เข้าสู่ระบบแชร์
5.กำราบชายาจอมพยศ (2)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-27 01:34:05“เจ้ารีบเอาเหล้ามาให้ข้าโดยเร็ว”
นางสั่งกับหนึ่งในนางกำนัลที่กำลังจัดโต๊ะอาหาร อีกฝ่ายก็รับคำแล้วเร่งรีบไปจัดการ เกาถิงได้แต่มองอย่างแปลกใจ เมื่อได้เหล้ามาและนางกำนัลออกไปหมดแล้วซีหรูก็รีบดื่มอย่างเช่นที่เคยทำในวันแต่งงาน
“ไท่จื่อกำลังจะมาแล้ว ท่านดื่มเช่นนี้ไม่ได้นะเพคะพระชายา ไท่จื่อย่อมต้องการเวลาส่วนตัวกับท่าน”
สีหน้าของซีหรูเหยเก หากก็ยังพยายามดื่มต่อ ในลำคอ ช่องท้องและใบหน้าร้อนวูบวาบด้วยสุรารสชาติร้อนแรง
“เวลานี้ไท่จื่อไม่มีผู้ใด ท่านควรทำตัวให้เป็นที่โปรดปราน ยึดหัวใจของไท่จื่อไว้ให้ได้เพียงผู้เดียว ยิ่งหากมีทายาท ยิ่งส่งเสริมความมั่นคงของท่าน”
เกาถิงไม่อยากให้นายตนละเลยการใช้ชีวิตสำหรับคู่แต่งงาน แม้มาอยู่สวรรค์ชั้นฟ้าก็ไม่ต่างจากทุกที่นัก หากวันใดวันหนึ่งมีไท่จื่อชายารอง ย่อมต้องมีการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น
ซีหรูทอดถอนใจ อย่างไรนางก็ยังไม่คุ้นชินกับสวามี ทั้งไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อกัน นางคิดว่าเขาเองก็เช่นกัน
“เจ้าก็รู้ว่ามันไม่ง่ายเลย ข้ากับไท่จื่อก็เพิ่งพบหน้ากันในวันแต่งงาน ยังต่างก็เป็นคนแปลกหน้าต่อกัน เขาเองก็ดูไม่ชอบหน้าข้าเท่าไรนัก”
นางพูดไปอย่างที่เข้าใจ ด้วยท่าทางของอีกฝ่ายค่อนข้างเย็นชาและนางก็ตั้งใจทำให้เขารังเกียจตนตั้งแต่คืนแรก ไท่จื่อน่าจะไม่ต้องการใกล้ชิดนางเช่นกัน หากก็แปลกใจไม่น้อยเมื่อเขาบอกว่าจะมากินอาหารด้วย
ส่วนเกาถิงนั้นรู้ว่าไท่จื่อย่อมต้องจำนายของตนได้ ทว่าซีหรูถูกท่านเจ้าปีศาจบดบังความจำบนโลกมนุษย์จนหมดสิ้น ทั้งยังย้ำกับนางว่าห้ามเอ่ยถึงอีก แม้ไม่รู้ถึงเหตุผลแต่นางก็ต้องทำตามคำสั่ง ส่วนตนเองยังไม่เคยเผชิญหน้ากับไท่จื่อสวรรค์ ด้วยผู้ที่มาสั่งการกับนางคือคนของไท่จื่อที่นางไม่เคยพบหน้า
และเมื่อนางกำนัลมาตามให้ออกไปรอรับไท่จื่อ ซีหรูก็ถึงกับเดินเอียงเล็กน้อยด้วยความมึนจนเกาถิงต้องประคอง
“ไท่จื่อ”
ร่างบอบบางย่อตัวลงและก้มหน้าเล็กน้อยเมื่อร่างสูงใหญ่เดินนำผู้ติดตามเขาเข้ามาในตำหนักตน ทว่ากลับเซจนเอนไปด้านข้างเกาถิงกับนางกำนัลต้องรีบพยุงไว้ โดยเกาถิงพยายามก้มหน้าก้มตาเกรงว่าไท่จื่อจะสังเกตเห็นตน
“เจ้าอยู่ที่นี่เป็นเช่นไรบ้าง”
ไท่จื่อจิ่นลี่มองชายาตนที่ร่างกายมีกลิ่นเหล้าโชยและยืนไม่มั่นคงแล้วความขัดเคืองใจก็กรุ่นขึ้นมาแต่ยังถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ก็...ดีมากเพคะ”
น้ำเสียงหวานนั้นเอื่อยเล็กน้อย ทั้งใบหน้างดงามก็อ่อนโยน ดวงตาเชื่อมแพรวพราว ร้อยยิ้มหวานจับใจชวนมองจนตะลึงงัน หากเจ้าตัวนั้นไม่รู้ว่าตนเองในตอนนี้เป็นเช่นไร
“ข้าเพิ่งรู้ว่าเหล้าสวรรค์ช่างหอมหวานนัก ข้าอยู่กับมันได้ทั้งวันทั้งคืนเลยเพคะ”
“งั้นหรือ”
ถามไปแล้วก็ได้คำตอบมาเป็นการพยักหน้ารับถี่ราวชื่นชอบมากมายจริงๆ
จิ่นลี่ตีสีหน้าขรึมแม้ภายในใจจะนึกอยากยิ้มเอ็นดูกับท่าทางที่อ่อนหวานเกินกว่าปกติของซีหรู แต่เพราะรู้แก่ใจว่านางตั้งใจทำเช่นนี้จึงไม่อยากปล่อยไปให้ได้ใจ เป็นถึงชายาไท่จื่อ ทำตัวเมามายราวหญิงเสเพลนานไปคงได้พูดกันไปทั่วสวรรค์
“แต่ดูเหมือนว่าเวลากลางคืนของเจ้าจะเป็นของข้า และข้าไม่ชอบที่เนื้อตัวชายาเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า”
พร้อมกับคำพูดนั้นร่างสูงใหญ่ก็ก้าวเข้ามาหาด้วย ซีหรูถอยหลังช้าๆ ขณะที่นางกำนัลกับเกาถิงต่างก็หน้าเสีย เพราะสายตาคู่คมกริบปราดมามองอย่างดุดันทำให้ต้องปล่อยมือ และนั่นก็ส่งผลให้ร่างบางของซีหรูโอนเอน แต่อ้อมแขนกำยำก็สอดมาคว้าเอวคอดไว้ก่อนที่นางจะล้ม
“เอ่อ...”
