เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่1│เจ้าป่าลายพาดกลอน (3)
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-22 00:22:34⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆
“เอาจีบ”
พิลลาสร่างเมาทันที รีบปรี่ไปที่ชายหนุ่มก่อนจะเสยหมัดเข้าที่ใบหน้าคมคายอย่างไม่ออมแรง
“ไอ้เวรนี่!”
สารินที่โดนจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวก็เซถลาไปเล็กน้อย เขาใช้มือยันไปที่ผนังเพื่อไม่ให้ตัวเองล้มลงไปกองที่พื้น ก่อนจะค่อยๆ หยัดยืนอย่างมั่นคง มือหนาลูบไปที่แก้มสากป้อยๆ
“แค่นี้ต้องต่อยกันเลยเหรอจีบ”
“อยากทำมากกว่านี้อีก” เธอยอมรับอย่างตรงไปตรงมา “ใครใช้ให้มาพูดจาหมาๆ กับจีบก่อน”
สารินยิ้มทั้งที่มีเลือดออกบริเวณมุมปาก “แล้วสนปะ”
“อีกสักหมัดไหม”
“นอนกับพี่ครั้งเดียว เรไรจะได้กลับไปอยู่ที่บ้านโดยที่จีบไม่ต้องเสียสักบาท”
สาวหมวยแค่นหัวเราะ “เพราะเสียตัวแทนอะนะ”
“อย่าพูดงั้น ไม่มีการเสียอะไรทั้งนั้น เราได้กัน พี่ได้จีบ จีบได้พี่ มีแต่ได้กับได้”
“ทำไมถึงอยากได้”
นัยน์ตาคมกริบจดจ้องไปที่ดวงหน้านวล โค้งริมฝีปากเล็กน้อย “ก็อยากได้”
ในขณะที่เขาอยากได้เธอ เธอกลับอยากกระทืบเขา
“ไม่เอา เสนออย่างอื่นมาแทน” เขาส่ายหน้า “อย่าเรื่องมาก ทำตัวให้มันสมกับที่พอใจมันนับถือหน่อย ผ่อนวันละเท่าไรก็ว่ามา”
“ก็บอกว่าไม่ชอบเงินผ่อน”
“แล้วพี่เอาเรไรไปขายทำไม” พิลลาเริ่มฉุนเมื่อการเจรจากับเขานั้นเป็นไปอย่างยากเย็น “มันเป็นนกของพ่อ เป็นของต่างหน้าของพ่อ พอใจมันผิดที่เอามาจำนำกับพี่ก็จริง แต่พี่จำเป็นต้องใจร้ายกับน้องมันถึงขนาดนี้เลยเหรอ”
กำปั้นถูกทุบไปที่อกด้านซ้าย
“มีหัวใจปะ ทุบไปเนี่ยเจ็บไหม รู้สึกรู้สาอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงได้กล้าทำกับน้องมันแบบนั้น”
สารินไม่ยอมให้เธอประทานความเจ็บปวดให้นานนัก เขาคว้าไปที่ข้อมือบางแล้วจับไว้แน่นจนเธอขาดอิสระ ร่างสูงหลุบตาลงต่ำเพื่อจ้องมองหญิงสาวที่ถูกโทสะครอบงำ ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ชื่อเสียงเรียงนามของพิลลา
หน้าหมวย ปากหมา ไม่ได้มาเพราะโชคช่วย
มนุษย์ที่ดูภายนอกแสนน่าทะนุถนอม บอบบาง และนุ่มนิ่ม แต่อะไรไม่รู้ที่หล่อหลอมให้กลายเป็นคนหัวร้อน เจ้าอารมณ์ และปากจัด
ถึงเขาจะจับมือไว้ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอหยุดพูด “สี่หมื่นกว่าเกือบห้าหมื่นอะ พี่คิดว่ามันน้อยเหรอ พี่คิดว่ามันหาง่ายเหมือนเงินร้อยสองร้อยหรือไง จีบต้องถ่ายเอกสารตั้งกี่ใบกว่าจะได้ ภาระจีบมันเยอะ ที่บ้านมีจีบทำงานอยู่คนเดียว ต้องตื่นตั้งแต่เช้า ทำงานทั้งวัน ทุกวัน ไม่เคยได้หยุดกับเขา เพราะจีบต้องเลี้ยงอีกตั้งสามชีวิต ไหนยังค่ารถ ค่าเช่า สารพัดที่จะต้องจ่าย สายตัวจะขาดอยู่แล้ว แล้วพี่ยังคิดว่าสี่หมื่นแปดมันน้อยสำหรับจีบอยู่อีกไหม”
เธอจดจ้องเขาอย่างไม่วางตา เหมือนที่เขาเองก็มองแต่เธอ
“พ่อก็ตาย เรไรมันก็เหมือนตัวแทนพ่อ รู้หรอกว่าที่พูดแบบนี้มันเห็นแก่ตัว แต่พี่ใจร้ายเกินไปหรือเปล่าที่ปล่อยขายทั้งๆ ที่ผ่านไปแค่วันเดียว น้องมันไม่ใช่คนอื่นคนไกลของพี่เลย จีบสั่งมันว่าอย่ามาที่นี่บ่อยๆ แต่แล้วยังไง มันก็มาอยู่ดี เลิกเรียนก็ตรงมาบ้านพี่ วันหยุดก็ขลุกตัวอยู่แต่ที่โต๊ะ พี่มองพอใจเป็นตัวอะไรถึงไม่เห็นใจเด็กมันเลย”
“พูดจบยัง”
“ยัง!” พิลลาสวนทันควัน “พี่ใจร้ายมาก ขอผ่อนก็ไม่ได้ อะไรก็ไม่ได้”
เขาจับมือ เธอจึงหยุดทุบ เพราะฉะนั้นการจะให้เธอหยุดพูด เขาก็คงต้องปิดปาก
“อื้อ!”
