Share
บทที่ 321 เสวียนเอ๋อร์จะเบื่อหรือไม่
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 322 ข้าจะลงโทษเจ้า
หลังจากดื่มชาแล้ว เย่จิ่งอวี้ก็แต่งตัวเต็มยศชุดคลุมสีเหลืองอ่อนทำให้เขาดูมีสูงศักดิ์น่าครั่นคร้าม เรียวตาหงส์ดูผ่องใสเย่จั้นยังคงสวมชุดขาวราวกับหิมะ ปราศจากฝุ่นผงแปดเปื้อนเขาเดินเข้าไปในห้องโถงชั้นใน กางเสื้อคลุมออก และคุกเข่าลงข้างหนึ่ง“กระหม่อมเย่จั้น ถวายบังคมฝ่าบาท!”เย่จิ่งอวี้ยื่นมือออกไปช่วยเย่จั้นลุกขึ้น พูดอย่างอบอุ่น “ที่นี่ไม่มีคนนอก เหตุใดเสด็จอาต้องมากพิธีเช่นนี้ เชิญลุกขึ้นเร็ว”เย่จั้นยืนขึ้น กวาดสายมองสำรวจร่างกายของเย่จิ่งอวี้แล้วถามด้วยความเป็นห่วง “กระหม่อมได้ยินมาว่ามีคนลอบสังหารในวัง ฝ่าบาทก็ได้รับบาดเจ็บจากการใช้กำลังภายในด้วย ตามหมอหลวงมาหรือยังพ่ะย่ะค่ะ”เย่จิ่งอวี้ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “พันแผลเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ข้ามีพลังงานเหลือเฟือ ไม่รู้สึกว่าไม่สบายตรงไหนแม้แต่น้อย เสด็จอาไม่ต้องห่วง”อินชิงเสวียนเหลือบมองใบหน้าของเย่จิ่งอวี้ ก็เห็นว่าเขาดูแช่มชื่น สีหน้าดูไม่เลว จึงคิดว่าการแช่ตัวในน้ำพุวิญญาณได้ผลจริงๆช่วงนี้ควรให้เขาแช่น้ำพุวิญญาณทุกวันก็ดี เย่จิ่งอวี้ฝึกวรยุทธ์มา ดังนั้นน้ำพุวิญญาณน่าจะช่วยเขาได้เมื่อนึกถึงตรงนี้ อินชิงเสว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 323 สวรรค์ตรัสว่าพูดไม่ได้
เมื่อมองดูใบหน้าหล่อเหลาที่ค่อยๆ ปรากฏชัดในคลองจักษุ อินชิงเสวียนก็ตื่นตระหนกทันที“ท่าน...ท่านจะทำอะไร”ดวงตาของนางเบิกกว้าง ดูคล้ายกระต่ายตัวน้อยที่กำลังตื่นกลัวเมื่อเห็นท่าทางที่น่ารักของอินชิงเสวียน เย่จิ่งอวี้ก็ไม่สามารถควบคุมความหวั่นไหวในหัวใจได้อีกต่อไป ริมฝีปากบางประกบลงไปอย่างแนบแน่นการจูบอย่างกะทันหันทำให้คนไม่ทันระวังตัว การเสียดสีของริมฝีปากและฟัน รวมถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่ไหลรดจมูกของนาง ทำให้สมองของอินชิงเสวียนขาวโพลน นางคว้าเสื้อของเย่จิ่งอวี้โดยไม่รู้ตัว กระซิบเสียงแผ่ว “อย่า...”ทว่าเสียงแผ่วบวกกับการเคลื่อนไหวของนาง กลับยิ่งรู้สึกถึงการเชิญชวนบางอย่างเย่จิ่งอวี้ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ใช้ลิ้นอันช้ำชองดุนฟันของนางให้แยกออก วงแขนอันแข็งแกร่งกอดกระหวัดเอวเรียวเล็กของอินชิงเสวียนไว้แน่น ราวกับจะรั้งร่างของนางเข้าสิงสู่ร่างกายของเขาจูบของเขาเร่าร้อนและครอบครอง เรียวตาหงส์ค่อยๆ พร่าเลือนเขาหอบหายใจเล็กน้อย แล้วกระซิบข้างหูนาง “เสวียนเอ๋อร์ อย่ากลัวเลย...”นิ้วเรียวยาวได้ปลดสายรัดเอวของนางออกแล้ว กระโปรงผ้านิ่มก็เลื่อนหลุดออกไปทันทีความเย็นที่กระทบร่างทำให้อ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 324 ตระกูลอินสมควรตายทั้งหมด
