บทที่2│เขาเล็งคุณไว้แล้ว (4)

⋆ ˚｡⋆୨୧˚　˚୨୧⋆｡˚ ⋆

 สิ่งที่ปรากฏบนหน้าจอสมาร์ตโฟนเรียกรอยยิ้มจากชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี ก่อนจะลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ โต๊ะสนุกเกอร์ ข้างกันเป็นภูริกับปณัย เพื่อนซี้ร่วมสาบานตั้งแต่ฟันแท้ยังไม่ขึ้น

 ภูรินำเรไรมาคืนเขาแล้วดันอยู่ยาว ซ้ำยังชวนปณัยมาร่วมเค้นคอเขาเรื่อง ‘กกสาว’ ที่ก็ง้างปากไม่สำเร็จ ขี้คร้านจะโดนหมาเด็กงอน เลยเงียบไว้

 หนุ่มๆ รวมตัวกันจะขาดเบียร์ก็ไม่ได้

 ปณัยเอ่ยพลางลากสายตามองเจ้าของบ้าน “ไปไหน”

 “ผมจะไปทำธุระสำคัญครับคุณหนึ่ง”

 “ธุระอะไร”

 สารินแค่นหัวเราะ “มารยาทขั้นพื้นฐานคือ ‘ธุระ’ ไม่ต้องถามต่อ”

 “แล้วกูไม่มีด้วยไง มารยาทอะไรนั่นน่ะ”

 คำตอบของปณัยเรียกรอยยิ้มจากภูริได้อย่างดี และต่อให้เพื่อนไม่บอกว่าธุระที่ว่าคืออะไร เขาก็ใช่จะเดาไม่ออก

 ภูริกล่าว “ติดหญิงนะมึง เพื่อนอุตส่าห์มาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา”

 “กระผมก็ขอน้อมรับคำติชมไว้แต่โดยดี”

 แม้จะโดนเพื่อนฝูงค่อนขอด แต่สารินก็ยังเลือกที่จะไปยัง ‘สเต๊กเลยอะ’ ของมัทรี เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวโพสต์รูปของแก๊งเพื่อนลงในเฟซบุ๊ก ซึ่งเขาก็รู้อยู่แล้วว่าพิลลาจะนัดกับเพื่อนๆ ที่ไหน เพราะเป็นเพื่อนกับมัทรีบนเฟซบุ๊กมานาน เห็นเจ้าหล่อนลงรูปแบบนี้จนชินตา

 ไปไหนมาไหนกันสามคน โพสต์รูปทุกครั้งที่มีการรวมตัว ไม่ว่าจะเป็นที่ร้านสเต๊ก ร้านเหล้า หรือออกทริปก็ไปกันสามคนตลอด ตอนเธอบอกว่ามีนัดกับเพื่อนตอนหนึ่งทุ่ม เขาจึงคาดการณ์ว่าน่าจะเป็นร้านสเต๊กมากกว่าร้านเหล้า พอเห็นเจ้าของร้านมาโพสต์เองเช่นนี้ ก็เลยมั่นใจ

 นับครั้งไม่ได้ที่เขาเห็นรูปของพิลลาผ่านตาทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นเพื่อนกัน เขาไม่แอด เธอไม่แอด ต่างก็ไม่ได้สนในไยดีอะไรกัน ไหนยังเจอตัวจริงอยู่บ่อยครั้งด้วยความบังเอิญ เพราะเป็นน้องเป็นนุ่งละแวกบ้าน แต่ไม่มีสักครั้งที่เขาจะคิดพิศวาสนางหมวยมหาภัยนี่เลย

 พิลลาเป็นน้องสาวแถวบ้านคนหนึ่ง เธอถูกจัดไว้ในกลุ่มนั้นมาตลอด

 จนกระทั่งเมื่อวาน ที่คนอวดดีบุกมาวางท่าใส่เขาถึงบ้าน เขาถึงเกิดอยากรู้ว่าเธอจะ ‘มีดี’ อย่างที่อวดหรือเปล่า

 ด้านสามสาวก็คุยกันเป็นต่อยหอย “แน่ใจนะว่าแค่นั้น”

 “เออ!”

 กระแทกเสียงตอบคำถามของเพื่อน พร้อมตักสเต๊กหมูพริกไทยดำแสนอร่อยเข้าปาก

 พิลลาแบ่งรับแบ่งสู้ เลือกที่จะบอก เพียงแค่บอกไม่หมด

 เธอเล่าให้ทั้งสองฟังพอสังเขปเท่านั้นว่าพิรภพพาเรไรไปจำนำกับสาริน เพื่อนำเงินไปซื้อโทรศัพท์คืนเพื่อนที่ตนเป็นฝ่ายทำตกน้ำ แต่พอเธอตามไปจ่ายเงินค่าไถ่ตัวเรไร ขากลับรถมอเตอร์ไซค์ดันไม่รักดี ก็เลยต้องซ้อนท้ายเขากลับบ้านอย่างที่มัทรีได้เห็น

 “แต่เมื่อวานฉันไม่เห็นว่าหล่อนจะถือกรงเรไรมาด้วย เอาแต่มุดอยู่หลังผู้ชาย”

 เธอตอบทีละประเด็นอย่างไร้พิรุธ “เรไรไม่ได้อยู่ที่เขาน่ะสิ เขาเอาไปไว้บ้านเพื่อน เนี่ย วันนี้เพื่อนเพิ่งเอามาให้ พอใจก็เลยไปพากลับบ้านตั้งแต่เมื่อเย็นแล้ว ส่วนเรื่องมุดเพราะแบบนี้ไง ถ้ามีคนเห็นแล้วจำได้ ก็คร้านจะตอบ อย่างที่พวกหล่อนกำลังทำกับฉันอยู่นี่ไง”