ซีหรูอึ้งไปชั่วอึดใจ สบตาคมเข้มในระยะใกล้แล้วก็ร้อนวูบวาบไปทั้งใบหน้าเนื้อตัวก่อนจะขยับตัวอย่างรู้สึกไม่ดีนักพร้อมผลักอกแกร่ง
“ไท่จื่อ”
ทว่าเจ้าของร่างหนากลับรวบช้อนตัวนางขึ้นอย่างไม่พูดไม่จา
“ท่านจะทำอะไร”
“พาเจ้าไปล้างกลิ่นพวกนี้ออกให้หมด”
“ฮะ ล้างตัว อาบน้ำเหรอ ไม่นะ”
เมื่อไท่จื่อขยับ เกาถิงกับนางกำนัลต่างก็ถอยหลีกทาง แล้วก็ได้แต่มองหน้ากันว่าควรจะทำอย่างไร ส่วนหวังหย่งกับจางหย่งยืนนิ่ง
“ปล่อยข้าลงนะ อาถิง...”
ซีหรูหันกลับมาหาคนของตนเพื่อขอความช่วยเหลือ เมื่อไท่จื่อเดินไปยังทางเดินที่เชื่อมไปส่วนอาบน้ำ หากพอเกาถิงจะขยับตามนางกำนัลอีกคนกลับฉุดไว้
“ไท่จื่อ ปล่อยข้า”
ร่างบางพยายามดิ้นเพื่อให้อีกฝ่ายปล่อยตนเขาก็ยิ่งกระชับอ้อมแขนให้นางแนบอกกว้างมากขึ้น ซีหรูทั้งปวดหัวทั้งมึนจึงขยับได้ไม่ถนัดนัก
“เป็นไท่จื่อแล้วจะบังคับคนอื่นอย่างไรก็ได้หรือไง ปล่อยนะ”
นางโวยวายกระทั่งมาถึงส่วนน้ำอาบก็ยังขยับกายรุนแรงจะลงจากอ้อมอกแกร่งให้จงได้
“ใช่ โดยเฉพาะภรรยาของข้า เช่นเจ้า”
“บ้าอำนาจ”
คนถูกต่อว่าคิ้วกระตุก ส่งเสียงสั้นๆ ในลำคอ แล้วขยับแขนเพื่อโยนคนที่อยู่ในอ้อมแขนลงน้ำอย่างที่เจ้าตัวไม่ทันตั้งตัว
“ว้าย...”
ตู้ม!!
ซีหรูตกลงในบ่ออาบน้ำจนเปียกก่อนจะรีบลุกขึ้นโวยวายใส่ไท่จื่อทันที
“นี่ท่าน...ข้าไม่ใช่ปลานะ โยนลงมาได้”
นางตีมือลงน้ำก่อนใช้สองมือปัดใส่เขา พร้อมต่อว่าไม่หยุด
“ไท่จื่อสวรรค์รังแกผู้หญิงตัวเล็กไม่มีทางสู้เช่นนี้ คิดว่าข้าจะยอมให้ท่านรังแกฝ่ายเดียวหรือ”
คำพูดของอีกฝ่ายทำให้จิ่นลี่หงุดหงิดใจทั้งรำคาญน้ำที่กระเด็นใส่สุดท้ายก็ก้าวลงน้ำ ทำให้ร่างเล็กที่กำลังงุ่นง่านอยู่ตกใจผงะถอยหลังแต่เพราะร่างกายมึนเมาจึงทรงตัวได้ไม่ดีแล้วล้มก้นกระแทก
“โอ๊ย...”
ไท่จื่อเข้าไปหาทว่าคว้าตัวอีกฝ่ายไม่ทัน จึงลอบถอนหายใจแล้วขยับลงไปนั่งใกล้เอ่ยเสียงดุแทน
“ดูก็รู้ว่าเจ้าดื่มเหล้าไม่เป็นด้วยซ้ำ กล้านักที่มอมเหล้าตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า คิดหรือว่าเพียงเท่านี้จะหนีข้าพ้น”
ซีหรูกลืนน้ำลายเมื่ออีกฝ่ายมองออก ใบหน้าคมคายอยู่ในระยะประชิดชวนให้หายใจไม่ออก ทั้งนึกได้ว่าตัวเองเปียกน้ำก็รีบกอดปกปิดร่างกาย
“โหดร้าย อุ๊ย...”
ต่อว่ายังไม่ทันขาดคำก็ต้องสะดุ้งเพราะถูกคว้าเอวไปแนบร่างหนา
“อย่านะ ท่านจะทำอะไร”
“ว่าข้าโหดร้าย ข้าก็จะทำให้ดูว่าข้าโหดจริงนั้นเป็นเช่นไร”
“ท่าน...”