“หากไทเฮาไม่สบายพระทัย กระหม่อมจะส่งคนไปสืบเพิ่มพ่ะย่ะค่ะ”ชุยไห่ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “หลังจากเกิดเรื่องเสวียนเจิน ฝ่าบาทก็ไม่น่าจะหาคนเข้าวังมาอย่างส่งเดชอีกแล้ว”ไทเฮาหัวเราะเยาะและกล่าวว่า “เหตุผลที่เสวียนเจินเต็มใจที่จะอยู่ในวัง ก็เพราะว่าข้าสามารถอ่านความคิดของเขาได้ทะลุปรุโปร่ง ถ้าเขาไม่ใช่หลวงจีน ก็เหมาะสมกับอันไท่ผินอยู่ แต่น่าเสียดาย ที่เขาไร้ความสามารถเกินไป สุดท้ายข้าก็ใช้การไม่ได้ กลับทำให้นังแพศยาดึงดูดความสนใจไปแทน”ชุยไห่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “เรื่องนี้...”ไทเฮาแค่นเสียงหึอย่างเย็นชา กล่าวว่า “แม้ข้าจะไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องนี้ แต่ก็ยังเห็นสัญญาณบางอย่าง ไม่ว่าจะเป็นหลวงจีนก็ดี นักพรตเต๋าก็ช่าง มนุษย์ล้วนหนีไม่พ้น สุรา เมถุน ทรัพย์ และความโกรธหรอก ประเดี๋ยวข้าจะไปดูหน่อย หลวงจีนผู้นี้ชอบสิ่งใด”ความทะเยอทะยานของไทเฮายังไม่สิ้น หลังจากเกิดเรื่องขึ้นกับเสวียนเจิน นางก็เข้าใจด้วยว่าโลกนี้ไม่มีผีหรือปีศาจ ทุกอย่างเป็นเพียงการตบตาคน ใช้เรื่องเหล่านั้นมาเป็นข้ออ้างเท่านั้นนางไม่เชื่อว่าตัวเองจะพ่ายแพ้ให้กับนังแพศยาอินชิงเสวียนทุกครั้งไปหรอกชุยไห่ช่วยประคองไทเ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 325 ข้าจะไปกับเจ้า
ณ เมืองหลวงของต้าโจวตำหนักจินหวูชั่วพริบตาเดียวก็เป็นยามเที่ยงแล้ว อินชิงเสวียนคาดว่าเย่จิ่งอวี้คงใกล้เลิกประชุมเช้าแล้ว จึงให้อวิ๋นฉ่ายจัดเรียงซาลาเปาใส่ซึงนึ่ง แล้วจุดไฟสามสิบนาทีต่อมา เย่จิ่งอวี้ที่เปลี่ยนชุดลำลองแล้วก็เดินเข้ามาจากด้านนอกเมื่อเห็นเขามีสีหน้าสงบ อินชิงเสวียนก็เดาได้ว่าเช้านี้อาจจะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น“ถวายบังคมฝ่าบาทเพคะ”นางอุ้มเสี่ยวหนานเฟิง ยืนยอบการคำนับเขาอยู่หน้าประตูเย่จิ่งอวี้พูดด้วยรอยยิ้มว่า “วันนี้เจ้าถวายบังคมข้าด้วย คงไม่ได้มีเรื่องจะขอร้องกระมัง”ในการประชุมเช้าวันนี้ โหราจารย์ได้รายงานเรื่องที่เสวียนเทียนเข้าวังตามที่เขาบอกแล้วซึ่งตาเฒ่าผู้นี้ไม่มีการตั้งคำถามให้มากความ ช่วยให้เย่จิ่งอวี้ประหยัดน้ำลายได้มากอีกทั้งคลองส่งอาหารและน้ำได้ผลสำเร็จ ราษฎรผู้พลัดถิ่นได้กลับบ้านเกิดแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีสำหรับเขาจริงๆสิ่งเดียวที่รู้สึกอึดอัดอยู่ในใจคือคนประหลาดผมขาวคนนั้นหากเขาหายดีจากอาการบาดเจ็บ เขาอาจไม่แพ้เมื่อคิดได้ดังนี้ เย่จิ่งอวี้ก็สงบลงอีกครั้งอินชิงเสวียนกลอกตามองเขาอย่างไม่เกรงใจ“ถ้าไม่มีเรื่องขอร้องฝ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 326 การทดลองสำเร็จ