ฝ่ามือหนาถูกยื่นมาจับไว้ที่ต้นคอ ราวกับว่าต้องการที่จะปรับองศาใบหน้าของเธอให้รับกับสัมผัสที่เขามอบให้ อีกทั้งยังยึดไว้เพื่อไม่ให้เธอมีโอกาสได้ขยับหนีไปไหน สารินตะโบมโลมไล้ไปที่กลีบปากบางอย่างตะกละตะกลาม ความร้อนรุ่มก่อเกิดภายในใจ ฝ่ามืออีกข้างฟอนเฟ้นไปที่เอวบางคล้ายหวังปลุกอารมณ์กำหนัด ทั้งยังดึงรั้งให้ร่างระหงเข้ามาประชิดอกแกร่ง จนร่างสองร่างเสียดสีกันไปมา
สารินมอมเมาพิลลาด้วยจุมพิตและสัมผัสที่แสนเร่าร้อน ผนวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ไหลเวียนอยู่ในตัว ทำให้หญิงสาวอ่อนระทวย เธอยับยั้งชั่งใจไม่อยู่แม้จะรู้ว่าควรหยุด แต่ก็ถูกหลอกล่อด้วยความวาบหวามและความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยพบเจอ
จากต่อต้าน ก็โอนอ่อน
เผยอปากออกจากกันเพื่อให้ลิ้นร้อนได้เข้ามาช่วงชิงน้ำหวานในโพรงปาก พร้อมๆ กับที่รู้สึกว่าฝ่ามือของเขาเคลื่อนลงไปอยู่ที่สะโพกงามงอน บีบเคล้นเพื่อเร้าอารมณ์ และเธอก็มิอาจปฏิเสธได้ ปล่อยให้เขาปรนเปรอจนกระทั่งทนไม่ไหว ถึงได้ทุบไปที่อกแกร่งเพื่อประท้วง ชายหนุ่มถึงได้ยอมผละริมฝีปากออกไป
พิลลาใช้โอกาสนั้นในการกอบโกยอากาศเข้าปอด ก่อนจะเผลอส่งเสียงครางกระเส่าออกมาเมื่อริมฝีปากหนาซุกไซ้ไปที่ซอกคอหอมกรุ่น กดจูบหนักๆ หวังฝากฝังร่องรอยเพื่อตีตราร่างกายของหญิงสาว แล้วจึงเคลื่อนตัวไปประกบริมฝีปากเข้าหากันอีกครั้งเมื่อคิดได้ว่าเธอคงเติมอากาศเข้าปอดจนพอใจแล้ว
เมื่อเห็นว่าสาวหมวยที่ใครๆ ก็บอกว่า ‘ของแรง’ แต่เขากลับสามารถทำให้เจ้าหล่อนอ่อนยวบได้ ก็ไม่คิดจะดึงรั้งท้ายทอยอีกฝ่ายไว้ และเมื่อเขาปล่อย พิลลาก็ไม่ได้ผละออกไปอย่างที่คาดเดาไว้ ซ้ำยังพยายามจูบตอบอย่างเงอะงะ
ฝ่ามือที่ไม่ได้ใช้งานในการบีบเคล้นสะโพกมนมีจุดมุ่งหมายคือ ‘ภูเขา’ สองลูกที่บดเบียดอยู่บริเวณอกแกร่ง
พิลลามีชื่อเล่นว่าพุดจีบ แต่เพื่อนๆ ของเธอมักเรียกขานว่า ‘อีนม’ เหตุผลนั้นเป็นสิ่งที่เขาได้ประจักษ์กับตัว ความอวบอิ่มของเธอนั้นน่าสัมผัสเสียยิ่งกว่าอะไร ยิ่งยามที่มันบดเบียดไปกับตัวของเขา ก็ทำเอาลูกชายตื่นได้อย่างไม่ยาก
อีกไม่ถึงคืบ เขาก็จะได้รู้แล้วว่าอีนมมันนมใหญ่สมชื่อหรือเปล่า แต่พิลลาก็ผละตัวออกไป พร้อมกับเสียงเรียกเข้าที่ดังขึ้น
สาวเจ้าหอบหายใจด้วยความเหนื่อย ก่อนล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วคว้าสมาร์ตโฟนเครื่องบางมากดรับสาย “ว่า”
(เห็นไปนาน แม่เลยให้โทร. มาถามดู)
“อ้อ” เธอหลุบตาลงต่ำเพราะไม่อยากสบตากับเจ้าของบ้าน พลางถอยออกมาสองสามก้าว “ก็...คุยๆ อยู่”
(ได้เรื่องยังไงบ้างครับ พี่เสือเขายอมให้ผ่อนหรือเปล่า)
พี่สาวได้แต่อ้ำอึ้งเพราะหาคำพูดมาตอบโต้กับน้องชายไม่ได้ ทั้งยังไม่มีสติมากพอจะพูดคุย เธอดื่มเบียร์ไปสองขวดครึ่ง ทนคุยกับเขาได้ตั้งนานโดยที่ภาพไม่ตัดไปก่อนก็ดีถมเถ ไหนยังมาทะเลาะจนเผลอลงไม้ลงมือใส่เขาอีก และทุกเรื่องที่ว่ามาไม่มีอะไรพรากสติเธอได้เท่าการ ‘รุกล้ำ’ ของสารินเลย
“คุยอยู่ ยังตกลงกันไม่ได้”
ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ก็ถูกแย่งออกไปจากมือ “พรุ่งนี้มาพาเรไรกลับบ้าน”
พิรภพนิ่งงันเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของคนที่เป็นเหมือนพี่ชาย (พี่เสือ นี่พี่จะคืน-)
“แล้วอย่าเอาไปจำนำที่ไหนอีก”
(ครับๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้-)
เด็กหนุ่มยังพูดไม่ทันจบประโยค สารินก็กดตัดสายทิ้งอย่างไม่ไยดี เขาหันมามองอาหมวยสุดเร่าร้อน พยักหน้าให้เธอหนึ่งหน “ต่อนะ”
“ไม่...ไม่เอาแล้ว จะกลับบ้าน”
“อย่าโกงกันน่า” ใบหน้าคร้ามคมส่ายไปมาในจังหวะที่แสนเนิบนาบ รอยยิ้มบางๆ ผุดพรายขึ้น “พี่คืนเรไรให้โดยที่จีบไม่ต้องเสียสักบาท นี่พี่เข้าเนื้อด้วยซ้ำ จีบก็ควรทำตามข้อตกลงของเราหรือเปล่า”
“แต่จีบยังไม่ได้ตอบตกลงกับพี่สักประโยค พี่จะมาว่าจีบโกงได้ไง เป็นพี่เองต่างหากที่ตกลงจะคืนเรไรให้พอใจมันเอง”
“แน่ใจใช่ไหมว่าจะเหลี่ยมใส่พี่แบบนี้”
สารินยิ้ม แต่เป็นยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย
เขากดโทร. ออกหาเบอร์ล่าสุด รอสายแค่ครู่สั้นๆ ก็มีคนรับ “พอใจ เรื่องเรไรน่ะ”
“วาง”
(ทำไมครับ)
พิลลาจ้องชายหนุ่มตาเขม็ง “พี่-เสือ-ใหญ่”
“พี่คิดว่า...”