คำพูดหยุดลงเมื่อปากอิ่มสวยถูกปิดด้วยปากกระด้าง ร่างบอบบางแข็งทื่อตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ลมหายใจสะดุดในทันใด สิ่งเดียวที่ขยับอย่างรุนแรงคือหัวใจดวงน้อยที่เต้นแรงแทบทะลุทรวงอกของซีหรู
=========
ตั้งใจป่วนไท่จื่อ แต่โดนรุกกลับซะแล้วซีหรู ^-^
บทที่เกี่ยวข้อง
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 6.ไท่จื่อวิตถาร (1)
อ้อมแขนกำยำรัดร่างของซีหรูแนบแน่นจนรู้สึกได้ถึงเรือนกายหนาแกร่งพร้อมสัดส่วนต่างจากตนที่เบียดชิดทำเอาขนลุกชัน ทั้งหัวใจยังยิ่งสั่นระรัว ปากอุ่นกระด้างกดลงไม่รุนแรง หากมีพลานุภาพทำให้ขาของนางราวไร้กระดูก นอกจากบดเบียดไม่ห่างแล้วอีกฝ่ายยังเม้มกลีบปากทั้งบนล่าง มือบางเกร็งจนขยำสาบเสื้อบนแผงอกกว้างราวเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวร่างนุ่มนิ่มที่ทิ้งกายเข้ามาหามากกว่าเดิม ดึงสัญชาตญาณดิบในกายชายที่ถูกเก็บกดเอาไว้ภายใต้ความมั่นคงของจิตจิ่นลี่ในมาเนิ่นนาน ริมฝีปากและลมหายใจร้อนอ่อนบางกรุ่นกลิ่นเหล้าไม่ได้ทำให้นึกรังเกียจ กลับเชิญชวนให้ลิ้มลองครอบครอง อยากมึนเมาไปกับนาง คิดแล้วปลายลิ้นอุ่นก็ขยับไล้เพื่อหาทางล่วงล้ำโพรงปากนุ่มมือหนาเคลื่อนไหวตามใจปรารถนาที่อยากแตะต้องร่างนุ่มมือในทุกส่วน ข้างหนึ่งไล้ไปหยุดวางกระชับสะโพก อีกข้างลูบผ่านเอวบางขึ้นมาเกาะกุมเหนือทรวงอวบอิ่มแล้วร่างเล็กก็สะดุ้งเบาๆ กลีบปากอิ่มเผยอเป็นโอกาสให้เขาสอดแทรกลิ้นเข้าโลมเล้าลิ้นเล็กได้ตามต้องการ“อื้อ...”ซีหรูที่มึนกับสัมผัสแสนระทึกใจเริ่มขยับตัวอย่างต่อต้าน ความตระหนกก่อตัวในจิตใจสาวน้อยเมื่อถูกคุกคามในร่างกายส่วนที่ไม่ควรให้ผู้ใดแต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 6.ไท่จื่อวิตถาร (2)
“เจ้าเป็นภรรยา ไม่มีสิทธิ์ขึ้นเสียงหรือแย้งสามี ที่ดินแดนปีศาจทุกคนอาจจะตามใจเจ้าแม้แต่เจ้าปีศาจ แต่ที่นี่เจ้าต้องเชื่อฟังข้า เดินตามข้าหนึ่งก้าว”แม้น้ำเสียงที่เอ่ยจะราบเรียบหากก็เน้นถึงคำสั่งชัดเจน และคนฟังก็รู้สึกราวถูกกดขี่ข่มเหงให้อยู่ในฐานะที่ต่ำกว่า“นี่ข้าเป็นชายาหรือบ่าวของท่าน ข้าก็มีความคิดของข้า อยากพูดอะไรข้าก็จะพูด”“หากคำพูดกับการกระทำของเจ้าเหมาะสมและเป็นผู้ใหญ่ ข้าจะไม่บังคับเลย แต่นี่เจ้าหาเรื่องป่วนข้าเป็นเด็กไม่ยอมโตแล้วก็เอาแต่ใจ ไม่คิดทำหน้าที่ภรรยาที่ดีแม้แต่น้อย”“ถึงข้าจะอายุน้อยกว่าท่านหลายแสนปี แต่ข้าก็โตแล้ว”ซีหรูเสียงแข็ง ตาขุ่นขึ้นเมื่อรู้สึกว่าไท่จื่อดุเหมือนนางเป็นเด็กเล็กไม่ประสา“ท่านไม่ใช่อาจารย์ ไม่ใช่ท่านพ่อ อย่ามาสั่งสอนเหมือนข้าไม่รู้ความ”เพราะคำก็เด็กสองคำก็เด็กของสวามีทำให้ซีหรูโกรธจัด นางรู้ว่าตนนั้นยังอายุน้อย แต่ก็ไม่ใช่คนที่โง่งมคิดเองไม่เป็น ต้องทำตามทุกอย่างที่เขาสั่งเพียงเท่านั้น นางไม่ชอบความคิดเช่นนี้ แม้เป็นสตรี อ่อนด้อยประสบการณ์กว่าแต่นางก็เป็นชายาสามีภรรยาวควรยืนเคียงข้างกัน ช่วยส่งเสริมกันและกัน บิดาของนางบอกเอาไว้เช่นนั้นก่อนจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 7.ไม่ร่วมเตียงกับใครนอกจากเจ้า (1)
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารระหว่างไท่จื่อกับพระชายาค่อนข้างเงียบ ต่างคนต่างตักอาหารของตน ไม่ได้ใส่ใจกันและกัน ไม่มีการพูดคุยระหว่างมื้อเช่นสามีภรรยา ไร้ความหวานชื่นใดๆเกาถิงที่คอยรับใช้กับนางกำนัลหนึ่งคนได้แต่ลอบสบตากัน ก่อนหน้านี้สายตาคมกริบเหลือบมองนางแวบหนึ่งในตอนมาถึงโต๊ะอาหารทำให้เกาถิงแทบอยากให้ตนเองตัวเล็กลงนัก และนางก็ได้รู้แล้วว่าผู้ที่ลงไปแดนมนุษย์กับไท่จื่อในครั้งนั้นชื่อหวังหย่ง อีกฝ่ายมองเธอด้วยแววตาสงสัยชัดเจนทว่าไม่เอ่ยถาม นั่นยิ่งทำให้นางไม่สบายใจหากก็ยังทำราวไม่เคยพบเจอเขาไม่นานไท่จื่อก็วางช้อนแล้วนั่งนิ่งเงียบ ซีหรูที่ยังกินอยู่แสร้งกินเชื่องช้าไปเรื่อยๆ คิดว่าเขาอิ่มและเบื่อก็คงกลับตำหนักไปเอง ทว่าผ่านไปครู่หนึ่งอีกฝ่ายก็ยังนั่งหลังตรงท่าทางเคร่งขรึม สร้างความกดดันให้ผู้ที่ตั้งใจถ่วงเวลา สุดท้ายนางก็เอ่ยเพราะไม่อยากฝืนทนอีกแล้ว“ท่านอิ่มแล้วกลับตำหนักก่อนก็ได้ ข้ายังไม่อิ่ม เกรงใจไท่จื่อ”บอกแล้วก็รีบตักน้ำแกงตรงหน้ามาซด แสดงท่าทางให้รู้ว่าตนนั้นยังเอร็ดอร่อยกับการกินยิ่งนัก“ข้าจะพักที่ตำหนักเจ้า”“พรวด...”