บทที่ 384 งดงามหยาดเยิ้ม

“ก็ใช่น่ะสิ ข้ายังคิดว่าเป็นเสียงฟ้าร้องอยู่เลย”

“ในคืนที่มืดมิดเช่นนี้ ช่างโชคร้ายจริงๆ”

“เฮ้อ โชคดีนะที่ไม่มีใครเป็นอะไร”

มีอีกคนหนึ่งถามอย่างใจดีว่า “ลูกสาว พวกเจ้าสองคนไปพักที่บ้านข้าก่อนสักคืนดีหรือไม่ แล้วค่อยกลับมาซ่อมแซมบ้านในตอนกลางวัน”

ใบหน้าอันมอมแมมของอินชิงเสวียนคลี่ยิ้มละไม

“ขอบคุณพี่น้องชาวบ้านทุกคน ข้ากับสามีจะไปหาโรงเตี๊ยมค้างคืนสักคืนก็ได้เจ้าค่ะ”

เมื่อได้ยินอินชิงเสวียนเรียกตัวเองว่าสามี เย่‍จิ่ง‍อวี้ก็เม้มริมฝีปากเล็กน้อย รอยยิ้มได้ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

อินชิงเสวียนคว้าแขนของเขาแล้วรีบวิ่งฝ่าฝูงชนออกมา

พอได้สูดลมเย็นๆ ยามค่ำคืนเข้าลึกๆ ก็รู้สึกดีขึ้นมาก

นางหยุด เงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า “ฝ่าบาทคิดอย่างไรถึงได้ออกมาเช่นนี้”

“เจ้าอยู่ที่นี่ ข้าย่อมมาหาเจ้าอยู่แล้ว”

เย่‍จิ่ง‍อวี้เอื้อมมือไปหยิบเศษหญ้าออกจากศีรษะของอินชิงเสวียน

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงลูกขึ้นมา เขาใจหายวาบ รีบถามทันที “จ้าวเอ๋อร์ล่ะ”

“ไม่ต้องห่วง จ้าวเอ๋อร์อยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัยมาก”

ในขณะที่พูด อินชิงเสวียนก็เริ่มรู้สึกว่ากำลังจะหมดแรง

ผลพวงจากมิติมักจะมีอาการเกิดขึ้นตรงเวลาเสมอ ซึ่งเป็นความรู้