เธอยังคงยืนกรานเช่นเดิม “วางก่อน”
(ว่าอะไรครับ)
“จะบอกว่ามาตอนเย็นๆ นะ วันพฤหัสฯ นี่เนอะ ไปโรงเรียนก่อนแล้วค่อยมาบ้านพี่”
(ได้ครับพี่ ผมก็ตั้งใจจะไปตอนเย็นนั่นแหละครับ ขอบคุณ-)
สารินตัดสายทิ้งอีกครั้ง พร้อมกับที่ลมหายใจของเธอถูกพรูออกอย่างแรง ก่นด่าคนเจ้าเล่ห์อยู่ในใจไปหลายสิบประโยค
คิ้มเข้มถูกเลิกขึ้นสูง “เอาไง”
“อย่าหาว่างั้นว่างี้เลยนะ แต่มันเกินใจจะรับไหวจริงๆ ค่ะที่จะต้อง อืม ทำแบบนั้น”
“ก็คือจะไม่นอนกับพี่? โอเค งั้นเรไรก็-”
“แค่จูบได้ไหมคะ”
“ไม่ได้” เขาสวนกลับมาอย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด ดูก็รู้ว่าเธอและเขาจะต้องเข้ากันได้อย่างดี ลำพังนัวเนียกันแค่ครู่สั้นๆ ยังปลุกความเป็นชายของเขาให้ผงาดมาเตรียมตัวลงสนามรักได้ขนาดนี้ ถ้าได้พาไปฟัดบนเตียงจริงๆ เขาไม่ขึ้นสวรรค์จนหาทางลงไม่เจอเลยหรือ เพราะฉะนั้นข้อเสนอของเธอจึงถูกปัดตกอย่างไม่ต้องสงสัย “มันไม่พอ”
“สิบครั้ง”
“ให้เอาสิบครั้ง?”
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆
บทที่เกี่ยวข้อง
สยบเสือใหญ่ บทที่1│เจ้าป่าลายพาดกลอน (4)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ “ให้เอาสิบครั้ง?” พิลลาถลึงตาใส่ “จูบสิบครั้ง!” เพราะเธอมั่นใจว่าหากต้องเจอเหตุการณ์พรากสติสัมปชัญญะแบบเมื่อครู่ถึงสิบครั้งสิบคราว ก็ใช่ว่าเธอจะรับมือได้อย่างสบายๆ “ไม่ เอาครั้งเดียวพี่จูบได้จนปากเปื่อย สิบครั้งมันจะไปพออะไร” สาวเจ้าลอบถอนลมหายใจ “จีบไม่ไหวหรอกค่ะ ไม่เคย” “คนเรามีครั้งแรกเสมอ” “อย่ามาปรัชญา มันไม่เหมาะกับคนเจ้าเล่ห์แบบพี่หรอก” เขาไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ และเธอก็เหนื่อยเกินกว่าจะต่อปากต่อคำกับเขาแล้ว ตอนนี้เธอหลับตาเห็นแต่เตียง อยากกลับไปนอนให้เต็มอิ่มหลังจากเหนื่อยมาทั้งวัน ฉะนั้นแล้วเธอจำเป็นต้องเด็ดขาดกับสาริน “จีบให้พี่จูบสิบครั้ง ถ้าพี่ไม่รับข้อเสนอ พี่จะไม่ได้อะไร และพี่ก็ต้องคืนเรไรด้วย เพราะพี่พูดแล้ว” เป็นไปได้ยากที่คนอย่างเขาจะเสียเปรียบ แม้ปากจะขยับเพื่อตอบว่า “โอเค” พิลลาหรี่ตาแคบ “ง่ายๆ งี้เลยอะนะ” “ก็กลัวไม่ได้อะไรไง” เธอไม่เชื่อลมปากของผู้ชายคนนี้ แต่ก็คร้านจะเซ้าซี้ “งั้นก็จูบเลย จะได้จบๆ” “สิบวัน” “คะ” “นับจากนี้จีบต้องมาที่บ้านพี่อีกสิบวัน พี่จะจูบวันละครั้ง” ระหว่างพูด เขาก็ส่งโทรศัพท์คืนเจ้าของ “ไม่ต้องเดินอ้อมไปทางหลั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22สยบเสือใหญ่ บทที่1│เจ้าป่าลายพาดกลอน (5)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ ในท้ายที่สุดก็ทนลูกตื้อไม่ไหว เดินนำเขาเข้าไปในบ้านที่สมาชิกทั้งสามยังปักหลักนั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟา ทันทีที่เห็นว่าเธอไม่ได้กลับมาคนเดียว ความประหลาดใจก็ฉายชัดบนใบหน้าของคนทั้งสามวัย ทว่าก็ยังยกมือมารับไหว้คนมาใหม่ เธอเปรย “เขามาขอข้าวกิน” กัลยาหน้าเจื่อน “จีบลูก จะไปพูดแบบนั้นกับพี่เขาได้ไงล่ะ” พิลลาไม่สนใจจะแก้ความเข้าใจผิดอะไร เพราะในมุมมองของเธอ สารินมาขอข้าวที่บ้านเธอทานจริงๆ ขาเรียวก้าวตรงไปยังห้องครัว สารินก็ค้อมหัวให้ญาติผู้ใหญ่ของหญิงสาวอย่างมีมารยาท “ขอรบกวนสักมื้อนะครับ” พ่อหนุ่มคนนี้จะคืนเรไรให้กับลูกชาย มารดาและหญิงชรามีหรือที่จะไม่ต้อนรับ “ตามสบายเลยพ่อเสือ แต่กับข้าวหมดแล้ว บอกพุดจีบให้ทำให้นะ” “ครับน้ายา” เพราะเขาก็ตั้งใจมา ‘ชิม’ ฝีมือลูกสาวบ้านนี้อยู่พอดี เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนก่อนจะพุ่งตัวไปหาคนที่ตนนับถือเป็นพี่ชาย “พี่ พรุ่งนี้ผมไปเอาเรไรนะ” “เออ เย็นๆ อะ มาได้เลย” สารินก้าวเดินเข้าไปทางห้องครัว แต่พิรภพก็ยังเดินตามมาติดๆ “แล้วสรุปต้องจ่ายเท่าไรอะครับ” “ไม่ใช่เรื่องของเด็ก” ประโยคนั้นของสารินเรียกสายตาแม่ครั้วจำเป็นให้หันไปมอง “ผู้ใหญ่เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22สยบเสือใหญ่ บทที่2│เขาเล็งคุณไว้แล้ว (1)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ มีไม่กี่คนในโลกที่เธอไม่ชอบขี้หน้า โอเค มีเยอะ แต่ต่อให้มีคนเดียว ก็ต้องมีชื่อสาริน พิลลาตื่นเช้ามาพบว่าเรื่องทั้งหมดไม่ใช่ความฝัน เธอเคยมั่นใจว่าชีวิตประจำวันของตัวเองที่วันๆ มีแค่อยู่บ้าน เฝ้าร้านถ่ายเอกสาร นัดรวมตัวทานอาหารที่ร้านสเต๊กของมัทรี จับกลุ่มแต่งสวยที่ห้องเสื้อของลัลนา และสังสรรค์กันทุกสุดสัปดาห์ที่ร้านเหล้า ชีวิตเธอควรเป็นแบบนั้นต่อไป ไม่ใช่ไปเกี่ยวข้องกับคนอันตรายเช่น ‘เสือใหญ่’ เธอจึงได้ตกตะกอนถึงสัจธรรมของชีวิต...