เกาถิงรีบเข้ามาเช็ดปากให้นายตนที่เลอะน้ำแกง เพราะคำพูดของไท่จื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 7.ไม่ร่วมเตียงกับใครนอกจากเจ้า (2)
เมื่อตั้งใจหลบเลี่ยงซีหรูก็รีบกลับมาเข้านอน โดยมีเกาถิงกับนางกำนัลเฝ้าอยู่ด้านหน้าห้อง ครู่ใหญ่ร่างสูงใหญ่ของไท่จื่อกับหวังหย่งจางหย่งก็ปรากฏกายขึ้น ทั้งสองนางย่อกายก้มหน้าทันที“เปิดประตู”จิ่นลี่เอ่ยเสียงเรียบ“เอ่อ พระชายาหลับแล้วเพคะ”เกาถิงจำใจบอกเสียงเบาตามความต้องการของนายตนโดยไม่กล้าสบตาคู่คมกริบ“ผู้มีชนักติดหลัง แล้วยังกล้าโกหกซ้ำซากอาจเพราะเห็นว่าข้าละเลย แต่ยังไงความผิดติดตัวก็ยังคงอยู่”ไท่จื่อเปรยเสียงเรียบ ทำเอาเกาถิงเริ่มตัวสั่น ใจคอไม่ดีนัก“อ่านฎีกาเมื่อครู่ รายงานที่ว่ามนุษย์ชาวบ้านถูกไฟเวทย์ทำร้ายบาดเจ็บโดยไม่รู้สาเหตุหลายคน ยังหาผู้รับผิดชอบไม่ได้ด้วยสิ”คราวนี้เกาถิงเหลือบขึ้นมองไท่จื่อด้วยสายตาตระหนกแล้วรีบคุกเข่าลงอย่างเกรงกลัว“ขอไท่จื่อเมตตา เป็นข้าน้อยเองที่ผิด ข้าน้อยยินดีรับผิดเพคะ”“เจ้ายินดีรับผิดที่โกหกข้าว่าพระชายาหลับแล้ว หรือเรื่องอื่น”จิ่นลี่ถามหยั่งเชิง อีกฝ่ายก็ยิ่งหน้าซีดเผือด“เอ่อ...”“เจ้าคงไม่อยากให้ข้าละเลยนายของเจ้า”เขาไม่ได้ต้องการฟังความเห็นคนสนิทของชายาตนอยู่แล้วจึงกล่าวตัดบท ก่อนจะสั่งความหวังหย่ง“หวังหย่ง คดีนี้ที่โลกมนุษย์เจ้าจัดกา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 1.ธิดาน้อยเผ่าปีศาจ (1)
“จับตัวมาให้ได้ อย่าปล่อยให้หนีรอดไปได้”เสียงตะโกนดังลั่น พร้อมกับเสียงคนหลายคนวิ่งและเดินขวักไขว่ไม่ไกลนัก“ท่านแม่ ข้ากลัว”หนูน้อยที่ซุกอยู่ในอ้อมกอดมารดาเสียงเครือ ร่างเล็กสั่นเทา ขณะที่ผู้เป็นแม่รีบเอามือปิดปากลูกสาวพร้อมกับส่ายหน้าให้เงียบไว้ นางยิ่งกระชับลูกน้อยแนบอก โดยทั้งสองซุกอยู่ในซอกหลืบเล็กของถ้ำที่มีต้นไม้พุ่มไม้บดบัง แต่หากฝ่ายที่ตามหารุกคืบแหวกดงต้นไม้เล็กมาอาจพบเจอนางกับลูกได้“ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน ทางนี้ขอรับ มีรอยทางเหมือนคนเหยียบพุ่มไม้เดินเข้าไปทางนี้”“เช่นนั้น รีบไปทางนั้นเร็ว”เสียงเข้มสั่งการดังขึ้นผู้เป็นแม่เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าต้นนั้นรีบร้อนฝ่าพงหญ้ากับต้นไม้เล็กพาลูกเข้ามาหลบตรงส่วนนี้ ใบหน้าสวยซีด แววตาหวาดหวั่น นางครุ่นคิดเพียงไม่นานและไม่มีทางเลือก จำต้องจับแก้มลูกน้อยประคองพร้อมกระซิบเสียงเบา“เจ้าหลบอยู่ที่นี่ ห้ามออกไปไหนเด็ดขาด รอพ่อของเจ้า”หนูน้อยวัยหกขวบส่ายหน้าไปมาด้วยความกลัวพร้อมทั้งสะอื้นเบาๆ“อย่าส่งเสียงนะลูก”นางเอ่ยย้ำ กอดลูกอีกครั้งแล้วจูบกลุ่มผมนุ่มพร้อมน้ำตาหลั่งรินก่อนจะปล่อย แล้วเลี่ยงออกไปจากจุดนี้เพื่อเบี่ยงเบนสายตาผู้ติดตามค้นหาเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 1.ธิดาน้อยเผ่าปีศาจ (2)
วันเวลาผันผ่านนานนับกว่าพันปีในดินแดนปีศาจหลังเฮยตงถูกกำจัดโดยกองทัพพันธมิตรหกพิภพ เฉิงเคอผู้เป็นอาของเฮยตงก็ได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นราชาปีศาจ แต่ค่อนข้างแก่ชรา ทายาทเพียงคนเดียวคือโจวซุ่นก็ละทิ้งดินแดนปีศาจไปแล้ว ต้องใช้เวลานานกว่าจะตามหาพบและยินยอมกลับมาอยู่เผ่าปีศาจ ร้อยกว่าปีผ่านไปเฉิงเคอสิ้นชีวิตโจวซุ่นจึงขึ้นเป็นราชาปีศาจแทนเจ้าของร่างเล็กบอบบางทรุดลงวางดอกไม้แล้วคำนับหน้าแท่นป้ายชื่อมารดาของตน“ดอกไม้ที่ท่านแม่ชอบเจ้าค่ะ”นางพึมพำพร้อมยิ้มบาง“ท่านพ่อไม่ว่างมากับข้าในวันนี้ ท่านแม่อย่าโกรธท่านพ่อนะเจ้าคะ อีกอย่างเอาใจช่วยให้ข้าจับปีศาจฆ่าคนให้ได้ด้วยนะเจ้าคะ”เจ้าตัวเอ่ยราวแอบกระซิบกระซาบก่อนลุกขึ้นแล้วหันกลับไปก็เจอคนของตนซึ่งขยับเข้ามาหาพร้อมสีหน้าไม่ดีนัก“ธิดาน้อย ท่านเจ้าปีศาจให้ท่านไปโลกมนุษย์เพื่อเก็บดอกไป่เหอก็จริง แต่นี่ท่านยังจะกลับไปจับปีศาจที่นั่น หากท่านเจ้าปีศาจรู้เข้าคงไม่พ้นถูกดุแน่เจ้าค่ะ”“ตอนนี้ท่านพ่อไม่อยู่ เราก็แค่รีบไปรีบกลับ”ใบหน้างดงามของโจวซีหรูไร้ซึ่งความกังวล ทั้งแววตายังวิบวับเห็นเป็นเรื่องสนุก“เรื่องผดุงความยุติธรรมช่วยเหลือมนุษย์ ไม่ใช่หน้าที่เร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 2.ข้าไม่ใช่ปีศาจร้าย (1)
“เอ่อ ทะ...ท่านเข้าใจผิด”เป็นผู้ที่อยู่ด้านหลังเอ่ยขึ้นด้วยเสียงตะกุกตะกัก ขณะผู้ที่ถูกจับได้กลับยืนเฉย“พวกเจ้าเป็นปีศาจชัดๆ ยังคิดปฏิเสธอีกหรือ คิดว่ากลายร่างเป็นหญิงรูปร่างบอบบางแล้วข้าจะมองไม่ออกเช่นนั้นหรือ”ชายหนุ่มดันกระบี่ประชิดคอผู้ที่ถูกจับตัวได้จนเลือดซิบขึ้นมา แม้เพียงน้อยนิดหากก็ทำเอาคนเห็นรีบร้องห้าม หากผู้เจ็บก็ยังไม่เอ่ยสิ่งใด“อย่า...”เกาถิงแทบกรีดร้องออกมาเมื่อเห็นเลือดบนคอของนายตนแล้วรีบเอ่ยอย่างหวาดหวั่น“อย่าทำอะไรพวกข้าเลย”“แม้เป็นปีศาจ ท่านก็ไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายข้า”ซีหรูเสียงแข็งต่างกับคนของตน นั่นยิ่งเพิ่มความกังวลให้กับเกาถิง ด้วยคมกระบี่ประชิดคอเล็กจนได้เลือด“พวกเจ้าทำร้ายคน”ชายหนุ่มผู้เอ่ยนั้นมีใบหน้าเลิศล้ำยากจะหาผู้เทียบได้ง่ายนักหากกลับเข้มดุดัน ทั้งเรือนร่างก็สูงใหญ่น่าเกรงขาม ดวงตาคมจ้องมายังนางราวต้องการคาดคั้น“ข้าไม่ได้ทำสิ่งใด”“พวกข้าเพิ่งมาถึง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่เกิดเหตุอันใดขึ้น”เกาถึงรีบสำทับเพื่อหาทางช่วยธิดาน้อยของนางสายตาคมเหลือบมองเลือดสีแดงที่ซึมไหลลงเล็กน้อยแนบคอขาวพลางครุ่นคิดกระบี่เวทย์คู่กายที่สร้างจากเกล็ดมังกรเงินของตนนั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 2.ข้าไม่ใช่ปีศาจร้าย (1)
“เอ่อ ทะ...ท่านเข้าใจผิด”เป็นผู้ที่อยู่ด้านหลังเอ่ยขึ้นด้วยเสียงตะกุกตะกัก ขณะผู้ที่ถูกจับได้กลับยืนเฉย“พวกเจ้าเป็นปีศาจชัดๆ ยังคิดปฏิเสธอีกหรือ คิดว่ากลายร่างเป็นหญิงรูปร่างบอบบางแล้วข้าจะมองไม่ออกเช่นนั้นหรือ”ชายหนุ่มดันกระบี่ประชิดคอผู้ที่ถูกจับตัวได้จนเลือดซิบขึ้นมา แม้เพียงน้อยนิดหากก็ทำเอาคนเห็นรีบร้องห้าม หากผู้เจ็บก็ยังไม่เอ่ยสิ่งใด“อย่า...”เกาถิงแทบกรีดร้องออกมาเมื่อเห็นเลือดบนคอของนายตนแล้วรีบเอ่ยอย่างหวาดหวั่น“อย่าทำอะไรพวกข้าเลย”“แม้เป็นปีศาจ ท่านก็ไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายข้า”ซีหรูเสียงแข็งต่างกับคนของตน นั่นยิ่งเพิ่มความกังวลให้กับเกาถิง ด้วยคมกระบี่ประชิดคอเล็กจนได้เลือด“พวกเจ้าทำร้ายคน”ชายหนุ่มผู้เอ่ยนั้นมีใบหน้าเลิศล้ำยากจะหาผู้เทียบได้ง่ายนักหากกลับเข้มดุดัน ทั้งเรือนร่างก็สูงใหญ่น่าเกรงขาม ดวงตาคมจ้องมายังนางราวต้องการคาดคั้น“ข้าไม่ได้ทำสิ่งใด”“พวกข้าเพิ่งมาถึง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่เกิดเหตุอันใดขึ้น”เกาถึงรีบสำทับเพื่อหาทางช่วยธิดาน้อยของนางสายตาคมเหลือบมองเลือดสีแดงที่ซึมไหลลงเล็กน้อยแนบคอขาวพลางครุ่นคิดกระบี่เวทย์คู่กายที่สร้างจากเกล็ดมังกรเงินของตนนั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23
บทล่าสุด
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 7.ไม่ร่วมเตียงกับใครนอกจากเจ้า (2)
