่ปรนนิบัติก็ได้”พร้อมกับพูดร่างสูงใหญ่ก็ลุกขึ้นทำเอาผู้ที่ยืนชิดริมสระสะดุ้ง ทว่ายังไม่ทันถอยก็ถูกฉุดให้หล่นเข้าไปอยู่อ้อมอกแกร่งด้วยมัดกล้ามกำยำน่าอิงแอบ“อุ๊ย ไท่จื่อ”“มาอาบด้วยกันดีกว่า”ไม่เพียงพูดมือหนายังเคลื่อนไหวทั่วตัวต้องการถอดชุดของนางไปด้วย“เอ่อ อาถิงรออยู่ข้างนอกเพคะ นางคงได้ยินเสียงเป็นแน่”ซีซวนอุบอิบบอกพลางส่ายหน้า รู้ว่าอาบด้วยกันของไท่จื่อมีความหมายมากกว่านั้นนางขอกับบิดาให้เกาถิงมาอยู่ด้วยตั้งแต่วันที่พบท่านหลังพิธีอภิเษก ซึ่งบิดาก็ไม่ได้ขัดแต่อย่างใด เพราะเกาถิงเองก็คง
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 30.เคียงข้างตราบนิรันดร์ (1)
เรือนร่างไร้อาภรณ์สองร่างกอดก่ายแนบชิด ก่อนจิ่นลี่จะยกร่างเล็กกว่าขึ้นมานั่งคร่อมตักตน ซีซวนดูลำบากใจหากเขาก็กอดเอวบางแล้วลูบไล้ฝ่ามือตนบนผิวนุ่มของร่างสาวจนไม่หลงเหลือสัดส่วนใดที่ไม่ได้แตะต้อง อกอวบสวยยิ่งเคล้นคลึงก็ยิ่งชวนให้อยากลงน้ำหนักมือมากขึ้น ทั้งยังน่าซุกซบกว่าอกหนาของเขาเสียอีก จิ่นลี่มั่นใจว่าตนสามารถนอนซุกอกอวบได้ทั้งคืนไม่เพียงแค่คิดเขาก้มลงดูดดื่มยอดทรวงสีหวานให้เต็มที่เท่าที่ต้องการ ใบหน้าคมคายฝังปรนเปรอสองปทุมกลมกลึงเนิ่นนาน หากมือก็ไม่ลืมปลุกปั่นกายสาวสุดบอบบาง ดอกไม้แสนพิสุทธิ์พร้อมพรักเพื่อเขาแล้ว หากจิ่นลี่ยังใจเย็นไม่รีบหักหาญ ซีซวนต้องการมากเท่าไรนางจะยิ่งรู้สึกดีเมื่อเป็นของกันและกันซีซวนรู้สึกเหมือนตนหอบจนเหนื่อยอ่อน มือเกาะบ่าหนาราวหาที่ยึดด้วยไม่กล้านั่งลงเต็มสะโพก แต่ก็ฝืนเกร็งไม่ได้นานเพราะร่างกายปวกเปียกไร้กระดูกจากการรุมเร้าฉกาจฉกรรจ์“ไท่จื่อ ได้โปรด”นางเอ่ยขึ้นโดยไม่รู้ตัวว่าร้องขอสิ่งใด รู้เพียงร่างกายตนต้องการบางอย่างและแล้วจิ่นลี่ก็พาร่างงามลงไปนอนระทดระทวยใต้ร่างตน มอบจูบอันร้อนแรงครู่หนึ่งพร้อมกับค่อยๆ หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว แม้อีกฝ่ายจะเริ่มดิ้
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 29.พระชายาจากเผ่าบุปผา (2)