ความแน่นอน คือความไม่แน่นอน คนที่เดินเข้าหาเขา ก็เป็นเธอ เบียร์ของเขา ก็คว้ามาดื่มเองจนหมด ตอนเขาจูบก็ไม่ยอมผลักไสให้สุดแรง กลับยอมโอนอ่อนและตอบสนองราวศิโรราบเหมือนพวกใจง่าย ไหนตอนเขาเข้าใกล้เกินความจำเป็น ก็ยังยอมให้ทำ นี่ไม่ใช่สิ่งที่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเองเลย หลังลืมตาตื่น สิ่งแรกที่อยู่ในความสนใจคือโทรศัพท์ ข้อความของเขาถูกส่งมาจริงๆ คำขอเป็นเพื่อนก็ไม่ใช่เรื่องลวงโลก พิลลาไม่ได้กดรับคำขอของสาริน นอกจากนั้นยังลบทิ้งอีกต่างหาก เพราะตั้งใจไว้ว่าทันทีที่ครบกำหนดสิบวันตามข้อตกลง เธอและเขาจะถือเป็นคนอื่นต่อกันเหมือนอย่างเคย เขาก็มีช
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22สยบเสือใหญ่ บทที่2│เขาเล็งคุณไว้แล้ว (2)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ อีกไม่นานนักหรอก สารินจะโดนเธอต่อยอีกครั้ง จนเที่ยงแล้ว แต่พอนึกไปถึงเรื่องเมื่อเช้าก็ยังฉุนไม่หาย เป็นบ้าอะไรของเขาถึงอาจหาญมาพูดจาเช่นนั้นกับเธอ ที่ยอมให้จูบก็เพราะไม่มีเงินมากพอจะไถ่ตัวเรไร และเธอก็เค็มยิ่งกว่าเกลือสมุทร แต่ไม่ได้คิดจะสานสัมพันธ์ไปถึงความเป็นคู่ผัวตัวเมียอะไรกับเขา อยากเป็นผัว...พูดมาได้ไม่อายฟ้าดิน ระหว่างนั่งทานข้าวอยู่ในร้าน เนื้อนมไข่ก็มีความเคลื่อนไหวอีกครั้ง คุณหนูเมลฟี่: รวมพลหนึ่งทุ่มตรงนะคะสาวๆ คุณหนูเมลฟี่: เรามีภารกิจสำคัญต้องทำ อ่านข้อความของเพื่อนสนิทแล้วก็หนักใจขึ้นมาทันที หนึ่งทุ่ม...เธอมีนัดแล้ว คุณหนูเนสต์: ไก่และหมูพริกไทยดำอย่างละหนึ่งนะจ๊ะ คุณหนูเมลฟี่: แล้วนางนั่นล่ะ คุณหนูพุดจีบ: เหม็นขี้หน้าเจ้าของร้าน ไม่ไป คุณหนูเมลฟี่: ทำไม จะไปกกพี่เสือใหญ่ (ของฉัน) เรอะ คุณหนูเมลฟี่: ความร่านนี้ท่านได้แต่ใดมา พิลลาแทบกรี๊ด แค่เห็นเธอซ้อนท้ายสาริน เพื่อนยังด่ากันขนาดนี้ ถ้ารู้ว่าเธอจูบไถ่ตัวเรไร ไม่โดนนางมัทรีขึ้นป้ายไวนิลด่าว่าเป็นอีตัวทั่วกำแพงแสนเลยหรือ คุณหนูพุดจีบ: หมูพริกไทยดำ เฟรนช์ฟรายส์เยอะๆ คุณหนูเมลฟี่: ก็แค่น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22สยบเสือใหญ่ บทที่2│เขาเล็งคุณไว้แล้ว (3)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ สารินหลับจริงๆ หลับสนิทเลยด้วย แล้วมีหน้ามาว่าเธอเด็ก พิลลาหาใช่คนใจร้ายใจดำต่อเพื่อนมนุษย์ นอกจากจะเปิดแอร์ไว้ ยังเผื่อแผ่น้ำใจด้วยการหันพัดลมให้คนที่จมอยู่ในห้วงนิทรา ส่วนตัวเองก็นั่งไถหน้าจอไปเรื่อยเปื่อย มีลูกค้าเข้ามาประปราย ประมาณบ่ายสองห้าสิบ มีหญิงวัยกลางคนเข้ามาถ่ายเอกสาร เธอก็ลุกออกจากเก้าอี้เพื่อไปทำให้ เจ้าหล่อนชวนคุย “อากาศร้อนมากเลยเนอะ หน้าฝนแล้วแท้ๆ” เสียงเครื่องถ่ายเอกสารดังเข้าโสตประสาท “อบอ้าวแบบนี้ เผลอๆ อีกเดี๋ยวฝนก็ตกค่ะ เมื่อวานซืนร้อนแบบนี้แหละ พอช่วงโรงเรียนเลิกก็เทมาอย่างกับฟ้ารั่ว” “น่าจะตกกลางคืน จะได้นอนสบาย ตกกลางวันไปไหนมาไหนลำบาก” บทสนทนานั้นลอยเข้าหูบุคคลที่สามอย่างช่วยไม่ได้ เจ้าของร้านยิ้มพลางคว้ากระดาษมาถือ ก้าวเดินมาในส่วนที่ทำงานของตน เพื่อนำกระดาษที่ถ่ายเอกสารแล้วใส่ถุงให้ลูกค้า ปากก็ทำหน้าที่ขยับเพื่อตอบโต้บทสนทนากับอีกฝ่าย “จีบก็ชอบเวลาฝนตกตอนกลางคืนเหมือนกันค่ะ หลับไปกับเสียงฝน ฟินอย่าบอกใคร” “อากาศเย็นด้วยนะ น้าชอบมาก” สองมือขาวผ่องพนมเข้าหากัน “ถ้าจะตก เก็บไปตกคืนนี้ทีเถอะ เพี้ยง” คนอายุมากกว่าระบายยิ้มให้เด็กสา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22สยบเสือใหญ่ บทที่2│เขาเล็งคุณไว้แล้ว (4)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ สิ่งที่ปรากฏบนหน้าจอสมาร์ตโฟนเรียกรอยยิ้มจากชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี ก่อนจะลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ โต๊ะสนุกเกอร์ ข้างกันเป็นภูริกับปณัย เพื่อนซี้ร่วมสาบานตั้งแต่ฟันแท้ยังไม่ขึ้น ภูรินำเรไรมาคืนเขาแล้วดันอยู่ยาว ซ้ำยังชวนปณัยมาร่วมเค้นคอเขาเรื่อง ‘กกสาว’ ที่ก็ง้างปากไม่สำเร็จ ขี้คร้านจะโดนหมาเด็กงอน เลยเงียบไว้ หนุ่มๆ รวมตัวกันจะขาดเบียร์ก็ไม่ได้ ปณัยเอ่ยพลางลากสายตามองเจ้าของบ้าน “ไปไหน” “ผมจะไปทำธุระสำคัญครับคุณหนึ่ง” “ธุระอะไร” สารินแค่นหัวเราะ “มารยาทขั้นพื้นฐานคือ ‘ธุระ’ ไม่ต้องถามต่อ” “แล้วกูไม่มีด้วยไง มารยาทอะไรนั่นน่ะ” คำตอบของปณัยเรียกรอยยิ้มจากภูริได้อย่างดี และต่อให้เพื่อนไม่บอกว่าธุระที่ว่าคืออะไร เขาก็ใช่จะเดาไม่ออก ภูริกล่าว “ติดหญิงนะมึง เพื่อนอุตส่าห์มาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา” “กระผมก็ขอน้อมรับคำติชมไว้แต่โดยดี” แม้จะโดนเพื่อนฝูงค่อนขอด แต่สารินก็ยังเลือกที่จะไปยัง ‘สเต๊กเลยอะ’ ของมัทรี เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวโพสต์รูปของแก๊งเพื่อนลงในเฟซบุ๊ก ซึ่งเขาก็รู้อยู่แล้วว่าพิลลาจะนัดกับเพื่อนๆ ที่ไหน เพราะเป็นเพื่อนกับมัทรีบนเฟซบุ๊กมานาน เห็นเจ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22สยบเสือใหญ่ บทที่2│เขาเล็งคุณไว้แล้ว (5)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ “สวัสดีครับน้องพุดจูบ” ทั้งสามชีวิตนิ่งงัน ลัลนาอ้าปากค้างพลางเบิกตาโต หันไปมองมัทรีที่นั่งข้างกัน จึงได้เห็นว่าเพื่อนก็มีปฏิกิริยาไม่ต่างกันนัก ก่อนสายตาสองคู่จะลากไปที่ ‘น้องพุดจูบ’ อย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง “เอ๊ย น้องพุดจีบ แหม เรียกผิดซะได้” เมื่อตั้งสติได้ พิลลากัดฟันกรอด ปวดขมับตุบๆ พูดเสียงลอดไรฟัน “หุบ-ปาก” ตอนแกล้งพิมพ์ผิด เธอก็ฉุนมากแล้ว แต่อย่างน้อยมันก็ยังเป็นความลับระหว่างเขาและเธอ คนละกรณีกับตอนนี้ ที่เขาเรียกเธอผิดๆ ต่อหน้าเพื่อน “อีนม!” เจ้าของร้านโพล่งขึ้นด้วยความตกใจ “หล่อนไปพูดจาไม่มีมารยาทกับพี่เขาได้ไง นางนี่ นิสัยเสียใหญ่แล้ว” เธอหันไปขมวดคิ้วใส่เพื่อน แล้วที่สารินทำกับเธอเรียกว่ามีมารยาทตรงไหน เสียงถูกดัดอีกครั้งเมื่อคู่สนทนาเป็นผู้ชาย “พี่เสือใหญ่ก็อย่าไปแกล้งมันแบบนั้นเลยค่ะ นางนี่ยิ่งผีเข้าผีออกอยู่ อีกอย่างปากมันก็เสียแบบนี้แหละ อย่าไปถือสาเลยนะ” เขาเพียงระบายยิ้มอย่างคนใจกว้างให้กับสองสาวที่มองมา ก่อนเคลื่อนสายตาไปยังเต้าหู้ยี้ที่นั่งอยู่ข้างกัน พิลลาก้มหน้าก้มตายัดทุกอย่างเข้าปากจนแก้มป่อง หวังจะรีบทานให้หมดจะได้หนีไปจากตรงนี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22สยบเสือใหญ่ บทที่3│คืนฝนพรำที่กำแพงแสน (1)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ หน้าบ้านของสารินมีรถมอเตอร์ไซค์จอดอยู่ละลานตา ทว่าไม่มีใครอยู่เลย ก็คงจะอยู่ที่โต๊ะสนุกเกอร์หลังบ้านกันหมด พิลลาจอดรถไว้ในมุมอับสายตา หรือก็คือข้างๆ รถยนต์ของเจ้าของบ้าน เพื่อป้องกันพวกหูตาสับปะรด ก่อนไขกุญแจเพื่อเข้าไปรออยู่ด้านใน ไฟถูกปิดจนมองอะไรไม่เห็น แต่เธอก็ไม่คิดจะเปิด ใช้เพียงแสงสว่างจากหน้าจอโทรศัพท์นำทางไปยังโซฟาเท่านั้น ร่างระหงทิ้งตัวนั่งลงพร้อมกับที่สายตาเหลือบไปเห็นข้อความของเพื่อนสนิท คุณหนูเมลฟี่: อีนม บ้านหล่อนอยู่ทางนั้นเหรอ คนโดนจับไต๋ได้ลอบถอนลมหายใจทิ้งอย่างเหนื่อยอ่อน อุตส่าห์ขี่ออกมาเนียนๆ แล้ว อีไข่ก็ยังสังเกตเห็นอีก มันควรเรียนโรงเรียนตำรวจแล้วโตไปเป็นหน่วยสืบสวนหรือเปล่า ช่างสังเกตเหลือเกิน คงจะช่วยทำคดีได้เยอะ คุณหนูเมลฟี่: แล้วพี่เสือใหญ่ก็ลุกต่อจากหล่อนอย่างกับจะตามไปนัดเจอกันแน่ะ คุณหนูเมลฟี่: คือยังไง แอบแซ่บ? คุณหนูพุดจีบ: อย่าหาเรื่องน่า เขาจะลุกตอนไหนมันเกี่ยวอะไรกับฉันตรงไหน คุณหนูเมลฟี่: เออๆ แล้วนั่นอยู่ที่ไหน พิลลาเลือกที่จะไม่ตอบ คุณหนูเนสต์: แล้วหล่อนจะให้พี่เขาจีบไหม คุณหนูพุดจีบ: ไม่ สำหรับคำถามนี้ เธอตอบได้อย่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22