อินชิงเสวียนมีมิติสำหรับปกป้องตัวเอง แต่นางเป็นห่วงบาดแผลของเย่จิ่งอวี้“สุขภาพของฝ่าบาท...ได้หรือ”เย่จิ่งอวี้ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร บาดแผลเกือบจะหายดีแล้ว อีกอย่างอาจไม่ได้เผชิญหน้ากับนักฆ่าทุกครั้งหรอกกระมัง”เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด อินชิงเสวียนกลับยิ่งกังวลมากขึ้นถึงอย่างไรก็ยังจับตัวอาซือหลานไม่ได้ เขาอยู่ในเมืองหลวง จะต้องจับตาดูความเคลื่อนไหวในวังตลอดเวลาอย่างแน่นอนเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของอินชิงเสวียน เย่จิ่งอวี้ก็จับไหล่ของนางไว้พูดอย่างอบอุ่น “หากเจ้าเป็นกังวล ข้าจะให้ทหารรักษาพระองค์ตามไปเยอะๆ”“ได้เพคะ!”พาคนไปเยอะ ป้องกันไว้ก่อนจะได้รู้สึกอุ่นใจทุกคนจึงขนของมุ่งหน้าออกจากเมือง หนึ่งชั่วยามต่อมา ก็มาถึงเขตชานเมืองเมื่อยืนอยู่บนเนินเขา ยังคงมองเห็นหลุมลึกที่เกิดจากการระเบิดครั้งล่าสุดได้“ต้องทำอย่างไร ข้าจะให้คนมาช่วยเจ้า” เย่จิ่งอวี้เอามือไพล่หลังแล้วถามขึ้นอินชิงเสวียนสั่งอย่างเป็นระเบียบ “ขั้นแรกต้มดินดินประสิว แร่กำมะถันก็ต้องบดเป็นผงด้วย จากนั้นส่งคนไปเผาถ่าน”ส่วนตัวนางก็หยิบผ้าหยาบออกมา แล้วบิดเป็นสายชนวนทหารรักษาพระองค์ถูกแ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 327 เสวียนเทียนไต้ซือ
หอสวดมนต์ในเวลานี้ ไทเฮากำลังสนทนาธรรมกับเสวียนเทียนไต้ซือ หลังจากฟังธรรมมาตลอดทั้งบ่าย นางก็ได้รับประโยชน์มากมายเมื่อคนเข้าสู่ช่วงวัยหนึ่ง มักต้องการทราบชะตากรรมของตนอยู่เสมอไทเฮาก็ไม่มีข้อยกเว้น แม้ว่านางจะรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงเรื่องเลื่อนลอยไม่มีหลักแหล่ง แต่นางก็ยังมีความหวังอยู่ในใจเมื่อเห็นว่าแม้ไต้ซือจะอายุไม่มากนัก แต่กลับมีความสง่าน่าเกรงขาม มีความรู้ในทางพระพุทธศาสนาอย่างลึกซึ้ง จึงรู้สึกเชื่ออยู่มิวายนางหยิบถ้วยชาขึ้นมาจิบ แล้วถามด้วยรอยยิ้ม “ข้าได้ยินมาว่าฮ่องเต้ไม่เชื่อเรื่องผีสางเทวดา เหตุใดจึงไปเชิญไต้ซือมาจากวัดหลงอิ่นได้”เสวียนเทียนสวดพระนามอมิตภะพุทธเจ้า แล้วกว่าว่า “นักบวชไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลก ช่วงนี้อาตมาได้ยินเรื่องความโชคร้ายในราชสำนัก จึงมาตรวจดูที่นี่ แม้ว่าอาตมาจะเข้าสู่โลกทางธรรมแล้ว แต่ข้าวหรืออาหารที่ได้ฉันก็มาจากต้าโจว จึงต้องพยายามเพื่อต้าโจวบ้าง”เขาหยุดชั่วครู่แล้วพูดว่า “วังแห่งนี้มีสิ่งอัปมงคลจริงๆ หากต้องการเปลี่ยนฮวงจุ้ย ควรกำจัดทีละอย่าง”“โอ้? อัปมงคลที่ต้าซือพูดหมายถึง...”“คือสิ่งที่คนทั่วไปเรียกว่าวิญญาณชั่วร้า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 328 ต่างครุ่นคิดกันคนละเรื่อง
วันถัดมาขุนนางทุกคนมาประชุมเช้า แล้วต่างคนก็ต่างถวายฎีกาสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องหยุมหยิม ทำให้เย่จิ่งอวี้ที่ฟังอยู่ก็รู้สึกง่วงนอนหลังจากวันนั้นที่กวนเมิ่งถิงพูดถึงตระกูลอินแล้ว ก็ดูเหมือนเขาจะเงียบเหมือนเป็นใบ้ไปอีกเย่จิ่งอวี้เหลือบมองเขา พลางคิดว่าจิ้งจอกเฒ่าผู้นี้อดทนเก่งจริงๆเมื่อเห็นว่าใกล้เที่ยงแล้ว ขุนนางทุกคนก็เริ่มปิดปากเงียบเย่จิ่งอวี้จับเศียรมังกร