“เจ้าทำเช่นนี้ข้าชักกลัวแล้วว่าเจ้าอยากกลับสวรรค์กับข้าหรือไม่ กลัวเจ้าจะอยากกลับเผ่าปีศาจมากกว่า”“ข้ากลัวว่าจะไม่ได้กอดท่านพ่ออีกแล้ว”เมื่อชายาตนทำเสียงงอแงนิดๆ ผู้เป็นไท่จื่อก็ใจอ่อน“เอาเถิด ข้าจะพาเจ้าไปเผ่าปีศาจในทุกครั้งที่เจ้าต้องการ อย่างน้อยก็...”เขาหยุดไปชั่วอึดใจก่อนจะบอกต่อ“เอาดอกไป่เหอไปให้เจ้าในทุกปี”หัวใจของซีซวนกระตุกวูบหนึ่งกับคำพูดนี้ ราวตอบรับความรู้สึกที่ไท่จื่อมีต่อซีหรู“ข้ายังอยากทำเหมือนเดิม ร่างของเจ้าอยู่ที่นั่น แม้แต่งกับเจ้าที่เป็นเซียนแล้ว ข้าก็ไม่อาจลืมเจ้าที่เป็นปีศาจครึ่งมนุษย์ได้”ซีซวนไม่ได้ขุ่นเคืองใจ นางรู้สึกดีใจด้วยซ้ำที่ไท่จื่อยังผูกพันกับตนในชาติก่อนอยู่ และยิ้มกว้างให้กับสวามีของตนด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสุข“ข้าขอถามเจ้าปีศาจเรื่องนึงได้หรือไม่”ไท่จื่อมีโอกาสเอ่ยถึงสิ่งที่ตนสงสัย“ท่านรู้ว่าซีหรูมาเกิดใหม่ยังเผ่าบุปผา แล้วเหตุใดจึงไม่เคยบอกข้า”“ในตอนแรกข้าเพียงหวังจึงให้จางฉวนนำแหวนมาที่นี่ ไม่ได้มั่นใจแต่อย่างใด และเมื่อได้รู้ว่าในแหวนมังกรมีดวงจิตวิญญาณอยู่ อดีตเทพธิดาสามารถสร้างชีวิตใหม่ให้ซีหรูได้ ข้าก็ดีใจนัก ไม่ได้คิดว่านางจะเหม
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 29.พระชายาจากเผ่าบุปผา (1)
หลังไท่จื่อเอ่ยปากขอซีซวนแต่งงานแล้วแจ้งความนี้กับอดีตเทพธิดาบุปผาเพียงวันเดียว ขบวนสู่ขอจากสวรรค์กับของกำนัลก็มาถึงยังเผ่าบุปผา“ข้าให้หวังหย่งกับจางหย่งจัดเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมสรรพแล้ว รอเพียงซีซวนตอบรับ”ไท่จื่อเอ่ยเมื่อหลิงเซียวมองของกำนัลมากมายที่นำเข้ามาในตำหนักด้วยความประหลาดใจ“ส่วนฤกษ์ยามนั้น พระมารดารอคำตอบจากเทพชะตา และพระบิดากับพระมารดายินดีให้จัดงานที่เผ่าบุปผา ทั้งสองพระองค์จะมารับชายาข้ากลับสวรรค์พร้อมกับข้า”จิ่นลี่ไม่ได้กลับสวรรค์ก็จริง ทว่าส่งสารขอราชโองการกับบิดาตนนับแต่บอกกับอดีตเทพธิดาไปว่าจะทำให้ถูกต้องทุกประการ บิดากับมารดาตนยินดีรับซีซวนเป็นสะใภ้สวรรค์โดยไม่ติดใจในข้อใด ด้วยสถานะของนางเป็นธิดาของอดีตเทพธิดาเซียนขั้นสูงสุดในเผ่าบุปผาซีซวนจะได้รับตำแหน่งพระชายาเอกไม่ต่างจากซีหรู“องค์จักรพรรดิกับฮองเฮาเมตตาซีซวนยิ่งนัก”หลิงเซียวทำได้เพียงตอบรับ รู้สึกใจหายไม่น้อยเมื่อบุตรสาวกำลังจะห่างไปจากอกตน นางไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน“ซีซวนไม่เคยต้องอยู่ห่างจากข้า ได้แต่หวังว่าเมื่อไปอยู่สวรรค์ชั้นฟ้าไท่จื่อจะเอ็นดูนาง”“ท่านก็ทราบดีว่าข้ารักซีซีมากเพียงใด นางคือชายาเพ