บทล่าสุด
สยบเสือใหญ่ บทที่4│ใครจะใหญ่กว่าเสือ (5)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ “อีนม” มือที่ตั้งท่าจะคว้าผ้าขนหนูเป็นอันชะงัก ก่อนหันกลับมาเลิกคิ้วใส่มัทรี “หล่อนได้กับพี่เสือใหญ่ยัง” ลมหายใจของพิลลาสะดุดกึก นัยน์ตาเบิกโต ภาพความทรงจำที่เพิ่งเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ผุดมาอย่างกับมีใครไปตั้งโปรแกรมไว้ สัมผัสนั้นคล้ายว่ายังติดอยู่ที่มือ ทำให้พิลลาแข็งทื่อไปทั้งตัว กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอก็เป็นนาที “ยัง ไม่ใช่ ใช่นั่นแหละ แต่หมายถึงว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน จะได้กับเขาได้ไง” สองเสียงประสานกัน “เหรอ / เหรอ” “ใช่ ฉันเคยโกหกอะไรพวกหล่อนหรือ-” “เยอะแยะ” “แต่เรื่องนี้พูดจริง” พิลลายืนยันหนักแน่น หลังได้ผ้าขนหนูมาไว้ในมือ เธอก็โพล่งขึ้นเพื่อตัดบท “ไปอาบน้ำละ” บรรยากาศในร้าน PEEK A BEER เป็นอย่างที่เคยเป็น มีเสียงเพลงจากนักร้องที่เคล้าไปกับเบียร์เย็นๆ เหล้าที่แสนบาดคอ และกับแกล้มที่ขาดไม่ได้ ช่วงหัวค่ำมักเป็นเช่นนี้ แต่พอดึกเข้าหน่อย ผีเสื้อราตรีก็ออกโรง และพวกเธอสามคนไม่เคยแผ่ว “ใครพอจะทราบข่าวบ้างว่าช่วงนี้ยายฟายมันตีกับใคร” ประโยคนั้นเรียกสายตาของสองสาวต่างขั้วได้เป็นอย่างดี ‘ยายฟาย’ ของมัทรีคืออรอนงค์ เพราะเป็นคู่ปรับกันมานาน เห็นว่าชื่อฝ้าย เลยเปล
สยบเสือใหญ่ บทที่4│ใครจะใหญ่กว่าเสือ (4)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ “ช่วยไอ้เสือกำพร้าแม่ตัวนี้หน่อยได้ไหมครับ” ร่างระหงบนตักแกร่งอาศัยจังหวะนี้ในการพุ่งตัวไปหาชายหนุ่ม แตะริมฝีปากไปที่ปากหยักติดคล้ำ แล้วจึงผละออกมาก่อนที่สารินจะทันตั้งตัว นอกจากริมฝีปาก ร่างแน่งน้อยก็ผละออกจากตักแกร่งในเวลาถัดมา “สอง” เธอหอบหายใจราวกับเพิ่งวิ่งมาราธอนมาก็ไม่ปาน “สองครั้งแล้ว เหลืออีกแค่แปดครั้ง” นัยน์ตาคมจ้องมองไปยังผู้พูด ยกมุมปากขึ้นจนกลายเป็นรอยยิ้ม เสียงแค่นหัวเราะดังขึ้น “อ้อ เมื่อกี้เรียกจูบ?” “ก็ใช่ ของวันนี้ถือว่าเรียบร้อยแล้ว” “ไม่เอาน่า ใครมันจูบกันแบบนี้ เด็กน้อยมาก โคตรรับไม่ได้” “รับไม่ได้ก็เรื่องของพี่ จีบจะกลับบ้านแล้ว” “พุดจีบ” เสียงเข้มๆ เอ่ยเรียกชื่อของเธอ สีหน้าและแววตาไร้แววล้อเล่น ทำให้เธอคาดเดาอารมณ์ของอีกฝ่ายไม่ได้ พิลลาจึงค่อยๆ ก้าวเท้าถอยหลังเพื่อเว้นระยะห่าง “มานี่” “ไม่ จะกลับบ้าน” “มา” สารินยันกายลุกขึ้นยืน พร้อมกับที่ก้าวเท้ามาทางนี้ “แบบนี้มันไม่เรียกว่าจูบ อย่ามาโกง” พิลลาไม่อยู่ฟัง รีบสับเท้าวิ่งออกจากบ้าน ก่อนตรงไปยังรถมอเตอร์ไซค์แล้วบิดสุดแรงเกิด เธอไม่เคยหมดท่าขนาดนี้มาก่อน ไม่เคยรู้สึกแพ้ย่อยยับจนม
สยบเสือใหญ่ บทที่4│ใครจะใหญ่กว่าเสือ (3)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ บ้านทั้งหลังมืดสนิท พิลลาจึงเปิดไฟจนพอมีแสงสว่าง คงจะเป็นอย่างที่เด็กวัยรุ่นหน้าบ้านบอก สารินอยู่หลังบ้าน และเธอก็ไม่ได้พกมือถือติดตัวมาด้วย หากต้องเดินออกไปเรียกอย่างไรก็คงต้องเจอกับคนที่อยู่ด้านหลัง จึงหวังว่าความเปลี่ยนไปในบ้านจะเรียกสายตาของเขาได้ ไฟในบ้านเปิดเอง เจ้าของบ้านจะไม่สงสัยแล้วเข้ามาดูหน่อยหรือ แต่ผ่านมาห้านาทีเห็นจะได้ ก็ไม่มีใครเดินเข้ามาด้านใน และวันนี้เธอก็ไม่ได้ว่างมารอเขานานๆ ด้วย เพราะอยากกลับให้ถึงบ้านก่อนที่สองสาวจะมาถึง ไม่อย่างนั้นต้องปั้นน้ำเป็นตัวอีกเช่นเคย พิลลาเดินไปที่ประตู แนบหูไปกับบานไม้เพื่อฟังความเคลื่อนไหวรอบนอก ที่ก็ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวของพวกวัยรุ่นที่มารวมตัวกัน บางครั้งก็มีเสียงทุ้มต่ำที่คุ้นหูดังเข้าโสตประสาท ร่างระหงสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ยื่นมือไปแตะที่ลูกบิดแล้วออกแรงหมุนช้าๆ จนมันถูกเปิดในที่สุด ไม่รู้ว่ากี่สายตากันแน่ที่มองมา แต่เธอตวัดตาไปมองเพียงสารินคนเดียว อย่างน้อยการมองแค่เขาก็ลดความอายลงไปได้มากโข “มีธุระจะคุยด้วยค่ะ” ว่าจบก็ปิดประตูลงทันที ก่อนสับเท้าเดินไปนั่งที่โซฟาทั้งใบหน้าบึ้งตึง เธอโกรธตัวเองที่เลือก