เมื่อตั้งใจหลบเลี่ยงซีหรูก็รีบกลับมาเข้านอน โดยมีเกาถิงกับนางกำนัลเฝ้าอยู่ด้านหน้าห้อง ครู่ใหญ่ร่างสูงใหญ่ของไท่จื่อกับหวังหย่งจางหย่งก็ปรากฏกายขึ้น ทั้งสองนางย่อกายก้มหน้าทันที“เปิดประตู”จิ่นลี่เอ่ยเสียงเรียบ“เอ่อ พระชายาหลับแล้วเพคะ”เกาถิงจำใจบอกเสียงเบาตามความต้องการของนายตนโดยไม่กล้าสบตาคู่คมกริบ“ผู้มีชนักติดหลัง แล้วยังกล้าโกหกซ้ำซากอาจเพราะเห็นว่าข้าละเลย แต่ยังไงความผิดติดตัวก็ยังคงอยู่”ไท่จื่อเปรยเสียงเรียบ ทำเอาเกาถิงเริ่มตัวสั่น ใจคอไม่ดีนัก“อ่านฎีกาเมื่อครู่ รายงานที่ว่ามนุษย์ชาวบ้านถูกไฟเวทย์ทำร้ายบาดเจ็บโดยไม่รู้สาเหตุหลายคน ยังหาผู้รับผิดชอบไม่ได้ด้วยสิ”คราวนี้เกาถิงเหลือบขึ้นมองไท่จื่อด้วยสายตาตระหนกแล้วรีบคุกเข่าลงอย่างเกรงกลัว“ขอไท่จื่อเมตตา เป็นข้าน้อยเองที่ผิด ข้าน้อยยินดีรับผิดเพคะ”“เจ้ายินดีรับผิดที่โกหกข้าว่าพระชายาหลับแล้ว หรือเรื่องอื่น”จิ่นลี่ถามหยั่งเชิง อีกฝ่ายก็ยิ่งหน้าซีดเผือด“เอ่อ...”“เจ้าคงไม่อยากให้ข้าละเลยนายของเจ้า”เขาไม่ได้ต้องการฟังความเห็นคนสนิทของชายาตนอยู่แล้วจึงกล่าวตัดบท ก่อนจะสั่งความหวังหย่ง“หวังหย่ง คดีนี้ที่โลกมนุษย์เจ้าจัดกา
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 7.ไม่ร่วมเตียงกับใครนอกจากเจ้า (1)
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารระหว่างไท่จื่อกับพระชายาค่อนข้างเงียบ ต่างคนต่างตักอาหารของตน ไม่ได้ใส่ใจกันและกัน ไม่มีการพูดคุยระหว่างมื้อเช่นสามีภรรยา ไร้ความหวานชื่นใดๆเกาถิงที่คอยรับใช้กับนางกำนัลหนึ่งคนได้แต่ลอบสบตากัน ก่อนหน้านี้สายตาคมกริบเหลือบมองนางแวบหนึ่งในตอนมาถึงโต๊ะอาหารทำให้เกาถิงแทบอยากให้ตนเองตัวเล็กลงนัก และนางก็ได้รู้แล้วว่าผู้ที่ลงไปแดนมนุษย์กับไท่จื่อในครั้งนั้นชื่อหวังหย่ง อีกฝ่ายมองเธอด้วยแววตาสงสัยชัดเจนทว่าไม่เอ่ยถาม นั่นยิ่งทำให้นางไม่สบายใจหากก็ยังทำราวไม่เคยพบเจอเขาไม่นานไท่จื่อก็วางช้อนแล้วนั่งนิ่งเงียบ ซีหรูที่ยังกินอยู่แสร้งกินเชื่องช้าไปเรื่อยๆ คิดว่าเขาอิ่มและเบื่อก็คงกลับตำหนักไปเอง ทว่าผ่านไปครู่หนึ่งอีกฝ่ายก็ยังนั่งหลังตรงท่าทางเคร่งขรึม สร้างความกดดันให้ผู้ที่ตั้งใจถ่วงเวลา สุดท้ายนางก็เอ่ยเพราะไม่อยากฝืนทนอีกแล้ว“ท่านอิ่มแล้วกลับตำหนักก่อนก็ได้ ข้ายังไม่อิ่ม เกรงใจไท่จื่อ”บอกแล้วก็รีบตักน้ำแกงตรงหน้ามาซด แสดงท่าทางให้รู้ว่าตนนั้นยังเอร็ดอร่อยกับการกินยิ่งนัก“ข้าจะพักที่ตำหนักเจ้า”“พรวด...”เกาถิงรีบเข้ามาเช็ดปากให้นายตนที่เลอะน้ำแกง เพราะคำพูดของไท่จื่อ
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 6.ไท่จื่อวิตถาร (2)
“เจ้าเป็นภรรยา ไม่มีสิทธิ์ขึ้นเสียงหรือแย้งสามี ที่ดินแดนปีศาจทุกคนอาจจะตามใจเจ้าแม้แต่เจ้าปีศาจ แต่ที่นี่เจ้าต้องเชื่อฟังข้า เดินตามข้าหนึ่งก้าว”แม้น้ำเสียงที่เอ่ยจะราบเรียบหากก็เน้นถึงคำสั่งชัดเจน และคนฟังก็รู้สึกราวถูกกดขี่ข่มเหงให้อยู่ในฐานะที่ต่ำกว่า“นี่ข้าเป็นชายาหรือบ่าวของท่าน ข้าก็มีความคิดของข้า อยากพูดอะไรข้าก็จะพูด”“หากคำพูดกับการกระทำของเจ้าเหมาะสมและเป็นผู้ใหญ่ ข้าจะไม่บังคับเลย แต่นี่เจ้าหาเรื่องป่วนข้าเป็นเด็กไม่ยอมโตแล้วก็เอาแต่ใจ ไม่คิดทำหน้าที่ภรรยาที่ดีแม้แต่น้อย”“ถึงข้าจะอายุน้อยกว่าท่านหลายแสนปี แต่ข้าก็โตแล้ว”ซีหรูเสียงแข็ง ตาขุ่นขึ้นเมื่อรู้สึกว่าไท่จื่อดุเหมือนนางเป็นเด็กเล็กไม่ประสา“ท่านไม่ใช่อาจารย์ ไม่ใช่ท่านพ่อ อย่ามาสั่งสอนเหมือนข้าไม่รู้ความ”เพราะคำก็เด็กสองคำก็เด็กของสวามีทำให้ซีหรูโกรธจัด นางรู้ว่าตนนั้นยังอายุน้อย แต่ก็ไม่ใช่คนที่โง่งมคิดเองไม่เป็น ต้องทำตามทุกอย่างที่เขาสั่งเพียงเท่านั้น นางไม่ชอบความคิดเช่นนี้ แม้เป็นสตรี อ่อนด้อยประสบการณ์กว่าแต่นางก็เป็นชายาสามีภรรยาวควรยืนเคียงข้างกัน ช่วยส่งเสริมกันและกัน บิดาของนางบอกเอาไว้เช่นนั้นก่อนจ
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 6.ไท่จื่อวิตถาร (1)
