บทที่ 383 สตรี

“เจ้าเป็นใคร กล้ามาชิงพิณ”

ต่งจื่ออวี๋ตะโกนด้วยความโกรธ เงื้อกำปั้นต่อยไปยังคนผู้นั้น

อินชิงเสวียนก็แลกเปลี่ยนความเร็วในมิติ กอดพิณการเวกไว้ในอ้อมแขน

คนผู้นั้นหลบหมัดของต่งจื่ออวี๋ และแค่นเสียงหึเบาๆ

“ช่างไม่รู้จักประเมินกำลังตัวเองเลย”

คนผู้นั้นหันกลับไปสะบัดฝ่ามือใส่ต่งจื่ออวี๋ ในขณะที่มืออีกข้างยังไม่ลืมมายื้อแย่งพิณไป

อินชิงเสวียนใช้ความเร็วของมิติจนสุดขีด และคนผู้นั้นก็กระโดดขึ้นไปในอากาศทันที แต่บังเอิญเห็นเสี่ยว‍หนาน‍เฟิงที่นอนหลับอยู่บนเก้าอี้ตัวยาว

หางตาหรี่ลงเล็กน้อย แล้วก็พุ่งไปหาเสี่ยว‍หนาน‍เฟิงอย่างรวดเร็วปานอสุนีบาต

อินชิงเสวียนตกตะลึง แวบหายตัวไปขวางอยู่ด้านหน้าของเสี่ยว‍หนาน‍เฟิง ใช้พลังมิติรับมือ และปะทะกับคนผู้นั้น

มีเสียงดังปัง เสี่ยว‍หนาน‍เฟิงกางมือเล็กๆ ออกอย่างผวา แล้วจึงหันกลับไปหลับอีกครั้ง

ทว่าอินชิงเสวียนกลับรู้สึกถึงความคาวในลำคอ มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของนาง

“ผู้อาวุโส!”

ต่งจื่ออวี๋กังวลมากจนระดมหมัดใส่อีกหลายครั้ง คนผู้นั้นก็ถูกบังคับให้ถอยหลังสามก้าว

ด้วยความคิดที่แวบขึ้นมาอย่างกะทันหัน อินชิงเสวียนเก็บพิณในมิติแล้ว

ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เ