สยบเสือใหญ่ บทที่4│ใครจะใหญ่กว่าเสือ (2)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ Pudjeeb Philla: พี่ลืมของไว้ที่ร้าน เธอกำลังจะถ่ายรูปกระเป๋าสตางค์ส่งไปให้ หลังเปิดดูแล้วพบสารพัดบัตร รวมถึงบัตรประชาชนที่มีหน้าเขาแปะหราไว้ พร้อมกับชื่อ ‘สาริน อัศวกมล’ ซึ่งเป็นต้นเหตุที่ทำให้ลัลนารีบต่อสายหามัทรีอย่างเร่งด่วน ทว่าข้อความของเขาก็ถูกส่งเข้ามาเสียก่อน Sarin Asawakamol: หัวใจ?? จากตั้งใจจะถ่ายรูป เธอก็เปลี่ยนมาโต้ตอบกับเขาแทน เห็นแล้วคันไม้คันมืออยากหยุมหัวคน Pudjeeb Philla: ใช่จ้า กำลังจะเอาไปต้มให้หมากิน Sarin Asawakamol: หมาในปากหรือเปล่าครับ Sarin Asawakamol: เลี้ยงดีจังเลยนะ ถึงว่า ขยันทำงานเหลือเกิน Pudjeeb Philla: อ๋อค่ะ คนที่จีบเพิ่งยกพวกไปรุมกระทืบก็พูดแบบนี้แหละ Sarin Asawakamol: อยากโดนจังSarin Asawakamol: โคตรอยาก เธอด่าเขาในใจ แต่ไม่พิมพ์ด่าให้เรื่องยืดยาว เลือกที่จะตัดบทด้วยการส่งรูปกระเป๋าสตางค์ไปให้ Pudjeeb Philla: จะให้เอาไปให้หรือจะมาเอาเอง Pudjeeb Philla: ร้านปิดห้าโมง ถ้ามาก็อย่าเกินนี้ แต่ถ้ารอจีบเอาไปให้ก็ค่ำๆ Pudjeeb Philla: แต่ของพี่นั่นแหละ มีบัตรประชาชน ส่วนเงินไม่ได้นับ แต่ไม่ได้ยุ่งอะไร ถ้าหายก็ไม่เกี่ยวกับจีบ
สยบเสือใหญ่ บทที่4│ใครจะใหญ่กว่าเสือ (1)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ สารินกลับไปแล้ว หลังจากนั่งๆ นอนๆ อยู่หลังโต๊ะทำงานของเธออยู่หลายชั่วโมง ที่จริงเขายังไม่คิดจะกลับ ถ้าไม่ติดที่เธอไล่ตะเพิดเพราะลัลนากำลังจะมาที่ร้าน เพื่อนสนิทเดินมาทิ้งตัวนั่งที่เก้าอี้ “คืนนี้ออกไหม” “ถ้าหล่อนกับเมลฟี่ไป ฉันก็ไป” “เป็นไร” พิลลาหันไปมุ่นคิ้วใส่เพื่อน “เห็นทำหน้าเซ็งๆ” เป็นอย่างที่ลัลนาว่า เธอเซ็งมากๆ ที่คนอย่างสารินเข้ามาข้องเกี่ยวกับชีวิต ยิ่งเขาพยายามล้ำเส้นที่ตกลงกันไว้ ไม่ยอมให้มันหยุดที่การจูบ แต่คิดจะจีบ เธอก็เกิดอาการอึดอัดคับแน่นในใจ ครั้นจะให้จ่ายเงินก็มีไม่พอ กว่าจะได้แต่ละบาทนั้นไม่ใช่ง่ายๆ ยิ่งต้องจำนำข้าวของสำคัญหรือเลือกหยิบยืมเพื่อนสนิท เธอทำไม่ได้ เนื้อนมไข่คบกันได้นานเพราะไม่มีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง ไม่มีใครเคยยืมเงินกันให้ต้องผิดใจ ไม่ร่วมธุรกิจกันในหมู่เพื่อน ทานข้าวก็หารเท่า ดื่มเหล้าไม่เคยเอาเปรียบ มาครั้งนี้เธอก็ไม่มีความกล้ามากพอจะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากเพื่อน แม้จะรู้ว่าเพื่อนต้องช่วย แต่มันจะเป็นปมในใจว่าครั้งหนึ่งเธอเคยหยิบยืมเงินคนสนิท แค่ยอมให้ไอ้หน้าวัวจูบไม่กี่ครั้ง เปลืองตัวแค่นี้ สบาย ก็ถ้ามันทำแค่นั้น เธอค
สยบเสือใหญ่ บทที่3│คืนฝนพรำที่กำแพงแสน (5)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ ‘ป๋า’ เดินออกไปจากร้าน ควบมอเตอร์ไซค์ไปทางร้านน้ำ พิลลามองจนลับสายตาก่อนส่ายหัวน้อยๆ ป๋าอะไรกัน คนที่ขายนกทอดตลาดทั้งๆ ที่เพิ่งเลยกำหนดมาวันเดียวน่ะ หรือจะขอผ่อนก็แสนจะเรื่องมาก สารินมันเค็มยิ่งกว่าน้ำทะเลเสียอีก ช่วงเที่ยงๆ แบบนี้ ร้านน้ำของปาริฉัตรมีลูกค้าหนาตาทีเดียว หนึ่งในนั้นคืออรอนงค์ บ้านของอรอนงค์ประกอบกิจการซัก อบ รีด ตั้งแต่เขาย้ายมาดูแลตาที่นี่ ก็ได้บ้านนี้ในการจัดการส่วนของเสื้อผ้าอาภรณ์ ไม่ต้องลำบากซักตากเองให้เหนื่อย หลังจากตาถึงแก่กรรม เขาก็ไม่คิดจะย้ายกลับไปอยู่กับครอบครัวที่กรุงเทพฯ เพราะหลงรักกำแพงแสนเสียแล้ว นอกจากส่งเสื้อผ้าซักกับบ้านของอรอนงค์ สาวเจ้ายังอาสาเข้ามาดูแลความสะอาดของบ้านทุกสัปดาห์อีกด้วย เขามีหน้าที่จ่าย และก็ยินดีจ่าย เพราะเธอทำมันได้ดีไร้ที่ติ “ไปไงมาไงเนี่ยพี่เสือใหญ่” สารินระบายยิ้มให้แม่ค้าร้านน้ำ “มาซื้อน้ำน่ะ” “แหม อยากลัดคิวให้สุดหล่อจริงๆ แต่เดี๋ยวโดนคนอื่นเขม่นเอา เพราะงั้นนั่งรอก่อนนะ” เขาเลือกที่จะนั่งโต๊ะเดียวกับอรอนงค์และกีรติ ซึ่งเป็นสองสาวที่คุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดี “มาซื้อน้ำเหรอพี่” ชายหนุ่มพยักหน้าเป็