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 28.สัมผัสแสนคิดถึง (2)
“เจ้าพร้อมปลอบข้าแล้วใช่หรือไม่”ไม่เพียงถามร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้ามยังบดเบียดให้รับรู้ได้ถึงความกร้าวร้อนที่น่าเกรงกราม ซีซวนหลบสายตาคม หน้าท้องร้อนวูบทว่าจิตใจกลับเฝ้ารอให้ไท่จื่อแตะต้อง คาดหวังพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงกระทบหน้าอกข้างซ้าย“ร่างกายที่ยังไม่หายดีของเจ้าอาจยังรับไม่ไหว ข้าจะเบามืออย่างที่สุด”ในชั่วอึดใจร่างของทั้งสองก็เปลือยเปล่าด้วยฝีมือจิ่นลี่ ร่างอรชรสั่นเบาๆ อยู่ตลอดเวลาทำให้เขาอยากปลอบ แม้ซีซวนจะจำเมื่อครั้งเป็นซีหรูได้แล้วแต่ความจริงข้อหนึ่งก็คือนางยังผุดผ่องด้วยวัยแรกแย้ม อย่างไรก็ไม่อาจรับเขาได้โดยง่าย ทั้งหัวใจที่บาดเจ็บหนักยังไม่แข็งแรงดีทำให้จิ่นลี่เลือกไม่เอาแต่ใจหลังจูบอย่างดูดดื่มแล้วร่างสูงใหญ่ก็เคลื่อนลงพร้อมนาบปากตนฝากรอยร้อนรุ่มผ่านลำคอ กลางอกอวบ ระเรื่อยลงมายังหน้าท้องแบนราบจูบเม้มผิวอ่อนบางทุกจุดที่ผ่านซีซวนขยับกายอย่างไม่เป็นสุข ทรวงอกสะท้อนสูงตามลมหายใจที่รุนแรงด้วยอารมณ์หวาม ไฟปรารถนาลุกพรึ่บในร่างจากที่ค่อยๆ ถูกจุดให้ระอุก่อนหน้านี้ ยิ่งมือหนาลูบไล้ต้นขากับสะโพกซีซวนก็ยิ่งร้อนรน ทั้งลมหายใจร้อนกับปากอุ่นจัดยังเลื่อนต่ำลงอีก บดจูบแผดเผาร่างสาวด
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 28.สัมผัสแสนคิดถึง (1)
“เจ้าทิ้งข้าไปนานนัก แต่ไม่ว่านานแค่ไหนข้าก็ไม่เคยลืมเจ้าไปจากใจ”ซีซวนร้องไห้หนักขึ้นจนตัวสั่นเทา นางเองไม่ได้รับรู้สิ่งใด มีความสุขกับชีวิตใหม่ของตน ทว่าผู้ที่อยู่กับการจากลาอันแสนเศร้านั้นต้องจมอยู่กับความทุกข์ทนนานนัก รู้ซึ้งถึงหัวอกไท่จื่อที่พยายามไขว่คว้าพระชายาที่สูญเสียไปกลับคืนมา หากเป็นนางเอง แม้มีเวลาอยู่ด้วยกันเพิ่มอีกเพียงวันเดียวนางก็จะทำทุกอย่างให้กลับไปอยู่เคียงข้างไท่จื่อเช่นเดิม ในเมื่อซีหรูจากมาโดยไร้คำร่ำลาจิ่นลี่จับมือบางสองข้างที่ประคองแก้มตนไปจูบด้วยความดีใจและแสนคิดถึง ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าประชิด