อ้อมแขนกำยำรัดร่างของซีหรูแนบแน่นจนรู้สึกได้ถึงเรือนกายหนาแกร่งพร้อมสัดส่วนต่างจากตนที่เบียดชิดทำเอาขนลุกชัน ทั้งหัวใจยังยิ่งสั่นระรัว ปากอุ่นกระด้างกดลงไม่รุนแรง หากมีพลานุภาพทำให้ขาของนางราวไร้กระดูก นอกจากบดเบียดไม่ห่างแล้วอีกฝ่ายยังเม้มกลีบปากทั้งบนล่าง มือบางเกร็งจนขยำสาบเสื้อบนแผงอกกว้างราวเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวร่างนุ่มนิ่มที่ทิ้งกายเข้ามาหามากกว่าเดิม ดึงสัญชาตญาณดิบในกายชายที่ถูกเก็บกดเอาไว้ภายใต้ความมั่นคงของจิตจิ่นลี่ในมาเนิ่นนาน ริมฝีปากและลมหายใจร้อนอ่อนบางกรุ่นกลิ่นเหล้าไม่ได้ทำให้นึกรังเกียจ กลับเชิญชวนให้ลิ้มลองครอบครอง อยากมึนเมาไปกับนาง คิดแล้วปลายลิ้นอุ่นก็ขยับไล้เพื่อหาทางล่วงล้ำโพรงปากนุ่มมือหนาเคลื่อนไหวตามใจปรารถนาที่อยากแตะต้องร่างนุ่มมือในทุกส่วน ข้างหนึ่งไล้ไปหยุดวางกระชับสะโพก อีกข้างลูบผ่านเอวบางขึ้นมาเกาะกุมเหนือทรวงอวบอิ่มแล้วร่างเล็กก็สะดุ้งเบาๆ กลีบปากอิ่มเผยอเป็นโอกาสให้เขาสอดแทรกลิ้นเข้าโลมเล้าลิ้นเล็กได้ตามต้องการ“อื้อ...”ซีหรูที่มึนกับสัมผัสแสนระทึกใจเริ่มขยับตัวอย่างต่อต้าน ความตระหนกก่อตัวในจิตใจสาวน้อยเมื่อถูกคุกคามในร่างกายส่วนที่ไม่ควรให้ผู้ใดแต
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 5.กำราบชายาจอมพยศ (2)
“เจ้ารีบเอาเหล้ามาให้ข้าโดยเร็ว”นางสั่งกับหนึ่งในนางกำนัลที่กำลังจัดโต๊ะอาหาร อีกฝ่ายก็รับคำแล้วเร่งรีบไปจัดการ เกาถิงได้แต่มองอย่างแปลกใจ เมื่อได้เหล้ามาและนางกำนัลออกไปหมดแล้วซีหรูก็รีบดื่มอย่างเช่นที่เคยทำในวันแต่งงาน“ไท่จื่อกำลังจะมาแล้ว ท่านดื่มเช่นนี้ไม่ได้นะเพคะพระชายา ไท่จื่อย่อมต้องการเวลาส่วนตัวกับท่าน”สีหน้าของซีหรูเหยเก หากก็ยังพยายามดื่มต่อ ในลำคอ ช่องท้องและใบหน้าร้อนวูบวาบด้วยสุรารสชาติร้อนแรง“เวลานี้ไท่จื่อไม่มีผู้ใด ท่านควรทำตัวให้เป็นที่โปรดปราน ยึดหัวใจของไท่จื่อไว้ให้ได้เพียงผู้เดียว ยิ่งหากมีทายาท ยิ่งส่งเสริมความมั่นคงของท่าน”เกาถิงไม่อยากให้นายตนละเลยการใช้ชีวิตสำหรับคู่แต่งงาน แม้มาอยู่สวรรค์ชั้นฟ้าก็ไม่ต่างจากทุกที่นัก หากวันใดวันหนึ่งมีไท่จื่อชายารอง ย่อมต้องมีการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นซีหรูทอดถอนใจ อย่างไรนางก็ยังไม่คุ้นชินกับสวามี ทั้งไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อกัน นางคิดว่าเขาเองก็เช่นกัน“เจ้าก็รู้ว่ามันไม่ง่ายเลย ข้ากับไท่จื่อก็เพิ่งพบหน้ากันในวันแต่งงาน ยังต่างก็เป็นคนแปลกหน้าต่อกัน เขาเองก็ดูไม่ชอบหน้าข้าเท่าไรนัก”นางพูดไปอย่างที่เข้าใจ ด้วยท่าทางของอีก
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 5.กำราบชายาจอมพยศ (1)
ไม่คิดเลยว่าสวรรค์จะมีส่วนอาบน้ำเป็นบ่อที่มิดชิดประดับประดาสวยงามเช่นนี้ซีหรูคิดในใจขณะที่เกาถิงเข้ามาพร้อมนางกำนัลที่มานำทางให้ไปยังพื้นที่อาบน้ำซึ่งเชื่อมต่อด้านหลังตำหนัก“ข้านึกว่าชาวสวรรค์เช่นพวกเจ้า จะมีกายทิพย์หอมสะอาด ไม่จำเป็นต้องชำระล้างร่างกายเสียอีก”นางกำนัลสองคนต่างยิ้มกับคำพูดของพระชายาก่อนหนึ่งในนั้นจะเอ่ย“บ่อน้ำนี้เป็นน้ำแร่สวรรค์เพคะ แช่แล้วจะช่วยให้ผ่อนคลายแล้วก็สมานบาดแผลภายนอกกับรักษาอาการบาดเจ็บภายในได้ดีเพคะ”“หมายความว่าก็ไม่ได้อาบน้ำกันทุกวัน”“เพคะ แต่ไท่จื่อมักแช่น้ำแร่ทุกครั้งเมื่อกลับจากราชกิจเพคะ”ซีหรูมองหน้าผู้ตอบนิ่งชั่วอึดใจก่อนจะยิ้มบาง“พวกเจ้ารู้ลึกรู้จริงเช่นนี้ ข้าถามคนไม่ผิดจริงๆ”นางกำลังคนที่บอกหน้าซีดแล้วรีบคุกเข่าลงพร้อมเพื่อนของนางเองก็เช่นกัน“พระชายาโปรดอภัย ข้าน้อยเพียงต้องการให้พระชายาทราบถึงกิจวัตรของไท่จื่อเพคะ”“ใช่เพคะ ทุกครั้งที่ไท่จื่อแช่น้ำแร่จะมีเพียงหวังหย่งกับจางหย่งปรนนิบัติเพคะ พวกเราเหล่านางกำนัลไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าตำหนักหลี่คุณในเวลานี้เพคะ”นางกำนัลอีกนางรีบช่วยสหายตนผู้เป็นพระชายาอดนึกแปลกใจกับคำบอกไม่ได้จึงถามต่อ“
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 4.ชายาผู้น่ารังเกียจ (2)