สยบเสือใหญ่ บทที่3│คืนฝนพรำที่กำแพงแสน (4)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ “ขอปราบม้าพยศสักทีเหอะ จะควบให้ครางเป็นแต่ ‘พี่เสือใหญ่’ เลย” ทว่าสิ่งที่ออกจากปากของพิลลาคือ “ไอ้หน้าวัว อยากโดนกระทืบจริงๆ ใช่ไหม” การเรียกสารินว่าพี่ไม่ใช่เรื่องเหนือบ่ากว่าแรงของพิลลา ที่ผ่านมาถึงจะไม่รู้สึกเคารพนับถือ เธอก็เรียกเขาว่า ‘พี่เสือใหญ่’ มาตลอด เพียงแต่วันนี้สถานการณ์มันต่างกันออกไป มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรี! สารินทำเหมือนเธอเป็นพวกอ่อนปวกเปียกที่จะต้องยอมเขาไปเสียทุกอย่าง เขาทำเหมือนสามารถควบคุมเธอได้ ทั้งๆ ที่เรื่องระหว่างเธอและเขามันก็แค่จูบให้จบๆ ไปเท่านั้น อย่างวันนี้ที่เธอก็มาหาตามข้อตกลง ใช่ว่าจะเบี้ยวหรืออะไร และเธอก็ยอมให้เขาจูบไปแล้ว แล้วมันเรื่องอะไรที่เธอจะต้องมานอนให้เขาไซ้คออย่างตอนนี้ด้วย ชายหนุ่มแค่นเสียงหัวเราะในลำคอ “หน้าวัว?” พิลลาเงียบ รวบรวมแรงทั้งหมดไปที่ฝ่ามือ ผลักอกสารินออกจนสุดแรง ซึ่งร่างกำยำก็เซถลาเล็กน้อย หญิงสาวอาศัยจังหวะนั้นในการถดตัวหนี ก่อนรีบเบี่ยงตัวลงจากเตียง ซึ่งเจ้าของห้องก็ไม่ได้มีท่าทีคุกคามแต่อย่างใด เพียงแค่มอง ปล่อยให้เธอยืนหอบหายใจอยู่ข้างๆ “พี่ทำผิดข้อตกลง” “หน้าวัวคืออะไร” “จีบแค่ยอมให้พี่จูบ พี่
สยบเสือใหญ่ บทที่3│คืนฝนพรำที่กำแพงแสน (3)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ “หนูพุดจีบของพี่เสี้ยนมาก” พิลลาหน้าแดงก่ำด้วยโทสะ ยกมือไปผลักอกแกร่งจนร่างกำยำผละห่างจากกาย สาดสายตาเอาเรื่องใส่เจ้าของบ้านอย่างไม่คิดปิดบัง “เพราะจีบจะรีบกลับบ้านต่างหาก พี่นั่นแหละที่ลีลาจนจีบเสียเวลา ทั้งอาบน้ำนาน” เขาสวน “ผมก็รักสะอาดพอตัว” เธอไม่สนใจจะฟัง “แต่งตัวก็นาน” “สำอางนิดหนึ่ง” หนนี้คนโกรธหลุดหัวเราะ ก่อนจะรีบปั้นหน้าตึง พูดมาได้ไม่อายปากเลยหนอไอ้หน้าวัว เสื้อกล้ามคอย้วยเข้าคู่กับกางเกงบอลเก่าๆ อายุสามพันปี ผมเผ้าก็ไม่คิดจะหวี หน้านี่แค่ดูก็รู้ว่าไม่มีครีมบำรุงเจืออยู่เลยสักนิด คนอย่างเขาเอาความกล้าที่ไหนมาบอกว่าตัวเองเป็นหนุ่มสำอางกัน “ฝนหยุดแล้ว ถ้าเสร็จธุระจีบก็กลับบ้านได้” “ตามนั้น” เขานิ่ง เธอก็นิ่ง หญิงสาวทอดถอนลมหายใจทิ้ง “ก็ทำเร็วๆ จะได้กลับ” “ของแบบนี้มาเร่งกันมันก็พูดยาก” ลำพังตกเป็นรองก็น่าหงุดหงิดมากอยู่แล้ว ไหนยังเป็นรองคนพรรค์นี้อีก อย่างกับสวรรค์ต้องการทดสอบความอดทนกันอย่างนั้นแล ขีดความอดทนของเธอน่ะ อายุสั้นกว่าชีวิตลูกน้ำยุงลายเสียอีก “โอเค ไม่ต้องจูบ สี่หมื่นแปดใช่ปะ” จบคำของพิลลา สารินก็คว้าเข้าไปที่เอวคอดกิ่ว ออกแรงกร
สยบเสือใหญ่ บทที่3│คืนฝนพรำที่กำแพงแสน (2)
⋆ ˚｡⋆୨୧˚ ˚୨୧⋆｡˚ ⋆ เป็นไปไม่ได้หรอกที่สารินจะไม่หาเรื่องกวนประสาทเธอ อย่างน้อยๆ ก็ปล่อยให้เธอรอมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ฝนยังไม่หยุด ซาบ้าง ตกหนักบ้าง สลับกันไป แต่ไม่ขาดเม็ดฝนสักที เพราะเธอรู้ว่าคนอย่างสารินมีความกล้าหาญมากพอที่จะทำตามที่ได้ลั่นวาจาไว้ หากเธอหนีกลับก่อน เขาคงตามไปทวงสัญญาถึงบ้าน และเธอก็ไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น จึงได้แต่นั่งๆ นอนๆ อยู่บนโซฟา จะเปิดโทรทัศน์ก็เกรงว่าฟ้าจะผ่า โทรศัพท์ก็มีแต่ข้อความของสองสาวที่เหนื่อยจะอ่าน แต่ก็มีข้อความของน้องชายถูกส่งมาด้วย พิรภพเห็นว่าฝนตกแต่เธอยังไม่กลับเข้าบ้าน ซ้ำยังไม่ได้พาพิลลี่ไปด้วย จึงเกิดอาการเป็นห่วงพี่สาวขึ้นมาเสียอย่างนั้น ก็ถ้าไม่ใช่เพราะแกไปสร้างเรื่อง พี่อย่างฉันจะได้พบเจอกับวิบากกรรมแบบนี้ไหม พิลลาปดไปคำโตว่าติดฝนอยู่ที่ร้านของมัทรี และจะกลับตอนฝนหยุด คนทางบ้านจึงคลายกังวล สองขาถูกยกขึ้นมาบนโซฟา แผ่นหลังแนบไประนาบเดียวกัน ศีรษะถูกวางลงบนที่พักแขนเพื่อใช้เป็นหมอน เบนสายตาไปทางหลังบ้าน แต่ก็ไม่เห็นชายร่างสูงเดินเข้ามาอยู่ในครรลองสายตาสักที พอๆ กับที่เสียงน้ำจากฝักบัวยังไหลให้แขกอย่างเธอได้ยินไม่ขาดสาย ไอ้เสือกวนป