แตะปากได้รูปประทับจูบซับน้ำตาบนแก้มนวลให้ซีซวนหลับตาลงให้สัมผัสอ่อนโยนและอบอุ่นจากริมฝีปากไท่จื่อปลอบประโลม ก่อนจะรู้สึกได้ถึงแรงแนบชิดเหนือกลีบปากตน นางจึงขยับตอบรับจุมพิตด้วยความเต็มใจเมื่อหัวใจสองดวงที่ต่างผูกพันรักใคร่กลับมาใกล้ชิดความโหยหาจึงก่อเกิด จูบผะผ่าวแผ่วเบาจึงค่อยเพิ่มความดูดดื่มขึ้น ปลายลิ้นอุ่นรุกไล่ซีซวนก็ยินดีเปิดรับเกี่ยวกระหวัดลิ้นตนกับอีกฝ่ายตามสัญชาตญาณและความรู้สึกส่วนลึกในหัวใจ ใจดวงน้อยเต้นเร่า เนื้อตัวร้อนวูบวาบทว่าใจกลับต้องการแนบกายบดเบียด
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 27.เจ้าไม่ไป ข้าไม่กลับ (2)
“ไม่ลำบากเลย ข้ายินดีดูแลเจ้า”จิ่นลี่บอกพร้อมยิ้มบางเป็นอีกครั้งที่ใจดวงน้อยของซีซวนกระตุก ไม่กี่วันมานี้ที่ปัดถ้วยยาทิ้งนั้นนางไม่ได้รู้สึกอะไร ทว่าเมื่อไท่จื่อบอกว่าเป็นผู้ต้มด้วยตัวเองนางก็ลำบากใจที่จะปัดทิ้ง ไม่ได้สงสารแต่กังวลว่าจะกลายเป็นเผ่าบุปผาทำให้ไท่จื่อสวรรค์ต้องลำบาก“เกรงใจไท่จื่อ ครั้งนี้ข้าจะดื่มยาท่าน แต่อย่าได้ทำเช่นนี้อีกเลย”ซีซวนบอกแล้วรับไปดื่มอย่างไม่เกี่ยงงอนอีก“ข้าบอกแล้วว่ายินดี...”“ขอไท่จื่อเมตตา...”ร่างอรชรทรุดลงคุกเข่าในทันใด ทำเอาจิ่นลี่นิ่งไปชั่วอึดใจ ภาพซีหรูคุกเข่าแวบเข้ามาในหัว เขารีบรั้งนางขึ้นแต่ซีซวนส่ายหน้าไปมาไม่ยอมลุก“ได้โปรดปล่อยข้ากับท่านแม่ และเผ่าบุปผาไปเถิด”“ลุกขึ้นเถิด”อีกฝ่ายก้มหน้าไม่ยอมขยับเช่นที่เขาต้องการ หลังจากยืนคิดครู่หนึ่งจิ่นลี่ก็คุกเข่าลงตรงหน้าซีซวนเช่นกัน ใบหน้างดงามเงยขึ้นมามองเข้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความตกใจ“ไท่จื่อ”จิ่นลี่มองสบตากับซีซวนนิ่ง ดวงตาคู่งามสดใสดูสั่นไหว สีหน้าแสดงถึงความไม่มั่นใจและงุนงง“ผู้ที่ควรคุกเข่าควรเป็นข้า ข้าเสียใจกับเรื่องในวันนั้นนัก เพราะข้าเอาแต่ใจทำให้เจ้าต้องทำเช่นนั้น ทุกอย่างล้วนเ
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 27.เจ้าไม่ไป ข้าไม่กลับ (1)
หวังหย่งกับจางหย่งหอบฎีกาเดินทางไปกลับสวรรค์กับเผ่าบุปผาบ่อยครั้งในช่วงหลายวันที่ไท่จื่ออยู่ที่นี่ ทั้งยังไปจัดการราชกิจกับไท่จื่อในบางวันเวลานี้กระท่อมเชิงเขาในสวนดอกไม้เป็นที่พำนักไท่จื่อ ด้วยอาการซีซวนยังไม่ดีจิ่นลี่จึงยังไม่กลับสวรรค์ แม้จะไม่ได้พบหน้าอีกฝ่ายหากเขาก็ถามไถ่อาการกับอดีตเทพธิดาในทุกวันเช้าเย็น