และลุกขึ้นจากบัลลังก์มังกร“พรุ่งนี้เป็นวันพักผ่อน ดอกไม้ในสวนบุปผาหลวงกำลังบานสะพรั่งพอดี ข้าเองก็เตรียมจัดงานเลี้ยงในวัง ขึงขอเชิญขุนนางทุกท่านมาเพลิดเพลินกับบุปผา”ขุนนางทุกคนต่างแสดงสีหน้ายินดีทันที คุกเข่าโขกศีรษะว่า “ขอบพระทัยฝ่าบาท”เย่จิ่งอวี้พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ แล้วพูดเบาๆ “ทุกท่านลุกขึ้นเถิด หากไม่มีฎีกาถวายแล้ว ก็เลิกประชุมได้ พรุ่งนี้ในยามโหย่ว (17.00น.-19.00น.) เรียนเชิญทุกท่านเข้าวังมาร่วมงานเลี้ยงด้วย”“พวกกระหม่อมจะเข้าวังมาให้ตรงเวลา ทูลลาพ่ะย่ะค่ะ”ขุนนางต่างทยอยออกจากตำหนักจินหลวน กวนเมิ่งถิงเลิกคิ้วขึ้นสูง คิดในใจว่า นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะลอบเข้าวัง เขาควรแจ้งอาซือหลานโดยด่วน...
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 329 ไม่กล้ามอบให้ทั้งหมดของหัวใจ
ทันทีที่พูดจบ สวีจือย่วนก็เดินโผล่ออกมาจากตรอกด้านหนึ่งอินชิงเสวียนรับตัดบทซูฉ่ายเวยทันที แล้วพูดเบาๆ กลับข้างหลังนาง “วันนี้นายหญิงสวีก็ออกมาเดินเล่นเช่นกันรึ หาได้ยากจริงๆ”สวีจือย่วนเยื้องกรายมาสองก้าวอย่างงดงาม โค้งคำนับแล้วพูดว่า “หม่อมฉันถวายพระพรพระสนมเหยาเฟย ถวายพระพรพระสนมหลิงเฟย”เมื่อเห็นนาง ซูฉ่ายเวยก็รู้สึกประดักประเดิด ยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ตามสบาย ข้ายังมีงานต้องทำอยู่ ต้องกลับไปก่อนแล้ว”สวีจือย่วนก้มศีรษะอย่างนอบน้อม“พระสนมหลิงเฟยกลับดีๆ”เมื่อซูฉ่ายเวยเดินผ่านนางไป ดวงตาของสวีจือย่วนเปลี่ยนเป็นเย็นชา กลับมาเป็นปกติในทันที“ไม่ทราบว่าพระสนมเหยาเฟยกำลังจะไปที่ใด ต้องการให้หม่อมฉันไปด้วยหรือไม่”นางเงยหน้าขึ้น น้ำเสียงประหม่าทันใดนั้นอินชิงเสวียนก็นึกถึงภาพตอนที่นางซบอยู่บนตักของเย่จิ่งอวี้ได้ รู้สึกไม่พอใจทันทัพูดอย่างเย็นชา “ข้าแค่มาเดินเล่นเฉยๆ ไม่จำเป็นต้องตามมา”นางโบกมือให้อวิ๋นฉ่ายกับเสี่ยวอานจื่อ แล้วพวกเขาก็เข็นรถเสี่ยวหนานเฟิงมาทันทีเมื่อมองไปที่เสี่ยวหนานเฟิงซึ่งนั่งอยู่บนรถเข็น จู่ๆ สวีจือย่วนก็หันกลับมา และพูดกับอินชิงเสวียน “ตั้งแต่หม่
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1316 คนตายไม่อาจฟื้นคืนชีพได้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1315 วีรบุรุษในยามบั้นปลาย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1314 เสียชีวิตเพราะสิ้นแรง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1313 โชคชะตาฟ้าลิขิตคือสิ่งใด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1312 ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1311 ค่ายกล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1310 สิ่งที่ทุกคนปรารถนา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1309 ความสงสัยของเฮ่อยวน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1308 ในตำราไม่ได้กล่าวไว้