“ให้มันได้อย่างนี้สิ ดื่มเหล้ามงคลจนเมาเละ อาเจียนใส่ข้า ล่วงเกินข้าแล้วก็หลับ หลบหลีกเก่งเช่นนี้จนเป็นนิสัยสินะ”เมื่อไม่อาจทนกับกลิ่นน่าสะอิดสะเอียนต่อได้จิ่นลี่ก็ถอดชุดของตนออกเพื่อล้างหน้าล้างตัว เปลี่ยนทั้งเสื้อคลุมและเสื้อตัวในใหม่ พอกลับมายังเตียงของตนก็หยุดมองร่างเล็กที่นอนไม่ขยับพร้อมกลิ่นไม่พึงประสงค์แล้วส่ายหน้า ยื่นมือจะปลดผ้าคาดตรงเอวบางหากกลับหยุดนิ่งอย่างชั่งใจ“อย่าโทษข้า เจ้าดื่มจนเมาเอง”เอ่ยเสียงเข้มแล้วก็ตัดสินใจจับผ้าคาดเอวของหญิงสาวแกะปม ก่อนจะค่อยๆ ปลดชุดสีแดงเข้มบนเรือนร่างอีกฝ่าย ตาคมเลี่ยงที่จะมองตรงๆ หากมือกลับสั่นอย่างห้ามไม่อยู่ ร่างกายสตรีนั้นเขาไม่เคยเห็นด้วยไม่มีจิตใจฝักใฝ่ การเป็นองค์ชายสวรรค์นั้นต้องเติบโตขึ้นพร้อมความสามารถรอบด้าน จิ่นลี่กับเจิ้งหานฝึกปรือพลังปราณและศาสตร์การสู้รบมาด้วยกัน เข้าสู่วัยผู้ใหญ่ก็เรียนรู้งานราชกิจ ต่างไม่ใส่ใจสิ่งอื่นเพราะภาระที่รอคอยนั้นยิ่งใหญ่พี่ชายเขาเจิ้งหานไม่มีหญิงใดในสายตากระทั่งอภิเษกกับหนิงเฟิ่ง ส่วนเขาไม่ถูกกะเกณฑ์ด้วยชีวิตคู่ไม่มีผลต่อบัลลังก์สวรรค์ ต่างจากเวลานี้ที่ขึ้นมาเป็นไท่จื่อแทนพี่ชาย พระบิดาและพระมาร
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 4.ชายาผู้น่ารังเกียจ (1)
แม้จ้องมองกันอยู่นานแววตาคู่หวานที่ค่อนข้างปรือก็มีเพียงความขุ่นมัวให้เห็น หากจิ่นลี่ก็คิดว่าอีกฝ่ายอาจแสร้งทำไม่รู้ไม่ชี้ เพราะลงมือเผามนุษย์ชาวบ้านธรรมดาก่อนจะหลบหนี“เสแสร้งแกล้งทำ หลบหนีความผิด ไม่คิดว่าองค์หญิงเผ่าปีศาจจะขี้ขลาดเช่นนี้”เขาเอ่ยขึ้นอย่างไม่หลงเชื่อโดยง่าย“ท่านว่าใครเสแสร้ง ขี้ขลาด”เมื่อถูกต่อว่าตรงๆ อารมณ์โกรธของซีหรูก็พุ่งทะยานในทันใด แม้ตัวเล็กกว่าก็ไม่คิดกลัวเกรง ร่างบอบบางลุกพรวดเชิดหน้าเถียง แต่เพราะมึนเมาทำให้รู้สึกเหมือนพื้นที่ยืนเอียงไปมาจนเสียหลักแทบทรุดล้มลง หากก็ได้แขนกำยำสอดเข้ามารองรับเอาไว้จิ่นลี่เห็นอยู่แล้วว่าอีกฝ่ายอาการไม่มั่นคงนัก เมื่อลุกขึ้นกะทันหันแล้วโอนเอนเขาจึงขยับเข้าไปช่วยได้ทันด้วยสัญชาตญาณของร่างกาย กระชับร่างบอบบางแนบอก กลิ่นเหล้าจากลมหายใจอ่อนโชยมาทำเอาต้องถอนหายใจระอา ขณะจ้องใบหน้างดงามในระยะประชิดซีหรูเงยมองสบตาคมกริบของผู้ที่ประคองตนแล้วความรู้สึกร้อนวูบประหลาดก็แผ่ซ่าน ใบหน้ากับร่างกายที่มีฤทธิ์เหล้ากำจายจนไอร้อนทั่วตัวอยู่แล้วนั้นร้อนกว่าเดิม ทั้งช่องท้องเหมือนมีบางสิ่งหมุนวนอยู่ อาการที่ไม่เคยรู้จักพาให้อกใจหวิวหวั่นหายใจติ
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 3.ตัวประกันเชื่อมสัมพันธ์ (2)
“ลูกไม่ไป ลูกไม่แต่ง เหตุใดท่านพ่อจึงผลักไสลูก”คนพูดกอดอกทั้งยังเมินหน้าหนีอย่างไม่อยากรับฟังสิ่งใดหลังจากนางฟื้นขึ้นมาสามวันก็มีราชโองการจากสวรรค์ชั้นฟ้ามายังเผ่าปีศาจ สู่ขอองค์หญิงเผ่าปีศาจเพื่ออภิเษกกับไท่จื่อสวรรค์ซีหรูถูกเรียกออกมารับราชโองการ ถอยกลับไปอยู่ด้านหลังบิดาพร้อมส่ายหน้าไม่ยอมรับ ทำให้เจ้าปีศาจจำต้องเป็นผู้รับไว้ด้วยความเกรงใจ ผู้แทนพระองค์ย้ำว่าวันคืนพระจันทร์เต็มดวงครั้งต่อไปขบวนเกี้ยวเจ้าสาวจากสวรรค์จะมารับว่าที่พระชายา จากนั้นก็กลับไป“เผ่าปีศาจของเรา ตั้งใจอยู่อย่างสันติ เป็นมิตรกับทั้งหกพิภพนับแต่ท่านปู่ของลูกขึ้นครองดินแดน”โจวซุ่นพยายามบอกให้บุตรสาวเข้าใจทั้งที่ตนนั้นก็ห่วงซีหรูมากเช่นกัน ทั้งยังไม่อยากอยู่ห่างลูกสาวคนเดียวแม้แต่น้อย“เมื่อสวรรค์หยิบยื่นไมตรี พ่อก็จำต้องรับไว้ เดิมทีเผ่าปีศาจกับสวรรค์ก็ยากจะเกี่ยวข้องกัน แต่ครานี้สวรรค์ยอมผูกสัมพันธ์ ซื้อใจเผ่าปีศาจด้วยเกียรติของชายาไท่จื่อ ยิ่งทำให้เราปฏิเสธไม่ได้”“ใช่ ธิดาน้อย เราเพิ่งอยู่อย่างสงบสุขไม่กี่พันปี เราไม่ต้องการให้มีสงครามอีก”“เห็นแก่ราษฎรเผ่าปีศาจ ที่สำคัญธิดาน้อยควรเห็นแก่เจ้าปีศาจ ที่จำเป