 เจ้าของร้านไหวไหล่อย่างไม่รู้สึกสำนึก “ก็ใครจะไปคิดว่าหล่อนจะไปซ้อนท้ายพี่เขาได้ เห็นแล้วก็ต้องตกใจน่ะสิ” ก่อนโทนเสียงจะเปลี่ยนเมื่ออีกฝ่ายเปลี่ยนหัวข้อการสนทนา “แล้วเพื่อนคนไหน”

 “อะไรอีกล่ะ”

 “ก็เพื่อนเขาน่ะ คนไหน ที่เรไรไปอยู่ด้วย” เพราะไม่รู้ พิลลาจึงตอบออกไปด้วยความสัตย์จริง มัทรีก็คาดเดาไปเรื่อย “เฮียพัลหรือคุณหนึ่งกันหนอ แก๊งนี้เขาคัดหน้าตาหรือไง ทำไมงานดีทุกคนแบบนี้”

 “ของหล่อนหมดเลยใช่ไหมล่ะเมลฟี่” พิลลาพูดอย่างรู้ทัน

 มัทรีเผยยิ้มอย่างพึงพอใจในคำพูดของเพื่อน “มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วย่ะ หล่อนน่ะ ห่างๆ พี่เสือใหญ่ของฉันไว้บ้าง”

 “แล้วเขามาทำไม”

 บทสนทนายุติลงดื้อๆ สายตาสองคู่หันไปทางลัลนา เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

 “อีนม นัดผู้?”

 “ฮะ”

 “หรือเขามาหาพี่จะเทย”

 สิ้นคำ พวกเธอก็หันไปทางหน้าร้านโดยมิได้นัดหมาย จึงได้รู้ว่า ‘เขา’ คือสาริน

 แม้เธอจะพยายามคิดในแง่ดีว่าเขาอาจจะแค่มาทานอาหาร เพราะเมื่อวานเขาก็แวะที่ร้านนี้ ซ้ำยังบอกกับเธอด้วยว่าอยากทานสเต๊ก แต่มารู้ในทีหลังว่าไอ้หน้าวัวก็แค่ปลิ้นไปเรื่อย หาเรื่องแกล้งเธอไปอย่างนั้น ด้วยเหตุนั้นแล้ว พิลลาคิดว่าการที่เธอจะไม่ไว้ใจกับการมาของเขาอาจจะไม่ใช่เรื่องผิดนัก

 ในร้านมีโต๊ะไว้รับรองลูกค้าเกือบสิบโต๊ะ ดูคร่าวๆ ก็เห็นว่ายังว่างอีกสามสี่โต๊ะ มีเหตุผลอันใดกันที่เขาต้องเดินมาทิ้งก้นลงยังเก้าอี้ข้างๆ เธอ

 “สวัสดีครับน้องเมลฟี่สุดสวย”

 มัทรีส่งยิ้มหวานหยดให้คนมาใหม่ เหมือนว่าเมื่อครู่ไม่ได้มีผีห่าซาตานตัวไหนกระซวกเครื่องในเธอเพราะความอยากรู้อยากเห็น

 เสียงที่ถูกดัดจนเล็กสุดความสามารถถูกเปล่งออกมา “สวัสดีค่ะพี่เสือใหญ่ มากินสเต๊กเหรอคะ”

 “ครับ ขอพี่ร่วมโต๊ะด้วยคนนะสาวๆ”

 “ตามสบายค่า น้องเอิร์น มารับออเดอร์พี่เสือใหญ่หน่อยลูก”

 หลังสั่งเสร็จสรรพ ชายหนุ่มก็หันไปทางสาวสวยหน้าคม “สวัสดีครับน้องเนสต์”

 ลัลนายกมือมาพนมไหว้อย่างงงๆ ประหนึ่งว่าสารินคือญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง “ค่ะ..ค่ะ”

 ช่วงสมัครเฟซบุ๊กแรกๆ ลัลนาไล่เพิ่มเพื่อนอย่างกับคนบ้าเห่อ รู้จักหรือไม่รู้จัก เธอก็กดแอดไปเสียอย่างนั้น ทำให้ทุกวันนี้มีเพื่อนสี่พันกว่าคน ผู้ติดตามอีกเกือบสามพัน และสารินก็เป็นเพื่อนบนเฟซบุ๊กเช่นเดียวกับ ‘เฮียพัล’ และ ‘คุณหนึ่ง’ ทว่าไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กันมาก่อน หากจำไม่ผิด ทั้งสามไม่เคยกดไลก์ให้ลัลนาด้วยซ้ำ

 แค่เพื่อนบนเฟซบุ๊ก ชีวิตจริงเป็นแค่คนอื่นต่อกันเท่านั้น แต่ลัลนารู้ว่าอาหมวยเป็นคนเดียวที่ไม่ได้เป็นเพื่อนกับใครในสามคนนั้นบนเฟซบุ๊กเลย แต่ในชีวิตจริง ทำไมทั้งสองดูจะห่างไกลกับคำว่า ‘คนอื่น’ ในความรู้สึกของลัลนาเหลือเกิน

 ยิ่งถูกประโยคของสารินตอกย้ำ หล่อนก็ยิ่งคิดว่ากลิ่นตุๆ นี้ไม่ใช่เพียงจินตนาการของตัวเอง

 “สวัสดีครับน้องพุดจูบ”

⋆ ˚｡⋆୨୧˚　˚୨୧⋆｡˚ ⋆