แต่อยู่ใกล้เพียงแค่นี้ทว่าไม่อาจพบได้ทำให้จิ่นลี่ยิ่งคิดถึง สุดท้ายเขาก็อดใจไม่อยู่ ขอให้เห็นว่านางดีขึ้นแม้ในยามหลับก็ยังดีร่างสูงใหญ่ปรากฏกายขึ้นในห้องของซีซวนกลางดึก ยืนมองใบหน้างดงามในยามหลับหากก็พอมีสีสันขึ้นมากว่าก่อนหน้านี้ มุมปากได้รูปขยับยิ้มเล็กน้อย อยากยื่นมือไปแตะแก้มนุ่มแต่พยายามยับยั้งใจตนเองเอาไว้ขณะนั้นซีซวนก็ขยับพลิกตัวเอียงไปทางฝั่งซ้ายแล้วนางก็สะดุ้งมือกุมอกตนเอง ทั้งยังไอออกมาเบาๆ ทำให้เขาอดกังวลไม่ได้“แค่กๆ”คิ้วเรียวขมวดก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น ภายในห้องค่อนข้างมืด ซีซวนพยายามลุกจากเตียงช้าๆ จับทิศทางค่อยๆ เดินไปยังโต๊ะวางกาน้ำชาเพื่อรินชา แม้มีเสี่ยวชิงนอนอยู่ที่เตียงเล็กมุมหนึ่งในห้องนางด้วย แต่ซีซวนไม่อยากเรียกรบกวนอีกฝ่ายจึงพยายามด้วยตัวเองจิ่นลี่ใ
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 26.หากไม่เต็มใจอย่าคิดว่าจะได้ตัว (2)
“เจ้าต้องอยู่กับข้าตลอดไปซีซี”หลิงเซียวที่นั่งอยู่บนเตียงข้างบุตรสาวลูบหน้าผากเล็กอย่างปวดใจ ไม่คิดว่าซีซวนจะเลือกวิธีนี้ ไม่ใช่เพียงแค่ปลิดชีพตัวเอง ยังฆ่าคนอีกสองคนให้ตายตามไปด้วย นางเหลือบมองไท่จื่อที่จับมือบุตรสาวตนไม่ปล่อยแล้วก็ถอนหายใจอย่างลำบากใจ หากก็คิดว่าตนควรพูดในสิ่งที่จำเป็นที่สุด ไม่เช่นนั้นไม่มีทางที่เรื่องนี้จะจบลงด้วยดี“ไท่จื่อ ข้าอยากพูดบางอย่างกับท่าน”จิ่นลี่เหลือบขึ้นมองผู้ที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของร่างซีซวน“ข้าไม่ได้คิดขวางท่านเลย หากท่านรักผูกพันกับซีซวนด้วยใจจริง”“ข้า...”“ท่านเอ่ยได้เต็มคำจริงหรือ”หลิงเซียวถามขึ้นมาก่อนที่ไท่จื่อจะตอบจบเสียอีก“ท่านรักพระชายาท่านแน่นอน แต่ท่านเพิ่งพบเจอซีซวน นางมีชีวิตของนางในพันแปดร้อยปีที่ผ่านมา นางลืมเลือนความเป็นซีหรูพระชายาของท่านไปแล้ว และท่านก็ไม่เคยรู้จักกับนางที่เป็นซีซวนมาก่อน”ไท่จื่อยังมีสีหน้าไม่เห็นด้วยนัก หากหลิงเซียวก็ยังเอ่ยต่อถึงสิ่งที่อยากขอ“ข้าอยากให้ซีซวนมีความสุข ข้าขอร้องท่าน หากต้องการให้ซีซวนไปอยู่บนสวรรค์กับท่าน ขอให้นางไปอย่างเต็มใจได้หรือไม่”จิ่นลี่นิ่งคิดครู่หนึ่ง มองใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือ
